Previous Lesson -- Next Lesson
b) Pjetri dhe Gjoni vrapojnë drejt varrit (Gjoni 20:3-10)
GJONI 20:6-8
6 Atëherë Simon Pjetri erdhi duke e ndjekur dhe hyri në varr; ai pa pëlhurat prej liri të shtrira, 7 dhe pecetën që ishte vënë mbi kokën e Jezusit, ajo nuk ishte bashkë me pëlhurat prej liri, por ishte palosur në një vend më vehte. 8 Atëherë hyri edhe dishepulli tjetër, që arriti i pari te varri, pa dhe besoi.
Gjoni qëndroi jashtë varrit në pritje të ardhjes së Pjetrit, një shenjë respekti për apostullin e vjetër; kush do të ishte i pari që do ta shihte varrin dhe gjendjen e tij të zbrazët. Gjoni i ri u trondit nga ajo që pa në shikim të parë se guri ishte rrokullisur tutje, varri ishte hapur dhe trupi ishte zhdukur. Rrobat e varrimitt gjithashtu ishin palosur me kujdes. Mendimet rrodhën në mendjen e tij; ai u lut duke kërkuar dritë nga Zoti për atë që mund të kishte ndodhur.
Së shpejti Pjetri ishte atje, duke hyrë direkt në varrin e hapur; ai e kuptoi se shamia që kishte qenë në fytyrën e Jezusit ishte vendosur veçmas mënjanë. Kjo do të thoshte se trupi nuk ishte vjedhur, pasi dalja e tij kishte qenë e rregullt dhe e qetë.
Pjetri hyri sikur të ishte inspektor, por nuk e kuptoi domethënien e shenjave të dukshme. Gjoni, mistik, meditoi, u lut dhe ndjeu shpresën. Kur iu përgjigj thirrjes së Pjetrit dhe hyri, shpirti i tij u ndriçua dhe filloi të besonte në ringjalljen e Krishtit. Nuk ishte takimi i tij me të Ngjallurin që krijoi besim tek ai, por varri i zbrazët dhe rrobat e varrit të palosur mjeshtërisht e drejtuan atë drejt së vërtetës dhe besimit.
GJONI 20:9-10
9 Sepse ata në fakt, ende nuk e kishin kuptuar Shkrimin se ai duhet të ringjallet prej së vdekurish. 10 Atëherë dishepujt u kthyen në shtëpi.
Jezusi nuk qëndroi në varr si të tjerët, filozofët, profetët dhe mëkatarët në përgjithësi, por u ringjall duke lënë vdekjen ashtu siç do të hidheshin rrobat. I Shenjti mbeti pa mëkat. Vdekja nuk kishte sundim mbi të. Dashuria e Perëndisë nuk shuhet kurrë.
Armiqtë e Krishtit nuk mund të pretendojnë se trupi i Jezusit u shpërbë në varr, sepse ai ishte bosh. Krishti nuk iku as nuk u rrëmbye, sepse dhoma e vdekjes së tij ishte një tablo e rregullit. Kjo ishte dëshmi për Gjonin se Jezusi kishte hedhur poshtë pajisjet e tij të kësaj bote, duke mos pasur më nevojë për to. Me pelena të grazhdit ai filloi rrugëtimin e jetës së tij dhe me rroba varrimi u largua prej saj. Pra, me ringjalljen filloi një fazë e re e ekzistencës së tij në një plan qiellor. Edhe pse ai e ruante ende natyrën e tij njerëzore.
Këto mendime u rrotulluan në mendjen e Gjonit, ndërsa kthehej nga varri i hapur. Megjithatë, ai nuk u mburr me këtë përvojë, ai ishte i pari që kuptoi fitoren e Birit të Perëndisë në Ringjallje, por rrëfeu se ai besoi në këtë mrekulli me vonesë, edhe pse ishte bërë e qartë në Shkrim. Sytë e tij ishin të mbyllur ndaj asaj që kishte lexuar për vdekjen përfaqësuese dhe fitoren e Shërbëtorit të Perëndisë te Isaia 53, as nuk i kuptoi profecitë e Davidit mbi të njëjtën temë (Luka 24:44-48; Veprat 2:25-32; Psalmi 16:8-11).
Në mëngjesin e Festës së Madhe dëshmuan dy dishepujt që po ktheheshin në shtëpi, të shqetësuar, por me shpresë, duke ia besuar pyetjet dhe lutjet e tyre Jezusit, i cili ishte larguar nga varri për në vendndodhjen e tij të panjohur.
LUTJE: Zoti Jezus, ne të falënderojmë nga zemra, sepse ti je fitimtar në zemrat e dishepujve të tu, duke krijuar tek ata një besim në ringjalljen tënde. Ti na ke dhënë një shpresë të madhe për jetën e përjetshme. Ne të adhurojmë, sepse ti je Perëndia i përjetshëm dhe ne bëhemi të pavdekshëm me hirin tënd. Shpëtoji miqtë tanë nga vdekja në mëkatet e tyre dhe jepu atyre jetë të përjetshme me anë të besimit në sakrificën tënde.
PYETJA:
- Çfarë besonte Gjoni ndërsa ishte brenda varrit të zbrazët?