Previous Lesson -- Next Lesson
3. Plotësia e Perëndisë u shfaq në mishërimin e (Gjoni 1:14-18)
GJONI 1:14
14 Dhe Fjala u bë mish dhe banoi ndër ne; dhe ne soditëm lavdinë e tij, si lavdia e të vetëmlindurit prej Atit, plot hir e të vërtetë.
Kush është Jezu Krishti? Ai është Zot i vërtetë dhe njeri i vërtetë. Ungjilltari Gjon na e tregon këtë sekret të madh si moton e ungjillit të tij. Kur ai përmend mishërimin e fjalës së Zotit, na tregon themelin e mesazhit të tij. Vargu 14 është çelësi për të gjitha lajmet e mëposhtme. Nëse e perceptoni këtë perlë shpirtërore në të gjitha kuptimet e saj, do të përfitoni një depërtim të thellë në njohuritë e kapitujve vijues.
Mishërimi i Krishtit është thelbësisht i ndryshëm nga ripërtëritja jonë shpirtërore. Ne të gjithë kemi trupa dhe kemi lindur nga një baba dhe një nënë. Më pas, fjala e Ungjillit erdhi tek ne dhe krijoi jetë të përjetshme në ne. Krishti, megjithatë, nuk lindi nga një baba i botës. Përkundrazi, fjala e Perëndisë iu drejtua Marisë nëpërmjet engjëllit, i cili i tha asaj: "Fryma e Shenjtë do të vijë mbi ty dhe fuqia e Shumë të Lartit do të të mbulojë; prandaj edhe ai i shenjtë që do të lindë do të të quhet Biri i Perëndisë". (Luka 1:35). Kur virgjëresha e pranoi këtë mesazh të mrekullueshëm me anë të besimit, ajo gjeti embrionin unik në barkun e saj, në të cilin Fryma e Shenjtë u bashkua me gjakun e njeriut. Kështu u bë Zoti njeri.
Mendimi ynë ndalet para këtij realiteti. Biologjia nuk mund ta sqarojë këtë sekret. Përvoja njerëzore nuk është në gjendje ta kuptojë atë. Disa teologë përpiqen të lehtësojnë pamundësinë e lindjes së Krishtit për një mendje shkencore duke thënë se ai u shfaq vetëm në një trup pa pasur vërtet një trup material që ndjen dhimbje dhe pikëllim. Megjithatë, ne rrëfejmë se Krishti ishte plotësisht njerëzor dhe plotësisht hyjnor në të njëjtën kohë.
Mishërimi i Krishtit është interpretimi më i mirë për këtë lindje të mrekullueshme. Biri i përjetshëm i Perëndisë, i cili doli nga Ati para të gjitha epokave, mori pjesë në natyrën tonë fizike pa mëkat, sepse Fryma e Shenjtë në të mposhti çdo prirje drejt mëkatit. Kështu Jezusi mbeti e vetmja qenie njerëzore që jetoi në pafajësi dhe pastërti, pa të meta.
Biri i Perëndisë u përzje me njerëz rebelë, moskokëçarës dhe të këqij, të cilët një ditë të gjithë do të vdesin. Ai megjithatë është i përjetshëm, i paaftë për të vdekur për shkak të hyjnisë së tij. Megjithë madhështinë e tij, ai na deshi dhe la lavdinë e tij origjinale dhe jetoi mes nesh në përulësi. Ai u bë një me llojin tonë dhe e kuptoi në mënyrë të përsosur situatën tonë. Në dhimbjen e tij ai mësoi bindjen e plotë. Në këtë mënyrë ai u bë vërtet i mëshirshëm. Ai nuk na refuzoi, ne të këqijtë. Krishti u bë njeri për t'u afruar me ne, për të na afruar me Perëndinë.
Trupi i Krishtit i ngjan tabernakullit në Dhjatën e Vjetër, ku Zoti takoi njerëzit. Perëndia ishte në Krishtin dhe ua shpalli veten njerëzve në formën e një njeriu. E gjithë hyjnia ishte e pranishme në Krishtin, e prekshme. Sipas tekstit greqisht, Gjoni në të vërtetë tha se ai "banoi mes nesh". Kjo do të thotë se ai nuk ndërtoi një kështjellë të qëndrueshme, për të mbetur me ne gjithmonë në tokë, por se ai banoi ashtu siç banojnë beduinët në çadrat e tyre për një periudhë të shkurtër kohe. Pas kësaj e çmontojnë çadrën dhe e zhvendosin atë në një vend tjetër. Në të njëjtën mënyrë, Krishti ishte mes nesh për një periudhë të shkurtër para se të kthehej në qiell. Apostujt dëshmojnë së bashku se panë lavdinë e Krishtit. Dëshmia e tyre është një brohoritje dhe një gëzim. Ata janë dëshmitarë okularë të pranisë së Birit të Perëndisë në mish. Besimi i tyre ua hapi sytë për të kuptuar dashurinë, durimin, përulësinë, besnikërinë dhe hyjninë e Jezusit. Në pastërtinë e tij ata panë vetë Zotin. Shprehja "lavdia e tij" në Dhjatën e Vjetër nënkupton përmbledhjen e të gjitha cilësive hyjnore. Apostulli Gjon parashtroi me guxim në dëshminë e tij të gjitha këto veçori të Jezusit. Ai e perceptoi madhështinë e tij të fshehur, si dhe bukurinë dhe madhërinë e tij.
I frymëzuar nga Fryma e Shenjtë, Gjoni e quajti Perëndinë Atë dhe Jezusin Bir. Këtyre termave nuk u shpëton asgjë. Frymëzimi i Shpirtit rrëzon velin që fsheh emrin e Perëndisë, duke na siguruar se i Shenjti i përjetshëm, Krijuesi i fuqishëm është Ati dhe ka një Bir po ashtu të shenjtë, të lavdishëm dhe të përjetshëm, plot dashuri. Perëndia nuk është thjesht një gjykatës fitues që shkatërron dhe hakmerret me fuqi. Ai është i dhembshur, zemërbutë dhe i durueshëm, dhe po kështu është edhe Biri i Tij. Duke kuptuar Atin dhe Birin, ne arrijmë në thelbin e Dhjatës së Re. Ai që sheh Birin, sheh Atin. Kjo zbulesë transformoi imazhin e Zotit që gjendet në fetë e tjera dhe na hapi sytë për epokën e dashurisë.
A dëshiron ta njohësh Zotin? Atëherë studio jetën e Krishtit! Çfarë panë dishepujt tek Jezusi? Cila është përmbledhja e dëshmisë së tyre? Ata panë dashurinë e Perëndisë të ndërthurur me hirin dhe të vërtetën. Mendo për këto tre kuptime ndërsa lutesh dhe do të ndjesh plotësinë e lavdisë së Perëndisë të pranishme në Krishtin. Ai vjen tek ne në hirin shërues të pamerituar prej nesh. Ne jemi të gjithë fajtorë; asnjëri prej nesh nuk është i mirë. Ardhja e tij tek ne, megjithë korruptimin tonë, parashikon hir. Ai nuk ka turp të na thërrasë vëllezër të tij, na ka pastruar, na ka shenjtëruar, na ka ripërtërirë dhe na ka mbushur me frymën e tij. A nuk janë këto vepra shpëtuese "hir mbi hir"? Dhe akoma më shumë se kaq: ne kemi fituar një të drejtë të re, sepse Krishti na mbolli në hirin e tij që të kemi të drejtën të bëhemi fëmijë të Perëndisë. Mesazhi i hirit nuk është mashtrim apo imagjinatë, por një e drejtë e re. Mishërimi është provë e realitetit të veprës së Perëndisë, e cila na përsos në shpëtimin e tij. Hiri është baza e besimit tonë.
LUTJE: Ne përulemi para teje Fëmija i grazhdit, ashtu si barinjtë dhe magjistarët në Betlehem. Ti je Perëndia në mish, ardhur tek ne, nuk turpërohesh të na quash vëllezër. Drita jote shkëlqen në errësirë. Pastroje zemrën time të papastër, që të jetë e përshtatshme të bëhet një grazhd i përjetshëm për ty. Me të gjithë besimtarët të lartësoj, sepse lavdia jote është bërë një trup i përulur. Të lutemi që shumë nga njerëzit e mjerë në zonën tonë të kuptojnë të drejtën e tyre të re dhe të të pranojnë.
PYETJA:
- Çfarë do të thotë mishërimi i Krishtit?