Previous Lesson -- Next Lesson
a) Jezusi përtej Jordanit (Gjoni 10:40 – 11:16)
GJONI 11:11-16
11 Mbasi i tha këto gjëra, ai shtoi: "Mikun tonë, Llazarin e ka zënë gjumi, por unë po shkoj ta zgjoj nga gjumi". 12 Dishepujt i thanë: Zot, nëse e ka zënë gjumi, do të shpëtojë. 13 Tani Jezusi u kishte folur për vdekjen e tij, por ata menduan se kishte folur për fjetjen e gjumit. 14 Atëherë Jezusi u tha atyre haptas: Llazari ka vdekur; 15 dhe për ju, unë gëzohem që nuk isha atje, që të besoni; por le të shkojmë tek ai. 16 Thomai, i quajtur Binjaku, u tha bashkëdishepujve: Të shkojmë edhe ne që të vdesim me të.
Llazari u përshkrua nga Jezusi si "i dashuri ynë". Shpesh Jezusi dhe dishepujt e tij kishin qenë mysafirë në shtëpinë e Llazarit. Prandaj ai ishte mik i të gjithë dishepujve. Kështu mund të themi se Llazari si "i dashuri i Jezusit" është paralel me titullin e Abrahamit si "Mik i Perëndisë".
Jezusi e përdor termin "gjumë" për vdekjen, për të theksuar faktin se vdekja nuk është fundi i të jetuarit. Trupat tanë humbasin, por shpirtrat tanë vazhdojnë. Pushimi ynë sot është në Zotin me anë të besimit. Ne jemi të kënaqur dhe të qetë në jetën e tij dhe do të vëzhgojmë zgjimin tonë nga Shpëtimtari ynë në ringjallje. Ne do të jetojmë përgjithmonë.
"Unë po shkoj ta zgjoj", tha Jezusi me besim. Ai nuk tha: "Le të lutemi që të zbulojmë se çfarë dëshiron Perëndia që ne të bëjmë dhe si ta ngushëllojmë familjen." Jo, Jezusi kishte biseduar me Atin e tij për dy ditë, para se t'i arrinte lajmi për vdekjen e mikut të tij. Ai ishte i sigurtë se ringjallja e Llazarit do t'i paraprinte ringjalljes së tij të lavdishme. Kjo ishte për të forcuar besimin e ndjekësve të tij dhe për t'u provuar armiqve të tij se vetëm ai ishte Mesia. Më pas ai shtoi me gisht: "Unë po shkoj ta ringjall", sikur një nënë do të thoshte: "Po shkoj të zgjoj djalin tim; është koha për të shkuar në shkollë". Jezusi nuk tregon aspak ngurrim, ai ishte vet jeta dhe Zot mbi vdekjen. Besimi në Jezusin na çliron nga çdo frikë dhe do të na risjellë në jetë.
Dishepujt nuk arritën të kuptonin domethënien e fitores së Krishtit në atë kohë. Ata imagjinuan se Llazarin e kishte zënë gjumi; kështu që nuk kishte asnjë arsye për të shkuar tek ai për ta zgjuar. Aq më tepër që ata rrezikonin vdekjen nga duart e hebrenjve. Pastaj Jezusi foli hapur për vdekjen e Llazarit, duke thënë: "Ai ka vdekur". Ky lajm i shqetësoi dishepujt, por Jezusi i qetësoi duke thënë: "Gëzohem". Kjo është pra përgjigja e Birit të Perëndisë ndaj vdekjes. Ai sheh fitoren dhe ringjalljen. Vdekja nuk është shkak për vajtim, por për gëzim, sepse Jezusi i siguron ndjekësit e tij për jetën. Ai është jeta; kushdo që beson në të merr pjesë në jetën e tij.
Jezusi vazhdoi: "Gëzohem për hirin tuaj, që nuk isha atje në vdekjen e tij dhe nuk e shërova aty për aty. Kjo është shenja për fundin e çdo njeriu. Megjithatë, besimi në të fillon një jetë të re. Le të shkojmë tek ai." Kjo ‘të shkojmë’ do të thotë lot dhe vajtim për njerëzimin, por për Jezusin flet për ringjallje. Falënderojmë Zotin që Jezusi do të thotë, kur të shtrihemi në varr, "Le të shkojmë tek ai". Ardhja e tij tek ne do të thotë liri, jetë dhe dritë.
Thomai, apostulli, e donte Jezusin dhe ishte trim. Kur vuri re vendosmërinë e Krishtit për të shkuar te kufoma, duke mos e kuptuar se qëllimi i Krishtit ishte ta rrëmbente nga varri, Thomai iu drejtua shokëve të tij dhe tha me vendosmëri: "Ne nuk do ta lëmë Jezusin vetëm; ne e duam Zotin tonë dhe do ta shoqërojmë atë deri në vdekje. Ne jemi të gjithë të lidhur me të." Kështu Thomai theksoi besnikërinë e tij deri në fund.
PYETJA:
- Pse Jezusi përparoi me fitore për të shpëtuar Llazarin?