Previous Lesson -- Next Lesson
1. Jezusi vajoset në Betania (Gjoni 11:55 – 12:8)
GJONI 11:55-57
55 Pashka e Judenjve ishte afër dhe shumë veta u ngjitën nga ajo krahinë në Jeruzalem përpara Pashkës për t'u pastruar. 56 E kërkonin, pra Jezusin dhe, duke qëndruar në tempull, i thoshin njëri-tjetrit: Si mendoni ju, se ai nuk do të vijë në festë?. 57 Por krerët e priftërinjve dhe farisenjtë kishin urdhëruar që, nëse dikush e dinte se ku ishte, t'i tregonte, që ta arrestonin.
Pashka ishte festa kryesore në Dhjatën e Vjetër, në të cilën festohej shpëtimi i hebrenjve nga zemërimi hyjnor. Kështu, ata jetuan nën mbrojtjen e Qengjit hyjnor të përgatitur për ta. Meritonin të vdisnin, por besimi i shpëtoi.
Judenjtë vizitonin Jeruzalemin çdo vit për të falënderuar Perëndinë që i ruajti nga zemërimi i tij. Aty thereshin mijëra qengja dhe i hanin. Shumë veta shkonin në Jeruzalem paraprakisht për t'u pastruar me pendim dhe për t'u përgatitur të identifikoheshin me Qengjin e Perëndisë. Nëse dikush kishte prekur një kufomë, duhej të kryente një seri pastrimesh për shtatë ditë, që të meritonte hyrjen në tempullin e Perëndisë (Numrat 19:11).
Në këtë periudhë, pelegrinët pyetën për Jezusin, Nazareasin, "A do të vijë apo nuk do ta shohin?" Në fund të fundit, ata e dinin se Këshilli fetar kishte vendosur fshehurazi ta dënonte me vdekje. Ata u kërkuan shumë njerëzve prej kombit të spiunonin Jezusin dhe t'i njoftonin se e kishin parë diku për ta kapur. Nofullat e vdekjes ishin të hapura për të gëlltitur Jezusin.
GJONI 12:1-3
1 Gjashtë ditë para Pashkës, Jezusi pra erdhi në Betani, ku ndodhej Llazari, ai që kishte vdekur dhe të cilin Jezusi e kishte ringjallur prej së vdekurish. 2 Aty shtruan një darkë; Marta shërbente dhe Llazari ishte një nga ata që ishin në tryezë me të. 3 Maria mori një libër vaj të parfumuar me nardë të pastër shumë të kushtueshëm, vajosi me të këmbët e Jezusit dhe ia fshiu këmbët me flokët e saj. Dhe shtëpia u mbush me aromën e vajit.
Jezusi nuk kishte frikë nga dinakëria e armiqve të tij, por vazhdoi rrugën për në Jeruzalem në përputhje me vullnetin e Atit të tij. Ai nuk u përpoq të izolohej, por u kthye në Jeruzalem një javë para festës. Ai kaloi nëpër Betani, tre kilometra larg Kryeqytetit. Ai erdhi në shtëpinë ku kishte treguar fuqinë e tij dhe lavdëroi Atin e tij duke mposhtur vdekjen. Llazari vazhdoi të jetonte duke ngrënë, duke pirë apo duke ecur nëpër treg. Njerëzit e panë, u mahnitën, por u frikësuan nga perspektiva e vdekjes dhe pamja e fantazmave.
Maria, Marta dhe Llazari kishin përjetuar lavdinë e Perëndisë dhe dhanë dëshmi për të, pavarësisht kërcënimeve nga Këshilli. Ai e mirëpriti Jezusin dhe dishepujt e tij dhe i ofroi një gosti me gëzim të madh. Llazari ishte një mik i Jezusit dhe u ul pranë Atij që e kishte ringjallur prej së vdekurish. A nuk na tregon kjo pamje diçka për Parajsën? Perëndia nuk do të jetë larg, por ne do të ulemi me të në lavdi.
Marta, një shtëpiake e zonja, hapi thesaret e shtëpisë së saj, duke ofruar atë që kishte, pasi e dinte se Jezusi ishte Mesia i vërtetë, fitimtari mbi vdekjen.
Maria, më mistike, e nderoi Jezusin në mënyrën e saj, duke sjellë një enë me parfum të kushtueshëm me vlerë pothuajse sa paga e një viti të një punëtori. Ajo dëshironte t'i jepte Jezusit atë që çmonte më shumë. Por u ndje e padenjë për t'i vajosur kokën; në vend të kokës, ajo i vajosi këmbët me thesaret e jetës së saj. Dashuria nuk është dashakeqe, por kërkon sakrifica të shumta. Më pas ajo ia fshiu këmbët me flokët e saj. Ky akt dashurie, i sinqertë dhe i shenjtë, e mbushi shtëpinë me një parfum erëkëndshëm tejembanë. Të gjithë ata që ishin të pranishëm u mbushën me aromën e sakrificës së Marisë.
GJONI 12:4-6
4 Por Juda Iskarioti, një nga dishepujt e tij (ai që do ta tradhtonte), tha: 5 Pse nuk u shit ky vaj për treqind denarë dhe nuk iu dha të varfërve?. 6 Këtë ai e tha jo se kujdesej për të varfrit, por sepse ishte hajdut dhe, duke qenë se kishte arkën, merrte atë që vihej në të.
Juda i donte paratë më shumë sesa Jezusin, duke preferuar gjërat materiale sesa besimin e vërtetë. Kështu ai u përpoq ta shpjegonte sakrificën me para, duke shpërfillur bekimin shpirtëror që lidhej me të. Ai nuk arriti të kuptonte ndjenjën e adhurimit, falënderimit dhe dorëzimit të Marisë ndaj Krishtit. Kush i do paratë bëhet djall. Çuditërisht, ai e fshehu urrejtjen e tij për Jezusin me një devotshmëri të shtirur, sikur të kishte për qëllim një akt bamirësie për të lehtësuar të varfërit. Ai në fakt nuk ndiente për ta, as nuk dëshironte t'u jepte ndonjë gjë, përkundrazi dëshironte t'i merrte paratë për vete. Bamirësia do të shërbente për të mbuluar vjedhjen, duke mbajtur në xhep më shumë se sa t’u jepte të varfërve: Aspak besnik në gjërat e vogla, por hajdut në qëllime dhe mendime.
Jezusi nuk shqyrtoi llogaritë e këtij arkëtari, por e mbajti deri në fund, megjithëse e dinte tradhtinë dhe keqbërjet e tij. Juda ishte një hajdut dhe një mashtrues, që e donte veten dhe u përpoq për joshjet e pasurive si një skllav i tyre. Vëlla, nuk mund t'i shërbesh Zotit dhe parave. Do ta duash njërin dhe do ta urresh tjetrin. Mos e mashtroni veten. A është qëllimi juaj Zoti apo jeta e lehtë?
GJONI 12:7-8
7 Jezusi tha: "Lëreni të qetë, ajo e ka ruajtur për ditën e varrimit tim. 8 Të varfërit i keni gjithmonë me vete, por mua nuk më keni gjithmonë".
Zoti nuk kërkon nga ne që të jemi ekstravagantë, t'i derdhim enët me parfum në këmbët e njëri-tjetrit, por thjesht të hapim sytë ndaj nevojave të të varfërve përreth nesh. Asnjë parti, fe apo ideologji nuk mund t'i fshijë fjalët e Krishtit se të varfërit do të jenë gjithmonë me ne. Egoizmi ynë është i rëndë, dashuria jonë është e cekët. Nuk mund të ketë një socializëm shpirtëror në tokë; jo kushdo mund të jetë në të njëjtin nivel me të gjithë të tjerët në dhurata, pasuri apo nder. Ne e gjejmë të mjerin, të refuzuarin dhe të izoluarin kudo që të shkojmë, në lindje apo në perëndim. Në çdo qytet apo fshat qoftë, kërkoni të varfërit dhe në ta do të shihni fytyrën e Jezusit.
Jezusi e dinte se zemrat e njerëzve ishin të forta si stralli dhe të ftohta si akulli. Ai erdhi me ngrohtësinë e dashurisë për të vdekur për ta. Ai e dinte gjithashtu se Fryma e Shenjtë e kishte drejtuar Marinë t'i fshinte këmbët dhe ta vajoste për varrim. Kur dashuria hyjnore hyn te njerëzit, Fryma e Shenjtë udhëheq për të arritur mrekulli të papritura. Maria kishte për qëllim të përlëvdonte mysafirin hyjnor, kështu që Fryma e udhëhoqi atë që ta vajoste më parë. Krishti fillon pajtimin e kësaj bote të ligë me Perëndinë e mirësisë dhe hirit.
LUTJE: Zoti Jezus, ne të duam që ngrite Llazarin. Ti nuk kishe frikë nga varri i zymtë. Na mëso të ofrojmë zemrat dhe pasuritë tona për t'ju shërbyer me gjithçka që është e jona. Na çliro nga poshtërsia, hipokrizia, vjedhja dhe urrejtja. Na mbush me dashurinë tënde dhe na drejto në rrugën e sakrificës me falënderim.
PYETJA:
- Pse Jezusi e pranoi vajosjen e Marisë?