Previous Lesson -- Next Lesson
3. Jezusi ndërmjetëson për dishepujt e tij (Gjoni 17:6-19)
GJONI 17:14
14 "Unë u kam dhënë atyre fjalën tënde; dhe bota i ka urryer, sepse nuk janë nga bota, sikurse unë nuk jam nga bota".
Jezusi dëshmoi në lutjet e tij se ai ua kishte ofruar fjalët e Atit dishepujve të tij, duke u zbuluar atyre emrin e Tij atëror me kuptimet e tij. Nëpërmjet kësaj zbulese ai na shpalli Trininë e Shenjtë. Kjo zbulesë e mrekullueshme e thelbit të Perëndisë i preku dishepujt. Ajo i transformoi ata duke i mbushur me fuqi, kështu që ata u bënë anëtarë të trupit shpirtëror të Krishtit.
Për shkak të këtyre cilësive dhe virtyteve, bota do t'i urrente ata, ashtu si e urreu Jezusin. Ashtu si burimi i Krishtit ishte nga Perëndia dhe jeta e tij u fsheh në Perëndinë nga përjetësia dhe të gjitha epokat, në mënyrë të ngjashme të gjithë ata që lindin përsëri do të jetojnë përjetësisht.
GJONI 17:15
15 "Unë nuk lutem që t'i heqësh nga bota, por që ti t'i mbrosh nga i ligu".
Jezusi nuk i dërgoi dishepujt në qiell, as nuk i çoi në izolim, edhe pse mundimet dhe vështirësitë i rrethuan kudo. Ai i kërkoi Atit të tij që t'i mbronte ndjekësit e tij nga ndikimet satanike dhe mashtrimet e oratorëve, si dhe nga shpirtrat e këqij. Zoti ynë ndërmjetëson për ne. Çdo besimtar jeton në përqafimin e tij i garantuar dhe i vulosur. Gjaku i Jezusit na mbron dhe për shkak të sakrificës së tij Perëndia është me ne. Askush nuk mund të na akuzojë apo të na shkatërrojë. Ne jemi bërë të drejtë, të pavdekshëm, të mbështetur nga hiri i të Shenjtit. Vetëm nëse bëhemi të pabindur dhe ndjekim prirjet tona ndaj mëkateve specifike; atëherë Ai do të na lërë të biem në tundim, sepse mëkati që banon tek ne mund të shfaqet dhe të bëhet turp i pambuluar. Atëherë do të dridhemi dhe do të pendohemi me lot, duke thirrur: "O Atë, mos na ço në tundim, por na çliro nga e keqja". Ai që përpiqet të luftojë me Satanin dhe vdekjen me forcën e tij dhe guximin njerëzor, mashtron veten. Drejtojuni gjakut dhe ndërmjetësimit të Krishtit, ai është Shpëtimtari ynë i vetëm.
GJONI 17:16-17
16 "Ata nuk janë nga bota, sikurse unë nuk jam nga bota. 17 Shenjtëroji në të vërtetën tënde; fjala jote është e vërteta."
Në lutjen e tij, Jezusi përsëriti dëshminë e tij ndaj dishepujve, se ata nuk kishin dalë nga kjo botë e ligë, edhe pse ishin prej mishi dhe të prirur ndaj së keqes si të tjerët. Ata do të mbeten të këqij, por për hirin e Perëndise, gjaku i Krishtit i ka çliruar ligjërisht nga burgu i të Ligut. Ata janë bërë të huaj në këtë botë dhe qytetarë të parajsës.
Në natyrën e re të atyre besimtarëve të përbërë nga trupi dhe shpirti ka një konflikt të përjetshëm të pamëshirshëm dhe të pandërprerë. Fryma e Shenjtë dhemb nëse e duam veten, veprat tona dhe familjet tona më shumë se njerëzit e tjerë. Të gjitha përpjekjet për të kënaqur veten do të plagosin ndërgjegjen tonë. Çdo gënjeshtër përvëlon në kujtesë si një dru që digjet. Fryma e Perëndisë nuk do t'ju lejojë të mbani mallra të vjedhura në shtëpinë tuaj. Nëse keni lënduar dikë me një fyerje ose një veprim mizor, Shpirti i së vërtetës do t'ju shtyjë të shkoni dhe t'i kërkoni falje. Sepse ky Frymë i Shenjtë zbulon çdo ligësi, mashtrim dhe shtrembërim në jetën tuaj dhe do t'ju gjykojë në përputhje me rrethanat.
Krishti i kërkoi Atit të tij që të na shenjtëronte, sepse një i pashenjtë nuk mund të bëjë një tjetër të shenjtë. Ky shenjtërim kryhet duke na tërhequr tek e vërteta e Tij. Në masën që e kuptojmë dashurinë e Perëndisë dhe qëndrojmë në hirin e Birit dhe jetojmë në fuqinë e Frymës së Shenjtë, ne bëhemi të shenjtë. Prania e Zotit në jetën tonë ndikon tek ne. Vetë Perëndia e përmbush qëllimin e Tij në ne: "Ji i shenjtë, sepse unë jam i Shenjtë". Gjaku i Jezusit na shenjtëron një herë e përgjithmonë, ashtu si Frymës së Shenjtë në ne nuk i mungon asgjë. Besimi juaj në natyrën e Trinisë së Shenjtë ju shenjtëron plotësisht.
Ky shenjtërim arrihet nga ana e Perëndisë nëpërmjet thellimit tonë në fjalën e Tij. Ungjilli është burimi i pastrimit tonë dhe rrënja e bindjes sonë. Fjalët e Krishtit na çojnë në besim, në vetëmohim dhe në dashuri për adhurim, në mënyrë që të jemi të aftë t'i afrohemi Perëndisë pa pengesa. Hapeni zemrën tuaj ndaj fjalës së Atit tuaj, sepse Perëndia është dashuri dhe kushdo që qëndron në dashuri qëndron në Perëndinë dhe Perëndia në të.
GJONI 17:18
18 "Sikurse ti më ke dërguar mua në botë, po ashtu edhe unë i kam dërguar ata në botë."
Pasi Jezusi u lut për dishepujt e tij duke kërkuar që ata të shenjtëroheshin, ai i dërgoi të përtërirë në një botë ligësie. Ai na shpëtoi për të shenjtëruar jetën tonë; pastaj na dërgoi në botë për të shpëtuar shumë të tjerë dhe për t’i shenjtëruar. Kisha nuk është një kuvend i qetë, që argëtohet me biseda të devotshme dhe gjykime legaliste. Është një bashkësi veprimi, duke pushtuar kështjellën e Satanit me besim, duke synuar me lutje dhe këmbëngulje kthimin e të humburve. Kisha shpall Mbretërinë e Atit dhe kërkon të zbatojë vullnetin e Tij për ungjillizimin në tokë. A jeni bërë të vetëdijshëm për lutjen e Krishtit për veprim në ungjillëzimin?
Jezusi ju nderon dhe ju dërgon te të humburit, ashtu siç e dërgoi Ati. Qëllimi është i njëjtë me përgatitjen. Ai ju ofron vetëm zbulesat mbi të vërtetat e Perëndisë në Krishtin. Jezusi ju thërret në shërbim praktik, jo në pushim apo mashtrim. Fryma e Tij e Shenjtë është fuqia juaj.
GJONI 17:19
19 "Dhe për hir të tyre unë shenjtëroj veten time, që edhe ata të shenjtërohen në të vërtetën".
Jezusi e dinte se asnjë nga dishepujt e tij nuk ishte në gjendje të ungjillizonte ose të ruante mirëqenien shpirtërore dhe se të gjithë do të binin me plagë vdekjeprurëse në zemrën dhe ndërgjegjen e tyre, por shenjtëria e Perëndisë i rrethoi. Për këtë arsye Biri u bë viktimë, duke u shenjtëruar, edhe pse ishte i shenjtë gjithmonë. Me vdekjen e tij ai plotësoi të gjitha kërkesat e shenjtërisë, domethënë që akuzat e Satanit duhet të shuheshin me anë të besimit tonë në gjakun e Krishtit. Në bazë të kësaj vdekjeje shlyese, dishepujt mundën të merrnin Frymën e Shenjtë, i cili i bëri enë për të mbajtur ujë të gjallë, dëshmitarë të Jezusit që predikojnë në emrin e tij.
Kështu ata u çliruan nga hiletë dhe buzët e tyre u pastruan nga helmet e mashtrimit. Ata morën guxim për të mos mohuar kurrë të drejtën, për të ekspozuar mëkatet, edhe pse kjo mund të shkaktojë ndërgjegje të trazuara, por përfundimisht të çon në shpëtim. Ky konflikt me gënjeshtrën, imoralitetin dhe krenarinë ka sukses vetëm me mbrojtjen e gjakut të Krishtit dhe me efektshmërinë e ndërmjetësimit të tij.
LUTJE: Na fal urrejtjen, gënjeshtrat dhe krenarinë në zemrat tona. Ne jemi nga natyra të këqij, ti je i shenjtë. Na ruaj nga kurthet e djallit. Na shpjego Ungjillin që fjalët e tua të na shenjtërojnë me të vërtetë dhe ne të jetojmë në përputhje me atë që predikojmë.
PYETJA:
- Si i kërkoi Jezusi Atit të tij që të na ruante nga e keqja?