Waters of Life

Biblical Studies in Multiple Languages

Search in "Greek":
Home -- Greek -- John - 110 (Pilate awed by Christ; Pilate's unjust sentence)
This page in: -- Albanian -- Arabic -- Armenian -- Bengali -- Burmese -- Cebuano -- Chinese -- Dioula? -- English -- Farsi? -- French -- Georgian -- GREEK -- Hausa -- Hindi -- Igbo -- Indonesian -- Javanese -- Kiswahili -- Kyrgyz -- Malayalam -- Peul -- Portuguese -- Russian -- Serbian -- Somali -- Spanish -- Tamil -- Telugu -- Thai -- Turkish -- Twi -- Urdu -- Uyghur? -- Uzbek -- Vietnamese -- Yiddish -- Yoruba

Previous Lesson -- Next Lesson

ΙΩΑΝΝΗΣ - Το Φωσ Λαμπει Στο Σκοταδι
Μελέτες στο Ευαγγέλιο του Χριστού σύμφωνα με τον Ιωάννη
ΜΕΡΟΣ 4 - ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΥΠΕΡΝΙΚΑ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
A - ΣΥΜΒΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΛΛΗΨΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΑΦΗ (Ιωάννης 18:1 - 19:42)
3. Η πολιτική δίκη μπροστά στον Ρωμαίο κυβερνήτη (Ιωάννης 18:28 – 19:16)

d) Ο Πιλάτος ένιωσε δέος από τη θεία φύση του Χριστού (Ιωάννης 19:6-11)


ΙΩΑΝΝΗΣ 19:8-11
8 Ο Πιλάτος, όταν άκουσε αυτόν το λόγο, φοβήθηκε ακόμη περισσότερο. 9 Μπήκε πάλι μέσα στο πραιτώριο και λέει στον Ιησού: «Από πού είσαι εσύ;» Αλλά ο Ιησούς δεν του ’δωσε απόκριση. 10 Του λέει τότε ο Πιλάτος: «Σ’ εμένα δεν αποκρίνεσαι; Δεν ξέρεις πως έχω εξουσία να σε σταυρώσω, όπως έχω και εξουσία να σε αφήσω ελεύθερο;» 11 Ο Ιησούς του αποκρίθηκε: «Δε θα είχες καμία εξουσία πάνω μου, αν δε σου είχε δοθεί από το Θεό· γι’ αυτό, εκείνος που με παρέδωσε σ’ εσένα έχει μεγαλύτερο κρίμα από το δικό σου».

Ο Πιλάτος δεν ήταν βέβαιος ως προς την προσωπικότητα του Ιησού. Η ακεραιότητα του, η αγνότητα και η αγάπη δεν είχαν ξεφύγει από την αντίληψη του κυβερνήτη. Έτσι όταν έμαθε ότι ο Ιησούς θεωρούνταν όχι μόνο ως βασιλιάς αλλά επίσης και Υιός του Θεού τρόμαξε. Οι Ρωμαίοι και οι Έλληνες φαντάζονταν τους ουρανούς να είναι γεμάτοι από πνεύματα και θεούς που μερικές φορές μπορούσαν να ενσαρκωθούν και να κινούνται ανάμεσα στους ανθρώπους. Έγινε ανήσυχος, σκεπτόμενος, «Είναι πιθανόν να είναι ένας θεός με μορφή ανθρώπου;» Έτσι ρώτησε, «Από πού είσαι εσύ;»

Ο Ιησούς δεν άρπαξε αυτή την ευκαιρία να γλιτώσει την τιμωρία, αλλά παρέμεινε σιωπηλός. Αυτή η σιωπή είναι υπαινικτική. Ο Θεός δεν απαντάει ερωτήσεις που έχουν να κάνουν με τη λογική ή την απλή περιέργεια αλλά αποκαλύπτεται στον πιστό που έχει εμπιστοσύνη σ’ Αυτόν. Διαφέρει εντελώς από την Ελληνο-Ρωμαϊκές επινοήσεις Του, κανείς δεν είναι σαν Αυτόν. Με αυτήν την σιωπή, ο Πιλάτος θύμωσε και ρώτησε, «Δε θες να μου μιλήσεις σε μένα; Έχω την δύναμη να σε σκοτώσω ή να σε ελευθερώσω, υπόκεισαι στην δύναμη μου. Οι εχθροί σου απαιτούν την σταύρωση σου. Εγώ μόνο μπορώ να σε σώσω ή να σε κρεμάσω.»

Ο Ιησούς θα είχε απαντήσει, «Αλήθεια, έχεις την δύναμη. Ο Πατέρας μου σου έδωσε αυτή την δύναμη. Δεν είσαι σημαντικός από μόνος σου. Η ματαιότητα σου θα φανεί σύντομα με μια άδικη καταδίκη. Ο Πατέρας μου στον ουρανό είναι παντοδύναμος και εγώ επίσης. Δεν υπάρχει καμία εξουσία στη γη παρά μόνο με την άδεια Του». Αυτή η ανεκτικότητα συχνά οδηγεί σε καταστροφή όπως συνέβη με τον Πιλάτο στον οποίο είχε δοθεί δύναμη μέσω της θείας άδειας. Ο Θεός ελέγχει την ιστορία αλλά επιτρέπει στους ανθρώπους να έχουν ένα μερίδιο ευθύνης για τις πράξεις τους. Είσαι υπόλογος για τις συναλλαγές σου με τους άλλους.

Ο Ιησούς είπε στον Πιλάτο, «Έχεις αμαρτήσει σοβαρά, αλλά δεν είσαι μόνος σου στην ενοχή. Όλοι είναι παγιδευμένοι στα δίχτυα των αμαρτιών. Δε θέλεις να με σταυρώσεις, αλλά η δειλία σου και ο φόβος σου για τον Καϊάφα σε αναγκάζει να με καταδικάζεις.» Ο αρχιερέας ήταν ένοχος για μια μεγαλύτερη αμαρτία, επειδή ήθελε να σταυρώσει τον Ιησού εξαιτίας της ζήλιας του και του μίσους. Καθώς κρατούσε το ιερατείο, έπρεπε να δείχνει έλεος στους κακοποιούς ώστε να τους συμφιλιώσει με τον Θεό. Αλλά αυτός ήταν υποταγμένος σε κακά πνεύματα. Μισούσε τον Ιησού μέχρι φόνου.


e) Η άδικη καταδίκη του Ιησού από τον Πιλάτο (Ιωάννης 19:12-16)


ΙΩΑΝΝΗΣ 19:12
12 Ο Πιλάτος, ακούγοντας αυτά τα λόγια, προσπάθησε για άλλη μια φορά να βρει τρόπο να τον αφήσει ελεύθερο· οι Ιουδαίοι όμως κραύγαζαν κι έλεγαν: «Αν ελευθερώσεις αυτόν, δεν μπορείς να είσαι φίλος του αυτοκράτορα· όποιος κάνει τον εαυτό του βασιλιά, είναι εχθρός του αυτοκράτορα».

Ο Πιλάτος επιθυμούσε την απελευθέρωση του Ιησού επειδή ο φυλακισμένος είχε αναγνωρίσει την εξουσία του. Παρά την μεγαλοσύνη του Χριστού η ευσέβεια δέσμευε εκείνη την δύναμη. Ο Ιησούς δεν απείλησε τον Πιλάτο αλλά τον επέπληξε με ήπιο τρόπο. Έκανε ένα διαχωρισμό ανάμεσα στην αμαρτία του Πιλάτου και στο έγκλημα του Καϊάφα. Ο Ιησούς ήταν ο κριτής εκείνου που τον δοκίμαζε και προσπάθησε να τον ελκύσει στις θεϊκές πραγματικότητες.

Όταν οι Ιουδαίοι ιερείς παρατήρησαν την αλλαγή της στάσης του Πιλάτου, γύρισαν την συζήτηση στην πολιτική. Η κατηγορία τους ότι ο Ιησούς ισχυρίζονταν ότι ήταν Θεός ήταν άχρηστη σε ένα Ρωμαϊκό δικαστήριο. Έτσι απείλησαν να εκθέσουν τον κυβερνήτη προφασιζόμενοι ότι δεν θα ήταν πιστός στον Καίσαρα, αν δεν σκότωνε τον Ιησού.

«Ο φίλος του Καίσαρα» σήμαινε ο αγαπημένος του Αυτοκράτορα. Αυτός ο τίτλος παραχωρήθηκε στους αντιπροσώπους του και στους αυτοκρατορικούς συγγενείς του. Η γυναίκα του Πιλάτου μπορεί να ήταν μια από αυτές τις συγγενείς. Εφόσον ο Τιβέριος Καίσαρας δεν εμπιστευόταν κανέναν και ήταν απαισιόδοξος από τη φύση του, είχε την τάση να αμφισβητεί την ειλικρίνεια των αντιπροσώπων του. Συνεχώς ανέμενε εξεγέρσεις που καθοδηγούνταν από τον ένα ή τον άλλο από αυτούς. Όποιος κατηγορούσε τον φίλο του Καίσαρα και τεκμηρίωνε την κατηγορία, θα μπορούσε να προκαλέσει την πτώση του κατηγορούμενου ο οποίος θα μπορούσε να εξοριστεί.

Αν οι Ιουδαίοι ηγέτες είχαν γράψει στην Ρώμη ότι ο Πιλάτος είχε ελευθερώσει τον «Βασιλιά των Ιουδαίων», παρά τη δική τους κατηγορία για εξέγερση, αυτό θα σήμαινε ότι μάζευε τους εχθρούς του Καίσαρα γύρω του. Αυτός θα είχε ως συνέπεια ότι η καρέκλα του Πιλάτου θα έτριζε. Δεν είχε σκοπό να αφήσει τη θέση του για τον Ιησού, ακόμα και αν η αλήθεια ήταν με το μέρος του Ιησού. Αυτή η απειλή έσπασε την αντίσταση του και ετοιμάστηκε να περάσει επίσημα κρίση για να καταδικάσει τον Ιησού. Επανήλθε στις τυπικές διαδικασίες για να καθαρίσει το πρόσωπο του από το αίμα του Χριστού. Φαινόταν να έχει περάσει μια δίκαιη κρίση αλλά βαθιά μέσα στην καρδιά του ήξερε ότι ήταν κατάφωρα άδικος.

ΙΩΑΝΝΗΣ 19:13-16a
13 Ο Πιλάτος, όταν άκουσε αυτά τα λόγια, διέταξε να φέρουν έξω τον Ιησού κι ο ίδιος κάθισε στην έδρα του δικαστή, στον τόπο που ονομάζεται Λιθόστρωτο –στα εβραϊκά «Γαββαθά». 14 Ήταν σχεδόν μεσημέρι, παραμονή του Πάσχα. Λέει λοιπόν ο Πιλάτος στους Ιουδαίους: «Να ο βασιλιάς σας!» 15 Τότε εκείνοι άρχισαν να φωνάζουν με κραυγές: «Θάνατος, θάνατος, σταύρωσέ τον!» Τους λέει ο Πιλάτος: «Το βασιλιά σας να σταυρώσω;» Αποκρίθηκαν οι αρχιερείς: «Δεν έχουμε άλλον βασιλιά, εκτός από τον αυτοκράτορα». 16 Τότε κι ο Πιλάτος τούς τον παρέδωσε για να σταυρωθεί.

Ο Πιλάτος περιφρονούσε τη Μεσσιανική ελπίδα που είχαν οι Εβραίοι και χλεύασε την περιφρόνηση τους προς τη Ρώμη και είπε, «Κατηγορήσατε τον Ιησού που διεκδίκησε την βασιλεία! Αναλάβετε το αδύναμο βασίλειο σας! Είστε σαν κι αυτόν και δεν αξίζετε καμία προσοχή!»

Οι Εβραίοι κατάλαβαν το σημείο αυτού του χλευασμού που μετέτρεψε το παράπονο τους εναντίον του Ιησού σε περιφρόνηση των κατηγόρων του. Φώναζαν όλοι μαζί, «Πήγαινε τον στον σταυρό, στην ντροπή! Είναι καταραμένος!»

Αδερφέ, εκείνοι που φώναζαν ήταν ευσεβείς σύμφωνα με το νόμο τους αλλά είχαν γίνει τυφλοί, μη μπορώντας να αναγνωρίζουν την ενσαρκωμένη αγάπη και τη θεϊκή συγκατάβαση καθώς και την αγιότητα του Θεού που εκπληρώθηκε στον Ιησού. Τον μισούσαν και ήθελαν να τελειώνουν με αυτόν. Ούτε η μισαλλοδοξία ούτε ο ζήλος θα ελκύσει τους ανθρώπους στον Θεό. Μόνο η αγάπη που εκδηλώνεται στον Ιησού θα ανοίξει τα μάτια μας στο έλεος και τη θυσία Του. Ο Πιλάτος εξέφρασε την καταφρόνηση του στους εξαγριωμένους Ιουδαίους και αποκάλεσε ξανά τον Ιησού «Βασιλιά» φέρνοντας στο φως τα στοιχεία ότι όλος ο λαός ήταν αποφασισμένος να σκοτώσει τον Ιησού. Ο Πιλάτος ήθελε να βρει μια δικαιολογία για την συνείδηση του που τον κατηγορούσε αλλά ο όχλος που ούρλιαζε ήταν ενωμένος στον σκοπό του να σταυρώσουν τον Ιησού. Η φωνή του λαού δεν είναι η φωνή του Θεού, επειδή πλανώνται συχνά στις φιλοδοξίες τους και στις εγκόσμιες ορμές τους και ο Σατανάς εκμεταλλεύεται αυτές τις αδυναμίες. Οι ιερείς ήταν αγανακτισμένοι με την επανειλημμένη κοροϊδία του Πιλάτου. Έτσι, επανήλθαν με μια εκπληκτική δήλωση, «Εμείς δεν έχουμε βασιλιά παρά μόνο τον Καίσαρα.» Αυτό από μόνο του ήταν υποκρισία. Η αρχιερατική οικογένεια φοβόντουσαν τα Μεσσιανικά κινήματα, όπως επίσης μισούσαν τον Ηρώδη, τον βασιλιά ανδρείκελο. Προτιμούσαν τον Καίσαρα, τον προστάτη της Ελληνικής κουλτούρας που είχε τον νόμο και την τάξη στη χώρα. Τότε πρόδωσαν τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης και όλες τις Μεσσιανικές προσδοκίες. Ο Πατέρας του ψέματος εμπνέει τα παιδιά του. Ωστόσο, ο Ιησούς μόνος του στο Συμβούλιο υπερασπίστηκε την αλήθεια ακούγοντας την φωνή του Θεού στην συνείδηση του και κρατώντας γερά την ακεραιότητα του.

Τελικά, ο Πιλάτος εξέδωσε τη σκληρή ποινή, οδηγούμενος από εγωισμό, κακία και δόλο. Ο Υιός του Θεού παρέμεινε σιωπηλός, στηριζόμενος στην οδηγία του Πατέρα του ο οποίος είχε επιτρέψει στον κυβερνήτη να σταυρώσει τον Υιό του. Με αυτή την άδικη καταδίκη, ο Ιησούς ολοκλήρωσε τη συμφιλίωση ανάμεσα στον Θεό και τον Άνθρωπο. Τα κακά πνεύματα υπέθεσαν ότι είχαν νικήσει αλλά ήταν τα σχέδια του Θεού που είχαν εκπληρωθεί, παρά τις δόλιες μηχανορραφίες των δυνάμεων της κόλασης.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Κύριε Ιησού, υποκλινόμαστε σε σένα. Είσαι ο Αμνός του Θεού που αφαιρεί την αμαρτία του κόσμου. Δώσε μας μια ελεήμονα, ειλικρινή και αγαθή καρδιά. Βοήθησε μας να μην χρησιμοποιούμε τους άλλους ως μέσα για τα δικά μας οφέλη και δώσε μας τη δυνατότητα να προτιμήσουμε τον θάνατο από τον δόλο και να συμβιβαζόμαστε με το κακό.

ΕΡΩΤΗΣΗ:

  1. Γιατί ο Πιλάτος καταδίκασε τον Ιησού;

www.Waters-of-Life.net

Page last modified on June 07, 2022, at 01:49 PM | powered by PmWiki (pmwiki-2.3.3)