Previous Lesson -- Next Lesson
a) Kapja e mrekullueshme e peshqve (Gjoni 21:1-14)
GJONI 21:7-8
7 Atëherë dishepulli, të cilin Jezusi e donte, i tha Pjetrit: "Është Zoti!". Simon Pjetri, kur dëgjoi se ishte Zoti, veshi rrobat e tij(sepse ishte i zhveshur për punë) dhe u hodh në det. 8 Por dishepujt e tjerë përkundrazi shkuan me barkë dhe tërhoqën zvarrë rrjetën plot me peshq, sepse nuk ishin larg nga toka, rreth dyqind kubitë larg.
Ungjilltari e kuptoi se ky peshkim i madh nuk ishte rastësi. Ai ishte në barkë dhe kuptoi se njeriu në breg nuk ishte tjetër veçse vet Jezusi. Gjoni nuk e shqiptoi emrin e Jezusit, por me nderim tha: "Është Zoti!"
Kjo e alarmoi Pjetrin ndërsa kujtoi se Krishti po i jepte për herë të dytë një mësim jetësor nëpërmjet peshkimit. Ai shkoi për të marrë rrobat e tij dhe u vesh, duke mos dashur t'i afrohej Zotit të tij lakuriq. U hodh në ujë dhe notoi drejt Zotit. Kështu e la vetëm varkën, miqtë e tij dhe peshkun e freskët. Harroi gjithçka, sepse zemra e tij dalloi Jezusin.
Gjoni qëndroi në barkë, edhe pse dashuria e tij ishte po aq e sinqertë sa ajo e Pjetrit. Kështu ky i ri me kolegët e tij vozitën fuqishëm drejt bregut rreth 100 metra larg. Më në fund, arritën në breg për t'u kujdesur për peshkimin e madh.
GJONI 21:9-11
9 Kur dolën në tokë, panë një zjarr me prush, dhe mbi të peshk dhe bukë. 10 Jezusi u tha atyre: Sillni disa nga peshqit që sapo keni zënë. 11 Atëherë Simon Pjetri hipi në bord dhe nxori në breg rrjetën plot me peshq të mëdhenj, njëqind e pesëdhjetë e tre; dhe megjithëse ishin kaq shumë, rrjeta nuk u gris.
Kur dishepujt arritën në breg, panë një zjarr me prush me peshqit sipër. Pra, nga vinte zjarri, peshku dhe buka? I thirri nga një distancë prej njëqind metrash, se nuk kishin çfarë të hanin. Me të mbërritur, ata e gjetën peshkun të pjekur në prush dhe ai i nxiti të hanin një vakt. Ai është Zot dhe mikpritës në të njëjtën kohë. Ai me dashamirësi u dha atyre një pjesë në përgatitjen e ushqimit. Ai na lejon të marrim pjesë në punën dhe prodhimin e tij. Nëse dishepujt nuk do t'i bindeshin këshillës së tij, nuk do të kishin zënë asgjë. Por këtu ai po i fton të hanë. Çuditërisht, Zoti që nuk ka nevojë për ushqim tokësor, ulet për të ndarë me ta atë ushqim, në mënyrë që ata të ndiejnë dashurinë e tij.
Numri 153 i referohet, sipas traditës së lashtë, numrit të llojeve të peshqve të njohur në atë kohë. Është sikur Jezusi të thotë: "Mos peshkoni vetëm një lloj njerëzish, por ejani me një përzgjedhje të të gjitha kombeve." Të gjithë janë të lutur të hyjnë në jetën e Perëndisë. Ashtu si rrjeta nuk u shqye nga presioni, ashtu edhe Kisha nuk do të shpërbëhet ose do të humbasë unitetin e Frymës së Shenjtë, edhe nëse disa nga anëtarët e saj mbeten egoistë dhe pa dashuri. Kisha e vërtetë do të bëhet e tija dhe jetësore.
GJONI 21:12-14
12 Jezusi u tha atyre: Ejani të hani mëngjes. Tani asnjë nga dishepujt nuk guxoi ta pyeste: Kush je ti?. Ata e dinin se ishte Zoti. 13 Jezusi erdhi, mori bukën dhe ua dha atyre, e kështu edhe peshkun. 14 Kjo ishte hera e tretë që Jezusi iu shfaq dishepujve të vet pasi u ringjall prej së vdekurish.
Jezusi i mblodhi dishepujt e tij rreth zjarrit të dashurisë së tij. Askush nuk guxonte të fliste, sepse të gjithë e dinin se ky i huaj ishte vetë Zoti. Ata ishin të etur për ta përqafuar, por frika dhe druajtja i penguan. Jezusi theu heshtjen dhe i bekoi ndërsa filloi të shpërndante ushqimin. Me këtë ai i fali dhe i ripërtëriu. Të gjithë dishepujt jetojnë në faljen e Zotit të tyre vazhdimisht; pa besnikërinë e tij ndaj asaj besëlidhjeje, ata do të vdisnin. Ata janë të ngadaltë për të besuar ose shpresuar. Ai nuk i qorton, por i forcon me ushqimin e tij të mrekullueshëm. Megjithatë, Jezusi dhe Perëndia kërkojnë që ju të ndani lajmin e mirë pavarësisht nga mëkati dhe ngadalësia e zemrës suaj. Ky është modeli që ndjek Jezusi në kryerjen e mrekullive pas Ringjalljes.
b) Pjetri konfirmohet në shërbim të kopesë (Gjoni 21:15-19)
GJONI 21:15
15 Kur mbaruan mëngjesin, Jezusi i tha Simon Pjetrit: Simon, biri i Jonas, a më do ti mua më shumë se këta?. Ai i tha: "Po, Zot; ti e di se unë të dua". Ai i tha: "Kulloti qengjat e mi".
Me fjalën e tij të Paqes, Jezusi ua fali dishepujve mëkatet e tyre së bashku me mohimin e Pjetrit, në shfaqjen e tij të parë. Por mohimi i Pjetrit kishte nevojë për trajtim të veçantë. Mirësia e tij shfaqet në fjalët e Zotit, ai që vë në provë zemrat. Ai nuk tha asnjë fjalë për mohimin, për t'i dhënë hapësirë për vetëshqyrtim dhe vetëhetim. Ai e quajti Pjetrin me emrin e tij origjinal, Simon, bir i Jonas, sepse u kthye në zakonet e tij të vjetra.
Po kështu, Jezusi të pyet sot: "A më do mua? A i ke mbajtur fjalët e mia dhe i ke besuar premtimeve të mia? A e ke kuptuar thelbin tim dhe a je afruar? A je bashkuar me radhët e mia dhe ke hequr dorë nga pasuria, koha dhe forca për hirin tim? Mendimet e tua janë gjithmonë tek unë dhe je bërë një me mua? Më nderon me jetën tënde?"
Jezusi e pyeti Pjetrin: "A më do mua më shumë se këta?" Pjetri nuk u përgjigj: "Jo, Zot, unë nuk jam më i mirë se të tjerët; të kam mohuar". Pjetri ishte akoma i sigurtë në vetvete dhe u përgjigj po, por e kufizoi dashurinë e tij duke përdorur shprehjen greke për dashurinë, jo dashurinë hyjnore që buronte nga Fryma e Shenjtë dhe besimi i sigurtë.
Pjetri nuk u qortua për dashurinë e tij të dobët, por u urdhërua nga Zoti që të konfirmonte dashurinë e tij duke u kujdesur për ndjekësit e tij. Jezusi e ngarkoi përsëri këtë dishepull të lëkundur që të kujdesej për të rinjtë e tij në besim. Qengji i Perëndisë ka blerë qengjat e tij. A jeni gati t'u shërbeni këtyre njerëzve, t'i duroni, t'i udhëhiqni me durim dhe të prisni maturimin e tyre? Apo prisni prej tyre më shumë sesa mund të durojnë? Apo i keni lënë të largohen nga kopeja dhe të copëtohen? Jezusi i kërkoi Pjetrit para së gjithash që të kujdesej për ata që ishin të rinj në besim.
GJONI 21:16
16 Për herë të dytë i tha: "Simon, biri i Jonas, a më do ti mua?". Ai i tha: "Po, Zot; ti e di se unë të dua". Ai i tha: "Ruaji delet e mia".
Jezusi nuk e la Pjetrin me aq, sikur donte të thoshte: "A nuk m'u përgjigje me nxitim kur më the: 'Të dua'? A nuk është dashuria jote njerëzore dhe me të meta? A nuk është dashuria jote emocionale apo bazohet në vullnetin e mirë të sinqertë?
Pyetja ia preku zemrën Pjetrit, i cili me përulësi u përgjigj: "Zot, ti i di gjithçka, ti i njeh kufizimet dhe aftësitë e mia. Dashuria ime nuk është e fshehur prej teje. Unë të dua vërtet dhe jam gati të jap jetën time për ty. Kam dështuar dhe do të dështoj përsëri. Por dashuria jote më ka ndezur një dashuri të pafund."
Jezusi nuk e mohoi pohimin e Pjetrit, por tha: "Ashtu siç më do mua, duaji edhe anëtarët e pjekur të Kishës sime. Kujdesi i tyre baritor nuk është i lehtë. Shumë prej tyre janë kokëfortë, rrëshqasin nga rruga e drejtë, secili shkon në udhën e tij. A dëshiron t’i mbash delet e mia mbi supet e tua dhe të lodhesh? Ti je përgjegjës për to".
GJONI 21:17
17 Ai i tha për të tretën herë: "Simon, bir i Jonas, a më do ti mua?". Pjetri u pikëllua, sepse i tha për të tretën herë: "A më do ti mua?" Dhe ai i tha: "Zot, ti di gjithçka; ti e di se unë të dua". Jezusi i tha: "Kulloti delet e mia.
Pjetri e mohoi Zotin e tij tri herë, kështu që Jezusi trokiti në derën e zemrës së tij tri herë dhe e vuri në provë vërtetësinë e dashurisë së tij. Ai theksoi nevojën për dashuri hyjnore që vinte nga Fryma e Shenjtë, siç duhej ta zbulonte Pjetri në vetvete: Ai nuk e mori atë derisa Fryma e Shenjtë zbriti mbi të në Rrëshajë. Ai vazhdoi të pyeste: "A je vërtet i lidhur me mua më shumë se me çdo marrëdhënie njerëzore, në masën që do të ofrosh jetën tënde për shpëtimin e botës?" Herën e tretë, Pjetri u përgjigj me pikëllim dhe turp dhe shtoi se Zoti e njihte zemrën e tij.
Pjetri rrëfeu se Jezusi kishte të drejtë kur parashikoi mohimin e tij të trefishtë paraprakisht dhe se Krishti dinte gjithçka. Kështu Pjetri e quajti atë Perëndinë e vërtetë, i cili e di se çfarë është në thelbin e njeriut. Ky është thirrja baritore, e përkushtuar ndaj Pjetrit - kujdesi për delet.
A jeni një bari që kujdeset për tufën e Perëndisë? A i shihni ujqërit dhe shpirtrat e këqij që po afrohen? Mbani mend, ne të gjithë jemi mëkatarë, nuk e meritojmë të nderohemi me kullotjen e popullit të Perëndisë, përveçse me anë të kryqit. Pa dyshim, barinjtë kanë nevojë për më shumë falje çdo ditë sesa delet; shpesh ata neglizhojnë përgjegjësinë e tyre kryesore.
LUTJE: Zoti Jezus Krisht, ti je Bariu i Madh. Më thirre të bëhem bari, këtë nuk e meritoj. Unë po të ndjek dhe lëkundem. Ti më ke mirëbesuar delet e mirësisë sate. Unë t’i mirëbesoj ty , duke t’u përgjëruar të kujdesesh, duke u dhënë atyre jetën e përjetshme, duke i mbajtur në duart e tua; në mënyrë që askush të mos i rrëmbejë. Shenjtëroji ato dhe na dhuro durim, përulësi, besim, besnikëri dhe shpresë për t'u vendosur në dashurinë tënde. Ti nuk do të më braktisësh, por do të më duash në maksimum.
PYETJA:
- Çfarë ju ka bërë përshtypje në bisedën midis Jezusit dhe Pjetrit?