Previous Lesson -- Next Lesson
4. Ati i përlëvduar mes trazirave (Gjoni 12:27-36)
GJONI 12:27-28
27 "Tani shpirti im është i tronditur dhe çfarë të them? "O Atë, më shpëto nga kjo orë"? Jo, për këtë kam ardhur në këtë orë. 28 O Atë, përlëvdo emrin tënd.” Atëherë një zë erdhi nga qielli: “E kam përlëvduar dhe do ta përlëvdoj përsëri”.
Jezusi vuajti në thelbin e qenies së tij. Ai është Princi i Jetës, por u përul që vdekja ta gëlltiste. Ai është Zoti i Zotërve, por e la djallin, sunduesin e sferës së vdekjes, ta vinte në provë me gjithë fuqinë e tij. Jezusi e mbajti me dëshirë mëkatin tonë, për t’u djegur në vendin tonë në flakët e zemërimit të Perëndisë. Ai është Biri, gjithmonë një me Atin e tij nga përjetësia. Për shpëtimin tonë, Ati i tij e la atë, në mënyrë që ne të bashkohemi me të në hir. Askush nuk mund ta kuptojë plotësisht ankthin dhe dhimbjen e Birit dhe Atit. Uniteti i Trinisë ishte në dhimbje për shpengimin tonë.
Trupi i Krishtit nuk mund ta duronte këtë presion dërrmues. Ai thirri: "O Atë, më shpëto nga kjo orë". Pastaj dëgjoi qartë përgjigjen e Frymës në zemrën e tij: "Ti ke lindur për këtë orë. Kjo orë është qëllimi i përjetësisë. Gjithë krijimi me Atin e pret këtë moment, kur njerëzimi do të pajtohet me Zotin, krijimi me Krijuesin. Në këtë fazë plani i shpëtimit do të përmbushet."
Atëherë Jezusi bërtiti: "Atë, përlëvdo emrin tënd!" Biri nuk e dëgjoi zërin e mishit. Ai u lut në harmoni me Frymën e Shenjtë: "I shenjtëruar qoftë emri yt, që bota të dijë se ti nuk je një Perëndi i tmerrshëm, i largët dhe i pakujdesshëm, por një Atë i dashur, që jep veten në Birin për të shpëtuar të ligjtë dhe të humburit”.
Perëndia nuk ngurroi t'i përgjigjej lutjes së Birit të Tij. Ai u përgjigj nga qielli. "Unë e kam përlëvduar emrin tim në ty. Ti je Biri im i bindur dhe i përulur. Kush të sheh ty, më sheh mua. Ti je i dashuri im, unë jam i kënaqur në ty. Unë nuk kam gëzim tjetër përveç teje që mbart kryqin. Në vdekjen tënde mëkëmbëse, unë do të zbuloj thelbin e lavdisë sime në mes të stuhive të tragjedive të jetës. Në kryq ti shpall kuptimin e lavdisë dhe shenjtërisë së vërtetë. Nuk është tjetër veçse dashuri, sakrificë dhe dorëzimi i vetvetes ndaj të pamerituarve dhe zemërngurtëve”.
Zëri qiellor vazhdoi të kumbonte qartë: "Unë do ta përlëvdoj përsëri emrin tim, kur të ngrihesh nga varri dhe të ngjitesh tek unë, të ulesh me mua në lavdi, duke derdhur Frymën time mbi të dashurit e tu. Atëherë emri im atëror do të madhërohet nga lindja e re e fëmijëve të panumërt me anë të Frymës së Shenjtë. Ekzistenca e tyre më nderon, sjellja e tyre e virtytshme më shenjtëron. Vdekja jote në kryq është arsyeja e lindjes së fëmijëve të Zotit. Ndërmjetësimi yt në lavdi do të jetë garancia e suksesit të Kishës. Vetëm në ty Ati përlëvdohet pafundësisht."
GJONI 12:29-33
29 Turma pra që ishte e pranishme dhe e dëgjoi zërin tha se ishte bubullimë. Të tjerë thoshin: "Një engjëll i ka folur". 30 Jezusi u përgjigj: ''Ky zë nuk ka ardhur për mua dhe jo për ju. 31 Tani është gjykimi i kësaj bote, tani do të dëbohet princi i kësaj bote. 32 Dhe unë, kur të jem ngritur nga dheu, do t'i tërheqë të gjithë njerëzit drejt vetes." 33 Ai e tha këtë për të treguar se me çfarë vdekje do të vdiste.
Turmat përreth Jezusit nuk e dinin se Jezusi po bisedonte me Perëndinë, por menduan se ishte zhurma e bubullimës. Ata nuk ishin në gjendje të dallonin ose të vinin re se Perëndia është dashuri, as nuk e dëgjuan zërin e tij të ëmbël, as nuk e kuptuan se me zbulesën e lavdisë së Perëndisë në Birin kishte filluar gjykimi i botës.
Satani humbi kontrollin mbi skllevërit e tij, pasi Krishti u ngrit në kryq dhe na dha jetë me vdekjen e tij. I ligu u privua nga fuqitë e tij nga nënshtrimi i Birit ndaj vullnetit të Atit. Jezusi e quajti djallin Princin e kësaj bote, duke pasur parasysh faktin se e gjithë bota ishte vendosur nën zotërimin e tij. Përballë këtij realiteti të dhimbshëm dhe të hidhur Jezusi nuk hezitoi, por goditi Satanin me shpatën e drejtësisë së tij, duke i dhënë një goditje fatale. Tani jemi fëmijë të lirë në emër të Jezusit.
Ne jemi tërhequr nga kryqi i tij. Satani e urrente atë aq sa nuk do ta linte Jezusin të vdiste në tokë ose në shtratin e tij, por e ngriti për të vdekur në kryqin e turpit. Por ashtu si gjarpri i ngritur në shkretëtirë në kohën e Moisiut dëshmoi fundin e ndëshkimit të Perëndisë për besimtarët, po ashtu edhe kryqi mbledh të gjithë gjykimin mbi supet e Krishtit. Zoti nuk i dënon ata që shikojnë të Kryqëzuarin. Besimi ynë në Krishtin na kryqëzon me të dhe na bashkon në vdekjen e tij. Ne kemi vdekur për mëkatin dhe jetojmë për drejtësi.
Bashkimi ynë me Krishtin na bashkon me fuqinë dhe lavdinë e tij. Ashtu siç e kapërceu mëkatin dhe vdekjen në shenjtëri, kështu do të na tërheqë pas vetes dhe do të na çojë në lavdinë e tij. Të gjithë ata që kanë besim tek ai nuk do të humbasin kurrë, por do të kenë jetë të përjetshme.
GJONI 12:34
34 Turma iu përgjigj: ''Ne kemi dëgjuar nga ligji se Krishti mbetet përjetë. Si mund të thuash se Biri i njeriut duhet të ngrihet lart? Kush është ky Bir i njeriut?
Judenjtë u përpoqën ta shtrëngonin Jezusin, duke kërkuar prova logjike dhe të qarta, në mënyrë që t’ia dilnin pa ndonjë hetim mbi vërtetësinë e tij. Ata e njihnin interpretimin teologjik të Librit të Danielit, kapitulli 7, ku Mesia quhet Biri i Njeriut dhe Gjykatësi i gjithë botës. Por ata ende dëshironin të dëgjonin prej tij deklarimin e Birërisë hyjnore. Këtë nuk e bënë për të mos u munduar dhe të guxonin ta besojnë, do të ishte më mirë të ofronin një besim sipërfaqësor, nëse ai do të provonte se ishte ai që pretendonte. Disa prej tyre ishin armiq me qëllime të liga, duke dashur ta fusnin në kurth me akuzën e blasfemisë, nëse ai do të thoshte qartë se ishte ai Biri i njeriut. Jezusi nuk u zbulohet studiuesve në mënyra logjike, përkundrazi ai u zbulohet besimtarëve të thjeshtë, të cilët i përgjigjen fuqisë tërheqëse së Frymës së Shenjtë dhe që rrëfejnë se Biri i Njeriut është Biri i Perëndisë, përpara se të marrin demonstrimin logjik.
GJONI 12:35
35 Jezusi u tha atyre: ''Drita është me ju edhe për pak kohë; ecni derisa të keni dritën, që të mos ju zërë errësira; kush ecën në errësirë nuk e di se ku shkon.
Jezusi është Drita e botës, perceptimi i dritës nuk kërkon shpjegime të hollësishme. Ajo perceptohet sepse njerëzit e zakonshëm mund ta shohin dritën dhe ta dallojnë atë nga errësira. Për sa kohë është ditë, njeriu mund të udhëtojë, të ecë ose të vrapojë. Natën njeriu nuk mund të punojë. Ndërsa dielli shkëlqen, është koha për të punuar dhe për të qenë aktiv. Jezusi u tha judenjve se kishte pak kohë që ata të hynin në mbretërinë e tij të Dritës, nëse dëshironin. Ajo kohë kërkon vendim, dorëzim dhe vendosmëri.
Megjithatë, kushdo që refuzon dritën, qëndron në errësirë dhe nuk e njeh rrugën e tij. Këtë Jezusi ua parashikoi judenjve që më parë, se ata do të enden në errësirë, pa një rrugë, një synim ose shpresë. Një errësirë e tillë nuk duhet ngatërruar me errësirën fizike që shtrihet jashtë nesh. Është errësirë e brendshme, e prodhuar nga fryma e ligë tek njeriu. Ai kështu bëhet në vetvete i zymtë gjatë gjithë jetës së tij. Kushdo që nuk i nënshtrohet Krishtit, pushtohet nga errësira. A mund ta shihni, pse disa kombe "të krishtera" janë bërë burime të errësirës në botë? Jo çdo njeri i lindur "i krishterë" ia ka dhënë jetën e tij Krishtit. Të paktë janë ata që janë të krishterë të rilindur. Errësira mposht këdo që nuk hyn në mbretërinë e dritës. Ju nuk do të jeni në gjendje të trashëgoni bekimet e Ungjillit nga prindërit tuaj automatikisht. Varet nga ju të pranoni, të përgjigjeni dhe t'i dorëzoheni Krishtit.
GJONI 12:36
36 "Derisa të keni dritën, besoni në dritë, që të bëheni bij të dritës.” Kur Jezusi tha këtë, u largua dhe u fsheh prej tyre.
Lidhja juaj me Krishtin nëpërmjet besimit do t'ju ndryshojë rrënjësisht. Ungjilli derdh rrezet e lavdisë së Perëndisë, të cilat janë më të fuqishme se rrezet atomike. Por ndërsa rrezet bërthamore shkatërrojnë, rrezet e Krishtit krijojnë jetën e përjetshme tek ne, në mënyrë që besimtari të bëhet një fëmijë i dritës dhe një far për shumë njerëz. A keni hyrë në gjerësinë e përqafimit të Krishtit, të mbushur me të vërtetën, pastërtinë dhe dashurinë? Jezusi ju thërret nga errësira juaj që të hyni në dritën e tij të mrekullueshme dhe të jeni të shenjtë.
Pasi mbajti këtë predikim përpara hyrjes së tij në Jeruzalem, ai nuk e mori pushtetin me forcë ose nuk sulmoi romakët apo Herodin me armë. Beteja e tij kishte përfunduar dhe gjykimi i botës ishte afër. Drita shkëlqen në errësirë; besimtarët do të shpëtohen dhe jobesimtarët do të humbasin. Konflikti mes qiellit dhe tokës ka arritur kulmin. Zoti nuk i detyron njerëzit të besojnë. Je bërë fëmijë i dritës apo mbetesh skllav i errësirës?
LUTJE: Ne të falënderojmë, Zoti Jezus, që e zbulove veten si Drita e botës. Na tërhiq në rrezet e mëshirës Tënde, na bëj të mëshirshëm. Largoje vështrimin tonë nga paratë, autoriteti dhe fitoret e kësaj bote, në mënyrë që ne të të ndjekim praktikisht dhe të qëndrojmë si bij të dritës tënde.
PYETJA:
- Çfarë do të thotë të bëhemi bij të dritës?