Home -- Albanian -- John - 105 (Jesus intercedes for the church's unity)
Previous Lesson -- Next Lesson
4. Jezusi ndërmjetëson për unitetin e kishës (Gjoni 17:20-26)
GJONI 17:24
24 "O Atë, dëshiroj që atje ku jam unë, të jenë me mua edhe ata që më ke dhënë, për të parë lavdinë time që ti më ke dhënë në dashurinë tënde për mua përpara themelimit të botës."
Gjashtë herë në lutjen e kryepriftërisë Jezusi e quajti Perëndinë "Atë" dhe një herë "Perëndi i Vërtetë". Me këtë emër unik ai shprehu besimin dhe dëshirën e tij për Perëndinë. Sepse ai ishte një me Atin në thelb, por e zbrazi veten dhe ishte i përulur për shpengimin tonë. Ai nuk kishte dëshirë të bëhej i famshëm apo të zotëronte gjëra materiale. Trembëdhjetë herë përdori shprehjen “më ke dhënë”. Biri e konsideronte njerëzimin, ndjekësit e tij, veprat dhe autoritetin e tij një dhuratë nga Perëndia, sikur të mos ishin tashmë të tijat. Dhe ai nuk kishte këto nga vetja, por duke iu nënshtruar madhështisë dhe nderit të Atit të tij. Kjo përulësi siguroi harmoni të vazhdueshme, në mënyrë që Biri të përmbushte plotësisht mendimet dhe qëllimet e Atit.
Për shkak të këtij nënshtrimi absolut, ai mund të thoshte në lutje pa paramendim: "Dëshiroj". Pra, cila është dëshira e shprehur nga Biri i Perëndisë? Është se të gjithë ndjekësit e tij në kohë dhe hapësirë do të ishin me të aty ku është ai. Kështu, Pali dëshmon se ai u kryqëzua me Krishtin dhe u varros me të për të ndarë ringjalljen e tij dhe do të ulet pranë tij në parajsë, për të zbuluar pasuritë e hirit të bollshëm të Perëndisë me anë të butësisë së Krishtit Jezus (Romakëve 6:1-11; Efesianëve 2:4-7).
Uniteti ynë me Krishtin shkon përtej pjesëmarrjes në vuajtjet dhe dashurinë e tij dhe përfshin lavdinë e tij. Ai dëshiron që ne të shohim lavdinë e tij dhe të banojmë në shoqërinë e tij përgjithmonë. Apostujt e dinin këtë qëllim të shpresës sonë. Ne do të gëzohemi me një gëzim të përjetshëm të papërshkrueshëm kur ta shohim atë. Ne gjithashtu do të pasqyrojmë lavdinë e tij, të shndërruar në ngjashmërinë e tij, sepse gjendja e këtij shkëlqimi na është dhënë në derdhjen e dashurisë së Perëndisë në zemrat tona (Romakëve 5:5 dhe 8:29). Ai dha lavdinë e tij, pasi ishte i lavdishëm edhe në burrërinë e tij të përulur. Apostujt e kuptuan në praninë e tij se lavdia e tij buronte nga dashuria e palëkundur midis tij dhe Atit, përpara themelimit të tokës. Kjo ekzistencë në Trininë e Shenjtë është burimi i qenies dhe shpërblesës sonë.
GJONI 17:25
25 "O Atë i drejtë, bota nuk të ka njohur, por unë të kam njohur; dhe këta e dinë se ti më ke dërguar".
Zoti mbetet i drejtë dhe i paanshëm, edhe nëse bota është e pavetëdijshme. Në thelb Ai është i shenjtë dhe nuk ka errësirë në Të. Kushdo që përjeton dashurinë e Tij në Krishtin, kupton se nuk është faji i Tij që njerëzit nuk besojnë në Birin ose nuk gjejnë shpëtim.
Por Krishti e njohu Atin e tij nga përjetësia, sepse Biri e pa Atin e tij ballë për ballë. Atributet, virtytet dhe emrat e tij i njihen Birit. Aspektet më të thella të hyjnisë nuk i fshihen atij.
Të gjithë atyre që marrin Birin, Perëndia u jep të drejtën të bëhen fëmijët e Tij. Jezusi u zbuloi atyre sekretin e atësisë së Perëndisë. Ata që janë rigjeneruar e kuptojnë se Krishti erdhi nga Perëndia; ai nuk ishte thjesht një profet apo një apostull, por hyjnor, me të vërtetë nga Perëndia. E gjithë plotësia e hyjnisë ishte në të trupërisht. Fryma na ndriçon për të perceptuar hyjninë e Jezusit në natyrën e tij njerëzore, për t'u bërë një me të dhe me Atin që e dërgoi. Kështu ai është lidhja midis Perëndisë dhe Njeriut.
GJONI 17:26
26 "Unë u bëra të njohur atyre emrin tënd dhe do ta bëj ta njohin akoma, që dashuria me të cilën më ke dashur mua, të jetë në ta dhe unë në ta".
Me pak fjalë, Krishti na mësoi zbulesën e emrit të Atit. Shfaqja më e qartë e kësaj është në kryq, ku Ati sakrifikoi Birin e Tij një viktimë e shenjtë, që ne të ndajmë të drejtat e Birërisë. Kur Fryma e Shenjtë erdhi mbi ne, ne thirrëm "Abba, Atë" nga thellësia e zemrave tona. Lutja e Zotit është kurora e të gjitha lutjeve, pasi lavdëron Atin, Mbretërinë dhe vullnetin e Tij.
Ne e dallojmë Atin e Zotit tonë Jezu Krisht deri në atë masë sa dashuria që vazhdon midis Atit dhe Birit derdhet tek ne. Ai i kërkoi Atit të tij që të krijonte plotësinë e dashurisë tek ne. Nuk është vetëm Ati që vjen tek ne, por Jezusi personalisht dëshiron të qëndrojë në ne. Kështu ai u lut me ndërmjetësim që plotësia e hyjnisë të zbriste mbi ne, siç rrëfen Gjoni në letrën e tij: Perëndia është dashuri dhe kushdo që qëndron në dashuri qëndron në Perëndinë dhe Perëndia në të.
PYETJA:
- Cila është përmbledhja e lutjes së Kryepriftërisë që tha Jezusi?