Previous Lesson -- Next Lesson
b) Ο Πέτρος και ο Ιωάννης πηγαίνουν τρέχοντας στον τάφο (Ιωάννης 20:3-10)
ΙΩΑΝΝΗΣ 20:6-8
6 Έφτασε μετά κι ο Σίμων Πέτρος, που ερχόταν πίσω του, και μπήκε μέσα στο μνήμα. Εκεί βλέπει στο έδαφος τις πάνινες λουρίδες κάτω, 7 και το σουδάριο με το οποίο είχαν δέσει το κεφάλι του Ιησού να μην είναι μαζί με τις λουρίδες, αλλά σε μια μεριά τυλιγμένο χωριστά. 8 Εκείνη τη στιγμή, μπήκε μέσα κι ο άλλος μαθητής, που είχε έρθει πρώτος στο μνήμα, τα είδε αυτά και πίστεψε.
Ο Ιωάννης στάθηκε έξω από το μνήμα περιμένοντας την άφιξη του Πέτρου, ένα σημάδι σεβασμού για τον μεγαλύτερο σε ηλικία απόστολο. Ποιος θα ήταν ο πρώτος που θα δει τον τάφο και την κενότητά του. Ο νεαρός Ιωάννης ταρακουνήθηκε από το τι είδε με μια πρώτη ματιά, με την πέτρα να είναι κυλισμένη, τον τάφο ανοικτό και το σώμα εξαφανισμένο. Οι πάνινες λωρίδες επίσης ήταν προσεκτικά κανονισμένες. Σκέψεις τριγυρνούσαν στο μυαλό του. Προσευχήθηκε ζητώντας φως από τον Κύριο σχετικά με το τι μπορεί να συνέβη.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα ο Πέτρος ήταν εκεί και εισήλθε αμέσως μέσα στον ανοικτό τάφο. Αυτός κατάλαβε ότι το μαντήλι που ήταν στο πρόσωπο του Ιησού ήταν τοποθετημένο χωριστά στο πλάι. Αυτό σήμαινε ότι το σώμα δεν είχε κλαπεί, εφόσον η έξοδος του είχε γίνει με τάξη και ηρεμία.
Ο Πέτρος μπήκε μέσα σαν να ήταν επιθεωρητής, αλλά δεν κατάλαβε την ερμηνεία των φανερών σημαδιών. Ο Ιωάννης, ο μυστικιστής σκέφτηκε, προσευχήθηκε και ένιωσε την ελπίδα. Όταν ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του Πέτρου και μπήκε μέσα, η ψυχή του φωτίστηκε και άρχισε να πιστεύει στην ανάσταση του Χριστού. Δεν ήταν η συνάντηση του με τον Αναστημένο Χριστό που δημιουργούσε πίστη μέσα του αλλά ο άδειος τάφος και οι πάνινες λωρίδες που ήταν διπλωμένα επιμελώς του έδειχναν την αλήθεια και την πίστη.
ΙΩΑΝΝΗΣ 20:9-10
9 Γιατί, ως τότε δεν είχαν καταλάβει τη Γραφή, που λέει ότι σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού ο Μεσσίας θ’ ανασταινόταν από τους νεκρούς. 10 Οι μαθητές έφυγαν τότε και γύρισαν πάλι στο σπίτι τους.
Ο Ιησούς δεν παρέμεινε στον τάφο όπως οι υπόλοιποι, οι φιλόσοφοι, οι προφήτες και οι αμαρτωλοί γενικότερα, αλλά αναστήθηκε αφήνοντας τον θάνατο όπως κάποιος θα άφηνε τα ρούχα του. Ο Άγιος Υιός παρέμεινε αναμάρτητος. Ο θάνατος δεν είχε κυριαρχία επάνω του. Η αγάπη του Θεού δεν θα πάψει να υπάρχει.
Οι εχθροί του Ιησού δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι το σώμα του Ιησού αποσυντέθηκε στο μνήμα επειδή εκείνος ήταν άδειος. Ο Χριστός δεν τράπηκε σε φυγή ούτε είχε απαχθεί επειδή ο θάλαμος του θανάτου είχε την εικόνα τάξης. Αυτό αποτελούσε μαρτυρία για τον Ιωάννη ότι ο Ιησούς είχε απορρίψει τον γήινο εξοπλισμό του αφού δεν τον χρειάζονταν πια. Στα σπάργανα της φάτνης ξεκίνησε το ταξίδι της ζωής του και με τα ταφικά ρούχα αναχώρησε. Έτσι με την ανάσταση μια νέα φάση της ύπαρξης του άρχισε σε ένα ουράνιο επίπεδο, αν και ακόμη διατηρούσε την ανθρώπινη φύση του.
Αυτές οι σκέψεις τριγύριζαν στο μυαλό του Ιωάννη, καθώς επέστρεφε από τον ανοικτό τάφο. Ωστόσο, δεν υπερηφανεύονταν για αυτή την εμπειρία, το ότι ήταν ο πρώτος που συνειδητοποίησε την νίκη του Υιού του Θεού με την Ανάσταση, αλλά ομολόγησε ότι πίστεψε σε αυτό το θαύμα καθυστερημένα, αν και είχε γίνει ξεκάθαρο στις Γραφές. Τα μάτια του ήταν κλειστά μπροστά σε ότι είχε διαβάσει για τον αντιπροσωπευτικό θάνατο και τη νίκη του Υπηρέτη του Θεού στον Ησαΐα 53. Ούτε κατάλαβε τις προφητείες του Δαβίδ πάνω στο ίδιο θέμα (Λουκάς 24:44-48, Πράξεις 2:25-32, Ψαλμός 16:8-11)
Το πρωί της Μεγάλης Γιορτής έγινε μάρτυρας δύο μαθητών που γυρνούσαν σπίτι προβληματισμένοι ωστόσο γεμάτοι ελπίδα, εμπιστευόμενοι αλλά αμφισβητώντας και κάνοντας προσευχή στον Ιησού ο οποίος είχε εγκαταλείψει το μνήμα χωρίς να ξέρουν πού βρίσκεται.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Κύριε Ιησού, σου προσφέρουμε το ευχαριστώ μας από τα βάθη της ψυχής μας, επειδή εσύ είσαι Νικητής στις καρδιές των μαθητών σου, δημιουργώντας μέσα τους εμπιστοσύνη στην ανάσταση σου. Μας χάρισες μια μεγάλη ελπίδα της αιώνιας ζωής. Σε λατρεύουμε, γιατί είσαι ο αιώνιος Θεός, και γινόμαστε αθάνατοι με τη χάρη σου. Σώσε τους φίλους μας από το να πεθάνουν με τις αμαρτίες τους και χάρισε τους αιώνια ζωή με τη θυσία σου.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Σε τι είχε πίστη ο Ιωάννης ενώ ήταν μέσα στο άδειο μνήμα;