Waters of Life

Biblical Studies in Multiple Languages

Search in "Albanian":
Home -- Albanian -- John - 100 (Introduction to the intercessory prayer; Prayer for the Father's glory)
This page in: -- ALBANIAN -- Arabic -- Armenian -- Bengali -- Burmese -- Cebuano -- Chinese -- Dioula? -- English -- Farsi? -- French -- Georgian -- Greek -- Hausa -- Hindi -- Igbo -- Indonesian -- Javanese -- Kiswahili -- Kyrgyz -- Malayalam -- Peul -- Portuguese -- Russian -- Serbian -- Somali -- Spanish -- Tamil -- Telugu -- Thai -- Turkish -- Twi -- Urdu -- Uyghur? -- Uzbek -- Vietnamese -- Yiddish -- Yoruba

Previous Lesson -- Next Lesson

GJONI - DRITA SHKËLQEN NË ERRËSIRË
Studime në Ungjillin e Krishtit sipas Gjonit
PJESA 3 - DRITA SHKËLQEN NË RRETHIN E APOSTUJVE (Gjoni 11:55 - 17:26)
E - LUTJA NDËRMJETËSUESE E JEZUSIT (Gjoni 17:1-26)

1. Hyrje në lutjen ndërmjetësuese


Jezusi i shërbeu njerëzimit me Ungjillin dhe veprat e tij; shërimi i të çalëve, ushqyerja e të uriturve, hapja e syve të të verbërve dhe ringjallja e të vdekurve. Dashuria e tij ishte një zbulesë e lavdisë së Perëndisë mes urrejtjes dhe vdekjes.

Në fillim të shërbimit të tij, turmat u dyndën drejt tij. Kur Këshilli fetar hebre (i përbërë nga fanatikë dhe hipokritë) pa se themelet e fesë dhe legalizmit të tyre po dridheshin, e kërcënuan Jezusin dhe pasuesit e tij me dënim dhe vdekje. Entuziazmi i turmave u zbeh dhe ata e braktisën atë. Pas kësaj, Krishti dhe disa nga ndjekësit e tij besnikë u persekutuan, por ai vazhdoi t'i donte të gjithë.

Në fund, propaganda e Këshillit mori një nga të dymbëdhjetët; ai u përgatit të tradhtonte Mjeshtrin e tij, ndërsa Jezusi po i përgatiste të tijët për thirrjen e tyre si apostuj gjatë darkës së Besëlidhjes. Në lamtumirën e tij, ai u shpalli atyre unitetin e tij me Atin dhe se si Fryma Ngushëlluese do t'i vendoste ata në bashkësinë e dashurisë hyjnore, pavarësisht nga përndjekja e ardhshme.

Por dishepujt nuk arritën ta kuptonin qëllimin e Zotit të tyre, sepse Fryma e Shenjtë nuk ishte derdhur ende në shpirtrat e tyre. Kështu Jezusi shkoi drejtpërdrejt te Ati i tij dhe e dorëzoi veten dhe ndjekësit e tij në duart e Atit në këtë lutje të Kryepriftërisë. Ai gjithashtu përmendi ata që do të besonin në të me dëshminë e këtyre apostujve.

Lutja ndërmjetësuese e Krishtit, e regjistruar në kapitullin 17, na jep një pasqyrë unike mbi mënyrën se si Biri i Perëndisë bisedoi me Atin e tij dhe llojin e dashurisë midis Personave të Trinisë së Shenjtë. Fryma e lutjes është e spikatur këtu. Kushdo që gërmon thellë në këtë kapitull, hyn në Tempullin e Zotit ku përshkon adhurimi dhe ndërmjetësimi.


2. Lutja për lavdi të Atit (Gjoni 17:1-5)


GJONI 17:1
1 Jezusi tha këto fjalë, pastaj i ngriti sytë drejt qiellit dhe tha: "O Atë, ka ardhur ora; përlëvdo Birin tënd që Biri yt të të përlëvdojë".

Krishti u njoftoi dishepujve të tij se ishte një me Atin. Ai është në Atin dhe Ati në të. Kushdo që e sheh, ka parë Atin. Por dishepujt nuk ishin në gjendje ta kuptonin këtë zbulesë të habitshme. Mendjet e tyre u tronditën ndërsa përpiqeshin të kuptonin praninë e hyjnores në mish. Jezusi ua besoi dishepujt e tij të dobët dhe injorantë kujdesit të Atit të tij, për t'i ndriçuar dhe mbajtur ata në bashkësinë e dashurisë hyjnore dhe të shenjtë.

Duke i ngritur sytë drejt qiellit, Jezusi mund t'i ketë habitur dishepujt. Si i lutet ai një Ati në qiell dhe në të njëjtën kohë thotë se ai ekziston në Atin dhe Ati në të? Këto gjeste të pakuptueshme ua hutuan mendjen. Ne e dimë se të dyja idetë janë të vlefshme: Bashkimi i përsosur midis Atit dhe Birit, si dhe autonomia e secilit Person. Perëndia është më i fuqishëm se mendjet tona dhe Fryma e Shenjtë na mëson t'i trajtojmë të dy konceptet si të vlefshme. Kërkojini Perëndisë t'ju ndriçojë, nëse kjo vetëdije është e vështirë. Sepse askush nuk mund ta kuptojë plotësisht Atin dhe Birin, përveçse me anë të Frymës së Shenjtë.

Në këtë lutje Jezusi e quajti Perëndinë, Atë. Sepse Perëndia nuk është vetëm një Perëndi i shenjtë dhe një Gjykatës i ashpër, por dashuria e tij e mëshirshme mbulon të gjitha cilësitë e tjera të Tij. Perëndia është Vetë Dashuria e Shenjtë dhe e Vërteta e Mëshirshme. Ky koncept i ri i Perëndisë si një Atë i dashur lindi kur Jezusi lindi nga Fryma e Shenjtë, Bir i Perëndisë. Ai jetoi përjetësisht me Perëndinë, por u bë mish për të na shpenguar si fëmijë për të Shenjtin. Kjo zbulesë e emrit Atë për Perëndinë është thelbi i mesazhit të paraqitur nga Jezusi në botë. Me këtë të vërtetë të frymëzuar, Jezusi na çliroi nga frika e gjykimit, pasi Gjykatësi është Ati ynë dhe garantuesi është Vëllai ynë, i cili pagoi borxhet tona. Nëse e përvetësoni emrin e Atit në shumë prej shpalljeve të Jezusit në shpirtin tuaj dhe jetoni në përputhje me atë njohuri, ju e keni kuptuar mesazhin e Ungjillit.

Krishti e pranoi para Atit të tij se kishte ardhur ora më jetësore e botës, ora e pajtimit midis Perëndisë dhe njeriut. Njerëzimi, engjëjt, fetë dhe filozofitë i kishin pritur pa vetëdije këto orë. Kishte ardhur. Krishti e kishte hequr fajin e botës si Qengji i Perëndisë. Ai ishte gati të vdiste i vetëm në flakën e zemërimit të Perëndisë. Në këto momente vendimtare, tradhtari po afrohej rrugës me një grup policësh të tempullit për të arrestuar Birin e Perëndisë, Njeriun zemërbutë dhe të fortë që ishte gati të vdiste pa u mbrojtur.

GJONI 17:2
2 "… sepse ti i ke dhënë pushtet mbi çdo mish, për t'u dhënë jetë të përjetshme të gjithë atyre që ti ia ke dhënë".

Shumë mendojnë se "lavdi" do të thotë shkëlqim dhe dritë. Jezusi rrëfeu se dashuria e tij flijuese ishte thelbi i lavdisë dhe thelbi i qenies së tij hyjnore. Ai i kërkoi Atit të tij që ta mbante në atë dashuri, gjatë orëve në kryq, në stuhitë e dhimbjeve dhe frikës, në mënyrë që rrezet e dashurisë hyjnore të shkëlqenin në mënyrë të përsosur tek të kryqëzuarit. Biri ishte i gatshëm të sakrifikohej për hir të rebelëve dhe kriminelëve, në mënyrë që ata të shfajësoheshin me vdekjen e tij. Ky është thelbi i lavdisë së Birit.

As nuk druhej të thoshte se nuk po vdiste për veten e tij, por për lavdinë e Atit dhe se po merrte një barrë që askush tjetër nuk mund ta mbarte. Ai e përlëvdoi atin në kryq dhe realizoi pajtimin e njerëzimit me Perëndinë. Kur falet mëkati, shfaqet dashuria e Perëndisë dhe të gjithë ftohen për birësim. Fryma e Shenjtë derdhet mbi besimtarët në Krishtin, në mënyrë që fëmijët të lavdërojnë Atin e tyre me anë të një ecjeje të përsosur në pastërti. Nuk mund të ketë asnjë shenjë më të madhe të lavdërimit të emrit të Atit sesa të bëhet Ati i Tij për shumë fëmijë. Kështu Jezusi kërkoi përfundimin e dashurisë shpenguese nëpërmjet lindjes së shumë bijve në Frymë dhe në të vërtetë në lavdërim të atij emri Atëror.

Biri rifitoi pretendimin e tij hyjnor, se Ati i kishte dhënë të gjithë autoritetin mbi të gjithë të lindurit prej grave. Krishti është Perëndia, Krijuesi dhe Shpenguesi i vërtetë. Ai është Zoti, Mbreti dhe Gjykatësi ynë. Ne jemi të tijët dhe ai është shpresa jonë e vërtetë. Ai e mori këtë autoritet të dhënë, jo për gjykim dhe shkatërrim, por për të shpëtuar dhe udhëhequr. Qëllimi i ardhjes së Krishtit është që besimtarët në të të marrin jetën e përjetshme. Vdekja nuk gjen më sundim tek ata. Në kryq, Jezusi fali mëkatet e njerëzimit. Edhe pse vetëm pak i përgjigjen kësaj oferte shpëtimi, besimtarët janë kombi i zgjedhur, të cilët besojnë në Atin, Birin dhe Frymën e Shenjtë dhe vazhdojnë në lavdinë shpëtuese të Krishtit. Në ta banon Shpirti hyjnor. Jeta e tyre e re është mrekullia e epokës sonë, për lëvdim të emrit të Atit.

GJONI 17:3
3 "Dhe kjo është jeta e përjetshme, që të të njohin ty, të vetmin Perëndi të vërtetë, dhe Jezu Krishtin që ti ke dërguar".

Fryma e Shenjtë vërteton atë që Jezusi tha për Perëndinë. Ai është Ati i Krishtit dhe i yni. Kushdo që është i vetëdijshëm për këtë mister hyjnor dhe beson në të, ka jetë të përjetshme. Nuk ka asnjë çelës tjetër për të njohur Perëndinë përveç Personit të Jezu Krishtit. Ai që sheh tek Biri Atësinë e Perëndisë dhe beson tek ai, shndërrohet në sferën e birësimit të shenjtë. Njohuria mbresëlënëse në thënien e Krishtit nuk është thjesht shkencë, por qenie dhe shndërrim shpirtëror. Perëndia rikthen imazhin e Tij te çdo besimtar. Cila është domethënia e këtij imazhi hyjnor? Është dashuria, e vërteta dhe integriteti, të cilat Fryma e Shenjtë i sjell tek fëmijët e Perëndisë. Është gjithashtu lavdërimi i Atit, me anë të të cilit manifestohen virtytet e Tij.

Krishti u dërgua nga Perëndia në botë, që njerëzit të kuptojnë me ecjen e tij se përveç tij, i linduri nga Fryma, i kryqëzuari dhe i ringjalluri, ata nuk mund ta njihnin Perëndinë. Biri është Apostulli hyjnor që mblodhi të gjithë autoritetin në personin e tij me dashuri dhe shenjtëri. Nëse dëshironi të njihni Perëndinë e vërtetë, studioni jetën e Jezusit që është shëmbëlltyra e Hyjnisë së vajosur nga Fryma. Si Mesia, ai është gjithashtu Mbreti i Mbretërve dhe Kryeprifti, Profeti i përsosur dhe fjala e mishëruar e Perëndisë.

GJONI 17:4-5
4 "Unë të përlëvdova në tokë, duke kryer veprën që më ke dhënë të bëj; 5 dhe tani, o Atë, më përlëvdo në praninë tënde me lavdinë që unë e kisha pranë teje para se të bëhej bota".

Gjatë qëndrimit të tij në tokë, Jezusi vazhdimisht meditonte mbi Atin, i dëshmonte Atij dhe i kryente veprat e Tij. Ai e mohoi veten për të lavdëruar Atin. Atë që dëgjoi nga Ati na e përcolli. E gjithë jeta e tij e lavdëroi Atin, me besimin se lutjet e tij do të merrnin përgjigje. Ai përfundoi detyrën e shpengimit në kryq. Megjithatë, kjo nuk ishte një mburrje krenare, sepse Ati i tij i kishte dhënë atij misionin për ta kryer. Ai e pranoi se Ati i kishte përfunduar të gjitha gjërat. Meqenëse Jezusi e zbrazi veten dhe nuk mori asnjë meritë vetëm për veten e tij, ai meriton që lavdia e përjetësisë t'i shtohet atij. Kështu ai dëshmoi se ishte i lavdishëm që nga përjetësia, Perëndi nga Perëndia, dritë nga drita, i lindur jo i krijuar. Pasi përfundoi qëllimet e tij, ai dëshironte të kthehej tek Ati i tij. Kur arriti në qiell, engjëjt dhe qeniet e tjera e përlëvdonin duke thënë: "I denjë është Qengji që u ther, të marrë fuqi, pasuri, urtësi, fuqi, nder, lavdi dhe bekim".

LUTJE: Ati qiellor, u shenjtëroftë emri yt. Biri yt të ka përlëvduar me ecjen, lutjet dhe sakrificën e tij. Ne nuk e meritojmë të ngremë sytë drejt teje. Ne të falënderojmë për faljen e fajeve tona, sepse Krishti ka vdekur për ne; na ke bërë fëmijët e tu. Të falënderoj që më ke çuar në jetën e përjetshme me derdhjen e Frymës së Shenjtë në zemrën time. Na ndihmo të të përlëvdojmë gjithmonë dhe të mos rrëmbejmë lavdinë për veten tonë, por t'i bindemi urdhërimit të Birit tënd dhe ta duam njëri-tjetrin, që të tjerët të shohin në veprat tona të mira atësinë tënde dhe të të lavdërojnë duke t’u dorëzuar.

PYETJA:

  1. Cili është mendimi themelor në pjesën e parë të lutjes së Jezusit?

www.Waters-of-Life.net

Page last modified on November 09, 2022, at 03:33 AM | powered by PmWiki (pmwiki-2.3.3)