Previous Lesson -- Next Lesson
YUHANNA - Işık Karanlıkta Parlıyor
Mesihin İncilinin Yuhannaya Göre Yorumu
1. Mesih’in Aracılık Duasına Giriş
Mesih İncil’iyle ve işleriyle insanlara hizmette bulundu, felçlileri iyileştirdi, açları doyurdu, körlerin gözlerini açtı, ölüleri diriltti. O’nun sevgisi, nefret ve ölümün bağrında tanrısal sevginin duyurulmasıydı. Hizmetinin başlangıcında büyük halk yığınları O’na akın ettiler. Yahudi din meclisi ve ikiyüzlü, sözde dindar yobaz takımı dinlerinin sarsıldığını görünce, İsa’yı ve izleyicilerini boykot ettiler, sonraları da doğrudan ölümle tehdit ettiler. O andan itibaren Mesih ve bazı izleyicileri işkencelere maruz kaldı. Bir zamanlar yanına gelen kalabalıklar görünmez oldu. Ama İsa buna karşın insanları sevmekten geri durmadı.
Din meclisinin propagandası, sonunda İsa’nın oniki öğrencisinden birinde etkisini gösterdi. Bu öğrenci efendisine ihanet etmeye karar vermişti. Rab ise, Antlaşma gecesi öğrencilerini gelecekteki resullük vazifelerine hazırladı, veda sözlerinde onlara, Baba ile bir olduğunu, üzerlerine gelmekte olan işkencelere rağmen, Teselli Ruhu’nun onları tanrısal sevgi birlikteliğinde pekiştireceğini vurguladı.
Öğrenciler Rableri’nin sözlerini tam anlayamadılar; çünkü Tanrı’nın Ruhu henüz yüreklerine dökülmemişti. İsa doğrudan Babası‘na yöneldi, yüce rahiplik duasında kendisini ve dostlarını O’nun ellerine teslim etti. İsa bu yüce duasında Babası’na, gelecekte habercilerinin aracılığıyla iman edecek olanlardan da söz etti.
Mesih’in 17. bölümde aktarılan aracılık duası, bize hem Oğul’un Babası’yla nasıl konuştuğunu, hem de Kutsal Üçlüğün uknumları arasındaki olağanüstü sevgiyi görmemizi sağlıyor. 17. bölümü üzerinde derinden düşünerek okuyan kişi, huzur ve gerçek ibadet ruhunun egemen olduğu tanrısal tapınağa gir-miştir.
2. Baba’nın Yüceltildiği Dua (Yuhanna 17:1-5)
YUHANNA 17:1-5
1 İsa bunları söyledikten sonra, gözlerini gökyüzüne dikip şöyle dedi: “Baba, saat geldi.”
Mesih, öğrencilerine Babası’yla bir olduğunu duyurdu. O Baba’da, Baba da O’ndaydı. Babası’nı doğruluğu, günahsızlığı nedeniyle görebilmişti. Öğrenciler bu ürküntü veren duyuruyu akıllarına sığdıramadılar. Allah’ın bedene girebileceği düşüncesini tasarlamak bile onlar için imkânsızdı. Rab, zayıf ve bilgisiz öğrencilerini, kutsal birlikteliğinde aydınlatıp esirgemesi için Babası’na havale etti. İsa’nın gözlerini gökyüzüne dikerek Baba’ya dua etmesi öğrencileri şaşırttı. “Ben Baba’dayım, Baba da bendedir” dememiş miydi? Akılları karıştı. Oysa arada bir çelişki yoktu. Baba ile Oğul arasında kusursuz bir birlik olduğu gibi, onlardan her biri aynı zamanda kişisel irade sahibi, bağımsız kişilerdir. Tanrı aklımızdan daha yücedir. Bu sırrı anlayabilmemiz için Kutsal Ruh bize gerçek birliği öğretiyor. Rabb’inden zihnini aydınlatmasını iste. Kutsal Ruh olmaksızın kimse ne Oğul’u anlayabilir, ne de Baba’yı. İsa duasında Tanrı’yı Baba olarak adlandırdı. Tanrı sadece Kutsal Rab, adil yargıç değildir; O’nun merhametli sevgisi diğer tüm sıfatlarına egemendir. Tanrı’nın bizzat kendisi kutsal sevgi, merhametli gerçektir.
Mesih’in Ruh’tan Allah’ın Oğlu olarak doğduğu andan itibaren Tanrı’nın sevecen Baba olduğu gerçeği açığa çıktı. O, öncesizden beri Babası’nın yanındaydı. Biz günahlıları Kutsal Tanrı için kurtarmak amacıyla bedene girdi. Allah’ın Baba adını duyurmak, İsa’nın dünyaya sunduğu öğretinin özüydü. O bu vahiyle bizi yargının dehşetinden kurtardı. Çünkü Yargıç Babamız, bize güvence verense, yargımızı bizim yerimize yüklenen, kardeşimizdir. İsa’nın değişik duyurularındaki “Baba” adının anlamını kavrayıp bu tanrısal bilgi uyarınca yaşarsan, İncil’in ne anlama geldiğini öğrenmişsin demektir.
Mesih, Babası’nın huzurunda, dünyanın en önemli anının gelmek üzere olduğunu itiraf etti. Bu, Allah’ın insanlarla barıştırılacağı andı. Tüm insanlar ve melekler, bütün din ve felsefeler bu anı bekliyordu. İşte, o saat gelmiş çatmıştı. Tanrı Kuzusu olarak tüm dünyanın günahını kaldıran Mesih, Allah’ın öfke ateşinde tek başına ölmeye hazırdı. Tam bu sırada hain Yahuda, korumasız, ölüme gitmeye karar vermiş olan Tanrı’nın engin yürekli Oğlu’nu tutuklamak üzere tapınağın hizmetçileriyle geliyordu.
YUHANNA 17:1-2
1 “...Oğlu’nu yücelt ki, Oğul da seni yüceltsin. 2 Çünkü sen O’na tüm insanlık üzerinde yetki verdin. Öyle ki, O’na verdiklerinin hepsine sonsuz yaşam versin.”
İnsanların çoğu yücelik sözcüğünün, görkem, şaşaa anlamına geldiğini sanır. Oysa İsa, yüceliğinin ve tanrılığının, özünün fedakâr sevgisi olduğunu açıkladı. Çarmıhtaki dehşet anında, tanrısal sevginin kendisinde açığa çıkması için, İsa Babası’ndan kendisini sevgide esirgemesini istedi. Oğul, ölümüyle aklanmaları için, günahkârlar ve asiler uğruna canını feda etmeye hazırdı. İşte bu sevgi, Oğul’un yüceliğinin en görkemli ifadesidir.
O aynı zamanda, kendisi için değil, Baba’yı yüceltmek için öldüğünü de bildirmekten geri kalmadı. O, bir başkasının başaramayacağı bir işi yüklenmiş, yerine getiriyordu. İsa çarmıhta Baba’yı yüceltti ve insanları O’nunla barıştırdı. Günahlar affedilince, Tanrı’nın sevgisi açığa çıktı ve insanları Tanrı’nın çocukları olmaya çağırdı. O andan itibaren, Tanrı’nın çocukları temiz yaşamlarıyla Babaları’nı kutsasınlar diye Kutsal Ruh imanlılara dökülüyor. Tanrı’nın çok sayıda çocukları olması, Baba adını her şeyin üzerinde yüceltir. Bu yüzden İsa, duasının başında Babası’ndan, Ruh ve gerçek aracılığıyla birçok imanlıyı dünyaya getirerek kurtuluşu tamamlamasını diledi.
Oğul devamla, Babası’nın kendisine kadından doğan tüm insanoğulları üzerinde yetki verdiğini açıkladı. Mesih yaratan ve kurtaran gerçek Tanrı’dır. O Rabbimiz, sahibimiz ve yargıcımızdır. Biz O’na aidiz, O bizim gerçek ümidimizdir. Allah biricik Oğlu’na tüm insanlar üzerinde yetkiyi, onları yargılayıp mahkum etmesi için değil, kurtarıp doğru yola eriştirmesi için verdi. Mesih’in gelişinin amacı, kendisine iman edenlerin ölümden kurtulup sonsuz yaşama kavuşmalarıydı. Mesih çarmıhta tüm insanlığın günahlarını affetti. İmanlılar, Baba’ya, Oğul’a ve Kutsal Ruh’a iman eden seçilmiş, seçkin bir topluluktur. Onlar hamd ve şükürle Mesih’in kurtarışında sabittirler. Onlara tanrısal Ruh yerleşir. Onların yeni varlığı, çağımızın Baba adını yücelten en büyük mucizesidir.
YUHANNA 17:3
3 “Sonsuz yaşam, tek gerçek Tanrı olan seni ve gönderdiğin İsa Mesih’i tanımalarıdır.”
Kutsal Ruh, Mesih’in Tanrı hakkında duyurmuş olduğu gerçeği tekrar tekrar vurguluyor: O, O’nun ve bizim Babamız’dır. Bu tanrısal sırrı kavrayıp ona iman eden kişi, sonsuz yaşama kavuşur. Tanrı bilgisinin tek anahtarı, İsa Mesih’in kişiliğidir. Oğul’da Baba’yı gören kişi, O’nun çocuğu olur. Mesih’teki bilgi kuru, teorik bir safsata değil; ruhsal, somut bir oluşumdur. Ulu Tanrı görkemli yüceliğini Mesih’e iman edenlere yeniden bahşeder. Bu yüceliğin anlamı nedir? O, Kutsal Ruh’un Mesih imanlılarında yarattığı sevgi, iffet ve gerçekten başkası değildir. Baba, kendisinin erdemleri biz çocuklarında görülünce yücelir.
Allah Oğlu’nu bu dünyaya, O’nun aracılığıyla insanlar, Kutsal Ruh’tan doğmuş, günahsız, çarmıha gerilmiş ve arkasından dirilmiş olan Mesih olmaksızın kimsenin Tanrı’yı tanıyamayacağını anlasınlar diye bu dünyaya gönderdi. Oğul, tüm yetkileri, sevgiyi ve kutsallığı sinesinde toplamış olan kusursuz, tanrısal elçidir. Gerçek Tanrı’nın kim olduğunu öğrenmek istersen, İsa Mesih’i tanımaya çalış. Çünkü O, Tanrı’nın Kutsal Ruh’un doluluğuyla meshedilmiş örneğidir. O, hem kralların kralı, başkâhin, yetkin peygamber ve Tanrı’nın bedene girmiş sözüdür.
YUHANNA 17:4-5
4 “Yapmam için bana verdiğin işi tamamlamakla seni yeryüzünde yücelttim. 5 Baba, dünya var olmadan önce ben senin yanındayken sahip olduğum yücelikle şimdi beni yanında yücelt.”
Mesih dünyadayken sürekli Babası’nı düşündü, O’na tanıklık etti, O’nun işlerini gerçekleştirdi ve O’nu yüceltmek için kendisini inkâr etti. Söylediği sözleri daha önce Baba’dan duymuştu. O asla kendi onurunu aramadı, yaşamı olduğu gibi Baba’yı yüceltmek amacına yönelikti. Duasının kabul göreceğinden emin olarak çarmıhta kurtarış eylemini tamamladı. Ancak O bu eylemi, sırf kendi işiymişcesine gururla gerçekleştirmedi; dünyayı kurtarma işinin kendisine Baba tarafından verildiğine tanıklık etti. Her şeyi Baba’nın tamamladığını söyledi. İsa kendisini bu derece inkâr ederek tüm onuru Baba’ya verdiğinden, Baba’dan kendisine asli yüceliğini geri vermesini isteyebildi. O böylece, Tanrı’dan Tanrı, ışıktan ışık, gerçek Tanrı’dan gerçek Tanrı olduğuna, yaratılmadığına, doğduğuna tanıklık etti. Geliş amacını gerçekleştirdikten sonra, yaşam kaynağı olan Babası’na döneceği anı sabırsızlıkla bekledi. Göğe dönüşünde tüm melekler O’nu, “Boğazlanan koyun gücü, varlığı, bilgeliği, onuru, yüceliği ve bereketi almaya layıktır” diyerek yücelttiler.
DUA: Göklerdeki Babamız, adın kutsal olsun. Oğlun yaşamı, duaları ve kurbanıyla seni yüceltti. Bizler ise, başımızı sana kaldırmaya bile layık değiliz. İsa’nın ölümü ve bizleri aklaması sayesinde günahlarımızı bağışladığın için sana şükrederiz. Kutsal Ruh’un yüreğime dökülmesiyle beni sonsuz yaşama taşıdığın için sana hamd ederim. Seni her an yüceltebilmemiz için bize yardım et. Yardım et ki, kendi onurumuzu aramayalım, sürekli birbirimizi severek Oğlun’un buyruğunu yerine getirelim. O zaman insanlar senin yardımınla bizim doğru işlerimizde senin Baba oluşunu görür, kendilerini sana teslim ederler.
SORU:
- İsa’nın duasının ilk bölümünde geçen temel düşünce nedir?