Previous Lesson -- Next Lesson
1. Shërimi i të paralizuarit të Betesdës (Gjoni 5:1-16)
GJONI 5:10-13
10 Kështu Judenjtë i thanë të shëruarit: "Është e shtunë, nuk është e ligjshme të ty të ngresh vigun tënd". 11 Por ai iu përgjigj atyre: "Njeriu që më shëroi më tha: "Merre vigun tënd dhe ec". 12 Ata e pyetën: "Kush është ai njeri që të tha: "Merre paletën tënde dhe ec?". 13 Por njeriu që ishte shëruar nuk e dinte se kush ishte, sepse Jezusi ishte larguar, pasi aty kishte një turmë.
Të pranishmit në portikët e Betesdas u kënaqën, përveç legalistëve fanatikë. Këta fanatikë ishin çmendurisht ziliqarë, veçanërisht pasi shërimi ishte bërë të shtunën. Jo vetëm që Jezusi e kishte shëruar invalidin, por edhe e urdhëroi që ta mbarte shtratin e tij nëpër rrugicat e qytetit. Ata mendonin se ky ishte një mëkat kundër Perëndisë dhe urdhërimit të Shabatit, kur e gjithë puna duhej të ndërpritej në ditën e pushimit. Çdo shkelës i këtij ligji ishte përgjegjës për vdekje (Numrat 15:32–36). Judenjtë llogarisnin se Mesia nuk do të vinte, nëse i gjithë kombi nuk do ta respektonte me përpikëri Shabatin.
Këta hebrenj nuk do ta kishin vrarë me gurë në vend njeriun që mbante shtratin e tij, sepse duhej dhënë një paralajmërim përpara se të jepej dënimi. Protesta ishte menduar si një kërcënim. Burri i shëruar u mbrojt duke përmendur urdhrin e Jezusit. Mbajtja e shtratit ishte kusht për shërimin e plotë.
Legalistët u tërbuan dhe nuk ndjenë kënaqësi në aktin e shërimit. Ata nuk e dalluan as autoritetin e dashurisë që tregoi Jezusi për ta shëruar. Ata filluan të diskutojnë me zili dhe urrejtje për personin e shëruesit. Ai kishte guxuar të urdhëronte invalidin që të mbante shtratin e tij të shtunën. Pra, Jezusi, sipas tyre, ishte një shkelës i denjë për vdekje.
Njeriu i shëruar nuk e njihte shëruesin, pasi Jezusi ishte i huaj. Kjo ishte vizita e tij e parë në Betesda. Pas shërimit ai dukej se ishte zhdukur. Jezusi nuk donte që besimi në vetvete të bazohej në mrekulli, por në personin e tij të dashur.
GJONI 5:14-16
14 Pastaj Jezusi e gjeti në tempull dhe i tha: Ja, ti u shërove! Mos mëkato më, që të mos të të ndodhë një gjë më e keqe. 15 Ai njeri shkoi dhe u tha Judenjve se ishte Jezusi që e kishte shëruar. 16 Dhe kjo ishte arsyeja pse Judenjtë e përndiqnin Jezusin dhe kërkonin ta vrisnin, sepse bënte këto gjëra të shtunën.
Jezusi e kërkoi të shëruarin për të përfunduar shërimin duke e çliruar nga mëkatet e tij. Ai e gjeti njeriun në tempull duke lavdëruar Perëndinë. Ai ishte i frikësuar dhe i gëzuar në të njëjtën kohë kur pa Jezusin. Ne e dimë se çfarë i tha Jezusi: Ja,ti u shërove! Kuptoje masën e mrekullisë që të ka ndodhur. Ke qenë i sëmurë për 38 vjet. Kjo ishte një vepër hyjnore, jo një vepër njerëzore. Zoti i mishëruar ka hapur Vet sytë e zemrës tënde.
Ti i njeh mëkatet e tua. Jeta pa Zotin e ka shkaktuar këtë fatkeqësi. Me shërimin tim ty të falen të gjitha mëkatet. Që shërimi të mbulonte qenien e tij të brendshme, Jezusi i kërkoi të bindej dhe të mos mëkatonte. Marrja e faljes kërkon një vendim për të mos u kthyer në të njëjtin mëkat. Ai që pranon fjalën e fuqishme të Krishtit dhe pendohet në pikëllim, merr fuqinë hyjnore dhe mund ta kapërcejë të keqen me ndihmën e Perëndisë. Krishti nuk kërkon të pamundurën prej nesh, por na jep Frymën që fuqia të mund të kapërcejë tundimet tona trupore dhe të urrejë prirjet tona shtazore. Fryma e së vërtetës na mundëson të shmangim dhe t'i rezistojmë të keqes.
Ndonjëherë sëmundjet dhe lëndimet janë ndëshkime nga shqetësimi i dashur i Perëndisë për të na kthyer tek Ai. Në raste të tjera, pasuria dhe luksi mund të bëhen ndëshkimi hyjnor për ngurtësinë tonë ndaj Zotit. Një njeri bëhet djallëzor, duke përfunduar me humbje të përjetshme. Mos flirto me mëkatin, por prano skllavërinë tënde ndaj një dështimi të veçantë dhe kërkoji Krishtit që të çlirojë. Mos merrni një qëndrim neutral midis Jezusit dhe mëkatit tuaj. Thyejeni prirjen tuaj mëkatare. Premtojini Shpëtimtarit tuaj në një besëlidhje. Ai do t'ju shpëtojë plotësisht.
Çfarë surprize! Pasi mori këshillën e Jezusit, njeriu i shëruar vrapoi te judenjtë dhe u tha atyre se Nazareasi e kishte shëruar dhe e kishte 'larguar' nga ligji i Shabatit. Legalistët mund të kenë shpresuar se ai do të spiunonte Jezusin për ta bërë arrestimin e tij më të mundshëm.
Urrejtja e treguar nga priftërinjtë kur Jezusi pastroi tempullin nuk ishte aq e ashpër sa armiqësia e farisenjve kundër Jezusit, pas këtij shërimi. Krishti e kishte zvogëluar ‘drejtësinë’ e tyre dhe tregoi se drejtësia nuk mbështetet në ligj, duke i mbajtur larg motiveve egoiste. Zoti kërkon mëshirë dhe dashuri. Shenjtëria pa dashuri është e rreme. Zoti kërkon mëshirë tek ne, jo ritual. Fatmirësisht Zoti na ka çliruar nga mijëra rregulla legaliste, duke na dhënë dashurinë si urdhërimin e vetëm.
PYETJA:
- Pse hebrenjtë e persekutuan Jezusin?