Previous Lesson -- Next Lesson
b) Η επιλογή ανάμεσα στον Ιησού και τον Βαραββά (Ιωάννης 18:39-40)
ΙΩΑΝΝΗΣ 18:39-40
39 Άλλωστε, υπάρχει μια συνήθεια σ’ εσάς, να ελευθερώνω για χάρη σας έναν υπόδικο στη γιορτή του Πάσχα. Θέλετε, λοιπόν, να σας ελευθερώσω το βασιλιά των Ιουδαίων;» 40 Όλοι όμως άρχισαν να φωνάζουν πάλι και να λένε: «Όχι αυτόν! Το Βαραββά!» Κι ήταν ο Βαραββάς ληστής.
Ο Πιλάτος αισθάνθηκε πεπεισμένος ότι ο Ιησούς ήταν ειλικρινής και δεν αποτελούσε κανέναν κίνδυνο. Βγήκε έξω στους Ιουδαίους που περίμεναν στο προαύλιο και δημόσια έδωσε μαρτυρία για την αθωότητα του κατηγορούμενου. Και τα τέσσερα ευαγγέλια επιβεβαιώνουν ότι ο Ιησούς ήταν αναμάρτητος σύμφωνα με τον θρησκευτικό νόμο όπως επίσης και με το αστικό καταστατικό. Δε μπορούσε ως κυβερνήτης να κατηγορήσει τον Ιησού. Έτσι, ο εκπρόσωπος της πολιτικής αρχής παραδέχτηκε την αθωότητα του Ιησού.
Ο Πιλάτος επιθυμούσε να ξεφορτωθεί αυτόν τον παράξενο άνθρωπο αλλά επίσης ανυπομονούσε να ευχαριστήσει τους Ιουδαίους. Πρότεινε να ελευθερώσει τον φυλακισμένο με βάση ένα έθιμο που επέτρεπε σε έναν από τους καταδικασθέντες να του χορηγηθεί χάρη την ημέρα της θρησκευτικής Γιορτής. Προσπάθησε να καθησυχάσει τον αρχιερέα αποκαλώντας τον Ιησού βασιλιά των Ιουδαίων με χλευασμό. Αν ο Πιλάτος τον είχε απελευθερώσει, ο Ιησούς θα έχανε τη λαϊκή του απήχηση (έτσι υποστήριξε ο Πιλάτος), αφού δεν μπορούσε να ελευθερώσει τον λαό του από τον ζυγό της Ρώμης.
Ωστόσο, οι ιερείς και ο λαός έγιναν έξω φρενών με τον τίτλο «Βασιλιάς των Ιουδαίων». Αυτοί περίμεναν έναν στρατιωτικό ήρωα, έναν άνδρα κυρίαρχο και αυστηρό. Έτσι, διάλεξαν τον Βαραββά τον κακοποιό προτιμώντας έτσι ένα αμαρτωλό άνθρωπο από τον Άγιο του Θεού.
Δεν ήταν μόνο η Σύνοδος ανταγωνιστική με τον Ιησού αλλά και ο λαός που τον περιφρόνησε. Στέκεσαι λοιπόν δίπλα στην αλήθεια, πράος και άοπλος ή είσαι σαν τον νομικιστή που στηρίζεται στη βία και τον δόλο, αφήνοντας στην άκρη τόσο το έλεος όσο και την αλήθεια;
c) Το μαστίγωμα του Ιησού ενώπιον των κατηγόρων του (Ιωάννης 19:1-5)
ΙΩΑΝΝΗΣ 19:1-3
1 Τότε διέταξε ο Πιλάτος και πήραν τον Ιησού και τον μαστίγωσαν. 2 Οι στρατιώτες έπλεξαν ένα στεφάνι από αγκάθια και το έβαλαν στο κεφάλι του, τον τύλιξαν μ’ έναν κατακόκκινο μανδύα 3 και του έλεγαν: «Ζήτω ο βασιλιάς των Ιουδαίων!» και τον χτυπούσαν στο πρόσωπο.
Ήταν καθήκον του Πιλάτου να ελευθερώσει τον Ιησού και να συλλάβει τους κατήγορούς του. Αυτό δεν μπορούσε να συμβεί. Αντιθέτως, διέστρεψε τα γεγονότα και έψαξε για συμβιβασμό. Έτσι, διέταξε να μαστιγωθεί ο Ιησούς. Μια τέτοια τιμωρία ήταν τρομακτική και εξουθενωτική. Το μαστίγιο έφερε κομμάτια από κόκαλο και μόλυβδο που μπήγονται στο δέρμα. Αφού οι στρατιώτες κακομεταχειρίστηκαν τον Ιησού, τον έδεσαν σε μια κολόνα με απογυμνωμένη την πλάτη και έπεσαν βροχή τα χτυπήματα στο σώμα του. Το δέρμα και η σάρκα του σκίστηκαν με ανείπωτο πόνο. Πολλοί άνθρωποι τόσο βασανισμένοι πέθαιναν κατά την διαδικασία. Ο αθώος Κύριός μας υπέφερε πολλά στο σώμα και στην ψυχή.
Τότε, οι στρατιώτες για να συνεχίσουν τον χλευασμό πήραν το πληγωμένο σώμα του Ιησού. Αυτοί οι στρατιώτες ζούσαν με τον φόβο των Ιουδαίων ταραχοποιών και δεν τολμούσαν να βγουν έξω τη νύχτα. Αυτή ήταν τότε η ευκαιρία τους να εκδικηθούν βασανίζοντας κάποιον που αποκαλούνταν βασιλιάς των Ιουδαίων. Πάνω του ξεχύθηκε όλη η κακία που ένιωθαν προς αυτόν τον ατίθασο λαό. Ένας από αυτούς έτρεξε και έκοψε ένα κλαδί από ένα ακανθώδη θάμνο, φτιάχνοντας ένα στέμμα για να το τοποθετήσει στο κεφάλι του Ιησού. Η πίεση αυτού του ακάνθινου στεφανιού στο κεφάλι του έκανε το αίμα να πετάγεται. Άλλοι στρατιώτες ήρθαν με φθαρμένα ρούχα που ανήκαν σε αξιωματικό και τα τύλιξαν γύρω του. Το αίμα ανακατεύτηκε με την κατακόκκινη μπογιά μέχρι που ο Ιησούς φαινόταν να είναι καλυμμένος με αίμα. Επιπλέον, τον κλωτσούσαν και τον χτυπούσαν βίαια. Μερικοί υποκλίνονταν μπροστά του, σαν να τον προετοίμαζαν για στέψη. Η πιθανότητα ότι αυτοί οι αυτοκρατορικοί στρατιώτες αντιπροσώπευαν τα διάφορα Ευρωπαϊκά έθνη σημαίνει ότι πολλές από τις φυλές του κόσμου συμμετείχαν σ’ αυτόν τον χλευασμό και τη βλασφημία που κατευθύνονταν στον Αμνό του Θεού.
ΙΩΑΝΝΗΣ 19:4-5
4 Ο Πιλάτος βγήκε πάλι έξω προς τους Ιουδαίους και τους λέει: «Κοιτάξτε, σας τον φέρνω εδώ έξω για να δείτε κι εσείς πως δεν μπόρεσα να του βρω καμία αιτία για να τον καταδικάσω». 5 Έφεραν, λοιπόν, έξω τον Ιησού, που φορούσε το αγκάθινο στεφάνι και τον κατακόκκινο μανδύα. Τους λέει ο Πιλάτος: «Ιδού ο άνθρωπος!»
Ο Πιλάτος έψαξε τον φάκελο του Ιησού και βρήκε ότι ήταν αθώος. Για τρίτη φορά βγήκε έξω στους Ιουδαίους αρχηγούς και πιστοποίησε ξανά, «Δε βρίσκω κανένα σφάλμα σ’ αυτόν». Τελικά, προσπάθησε να τους φέρει κοντά, πρόσωπο με πρόσωπο, για να αποκαλύψει την απάτη και να φανερώσει την αλήθεια.
Έβγαλε έξω τον Ιησού με όλα τα σημάδια των χτυπημάτων και των σκισιμάτων πάνω του, το αίμα να ρέει διαρκώς και το αγκάθινο στεφάνι στο μέτωπο του. Στους ώμους του ήταν ένας κατακόκκινος μανδύας βουτηγμένος στο αίμα.
Μπορείς να αντιληφθείς την εικόνα του Αμνού του Θεού που κουβαλούσε την αμαρτία του κόσμου; Η ταπείνωση του ήταν η ανύψωση του γιατί η απαράμιλλη αγάπη του αποκαλύπτεται στην υπομονή του. Στάθηκε μπροστά σε εκείνους που αντιπροσώπευαν την Ανατολή και την Δύση χλευάζοντάς τον, κακομεταχειρισμένος και στεφανωμένος με αγκάθια. Όλα τα στέμματα του κόσμου με τα λαμπερά πετράδια δεν έχουν καμία αξία συγκρινόμενα με το αγκάθινο του στεφάνι που ήταν γεμάτο με το αίμα που εξιλεώνει όλες τις αμαρτίες.
Αν και ο Πιλάτος ήταν ο πιο σκληρός από τους ανθρώπους πριν από αυτό το γεγονός, συγκινήθηκε με την εικόνα του Ιησού. Δεν υπήρχε κανένα σημάδι μίσους στο πρόσωπο του Ιησού ή κάποια κατάρα στα χείλη του. Προσευχήθηκε σιωπηλά στον Πατέρα του, ευλόγησε τους εχθρούς του και κουβάλησε τις αμαρτίες εκείνων που τον διέσυραν. Ο κυβερνήτης πρόφερε τα εντυπωσιακά λόγια, «Ιδού, ο Άνθρωπος!» Αισθάνθηκε τη μεγαλοσύνη και την αξιοπρέπεια αυτού του ανθρώπου. Σαν να ήθελε να πει για τον Χριστό, «Αυτός είναι ο μοναδικός άνθρωπος που φέρει την εικόνα του Θεού.» Το έλεος του ακτινοβολούσε, ακόμη και την ώρα του θνητού κινδύνου. Η αγιότητα του έλαμπε μέσα στην αδυναμία του και το αμαυρωμένο του σώμα. Δεν υπέφερε για τα δικά του αδικήματα αλλά για την αμαρτία τη δική μου και τη δική σου και για την ενοχή της ανθρωπότητας.
d) Ο Πιλάτος ένιωσε δέος από τη θεία φύση του Χριστού (Ιωάννης 19:6-11)
ΙΩΑΝΝΗΣ 19:6-7
6 Όταν όμως τον είδαν έτσι οι αρχιερείς και οι φρουροί του ναού, άρχισαν να φωνάζουν και να λένε: «Σταύρωσέ τον, σταύρωσέ τον!» Τους λέει ο Πιλάτος: «Πάρτε τον εσείς και σταυρώστε τον· εγώ δεν του βρίσκω καμιά αιτία καταδίκης». 7 Του απάντησαν οι Ιουδαίοι: «Εμείς έχουμε νόμο, και σύμφωνα με το νόμο μας πρέπει να πεθάνει, γιατί ισχυρίστηκε πως είναι Υιός Θεού».
Ήταν πολλές οι ώρες των βασανιστηρίων και πολλοί από το πλήθος κατέβηκαν στην πύλη του κυβερνήτη. Η Ιουδαϊκή ηγεσία ήταν απρόθυμη να αμβλύνει τη στάση της ή να υποχωρήσει και είχε συμφωνήσει να απαιτήσουν τον θάνατο του Ιησού αμέσως με κραυγές και ισχυρή αναταραχή. Εκείνοι που έτειναν να είναι επιεικείς έπεσαν σε απόγνωση και υπέθεσαν ότι ο Θεός είχε εγκαταλείψει τον Ιησού. Δεν τους έδωσε ένα θαύμα διάσωσης και έτσι τα αιτήματα για εκτέλεση δυνάμωσαν και ο Πιλάτος αναμενόταν να επιβάλει την πιο σκληρή καταδίκη από όλες. Έτσι τον αφόρισαν και τον παρέδωσαν στα βάθη της ντροπής.
Εκείνη την εποχή, ο Πιλάτος ήταν ιδιαίτερα επιφυλακτικός για τυχόν σημάδια αναταραχής, ωστόσο απρόθυμος να σκοτώσει κάποιον παράνομα. Έτσι, είπε στους Ιουδαίους, «Πάρτε τον και σταυρώστε τον, αν και είμαι πεπεισμένος για την αθωότητα του» - μια τρίτη περίπτωση της παραδοχής ότι ο Ιησούς ήταν αθώος. Με αυτή την κίνηση, έκρινε τον εαυτό του ως ένοχο, μη έχοντας το δικαίωμα να μαστιγώσει έναν αθώο αιχμάλωτο.
Οι Ιουδαίοι γνώριζαν ότι ο Ρωμαϊκός Νόμος απαγόρευε να σκοτώσουν κάποιον και ο Πιλάτος μπορούσε να στραφεί εναντίον τους αν το έκαναν, παρά τα καθησυχαστικά του λόγια. Ο Ιουδαϊκός νόμος δεν προέβλεπε την σταύρωση αλλά μόνο τον λιθοβολισμό. Ο Ιησούς είχε διαπράξει το αδίκημα της βλασφημίας και έτσι άξιζε να λιθοβοληθεί.
Οι Ιουδαίοι πρεσβύτεροι γνώριζαν ότι αν οι ισχυρισμοί στην ουράνια Υιότητα του Χριστού ήταν σωστοί, θα έπρεπε να τον προσκυνήσουν. Η σταύρωση θα «αποδείκνυε» ότι δεν ήταν θείος με όλο τον βασανισμό που θα είχε υποστεί. Θα ήταν τότε δικαιωμένοι με τον θάνατο του, όχι με εξιλεωτικό αίμα, αλλά με απλή σταύρωση που είχε την έγκριση του Θεού.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Κύριε Ιησού, σε ευχαριστούμε για τον πόνο και τον βασανισμό σου, κουβάλησες τις πληγές μας. Σε δοξάζουμε για την υπομονή σου, την αγάπη σου και τη μεγαλοσύνη σου. Είσαι ο Βασιλιάς μας. Βοήθησε μας να σε υπακούσουμε. Δίδαξε μας να ευλογούμε τους εχθρούς μας και να δείχνουμε έλεος σ’ αυτούς που μας μισούν. Σε δοξάζουμε γιατί το αίμα σου καθαρίζει την ενοχή μας. Ω Υιέ του Θεού, είμαστε δικοί σου. Καθήλωσε μας με την αγιότητα σου, για να περπατάμε με έλεος, ευγνώμονες για τις θλίψεις σου.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Τι μαθαίνουμε από την εικόνα του Ιησού που έχει ραπιστεί, φορώντας ένα κόκκινο μανδύα και ένα αγκάθινο στεφάνι;