Previous Lesson -- Next Lesson
3. Ο Ιησούς μεσιτεύει για τους αποστόλους του (Ιωάννης 17:6-19)
ΙΩΑΝΝΗΣ 17:9-10
9 «Εγώ γι’ αυτούς παρακαλώ. Δεν παρακαλώ για τον κόσμο αλλά γι’ αυτούς που μου έδωσες, γιατί ανήκουν σ’ εσένα. 10 Κι όλα όσα είναι δικά μου είναι και δικά σου, και τα δικά σου είναι και δικά μου, και δι’ αυτών θα φανερωθεί η δόξα μου.»
Η προσευχή του Ιησού ήταν για όλους όσους πίστευαν στον Θεό, τον Πατέρα, που ήταν ενωμένος με τον Υιό προ αιώνων. Ο Ιησούς δεν ήρθε εδώ για όλο τον κόσμο, εφόσον η ανθρωπότητα απέρριψε το Πνεύμα του Κυρίου και επέλεξε την κρίση. Η αγάπη και η φροντίδα που ο Ιησούς έδειξε αφορούσε την Εκκλησία του και τους εκλεκτούς του Θεού. Ο Χριστιανισμός δεν αναγνωρίζει μια παγκόσμια Εκκλησία που δέχεται όλη την ανθρωπότητα, επειδή η εκκλησία που επιλέγεται από όλους τους λαούς είναι ξεχωριστή, διαλεγμένη, οι πρώτοι καρποί του θανάτου του Χριστού.
Ο Ιησούς δεν διεκδίκησε μια ξεχωριστή ιδιοκτησία για τον εαυτό του αλλά επανειλημμένα έδωσε μαρτυρία ότι αυτοί ήταν μια ξεχωριστή ιδιοκτησία του Πατέρα του, αν και ο Πατέρας τους είχε χαρίσει σ’ αυτόν. Ο Υιός παρέμεινε ταπεινός και παρέδωσε τους δικούς του στον Πατέρα με προσευχή.
Ο Ιησούς αναγνώρισε ότι δοξάζονταν σε εκείνους που τον εμπιστεύονταν, ενώ εμείς βιαζόμαστε να επικρίνουμε και να πούμε ότι οι Εκκλησίες μας είναι αδύναμες και αποτελούν σκάνδαλο για τον Χριστό. Αυτός ερευνά πιο βαθιά από ότι εμείς. Ο Πατέρας μας βλέπει στο φως του σταυρού. Αυτός εξέχυσε το Πνεύμα Του στους πιστούς μέσω του Υιού. Αυτή η πνευματική έκχυση ήταν απόδειξη της αποτελεσματικότητας του σταυρού. Ο Χριστός δεν πέθανε μάταια, αλλά το Άγιο Πνεύμα φέρνει άφθονους καρπούς. Έτσι κάθε αναγέννηση φέρνει δόξα στον Χριστό.
ΙΩΑΝΝΗΣ 17:11
11 Τώρα δεν είμαι πια μέσα στον κόσμο· ενώ αυτοί μένουν μέσα στον κόσμο, κι εγώ έρχομαι σ’ εσένα. Άγιε Πατέρα, διατήρησέ τους στην πίστη με τη δύναμη του ονόματός σου που μου χάρισες, για να μείνουν ενωμένοι όπως εμείς.»
Ο Χριστός επέστρεφε στον Πατέρα, βέβαιος ότι αυτό επρόκειτο να συμβεί, αν και ο προδότης πλησίαζε με μια ομάδα στρατιωτών για να τον παγιδέψουν. Ο Ιησούς μπορούσε να δει πέρα από τον θάνατο του την δόξα του Πατέρα του, προφητεύοντας, «Τώρα δεν είμαι πια μέσα στον κόσμο», αν και ήταν ακόμη εν τω κόσμω.
Ο Ιησούς θεωρούσε τον κόσμο ως ένα πλατύ ποτάμι με τα νερά του να ορμούν με μεγαλύτερη ταχύτητα, περιστασιακά να μετατρέπεται σε ένα καταρράκτη που έπεφτε από ύψος. Ο Χριστός κολυμπούσε ενάντια στο ρεύμα και αντέστρεψε την ανθρώπινη παλίρροια. Ήξερε ότι οι μαθητές του δε θα έβρισκαν την δύναμη να αντιταχθούν στο κακό. Έτσι ζήτησε από τον Πατέρα του να διατηρήσει την πίστη στους αγαπημένους του με τη δύναμη του ονόματος του.
Στην έκκληση του ο Ιησούς χρησιμοποίησε μια μοναδική φράση, «Ω Άγιε Πατέρα». Στο πρόσωπο των τεράστιων κακών του κόσμου, ο Υιός έδωσε μαρτυρία για την αγιότητα του Πατέρα, ο οποίος είναι άμεμπτος, άδολος και χωρίς ψεγάδι. Ο Θεός Πατέρας είναι αγνός και άγιος. Η αγιότητα του είναι το ένδυμα για την αγάπη Του, ενώ η δόξα επιδεικνύεται στην ακτινοβολία της αγάπης.
Έτσι το άγιο όνομα του Θεού είναι ένα καταφύγιο όπου οι μαθητές βρίσκουν προστασία από την κυριαρχία του Σατανά. Αυτός που ζει μέσα στον Χριστό, ζει μέσα στον Πατέρα. Αυτός που μένει μέσα στον Υιό, μένει μέσα στον Πατέρα. Η πατρότητα του Θεού διαβεβαιώνει τα παιδιά Του ότι θα τους φυλάξει στην πρόνοια και την προστασία Του. Ο Σατανάς δεν μπορεί να τους αρπάξει από το χέρι του Πατέρα.
Η προϋπόθεση που εξασφαλίζει την προστασία τους είναι να μην ζουν με μίσος και με πληγές, αλλά να συγχωρούν ο ένας τον άλλο καθημερινά με αμοιβαία αγάπη που είναι συνεχής. Αυτή η αγάπη δεν πηγάζει από τον άνθρωπο έμφυτα αλλά όποιος μένει στην αγάπη της Αγίας Τριάδας λαμβάνει δύναμη, υπομονή και αγάπη για τους άλλους. Ο Χριστός ζήτησε από τον Πατέρα να μας κρατήσει στην κοινωνία μαζί του, να είμαστε ένα μαζί του πάντα όπως ο Υιός είναι ένα με τον Πατέρα: Αυτό το ρηθέν δεν αποτελεί μια δογματική ανάλυση ή μια θεωρητική περιγραφή της σχέσης μας με τον Θεό, αντίθετα το αποχαιρετιστήριο αίτημα του Ιησού απαντήθηκε από τον Πατέρα. Η πίστη μας δεν είναι αλαζονική ή μυστικιστική. Είναι ο καρπός της προσευχής του Ιησού και της ταλαιπωρίας του για μας.
ΙΩΑΝΝΗΣ 17:12-13
12 «Όταν ήμουν μαζί τους στον κόσμο, εγώ τους διατηρούσα στην πίστη με τη δύναμη του ονόματός σου. Αυτούς που μου έδωσες τους φύλαξα, και κανένας απ’ αυτούς δε χάθηκε, παρά μόνο ο άνθρωπος της απώλειας, για να εκπληρωθούν τα λόγια της Γραφής. 13 Τώρα όμως εγώ έρχομαι σ’ εσένα, και τα λέω αυτά όσο είμαι ακόμα στον κόσμο, ώστε να έχουν τη δική μου τη χαρά μέσα τους σ’ όλη την πληρότητά της.»
Με υπομονή και σοφία ο Ιησούς φύλαξε τους μαθητές του από τους πειρασμούς του Σατανά παρά τους διαφορετικούς χαρακτήρες τους. Είπε στον Πέτρο, «Σίμων, Σίμων! Ο σατανάς ζήτησε να σας δοκιμάσει σαν το σιτάρι στο κόσκινο. Εγώ όμως προσευχήθηκα για σένα, να μη σε εγκαταλείψει η πίστη σου.» Έτσι η πίστη μας επιβιώνει χάρη στη μεσιτεία του και σωζόμαστε μόνο με τη χάρη.
Αυτή η ικανότητα να φυλάξει τους ακόλουθούς του αφαιρέθηκε από τον Ιούδα εξαιτίας της παράδοσής του στο Πνεύμα της καταστροφής και της αντίστασης του στο Πνεύμα της αλήθειας. Έγινε γιος της απώλειας. Ο ουράνιος Πατέρας μας δεν εξαναγκάζει κανένα να δεχτεί το δώρο της υιοθεσίας. Γνωρίζει τι υπάρχει στα στήθη των ανθρώπων, και την εξέλιξη των γεγονότων από πριν, έτσι που ακόμη και η προδοσία του Ιούδα είχε καταγραφεί στην Παλαιά Διαθήκη χίλια χρόνια πριν συμβεί. Παρόλα αυτά, ο Ιούδας παραμένει υπεύθυνος για την απόρριψη του ενδιαφέροντος του Χριστού για αυτόν. Ο ισχυρός Θεός μας δεν είναι δικτάτορας αλλά ένας σοφός Πατέρας. Μια πλευρά της αγάπης του είναι το δώρο της ελευθερίας στους ανθρώπους, όπως οι γήινοι πατέρες επιτρέπουν στα ώριμα παιδιά τους την ελευθερία να είναι υπεύθυνα.
Ο Ιησούς είδε το δρόμο του προς τον Πατέρα ως ένα φωτισμένο μονοπάτι μέσα στην καταχνιά. Ούτε ο Σατανάς, ούτε η αμαρτία, ούτε ο θάνατος μπόρεσαν να αποτρέψουν την δική του επιστροφή στον Θεό. Ο Υιός ήταν πάντα άγιος και για αυτό το λόγο η χαρά γέμισε την ύπαρξη του. Η αμαρτία δεν ροκάνιζε τη συνείδηση του. Ο φόβος δεν επισκίαζε τις προσευχές του. Ο Υιός ήταν ελεύθερος και φυλάγονταν από τον Πατέρα του, πάντα υπάκουος. Ο Θεός μας είναι ο Κύριος της χαράς και της αγαλλίασης. Ο Ιησούς παρακάλεσε τον Πατέρα του αυτή η θεϊκή χαρά να διαπνέει τις καρδιές των μαθητών του. Δεν ήθελε οι ακόλουθοι του να είναι λυπημένοι. Αντίθετα, τους ήθελε να είναι γεμάτοι από ευτυχία και χαρά, ώστε η χαρά του ουρανού να μπορεί να είναι δική τους, παρά το γεγονός ότι ζούσαν στο μέσον της θλίψης και της απελπισίας του κόσμου. Η χαρά για συγχώρεση και ευχαριστία για την θέση μας στην οικογένεια του Θεού είναι οι καρποί της ικεσίας του Χριστού για χάρη μας.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Κύριε Ιησού, σε ευχαριστώ που μεσολάβησες για μας στον Πατέρα. Σε δοξάζουμε γιατί μας φύλαξες με πίστη μέσω των ικεσιών σου για μας. Σε λατρεύουμε που ευαρεστήθηκες με μας. Η παρουσία σου και το Πνεύμα του Πατέρα χαρίζει ζωή και πλούτη σε μας πνευματικά και αιώνια ευλογία. Σε ευχαριστούμε για τις προσευχές σου για μας. Ζούμε μέσω της μεσιτείας σου.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Τι σηματοδοτεί η προστασία μας στο όνομα του Πατέρα;