Previous Lesson -- Next Lesson
3. Jezusi ndërmjetëson për dishepujt e tij (Gjoni 17:6-19)
GJONI 17:9-10
9 "Unë jam duke u lutur për ta; Unë nuk po lutem për botën, por për ata që më ke dhënë, sepse janë të tutë; 10 Të gjitha të miat janë të tuat, dhe gjërat e tua janë të miat dhe unë jam përlëvduar në to".
Lutja e Jezusit ishte për të gjithë ata që besuan në Perëndinë, Atin, të bashkuar me Birin në epokat e përjetshme. Jezusi nuk mbërriti këtu për të gjithë botën, pasi njerëzimi hodhi poshtë Frymën e Perëndisë dhe zgjodhi gjykimin. Dashuria dhe kujdesi që tregoi Jezusi kishte të bënte me Kishën e tij dhe të zgjedhurit e Perëndisë. Krishtërimi nuk njeh një Kishë mbarëbotërore që përfshin gjithë njerëzimin, sepse Kisha e zgjedhur nga të gjithë popujt është e veçantë, e përzgjedhur, frytet e para të vdekjes së Krishtit.
Jezusi nuk pretendoi për një zotërim të veçantë për veten e tij, por vazhdimisht dëshmoi se ata ishin një zotërim i veçantë i Atit të tij, edhe pse Ati ia kishte dhënë. Biri mbeti i përulur dhe ia dorëzoi të tijët Atit në lutje.
Jezusi e pranoi se po lavdërohej tek ata që i besonin, ndërsa ne nxitojmë të kritikojmë dhe të themi se kishat tona janë të dobëta dhe një skandal për Krishtin; ai heton më thellë se kjo. Ati na sheh nën dritën e kryqit. Ai e derdhi Frymën e Tij te besimtarët nëpërmjet Birit. Kjo derdhje shpirtërore ishte provë e efikasitetit të kryqit. Krishti nuk vdiq më kot, por Fryma e Shenjtë jep fryt me bollëk. Kështu çdo rilindje i sjell lavdi Krishtit.
GJONI 17:11
11 "Dhe tani unë nuk jam më në botë, por ata janë në botë, dhe unë po vij te ti. O Atë i Shenjtë, ruaji ata në emrin tënd, ata që më ke dhënë, që të jenë një, sikurse ne jemi një."
Krishti po kthehej tek Ati i tij, i sigurt se kjo do të ndodhte, pasi tradhtari po afrohej me një grup ushtarësh për ta zënë në kurth. Jezusi mundi të shihte përtej vdekjes së tij lavdinë e Atit të tij, duke profetizuar: "Unë nuk jam më në botë", megjithëse ai ishte ende në botë.
Jezusi e konsideroi botën si një lumë të gjerë me ujërat e tij që vërshojnë me shpejtësi më të madhe, duke u kthyer herë pas here në një ujëvarë që bie nga një lartësi. Krishti po notonte kundër rrjedhës dhe e ndërroi drejtimin e valës njerëzore. Ai e dinte se dishepujt e tij nuk do të gjenin fuqinë për t'iu kundërvënë të keqes. Kështu ai i kërkoi Atit të tij që të mbante të dashurit e tij në emrin e tij.
Në kërkesën e tij Jezusi përdori një frazë unike "O Atë i Shenjtë". Përballë të këqijave masive të botës, Biri dëshmoi për shenjtërinë e Atit, i cili është i paqortueshëm, i pafajshëm dhe i patëmetë. Perëndia Atë është i pastër dhe i shenjtë. Shenjtëria e tij është veshja për dashurinë e Tij, ndërsa lavdia shfaqet në shkëlqimin e dashurisë.
Kështu, emri i shenjtë i Perëndisë është një strehë ku dishepujt gjejnë mbrojtje nga sundimi i tunduesit. Ai që jeton në Krishtin, jeton në Atin. Ai që qëndron në Birin, qëndron në Atin. Atësia e Perëndisë i siguron fëmijët e Tij se Ai do t'i mbajë në providencën dhe mbrojtjen e tij. Satani nuk mund t'i rrëmbejë nga dora e Atit.
Kushti që garanton mbrojtjen e tyre është që ata të mos jetojnë në urrejtje dhe zënka, por të falin njëri-tjetrin çdo ditë me dashuri reciproke që është e vazhdueshme. Kjo dashuri nuk buron nga njeriu në mënyrë të natyrshme, por kushdo që qëndron në dashurinë e Trinisë së Shenjtë, merr fuqi, durim dhe dashuri për të tjerët. Krishti i kërkoi Atit të tij të na mbajë në bashkësinë e Tij, të jemi gjithmonë një me të, ashtu siç Biri është një me Atin e tij: Kjo thënie nuk është një analizë dogmatike apo një përshkrim teorik për marrëdhënien tonë me Perëndinë, përkundrazi përgjigjja nga Ati kërkesës së lamtumirës së Jezusit. Besimi ynë nuk është arrogant apo mistik; është fryt i lutjes së Jezusit dhe i vuajtjes së tij për ne.
GJONI 17:12-13
12 "Ndërsa isha me ta në botë, i ruajta në emrin tënd, i ruajta ata që më ti ke dhënë; Unë i kam ruajtur dhe askush prej tyre nuk ka humbur veçse biri i humbjes, që të përmbushej Shkrimi. 13 Por tani unë po vij te ti; dhe këto gjëra unë i them në botë, që gëzimi im të bëhet i plotë në ta."
Me durim dhe zgjuarsi Jezusi i ruajti dishepujt e tij nga tundimet e Satanit, pavarësisht nga karakteret e tyre të ndryshme. Ai i tha Pjetrit: Satani deshi të të rrëmbejë, por unë jam lutur për ty që besimi yt të mos ligështohet. Pra, besimi ynë mbijeton për shkak të ndërmjetësimit të tij dhe ne shpëtohemi vetëm nga hiri.
Kjo aftësi për të mbajtur pasuesit e tij u tërhoq nga Juda për shkak të dorëzimit të tij ndaj Shpirtit të shkatërrimit dhe kundërshtimit ndaj Shpirtit të së vërtetës. Ai u bë një bir i humbjes. Ati ynë qiellor nuk detyron askënd të marrë dhuratën e birësimit. Ai e di se çfarë ka në zemrat e njerëzve dhe e di rrjedhën e ngjarjeve paraprakisht, kështu që edhe tradhtia e Judës ishte regjistruar në Dhjatën e Vjetër një mijë vjet përpara se të ndodhte. Megjithatë, Juda mbetet përgjegjës për refuzimin e shqetësimit të Krishtit për të. Perëndia ynë i fuqishëm nuk është diktator, por një Atë i urtë; një aspekt i dashurisë së tij është dhurata e lirisë për njerëzit, ashtu si baballarët tokësorë u lejojnë fëmijëve të tyre të pjekur lirinë për të qënë të përgjegjshëm.
Jezusi e pa rrugën e tij drejt Atit si një shteg të ndriçuar mes errësirës. As Satani, as mëkati, as vdekja nuk mundën ta pengonin kthimin e tij te Perëndia. Biri ka qenë gjithmonë i shenjtë dhe për këtë arsye është i mbushur me gëzim. Mëkati nuk ia gërryente ndërgjegjen. Frika nuk i mbuloi lutjet e tij. Biri ishte i lirë dhe i ruajtur nga Ati i tij, gjithmonë i bindur. Perëndia ynë është Zoti i gëzimit dhe haresë. Jezusi iu lut Atit të tij që ky gëzim hyjnor të përshkonte zemrat e dishepujve të tij. Ai nuk donte që ndjekësit e tij të ishin të pikëlluar, përkundrazi donte që ata të ishin plot lumturi dhe gëzim, që gëzimi i qiellit të ishte i tyre, pavarësisht se jetonin në mes të errësirës dhe dëshpërimit të botës. Gëzimi për faljen dhe falënderimi për vendin tonë në familjen e Perëndisë janë fryt i përgjërimit të Krishtit në emrin tonë.
LUTJE: Zoti Jezus, faleminderit që ndërmjetësove për ne tek Ati. Ne të lavdërojmë që na ke mbajtur në besim përmes lutjeve të tua për ne. Ne të adhurojmë për kënaqësinë tënde në ne. Prania jote dhe Fryma e Atit na dhuron jetë dhe pasuri shpirtërore dhe bekim të përjetshëm. Ne të falënderojmë për lutjet e tua për ne; ne jetojmë me anë të ndërmjetësimit tënd.
PYETJA:
- Çfarë nënkupton mbrojtja jonë në emrin e Atit?