Previous Lesson -- Next Lesson
d) Këshilli hebre dënon Jezusin me vdekje (Gjoni 11:45-54)
GJONI 11:45
45 Shumë nga Judenjtë, pra, që kishin ardhur me Marinë dhe kishin parë gjithçka kishte bërë Jezusi, besuan në të;
Llazari u rigjallërua pas vdekjes së tij, duke ngrënë, duke pirë dhe duke folur. Njerëzit po e takonin të gjallë në rrugë dhe nëpër shtëpira. Shumë u mahnitën nga madhështia e Jezusit dhe besuan se ai ishte Mesia, Biri i Perëndisë së gjallë. Kështu dishepujt u shumuan dhe njerëzit nxituan për te shtëpia e Marisë për të dëshmuar Jezusin me Llazarin.
GJONI 11:46-48
46 por disa prej tyre shkuan te farisenjtë dhe u treguan atyre çfarë kishte bërë Jezusi. 47 Atëherë krerët e priftërinjve dhe farisenjtë u mblodhën në sinedër dhe thanë: "Çfarë duhet të bëjmë? Ky njeri po bën shumë shenja. 48 Po ta lëmë të vazhdojë kështu, të gjithë do të besojnë në të dhe do të vijnë romakët dhe do të shkatërrojnë vendin tonë të shenjtë dhe kombin tonë.
Disa nga ata që panë mrekullinë nxituan te farisenjtë për të transmetuar informacione rreth veprimtarive të Jezusit. Ata ishin ende jobesimtarë dhe gjykimi i Zotit mbi ta nënkuptohet në shëmbëlltyrën e 'Njeriut të Pasur', të cilit Abrahami iu përgjigj: "Nëse ata nuk do të dëgjojnë Moisiun dhe profetët, po ashtu do të refuzojnë dikë që është ngritur nga të vdekurit” (Luka 16:31). Fryma e Perëndisë nuk mund t'i ndryshojë zemrat e ngurtësuara që refuzojnë të besojnë te Jezusi, edhe nëse iu shfaqen mrekullitë më të mëdha.
Farisenjtë kishin ndikim të madh në Këshillin e Lartë të Çështjeve Fetare. Aq shumë, saqë kryepriftërinjtë iu dorëzuan këmbënguljes së tyre. Shtatëdhjetë anëtarë u thirrën për të diskutuar këtë çështje. Saducenjtë, të cilët e mohonin ringjalljen, e mirëpritën mbledhjen e Këshillit. Anëtarët ishin të pavendosur dhe të hutuar, pasi Jezusi nuk kishte kryer një mëkat specifik për ta arrestuar. Megjithatë, pati një rizgjim të krishterë mes masave përpara Pashkës, kur dhjetëra mijëra pelegrinë derdhen në kryeqytet. Në debatet që pasuan, anëtarët e Këshillit e përmendin Jezusin si një njeri të thjeshtë, madje as si një njeri të Perëndisë apo profet. Pavarësisht këtij mohimi, ata nuk ishin në gjendje të hidhnin poshtë mrekullitë e tij befasuese.
Gjatë proçesit gjyqësor, frika e mbuloi atmosferën brenda Këshillit, se mos pushteti perandorak e merrte parasysh këtë çështje dhe të ndërhynte. Mbledhja e turmave rreth një njeriu që bënte mrekulli në mënyrën e Mesisë, tregonte rrezikun e një rebelimi. Në këtë rast, romakët do të ndalonin tempullin, vendbanimin e Perëndisë. Më pas shërbimet e Tempullit do të përfundonin së bashku me sakrificat, lutjet dhe bekimet.
GJONI 11:49-52
49 Por njëri prej tyre, Kajafa, që ishte kryeprifti i atij viti, u tha atyre: "Ju nuk kuptoni asgjë; 50 ju nuk e konceptoni se është e dobishme për ju që të vdesë një njeri për popullin dhe të mos humbasë mbarë kombi." 51 Ai nuk e tha këtë me dëshirën e tij, por, duke qenë kryeprift i atij viti, profetizoi se Jezusi duhet të vdiste për kombin, 52 dhe jo vetëm për kombin, por për t’i mbledhur në një bijtë e Perëndisë që ishin të shpërndarë.
Kur rrëmuja dhe trazirat e Këshillit arritën kulmin, kryeprifti Kajafa u ngrit në këmbë dhe filloi të sulmojë krerët e kombit, duke i akuzuar për injorancë dhe pamendësi. Ai kishte pak të drejtë në atë që thoshte, pasi ishte kryetar i Këshillit në cilësinë e kryepriftit. Ai ishte vajosur me vaj, simbol i shenjtërisë, por ishte një Anti-Krisht. Ai pritej të mbushej me Frymën e Shenjtë, që Perëndia të fliste nëpërmjet tij si udhëheqës i kombit. Megjithatë ai ndoqi të gabuarën dhe trillet. Duke marrë rolin e profetit të lidhur me pozitën e tij si kryeprift, ai i përshkroi të gjithë njerëzit si injorantë.
Lloji i "frymës së vërtetë" që fliste te Kajafa doli në pah, sepse Satani foli në të, në dukje i përkushtuar ndaj qëllimeve të Perëndisë, por në praktikë i kundërshtoi. Pa dyshim, për njerëzit ishte më mirë që Qengji i Perëndisë të vdiste në vend të tyre, në mënyrë që të shpëtonin nga zemërimi i Perëndisë dhe të kishin jetë të përjetshme. Por zëdhënësi i Satanit po shprehte mendime të tilla për arsye politike, "Le të vdesë Jezusi për të na shpëtuar nga zemërimi romak". Me këtë parashikim djallëzor u justifikuan fjalët e Krishtit, se djalli është ati shpirtëror për shumë hebrenj, sepse ai është gënjeshtar dhe babai i gënjeshtrës.
Me gjithë këtë mentalitet djallëzor, Gjoni pa që Kajafa shprehte një synim të lig, që ishte në mënyrë të nënkuptuar një e vërtetë hyjnore. Kajafës iu desh ta shpjegonte vdekjen e Jezusit si një çlirim për të gjithë, duke mos kuptuar domethënien më të lartë të fjalëve të tij "autoritare". I padituri i pamend ishte Kajafa, sepse ai nuk besonte në Jezusin, edhe pse Fryma e Shenjtë e kishte shtyrë të shqiptonte një fjali për vdekjen shlyese të Krishtit. Ai nuk arriti të konceptonte kuptimin e fjalëve të tij, sepse synonte vërtet të kundërtën.
Gjoni, ungjilltari, e perceptoi kuptimin e kësaj thënie në gamën më të gjerë si shpëtimi për botën. Jezusi nuk vdiq për të shlyer vetëm mëkatet e popullit të tij, por për çdo besimtar midis kombeve. Të gjithë ata që besojnë tek ai janë bij të Perëndisë, pasi me besimin e tyre te Shpëtimtari ata marrin jetën e përjetshme me energjitë dhe cilësitë e saj.
Qëllimi i besimit tonë nuk është vetëm shpëtimi personal, por uniteti i të gjithë bijëve të Perëndisë për të qenë një në Krishtin. Dashuria e tij është simboli dhe fuqia e krishtërimit. Emri i tij bashkon ndjekësit e tij. Sa herë që lidhen me qendrën e tyre, ata lidhen me njëri-tjetrin. Le të zgjohemi dhe të nxitojmë drejt tij, për të zbuluar se jemi vëllezër dhe motra në familjen e Zotit, më intimë sesa farefisnia e kësaj bote.
GJONI 11:53-54
53 Kështu që nga ajo ditë ata u këshilluan se si ta vrisnin. 54 Prandaj Jezusi nuk qarkullonte më haptas midis Judenjve, por u tërhoq që andej në një krahinë afër shkretëtirës, në një qytet që quhej Efraim; dhe aty qëndroi me dishepujt e vet.
Disa anëtarë të Këshillit u shqetësuan nga parashikimi i ashpër i Kajafës, pasi ua ndiente për Jezusin, por shumica ishin të kënaqur, duke besuar se Perëndia kishte folur me anë të Kajafës për të dhënë dënimin mbi mashtruesin dhe për të shpëtuar kombin. Me një konsensus, Këshilli e pranoi dënimin dhe ra dakord me sugjerimin e Kajafës për ta ekzekutuar Jezusin. Pa dyshim, disa nga të pranishmit, më të drejtët, protestuan, por askush nuk ua vuri veshin. Kajafa dinak i kishte mashtruar me një plan për ta shkatërruar Jezusin dhe ta bënin këtë fshehurazi; në mënyrë që të shmangej një turbullim midis njerëzve.
Jezusi dëgjoi për këtë komplot dhe ndoshta ishte i vetëdijshëm për të me anë të mprehtësisë hyjnore. Ai la zonën e juridiksionit të Këshillit dhe shkoi në zonën e luginës së Jordanit në lindje të Nablusit, duke pritur atje me dishepujt e tij orën e flijimit dhe ringjalljes së tij.
Fusha e betejës ishte bërë e qartë. Grindja e tij me priftërinjtë që nga pastrimi i Tempullit, së bashku me mosmarrëveshjen e tij me legalistët, që kur shëroi një të shtunë, tani kishte arritur kulmin me ringjalljen e Llazarit. Kështu, udhëheqësit e popullit vendosën ta vrisnin menjëherë mirëbërësin.
Drita shkëlqen në errësirë dhe errësira nuk e mposht atë.
Vëlla i dashur, a e ke parë që Krishti është drita? A ka ndriçuar mendjen tënde dhe rinovuar zemrën tënde Ungjilli i tij? A ka ardhur mbi ty jeta e tij e përjetshme dhe a të ka çuar Fryma e tij drejt pendimit dhe rrëfimit të mëkateve të tua dhe a ka krijuar besim tek ty për të të bekuar dhe për të të bërë të shenjtë? Hape veten që të lejosh Frymën e Krishtit të të tërheqë, duke ia dhënë jetën dhe të ardhmen tënde Atij, në mënyrë që të mos biesh dakord pa dëshirë me armiqtë e Jezusit në gjykimin e tyre ndaj tij. Përkundrazi, bashkohu me dishepujt e tij dhe njihe të Shenjtin, që të mund të rrëfesh: "Ne pamë lavdinë e tij, lavdinë e të vetëmlindurit të Atit, plot hir dhe të vërtetë".
LUTJE: Zoti Jezus Krisht, faleminderit që nuk e mohove të vërtetën në orën e rrezikut; ti gjithmonë ke përlëvduar Atin tënd qiellor. Na fal besimin dhe neglizhencën tonë të dobët. Na tërhiq në bashkësinë tënde me Atin, për të jetuar në jetën e përjetshme dhe për të të shërbyer pa pushim. Merre jetën time për të qenë lavdërim për hirin tënd të lavdishëm.
PYETJA:
- Pse Këshilli Judaik e vrau Jezusin?
PYETËSOR - 4
I dashur lexues,
na dërgo 15 përgjigje të sakta nga 17 pyetjet e mëposhtme. Më pas do të të dërgojmë vazhdimin e kësaj serie studimesh.
- Si ua vërtetoi Jezusi Judenjve se ata nuk ishin bijtë e Abrahamit?
- Cilat janë cilësitë e djallit që Jezusi na i bën të qarta?
- Pse Judenjtë donin ta vrisnin me gurë Jezusin?
- Pse Jezusi e shëroi njeriun e lindur i verbër?
- Pse hebrenjtë e mohuan mundësinë e shërimit të të verbrit që nga lindja?
- Çfarë kuptoi gradualisht ky i ri gjatë marrjes në pyetje?
- Çfarë do të thotë përkulja përpara Jezusit?
- Cilat janë bekimet që Jezusi u jep deleve të tij?
- Si bëhet Jezusi Bariu i Mirë?
- Si e udhëheq Krishti kopenë e tij?
- Si e shpalli Jezusi hyjninë e tij?
- Pse Jezusi foli për lavdinë e Perëndisë ndërsa Llazari kishte vdekur?
- Pse Jezusi përparoi me fitore për të shpëtuar Llazarin?
- Si ringjallemi nga vdekja sot?
- Pse u trondit Jezusi dhe pse qau ai?
- Si u shfaq lavdia e Perëndisë në ringjalljen e Llazarit?
- Pse Këshilli judaik e vrau Jezusin?
Mbani mend të shkruani emrin dhe adresën tuaj të plotë në faqen e përgjigjeve të pyetësorit, jo vetëm mbi zarf. Dërgojini përgjigjet tuaja në adresën:
Waters of Life
P.O.Box 600 513
70305 Stuttgart
Germany
Internet: www.waters-of-life.net
Internet: www.waters-of-life.org
e-mail: info@waters-of-life.net