Previous Lesson -- Next Lesson
c) Ringjallja e Llazarit (Gjoni 11:34-44)
GJONI 11:38-40
38 Atëherë Jezusi, i prekur përsëri thellë, erdhi te varri; ishte një shpellë dhe përpara kishte një gur. 39 Jezusi tha: Hiqni gurin. Marta, motra e të vdekurit, i tha: "Zot, ai tashmë qelbet, sepse ka katër ditë që ka vdekur". 40 Jezusi i tha: A nuk të thashë se po të besosh, do të shohësh lavdinë e Perëndisë?
Rreth Jeruzalemit, njerëzit i varrosnin të vdekurit e tyre në një dhomëz të gdhendur brenda një shkëmbi dhe vendosnin një gur të madh rrethor në hyrjen e ngushtë. Ishte e mundur që ai gur të rrotullohej majtas ose djathtas, nëse donin ta hapnin ose mbyllnin varrin. Atje shtrihej Llazari, i varrosur në varrin e gdhendur në shkëmb. Jezusi u afrua dhe vuri re tmerrin e vdekjes mbi të gjithë. Ai pa në vdekjen zemërimin e Perëndisë të derdhur mbi të gjithë mëkatarët, sikur Zoti të kishte dorëzuar të gjallët në duart e shkatërruesit. Por Krijuesi nuk dëshiron vdekjen e të gjallëve, por pendimin dhe kthimin e tyre në jetë.
Jezusi urdhëroi heqjen e gurit që bllokonte varrin. Njerëzit u tronditën, sepse prekja e të vdekurve ishte ndotje për disa ditë. Dekompozimi do të kishte filluar pas katër ditësh. Marta protestoi në mënyrë indirekte, duke thënë: "Zot, nuk është e drejtë të shqetësosh pjesën tjetër të të vdekurve, ai qelbet." Marta ku është besimi yt? Ti sapo ke rrëfyer se Jezusi është Biri dhe Mesia i Perëndisë, në gjendje të ringjallë të vdekurit. Fakti i vdekjes dhe imazhi i varrit ia kishin zbehur sytë dhe ajo nuk e dinte se çfarë donte Zoti i saj.
Megjithatë, ai e forcoi besimin e saj dhe ia nxiti sigurinë e besimit duke tejkaluar aftësitë njerëzore. Ai kërkoi mbështetje të plotë që meriton vizionin e lavdisë së Perëndisë. Jezusi nuk tha: "Besoni dhe do të më shihni duke bërë një mrekulli të madhe". Ai u kishte parathënë dishepujve të tij se sëmundja e Llazarit nuk ishte për vdekje, por për lavdi të Perëndisë (Gjoni 11:4). Jezusi e dinte se çfarë duhej të bënte për shkak të harmonisë së tij me vullnetin e Atit të tij. Ai u përpoq të tërhiqte vëmendjen e saj nga fakti i tmerrshëm i vdekjes për te lavdia e Perëndisë, që iu zbulua përmes besimit. Jo nderi i tij, por madhështia dhe lavdia e Atit të tij ishte qëllimi i tij.
Në të njëjtën mënyrë, Krishti ju thotë: "Nëse besoni, do të shihni lavdinë e Perëndisë". Largojeni shikimin nga problemet dhe sprovat tuaja. Mos u fiksoni mbi fajin dhe sëmundjet tuaja; shikoni Jezusin, besoni në praninë e tij, dorëzojuni atij si një fëmijë që përqafon nënën e tij. U bëftë vullneti i tij; ai të do ty.
GJONI 11:41-42
41 Kështu ata e hoqën gurin prej vendit ku ishte shtrirë i vdekuri. Dhe Jezusi i ngriti sytë lart dhe tha: ''O Atë, të falënderoj që më ke dëgjuar. 42 E dija mirë se më dëgjon gjithmonë, por i kam thënë këto për shkak të njerëzve që janë aty përreth, që të besojnë se ti më ke dërguar."
Besimi i Martës në fjalët e Jezusit përputhej me besimin në urdhrin e tij. Ajo i urdhëroi të pranishmit të hiqnin gurin. Tensioni rritej në mesin e turmës. A do të hyjë Jezusi në varr dhe do të përqafojë kufomën e të dashurit, apo çfarë do të bëjë?
Por Jezusi qëndroi i qetë para varrit. Ai ngriti sytë në lutje, duke shqiptuar fjalë të dëgjueshme. Këtu kemi një nga lutjet e regjistruara të Jezusit. Ai e quajti Perëndinë si Atë. Ai e falënderoi Atin sepse e gjithë jeta e tij ishte thjesht një shenjtërim dhe adhurim i Atësisë së Perëndisë. Ai e falënderoi qartë Perëndinë që iu përgjigj lutjes së tij, përpara se Llazari të ringjallej. Ndërsa të tjerët qanin, Jezusi u lut. Ai i kërkoi Atit të tij të ringjallte mikun e tij, një shenjë e jetës hyjnore që mposht vdekjen. Ati pranoi dhe i dha autoritetin për të shpëtuar një viktimë prej tmerrit të vdekjes. Jezusi besonte se lutjet e tij do të merrnin përgjigje, pa asnjë pikë dyshimi. Sepse ai vazhdimisht dëgjonte zërin e Atit të tij. Në të gjitha fazat e jetës së tij, Jezusi qëndronte në lutje, por këtu ai u lut me zë të lartë, në mënyrë që njerëzit të njihnin misteret që do të ndodhnin atje. Ai e falënderoi Atin e tij që i përgjigjej gjithmonë lutjeve të tij. Asnjë mëkat nuk i ndau, asnjë pengesë nuk u ngrit mes tyre. Biri nuk këmbëngul në vullnetin e tij, as nuk kërkon nder për veten e tij, as zotërimin e pushtetit për hir të tij. Plotësia e Atit vepron te Biri. Vullneti i tij atëror e ringjalli Llazarin nga të vdekurit. Të gjitha këto Jezusi i rrëfeu para turmave, që ata të kuptonin se Ati ua kishte dërguar Birin. Pra, ringjallja e Llazarit bëhet një lavdërim Atit, një shenjë e mrekullueshme e unitetit të Trinisë.
GJONI 11:43-44
43 Pasi tha këto, thirri me zë të lartë: "Llazar, dil jashtë!". 44 Atëherë i vdekuri doli me duar dhe këmbë të lidhura me fashë dhe fytyrën të mbështjellë me një cohë. Jezusi u tha atyre: Zgjidheni dhe lëreni të shkojë.
Sapo Jezusi thirri, "Llazar, dil", pasi i dha lavdi Perëndisë, i vdekuri dëgjoi (kur të vdekurit normalisht nuk dëgjojnë asgjë). Personaliteti njerëzor nuk humbet me vdekjen. Në parajsë regjistrohen emrat e besimtarëve. Thirrja e Krijuesit, zëri i Shpenguesit dhe nxitja e Frymës jetëdhënëse depërton në shtresat më të ulëta të vdekjes. Ashtu siç Fryma e Shenjtë që mbizotëronte në fillim mes errësirës, duke krijuar rregull nga kaosi.
Llazari u përdor për të dëgjuar zërin e Jezusit dhe për t'iu bindur. Në varr madje ai dëgjoi dhe iu bind me besim. Parimi i jetës së Krishtit rrodhi tek ai; zemra e tij filloi të rrihte, sytë e tij u hapën, gjymtyrët e tij lëvizën.
Më pas ndodhi faza e dytë e mrekullisë, sepse Llazarin e kishin lidhur me fasha të lidhura fort. I vdekuri ishte si krimbi i fluturës në një krisalizë, i paaftë për të ndjerë asgjë. Ai nuk ishte në gjendje të lëvizte duart e tij të fashuara për të hequr shaminë që mbulonte fytyrën e tij. Kështu Jezusi i urdhëroi ta zgjidhin.
Të gjithë u habitën kur panë fytyrën e zbehtë të Llazarit; ai lëvizte pavarësisht fashave. Të gjithë ia ngulën sytë teksa ai shkonte drejt Jezusit.
Llazari eci mes turmës drejt shtëpisë së tij. Gjoni nuk na thotë asgjë për përkuljen e të pranishmëve para Jezusit, as për lot gëzimi apo përqafime të ndërsjella. Ai as nuk e krahason këtë ringjallje me rrëmbimin e besimtarëve nga Jezusi në ardhjen e tij të dytë. E gjithë kjo ishte e një rëndësie dytësore. Gjoni vizaton para syve tanë figurën e Jezusit, jetëdhënësit, me qëllim që ne të besojmë dhe të marrim jetën e përjetshme. Gjoni, ungjilltari, ishte mes turmave, me anë të besimit pa lavdinë e Perëndisë në Birin, sepse dëgjoi zërin e Krishtit dhe iu dorëzua fuqisë së tij. A jeni ringjallur nga të vdekurit me anë të besimit në Krishtin?
LUTJE: I dashur Zoti Jezus, faleminderit që ngrite Llazarin në emër të Atit tënd. Edhe ti je ringjallur prej së vdekurish. Ne të falënderojmë për jetën tënde në ne. Me anë të besimit jemi ringjallur me ty. Të lutemi që të ringjallësh të vdekurit nga mesi i kombit tonë, që jobesimtarët të kenë besim te ti dhe në bashkim me ty të marrin jetën e përjetshme.
PYETJA:
- Si u shfaq lavdia e Perëndisë në ringjalljen e Llazarit?