Previous Lesson -- Next Lesson
a) ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ ဘုရင္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုခ်က္ အေပၚ စစ္ေဆးျခင္း (ေယာဟန္ ၁၈း ၂၈- ၃၂)
ေယာဟန္ ၁၈း ၂၈- ၃၂
၂၈ “နံနက္အခ်ိန္ ေရာက္လွ်င္ ေယ႐ွုကို ကယာဖထံမွ အိမ္ေတာ္ဦးသို႔ ေဆာင္သြားၾက၏။ ထိုသူတို႔သည္ အာပတ္ႏွင့္ ကင္းလြတ္၍ ပသခါပြဲကို ခံရမည္အေၾကာင္း အိမ္ေတာ္ဦး ထဲသို႔ ကိုယ္တိုင္မဝင္ၾက။ ၂၉ ထိုေၾကာင့္ ပိလတ္မင္းသည္ သူတို႔ ႐ွိရာသို႔ ထြက္၍ ဤသူ၌ အဘယ္အျပစ္ကို တင္ၾကသနည္းဟု ေမးေသာ္၊ ၃၀ ဤသူသည္ လူဆိုး မဟုတ္လွ်င္ အကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္၌ မအပ္ပါဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။ ၃၁ ပိလတ္မင္းကလည္း သူ႔ကိုယူ၍ သင္တို႔ ဓမၼသတ္အတိုင္း စီရင္ၾကဟု ဆုိ၏။ ယုဒ လူတို႔ကလည္း အကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ အဘယ္သူကိုမွ် မသတ္ပိုင္ပါဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။ ၃၂ ထိုသို႔ေလွ်ာက္ေသာ္ ေယ႐ွုသည္ အဘယ္သို႔ မိမိေသရမည္ အရိပ္ကို ေပး၍ မိန္႔ေတာ္မူေသာ စကားေတာ္ ျပည့္စံုမည္ အေၾကာင္းတည္း။”
တခ်ိဳ႕ ဂ်ဴးေတြက ေဗေသသဒကန္မွာ ကိုယ္အဂၤါ မသန္စြမ္းသူကို ေပ်ာက္ကင္းေစခ်ိန္ကတည္းက သခင္ေယ႐ွဳကို သတ္ဖို႔ စဥ္းစားေနၾကၿပီ ျဖစ္တယ္။ (ေယာဟန္ ၅း ၁၈) ဂ်ဴးလူမ်ဳိး ေခါင္းေဆာင္ အမ်ားစုကေတာ့ လာဇ႐ုကို အသက္ ျပန္႐ွင္ေစၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ သခင္ေယ႐ွုကို ေသထိုက္ၿပီလို႔ ဆံုးျဖတ္ ထားၾကတယ္။ (ေယာဟန္ ၁၁း ၄၆) ၾကာသပေတးေန႔ ညမွာ အေရးႀကီးတဲ့ လႊတ္ေတာ္ပြဲ ႏွစ္ခုကို လုပ္ၾကတယ္။ ႐ွင္ေယာဟန္က ဒါကို မွတ္တမ္း မတင္ဘူး။ (မႆဲ ၂၆း ၅၇- ၆၇၊ ၂၇း ၁) ဒီဂ်ဴးေတြရဲ႕ အေသးစိတ္ ကိစၥကေလး ေတြက ဂရိလူမ်ဳိး စာဖတ္သူေတြ အတြက္ သိပ္အေရးမႀကီး လွသလို ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေယာဟန္ဟာ သခင္ေယ႐ွု အေပၚမွာ မတရားတဲ့ စီရင္ခ်က္ ခ်တာကိုေတာ့ ေဖၚျပထားတယ္။ ေရာမဘုရင္ခံ ပိလတ္ရဲ႕ စီရင္ခ်က္ ျဖစ္တယ္။ ပိလတ္ တပါးတည္းသာလွ်င္ သတ္ပိုင္ခြင့္ သို႔မဟုတ္ လႊတ္ပိုင္ခြင့္႐ွိတယ္။ ဂ်ဴးေတြက တပါး အမ်ဳိးသားရဲ႕အိမ္ အေဆာက္ အအံုထဲကို မဝင္ဘူး။ အာပတ္သင့္မွာ စိုးၾကတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ထံုးစံအရ သန္႔႐ွင္းမွဳကို ေစာင့္ထိန္းဖို႔ လိုတယ္။ ပသခါ သိုးသူငယ္ပြဲမွာ မိသားစု ေဆြမ်ဳိးေတြနဲ႔အတူ ပါဝင္ရဦးမယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအခ်ိန္မွာ သူတို႔ဟာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ စစ္မွန္တဲ့ သိုးသူငယ္ ကိုေတာ့ သတ္လိုက္ၾကၿပီ ျဖစ္တယ္။
ဒီကာလမွာ သခင္ေယ႐ွုဟာ အဖမ္းခံရတယ္။ ပိလတ္ရဲ႕ နန္းေတာ္ထဲမွာ စစ္ေဆး ေမးျမန္း ခံရတယ္။ ပိလတ္ရဲ႕ မိတ္ေဆြ တေယာက္ျဖစ္တဲ့ ေရာမဗိုလ္ခ်ဳပ္ တပါးဟာ ဆီဇာဘုရင္ကို ပုန္ကန္ဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့ အတြက္ ရာထူးမွ ျဖဳတ္ခ် အေရးယူ ခံထားရတယ္။ အဲဒီ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ ဂ်ဴးလူမ်ဳိးေတြကို မုန္းတီးၿပီး သူ႔ရဲ႕ လုပ္ႀကံမွဳကို ဂ်ဴးေတြက ေဖၚထုတ္ခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ အက်ဳိးဆက္ အေနနဲ႔ ပိလတ္မင္းရဲ႕ အာဏာစက္ဟာ ေလ်ာ့ပါးလာတယ္။ အရင္ကလို ဂ်ဴးေတြ အေပၚမွာ ၾကမ္းၾကမ္း တမ္းတမ္း ဆက္ဆံလို႔ မရဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ဂ်ဴးေတြက သခင္ေယ႐ွုကို ပိလတ္မင္းထံ ေခၚေဆာင္လာတဲ့ အခါ ပိလတ္မင္းဟာ သူတို႔ ဘာေတာင္းဆိုမလဲ ဆိုတာကို ထြက္ေတြ႕ၿပီး ေမးရတယ္။ စကား အခ်ိန္အၾကာႀကီး မေျပာေပမယ့္ သူတို႔ ျပသနာကို နားလည္သြားတယ္။ သခင္ေယ႐ွု အေပၚမွာ ထားတဲ့ ပိလတ္ရဲ႕ သေဘာထားကေတာ့ ေကာက္က်စ္တဲ့ အၿပံဳးေလးနဲ႔ ျမင္သာ ႏိုင္တယ္။ ဘုရင္ဆိုၿပီး လက္နက္မ႐ွိ၊ စစ္တပ္မ႐ွိ၊ ေယ႐ု႐ွလင္ ၿမိဳ႕ထဲကို ျမည္းကေလး စီးၿပီး ဝင္လာတာဟာ ေရာမအစိုးရ အတြက္ အႏၱရာယ္ မ႐ွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူဟာ ဂ်ဴးလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ ေတာင္းဆိုမွဳကို လိုက္ေလ်ာခဲ့တယ္။ ဂ်ဴးလူမ်ဳိးေတြကို ေထာက္ခံလိုက္တယ္။ သခင္ေယ႐ွုကို ဖမ္းဖို႔ စစ္တပ္ တတပ္ကို ဦးေဆာင္တဲ့ အရာ႐ွိကိုပင္ သူဟာ ေပးခဲ့ၿပီ ျဖစ္တယ္။ ဖမ္းၿပီးတဲ့အခါမွာ ဖမ္းခံရသူက သူ႔ေ႔႐ွကို ေရာက္လာ ရတယ္။ ပိလတ္က “သူက ဘာအျပစ္ လုပ္လို႔လဲ” လို႔ ေမးတယ္။
ဂ်ဴးလူမ်ဳိး ေခါင္းေဆာင္ေတြက သူအရင္က ဘာေျပာတယ္ ဆိုတာ ကိုယ္ေတာ္ သိပါတယ္။ ဒီလူဟာ ပုန္ကန္ေရးနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအျပစ္ က်ဴးလြန္သူ ျဖစ္တယ္။ ဒီထက္ ပို အျပစ္မတင္ျခင္ဘူး။ ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ နန္းေတာ္ထဲကို က်ဳပ္တို႔ အလည္ လာၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ သူ႔ကို ေသဒဏ္ေပးဖို႔ လာေတာင္းဆိုတာ ျဖစ္တယ္။ ဒါမွ လူထု ပရိတ္သတ္ အံုႂကြမွဳ မျဖစ္ဘဲ ေနမယ္လို႔ ဆိုတယ္။
ပိလတ္မင္းက ဂ်ဴးလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ လွည့္စားမွဳ မနာလိုမွဳကို သိတယ္။ သူတို႔ ဂ်ဴးထံုးစံအတိုင္း စီရင္သင့္တယ္။ သခင္ေယ႐ွုဟာ ေရာမဥပေဒကို က်ဴးလြန္တဲ့ ရာဇဝတ္မွဳမ်ဳိး ဘာမွမလုပ္၊ ဘာမွ မေျပာခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ ပညတ္တရား အတိုင္းပဲ သခင္ေယ႐ွဳကို စီရင္ပါလို႔ အပ္ႏွံတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဂ်ဴးေတြက ပညတ္တရား က်ဴးလြန္သူကို ခဲနဲ႔ ေပါက္သတ္ခြင့္ မ႐ွိေတာ့တဲ့ အခ်ိန္ ျဖစ္တယ္။ သခင္ေယ႐ွုကို ညစ္ညဴးတဲ့ လူတေယာက္လို ေရာမ အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ လက္ထဲမွာ လူ ပရိတ္သတ္ေ႔႐ွ တရားစီရင္ျခင္းအားျဖင့္ အ႐ွက္ ခြဲခ်င္ၾကတာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေစခံကၽြန္ေတြ၊ ရာဇဝတ္ သားေတြကို ရက္စက္စြာ အျပစ္ေပးသလို သစ္တိုင္ေပၚမွာ ေျမွာက္ထားၿပီး က်ိန္ျခင္း ခံေစတာမ်ဳိး ျဖစ္တယ္။ ဒီလိုလုပ္ရင္ သခင္ေယ႐ွဳဟာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ သားေတာ္ မဟုတ္သလို ျဖစ္လာတယ္။ သခင္ေယ႐ွုဟာ အစြမ္းအစ မဲ့ၿပီး ဘုရားကို လြန္က်ဴးသူမ်ဳိး ပံုေပၚလာမယ္။ သခင္ေယ႐ွုဟာ ေမ႐ွိယ မဟုတ္ဘဲ လွည့္စားသူသာ ျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသျပရင္း ေရာမလူမ်ဳိး ေတြရဲ႕ လက္နဲ႔ ကားတိုင္မွာ ေသရေၾကာင္း ကယာဖက ျပခ်င္ေနတယ္။
ေယာဟန္ ၁၈း ၃၃- ၃၆
၃၃ “ပိလတ္မင္းသည္ အိမ္ေတာ္ဦး ထဲသို႔ တဖန္ဝင္၍ ေယ႐ွုကို ေခၚၿပီးလွ်င္ သင္သည္ ယုဒ႐ွင္ဘုရင္ မွန္သေလာဟု ေမး၏။ ၃၄ ေယ႐ွုကလည္း မင္းႀကီးသည္ ကိုယ္ အလိုအေလ်ာက္ ဤသို႔ ေမးသေလာ သို႔မဟုတ္ သူတပါးတို႔သည္ ငါ၏ အေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကၿပီ ေလာဟု ေမးေတာ္မူ၏။ ၃၅ ပိလတ္မင္းက ငါသည္ ယုဒလူ ျဖစ္သေလာ။ သင္၏ လူမ်ဳိးႏွင့္ တကြ ယဇ္ပုေရာဟိတ္ အႀကီးတို႔သည္ သင့္ကို ငါ၌ အပ္ၾကၿပီ။ သင္သည္ အဘယ္သို႔ ျပဳမိသနည္းဟု ေမးလွ်င္၊ ၃၆ ေယ႐ွုက ငါ၏ ႏိုင္ငံသည္ ဤေလာကႏွင့္ မစပ္ဆိုင္။ ငါ၏ ႏိုင္ငံသည္ ဤေလာကႏွင့္ စပ္ဆိုင္လွ်င္ ငါသည္ ယုဒလူတို႔ လက္သို႔ မေရာက္ေစျခင္းငွါ ငါ၏ လူတို႔သည္ တိုက္လွန္ ၾကလိမ့္မည္။ ယခုမူကား ငါ၏ႏိုင္ငံသည္ ဤေဒသ အရပ္ႏွင့္ မစပ္ဆိုင္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။”
ေရာမ စစ္သားေတြက သခင္ေယ႐ွဳကို ရဲတိုက္ ထဲမွာ ဖမ္းထားတယ္။ ဂ်ဴးေတြရဲ႕ စြပ္စြဲခ်က္ကို ပိလတ္မင္း ၾကားတဲ့ အခါ သခင္ေယ႐ွဳ ႏွဳတ္က တိုက္႐ိုက္ ျပန္လည္ ေခ်ပမွာကို ၾကားခ်င္တယ္။ ပိလတ္က ဂ်ဴးေတြ စကားကို မယံုဘူး။ သခင္ေယ႐ွဳ ကို ဥပေဒ နည္းလမ္း အတိုင္း ေမးဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္။ “သင္ဟာ ဂ်ဴးေတြရဲ႕ ႐ွင္ဘုရင္လား။ ေမ႐ွိယ လို႔ဆိုတဲ့ သူေတြကို မုတ္ဆိတ္ေမြး ႀကီးေတြနဲ႔ စူး႐ွတဲ့ မ်က္လံုးႀကီး ေတြနဲ႔ လက္နက္ တန္ဆာ ေတြနဲ႔ ေတြ႕ဘူးတယ္။ သင္ကေတာ့ တိုက္ခိုက္ေရး သမား အၾကမ္းဖက္ သမား မဟုတ္ဘူး။ သနားစရာ ေကာင္းၿပီး ႏူးညံ့ သိမ္ေမြ႕ ႏွိမ့္ခ်သူ ျဖစ္ေနတယ္။ ဘယ္လိုလုပ္ ဘုရင္ ျဖစ္ႏိုင္မလဲ။ ဘုရင္ ဆိုတာ အာဏာ တန္ခိုးနဲ႔ ရက္စက္ တတ္သူ ျဖစ္ရတယ္။”
သခင္ေယ႐ွု ႐ွင္ဘုရင္ ျဖစ္တယ္ ဆိုတာကို ပိလတ္သံသယ ႐ွိတယ္ ဆိုတာ သခင္ေယ႐ွု သိေတာ့ “ခင္ဗ်ားရဲ႕ စစ္သားေတြက ငါ႔ တပည့္ေတာ္ ေတြနဲ႔ ညအခ်ိန္မွာ စစ္တိုက္ ဖူးတယ္လို႔ ေျပာဖူး သလား။ ႏိုင္ငံေရး စကား ေျပာတယ္လို႔ သတင္းေပး ေတြက ေျပာဖူး သလား။ ေမးတာေတြက ဂ်ဴးေတြရဲ႕ အလိမ္ အညာ စကားေတြ အေပၚမွာ အေျခခံ တာလား။ လုပ္ႀကံ ေျပာတဲ့ စကားေတြကို ဘုရင္ခံ ဆိုတာ နားမေထာင္သင့္ဘူး” လို႔ ေမးတယ္။ ပိလတ္က ေဒါသတႀကီးနဲ႔ “ငါက ဂ်ဴးလား” လို႔ ေမးတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ခပ္တံုးတံုး အစိုးရေတြ နဲ႔ ေန႔ေန႔ညည ဘာသာေရးေတြ ေဆြးေႏြး ရမွာက ငါ႔ အဆင့္လား လို႔ ေမးသလို ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပိလတ္က သခင္ေယ႐ွုကို ဖမ္းတာ သူ မဟုတ္ဘူး ဂ်ဴးေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ လူမ်ဳိးေရး သမားေတြ ဖမ္းတာလို႔ ဝန္ခံတယ္။ ၿပီးမွ တိုတိုပဲ ေမးတယ္။ “ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္ခဲ့ လို႔လဲ။ အျပစ္တင္တဲ့ သူေတြကို ေခ်ပတဲ့ စကား တခြန္းေတာ့ လိုတယ္။ ေျပာပါ၊ မေျပာရင္ အမွန္တရားေပၚသည္ အထိ ႐ိုက္ရ လိမ့္မယ္” လို႔ ဆိုတယ္။
သခင္ေယ႐ွု က တပည့္ေတာ္ ေတြနဲ႔ သူ လုပ္ေလ့႐ွိတဲ့ အရာကိုေတာ့ ဝန္ခံတယ္။ သူက ဘုရားသခင္ ႏိုင္ငံေတာ္ ကိုပဲ စိတ္ဝင္စားတယ္။ အခြန္ေငြေတြ၊ လက္နက္ေတြ၊ အဓမၼ ခိုင္းေစမွဳနဲ႔ တည္ေဆာက္တာ မဟုတ္ဘူး လို႔ဆိုတယ္။ ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္ဟာ တျခား ႏိုင္ငံေတြလို ေပ်ာက္ပ်က္ သြားမွာ မဟုတ္ဘူး။ တပည့္ေတာ္ ေတြကို ဓါးလက္နက္၊ ေသနတ္၊ ဗံုးတို႔နဲ႔ မတိုက္ခိုက္ ဖို႔ သြန္သင္ ခဲ့တယ္။ သူ႔ႏိုင္ငံဟာ ေျမႀကီး ေပၚမွာ႐ွိတဲ့ တိုင္း ႏိုင္ငံေတြ အားလံုးနဲ႔ မတူ ကြဲျပားတယ္။
ေယာဟန္ ၁၈း ၃၇- ၃၈
၃၇ “ပိလတ္မင္း ကလည္း သို႔ျဖစ္လွ်င္ သင္သည္ ႐ွင္ဘုရင္ မွန္သေလာဟု ေမးေသာ္၊ ေယ႐ွဳက မင္းႀကီး ေမးသည္ အတိုင္း ငါသည္ ႐ွင္ဘုရင္ မွန္၏။ သမၼာ တရားဘက္၌ သက္ေသ ခံျခင္းငွါ ငါသည္ ေမြးဖြားျခင္းကို ခံ၍ ဤေလာကသို႔ ႂကြလာၿပီ။ သမၼာ တရားႏွင့္ စပ္ဆိုင္ သမွ်ေသာ သူတို႔သည္ ငါ႔စကားကို နားေထာင္ ၾကသည္ဟု မိန္႔ေတာ္ မူ၏။ ၃၈ ပိလတ္မင္း ကလည္း သမၼာ တရားကား အဘယ္သို႔ နည္းဟု ေမးၿပီးမွ တဖန္ ယုဒ လူတို႔ ႐ွိရာသို႔ ထြက္၍ ဤသူ၌ အဘယ္ အျပစ္ကိုမွ် ငါမေတြ႕။”
သခင္ေယ႐ွု ေျပာတာကို ပိလတ္မင္း နားမလည္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ႐ွင္ဘုရင္ရဲ႕ အေဆာင္အေယာင္ကို မယူဘဲ ႐ွင္ဘုရင္လို႔ စြပ္စြဲ ခံရသူ ျဖစ္ေၾကာင္း ရိပ္မိတယ္။ သခင္ေယ႐ွဳက “ငါ႔ရဲ႕လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကို ရိပ္မိၿပီ။ ငါ႔ စကားကိုလည္း နားလည္ၿပီ။ ဘုရင္ ဆိုတာ ႏိုင္ငံ တခုကို ပိုင္ဆိုင္တဲ့ အ႐ွင္သခင္ ျဖစ္တယ္။ ငါ႔ ႏိုင္ငံဟာ ဒီေလာကနဲ႔ မဆိုင္ဘူး။ ဒီေလာကဟာ မုသာနဲ႔ ဆိုးညစ္ ျခင္းေတြ ျပည့္ေနတယ္။ ငါက သမၼာ တရားနဲ႔ စပ္ဆိုင္တဲ့ ႐ွင္ဘုရင္သာ ျဖစ္တယ္” လို႔ ဆိုတယ္။ အဲဒီေနာက္ အပ်ဳိကညာ မာရိကေန ဖြားျမင္ျခင္း ခံတဲ့ အေၾကာင္း ဒီေလာကထဲကို ေရာက္လာပံုကို ေျပာျပတယ္။ ထာဝရ ကာလ ကတည္းက တည္႐ွိ ေၾကာင္းကို မေျပာျပဘူး။ ေခတ္ ကာလ မတိုင္မီ ကတည္းကပင္ ခမည္းေတာ္ ဘုရား ျဖစ္ပြါးေစသူ ျဖစ္တယ္။ ဘုရားရဲ႕ တရားကို သိတယ္။ ဘုရားရဲ႕ တရားကို သက္ေသ ခံတယ္။ သစၥာ ႐ွိေသာသက္ေသခံ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ပိလတ္ မင္းက ရယ္ၿပီးေတာ့ “သမၼာ တရားက ဘာလဲ” လို႔ ေမးတယ္။ ဒီဘုရင္ခံ ဟာ လွ်ိဳ႕ဝွက္တဲ့ သူ ပုန္ကန္တဲ့ သူ တကယ္ယံုၾကည္ျခင္း မ႐ွိတဲ့ သူေတြကို ေတြ႔ဖူးခဲ့ၿပီ။ ဒါေပမယ့္ သခင္ေယ႐ွုဟာ ေကာင္းကင္ တရားကို ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ၿပီး သစၥာ ႐ွိစြာနဲ႔ သက္ေသ ခံသူ ျဖစ္တယ္။
ဆုေတာင္း ကိုယ္ေတာ္ဟာ ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕ ႐ွင္ဘုရင္ ျဖစ္တယ္။ ကိုယ္ေတာ္ဟာ ကၽြန္ေတာ့ကို ပိုင္တယ္။ ႏူးညံ့ သိမ္ေမြ႕တဲ့ကၽြန္ ျဖစ္ေစပါ။ သမၼာတရားကိုလည္း ခိုင္မာစြာ ရပ္တည္ေစပါ။
ေမးခြန္း ၁၁၂
- သခင္ေယ႐ွု ဘုရင္ ျဖစ္တယ္ ဆိုတာ ဘယ္လို မ်ဳိးလဲ။ ဘယ္လို ဘုရင္လဲ ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲ။