Previous Lesson -- Next Lesson
1. Qëndrimi në Krishtin sjell shumë fryt (Gjoni 15:1–8)
GJONI 15:1-2
1 "Unë jam hardhia e vërtetë dhe Ati im është vreshtari.2 Çdo shermend që nuk jep fryt në mua, ai e heq dhe çdo shermend që jep fryt, ai e krasit, që të japë edhe më shumë fryt".
Jezusi zbriti me dishepujt e tij pas darkës nga Mali i Shenjtë, duke kaluar nëpër portat e mureve të qytetit në luginën e Kidronit dhe duke u ngjitur drejt malit të Ullinjve përmes vreshtave. Ndërsa udhëtonin, Jezusi ua sqaroi më tej dishepujve kuptimin e besimit të tyre dhe qëllimin e dashurisë së tyre, duke përdorur hardhinë si ilustrim ndërsa kalonin përmes vreshtit.
Jezusi e përshkroi Perëndinë si vreshtari, i cili mbjell hardhi në mbarë botën. Një nga këto hardhi ishin njerëzit e Dhjatës së Vjetër, siç lexojmë te Psalmi 80:8-16 dhe Isaia 5:1-7. Perëndia ishte i pakënaqur me këtë hardhi, pasi nuk dha fryt të mirë. Kështu Perëndia mbolli një filiz të ri në tokë, Birin e Tij të lindur nga Fryma, që të mund të bëhej hardhia e vërtetë dhe të sillte një lloj të ri dhe një brez të ri që do të ishte i shëndoshë, për të prodhuar fryt shpirtëror me bollëk. Tema që Jezusi u tregoi dishepujve të tij ishte fryti i Frymës së Shenjtë për njerëzimin, fryt i çmuar i virtyteve shpirtërore. Ai e dinte se mësimet njerëzore ishin mashtruese - një bishë jeton brenda njeriut, duke pritur që dikush ta zgjojë atë për të shkelur të tjerët dhe për t'i gllabëruar. Jezusi e tha këtë në fazën e hershme të mësimit të tij, se vetëm ai sjell fryte të pranueshme përpara Perëndisë dhe se ai është paqebërësi dhe ndërtuesi i Kishës.
Jezusi fillimisht tregoi anët negative të kësaj alegorie, se ai që nuk hapet ndaj shtysës së dashurisë, ose nuk jep fryt shpirtëror dhe refuzon të lejojë rrjedhjen e lëngjeve të ëmbla nga hardhia te vetja, Perëndia do ta presë nga hardhia si një degë e padobishme. Nëse Perëndia nuk e gjen frytin e Ungjillit tek ju, ose nuk e sheh vdekjen e Krishtit dhe ngritjen e tij tek ju si ndikim dhe rezultat, Ai do t'ju presë nga hardhia e Birit të Tij.
Megjithatë, sapo të shohë lëngun e Frymës së Shenjtë, Ai do të vendosë tek ju shenjat e rritjes, si dega në hardhi. Ajo do të arrijë tek gjethet dhe të japë fryt. Vreshtari do t'i presë ato pjesë që janë të kota, që të jepni më shumë fryt. Ky fryt nuk është i juaji, por i Krishtit në ju. Ne jemi shërbëtorë të padobishëm, ai është gjithçka. A e dini se hardhia duhet të krasitet çdo vjeshtë, për të dhënë fryte të bollshme vitin e ardhshëm? Zoti gjithashtu i shkurton të gjitha të metat njerëzore, në mënyrë që kokëfortësia juaj të marrë fund dhe të vdisni për mëkatin. Dhe kështu jeta e Krishtit në ju do të kristalizohet drejt pjekurisë. Zoti ka shumë mënyra për t'ju shpëtuar nga vetja. Ngjarjet, dështimet dhe sëmundjet do t'ju sulmojnë për t'ju thyer. Mos jeto për veten tënde, por në Zotin; ti do të bëhesh një person i dashur përmes fuqisë së tij.
GJONI 15:3-4
3 "Ju tashmë jeni pastruar nga fjala që ju kam thënë. 4 Qëndroni në mua dhe unë do të qëndroj në ju. Ashtu si dega nuk mund të japë fryt vetvetiu, nëse nuk qëndron në hardhi, po ashtu edhe ju, nëse nuk qëndroni në mua."
Jezusi të jep ngushëllim. Perëndia nuk do ta presë hardhinë për shkak të prishjes sonë natyrore dhe mëkateve të shumta. Jezusi i ofron secilit prej nesh fillimisht një pastrim rrënjësor, duke na ngarkuar me të kur ne besuam. Mos thuaj: "Në të ardhmen do të pastrohemi nga ritet dhe format tona të lutjes." Na pastroi pjesërisht; është ai që na fali një herë e përgjithmonë dhe na shenjtëroi në kryq. Ungjilli jep fuqi për pastrim. Pra, nuk janë përpjekjet tona, as vuajtja apo pjekuria jonë që na pastrojnë, por vetëm fjala e Perëndisë. Ashtu si Krijuesi e krijoi botën në fillim me një fjalë, ashtu edhe Krishti krijon pastërtinë tek ne, nëse i hapemi fjalës së tij. Nuk është vetëm sakramenti i pagëzimit apo darka e Zotit që na pastrojnë, por besimi në fjalën e Jezusit dhe meditimi ynë i thellë mbi të. Lexoni të paktën një copëz nga Bibla çdo ditë, mundësisht në një kohë të rregullt, përndryshe, pa ushqim shpirtëror, do të bini.
Jezusi u përqendrua në një term nga i cili varet rritja dhe frytshmëria jonë. Termi është QËNDRONI. Kjo fjalë shfaqet dhjetë herë në kapitullin 15. Shumë kuptime mund të nxirren nga ky term - ne qëndrojmë në të dhe ai në ne; ne jemi bërë të shenjtë duke qëndruar; fuqia dhe lëngjet e tij rrjedhin nëpërmjet nesh. Gjithçka rrjedh prej tij, prandaj ne duhet të qëndrojmë në të. Nëse ndahemi prej tij, atëherë rrjedha e fuqisë së tij së dhembshur pushon tek ne. Nëse një degë shkëputet, qoftë edhe për një moment, ajo do të thahet. Çfarë pamje e shëmtuar e një kishe të vyshkur dhe të vdekur. Një lutje më e jetësore për besimtarët është të kërkojnë që të qëndrojmë në të. Kështu Perëndia mund të punojë në ne vazhdimisht për rritje, fryt dhe veprim dhe të na mbajë në emrin e tij ditë e natë. Qëndrimi nuk është prej nesh, është hir nga Fryma e Shenjtë. Askush nuk mund të qëndrojë i vetëm në Krishtin, por ne mund ta falënderojmë për këtë dhuratë dhe t'i kërkojmë që të vazhdojmë të qëndrojmë në të dhe që edhe të tjerët të mund të qëndrojnë gjithashtu.
LUTJE: Zoti Jezus, ti je hardhia e shenjtë e Perëndisë në dheun e tokës sonë. Prej teje ne nxjerrim të gjitha virtytet e mira. Zemrat tona janë burim i të gjitha të këqijave. Të falënderojmë që na ke pastruar me anë të Ungjillit. Na ruaj në emrin tënd, që energjia e Shpirtit tënd të Shenjtë të sjellë vazhdimisht frytin e dashurisë. Pa ty nuk mund të bëjmë asgjë. Forco vendosmërinë e vëllezërve tanë, që të mos jetojnë për veten e tyre në dobësi, por të qëndrojnë në ty.
PYETJA:
- Si bëhet Jezusi Hardhia e vërtetë?