Previous Lesson -- Next Lesson
b) Jezusi takon Martën dhe Marinë (Gjoni 11:17-33)
GJONI 11:17-19
17 Kur Jezusi erdhi, zbuloi se Llazari ishte tashmë në varr prej katër ditësh. 18 Betania ishte afër Jeruzalemit, rreth pesëmbëdhjetë stade, 19 dhe shumë Judenj kishin ardhur te Marta dhe Maria për t'i ngushëlluar për vëllanë e tyre.
Kishin kaluar katër ditë që kur Llazari ishte shtrirë në varr; ai ishte varrosur ditën që ndërroi jetë dhe lajmi i erdhi Jezusit po atë ditë. Nuk kishte kuptim që Jezusi të mbërrinte menjëherë, pasi miku i tij tashmë ishte varrosur. Vdekja u konfirmua pa dyshim.
Betania shtrihej në lindje të malit të Ullinjve përballë Jordanit, i cili ishte 1000 metra më poshtë. Përtej qëndronte Deti i Vdekur. Në perëndim, në një distancë prej tre kilometrash, ndodhet Jeruzalemi në një kodër përtej luginës së Kidronit.
Shumë miq të të ndjerit kishin ardhur në shtëpinë e tij duke qarë dhe rrahur gjoksin. Dhimbja ishte veçanërisht e dukshme, pasi Llazari ishte mbajtësi i familjes. Hija e vdekjes mbuloi tubimin.
GJONI 11:20-24
20 Marta, kur dëgjoi se Jezusi po vinte, i doli përpara dhe e takoi, ndërsa Maria ishte ulur në shtëpi. 21 Marta i tha Jezusit: Zot, po të kishe qenë këtu, im vëlla nuk do të kishte vdekur. 22 por edhe tani e di se të gjitha ato që ti i kërkon Perëndisë, Perëndia do të t’i japë. 23 Jezusi i tha: Vëllai yt do të ringjallet. 24 Marta i tha: E di se ai do të ringjallet në ringjallje në ditën e fundit''.
Marta, kur dëgjoi se Jezusi ishte afër, nxitoi drejt tij duke qarë; duke menduar me vete se po të kishte mbërritur në kohë makthi nuk do të kishte rënë. Ajo shprehu besimin e saj kur u takuan, e sigurtë për fuqinë e tij të pakufijshme. Ajo nuk humbi kohë duke shprehur dhimbjen e saj, por foli për besimin e saj se ai do ta ndalonte vdekjen; ajo nuk e dinte se si, por besonte në autoritetin e tij absolut dhe në lidhjen e tij me Perëndinë, i cili do t'i përgjigjej lutjes së Birit në çdo kohë.
Jezusi iu përgjigj menjëherë besimit të saj me një premtim të fuqishëm: "Vëllai yt do të ringjallet". Ajo nuk e kuptoi plotësisht rëndësinë apo fjalët e tij, por i konsideroi si një premtim të ringjalljes përfundimtare për të. Ajo tani ishte me shpresë, duke kuptuar se vdekja nuk ishte fundi. Ringjallja në jetë është ajo që presin besimtarët.
GJONI 11:25-27
25 Jezusi i tha asaj: Unë jam ringjallja dhe jeta; ai që beson në mua, edhe sikur të vdesë, do të jetojë, 26 dhe kush jeton dhe beson në mua, nuk do të vdesë kurrë përjetë. A e beson këtë?. 27 Ajo i tha: Po, Zot, unë besoj se ti je Krishti, Biri i Perëndisë, që duhet të vinte në botë.
Në prani të dishepujve të tij, Jezusi i tha Martës atë tekst të madh: "Ringjallja është e sigurtë që do të vijë, është këtu në personin tim. Jo se ai do të ringjallet në ditën e ringjalljes, por ai do të ringjallet sot me praninë time. Unë jam Krijuesi; prej meje vjen Fryma e Shenjtë për ju. Unë do të vdes në vendin tuaj për të hequr mëkatet tuaja, për t'ju dhënë jetën hyjnore. Vdekja nuk do të ketë më sundim mbi ju. Së shpejti unë do të siguroj ringjalljen tuaj me anë të ringjalljes Time . Që të varroseni dhe të ringjalleni me mua me besim. Vdekja ime është juaja, jeta ime është e juaja. Unë jetoj dhe ju jetoni në mua."
Kushti i vetëm për marrjen e jetës së Krishtit është besëlidhja e besimit me Jezusin. Rrymat e jetës së tij nuk kalojnë prej tij tek ju nëse nuk jeni të lidhur me të. Besimi ynë në Krishtin hap horizontet tona ndaj Atit dhe jetës së përjetshme. Dashuria e tij mbjell në ne gëzim, paqe dhe dashuri që nuk shteron kurrë. Një person i mbushur me dashurinë e Krishtit nuk do të vdesë, sepse Fryma e Perëndisë është e përjetshme. Kjo Frymë banon në zemrat e atyre që besojnë në Krishtin.
Jezusi nuk mbajti një fjalim emocionues që shpallte fitoren e tij mbi vdekjen në ringjalljen e Llazarit. Ai i siguroi ata që ishin të gjallë në Frymën e tij se vdekja nuk do të kishte sundim mbi ta, pasi ata tashmë kanë marrë pjesë në ringjalljen e tij. A e keni kuptuar forcën e këtij premtimi të pakushtëzuar nga buzët e tij? Nëse besoni në të, nuk do të vdisni. Mos mendo për vdekjen që po afron, apo varrin e hapur; më mirë ktheji sytë nga Jezusi. Falenderoje për këtë angazhim, sepse ai do të të vendosë në jetën e përjetshme.
I dashur vëlla, a beson në Jezusin jetëdhënësin? A e ke përjetuar personalisht se ai të ka çliruar nga sundimi i vdekjes dhe të ka ngritur nga prishja e mëkatit? Nëse nuk e ke përjetuar këtë ngritje shpirtërore, të sigurojmë se Zoti i Jetës qëndron përpara teje duke të shtrirë dorën. Beso në dashurinë dhe fuqinë e tij. Kape dorën e tij dhe ai do të të ngrejë nga mëkatet e tua dhe do të të çojë në jetën e përjetshme. Ai është Shpëtimtari yt i vetëm besnik.
Marta e pranoi premtimin e Krishtit. Ajo jo vetëm që përjetoi jetën e përjetshme, por edhe jetëdhënësin. Ajo besonte se Jezusi ishte Mesia i premtuar, i cili ka fuqi të ringjallë të vdekurit. Ai ka autoritetin për të kryer gjykimin përfundimtar. Ajo përjetoi fuqinë e tij që rridhte në të, duke e zgjuar dhe shenjtëruar atë. Ajo ishte e guximshme të shpallte dëshminë e besimit të saj gjatë rrugës, edhe pse e dinte se judenjtë kishin vendosur ta vrisnin me gurë Jezusin për deklarimin se ai ishte Biri i Perëndisë. Ajo nuk i frikësohej vdekjes, por e donte Shpëtimtarin e saj: Një grua, guximi i së cilës i bën me turp burrat. Besimi i saj u forcua me dashurinë e saj.
LUTJE: Zoti Jezus, ti je përjetësisht i madh. Vdekja nuk kishte sundim mbi ty. Ti vdiqe me vdekjen tonë dhe na ringjalle me ringjalljen Tënde. Ne të adhurojmë dhe të falënderojmë. Ti e ke ndarë jetën tënde me ne, që vdekja të mos ketë më sundim mbi ne. Ne të duam dhe të falënderojmë për lirinë tonë nga faji, frika dhe vdekja.
PYETJA:
- Si ringjallemi nga vdekja sot?
GJONI 11:28-31
28 Pasi tha këtë, ajo shkoi dhe thirri motrën e saj Marinë, duke i thënë fshehurazi: "Mësuesi është këtu dhe po të thërret". 29 Dhe ajo, kur e dëgjoi, u ngrit me nxitim dhe shkoi tek ai. 30 Por Jezusi nuk kishte arritur ende në fshat, por ishte ende në vendin ku Marta e kishte takuar. 31 Prandaj Judenjtë që ishin me të në shtëpi, duke e ngushëlluar, kur panë se Maria u ngrit shpejt dhe doli, e ndoqën, duke menduar se ajo po shkonte te varri për të qarë.
Ndoshta Jezusi i kërkoi Martës t'i sillte Marinë, në mënyrë që ajo të dëgjonte prej tij fjalë besimi dhe ngushëllimi larg zhurmës së vajtuesve. Kështu ajo do të përparonte në besim nëpërmjet dashurisë së tij. Jezusi fiton me guximin e besimit, jo me pesimizmin dhe pikëllimin. Ai dëshironte ta sillte Marinë e pikëlluar në dritën e pranisë së Perëndisë, në mënyrë që ajo të jetonte dhe të ishte aktive shpirtërisht.
Maria mund të mos ketë dëgjuar për ardhjen e Jezusit, pasi ishte zhytur në pikëllim. Megjithatë, kur Marta u kthye tek ajo dhe i tha se Jezusi po e kërkonte, ajo u ngrit me ankth dhe shkoi të takonte Zotin. Aq sa të gjithë të pranishmit u habitën me sjelljen e saj, duke e pyetur nëse do të shkonte te varri për të qarë. Të gjithë u ngritën dhe e ndoqën te varri, një ilustrim i jetës njerëzore që po ecën drejt humbjes, të gllabëruar nga mjerimi dhe errësira. Ndërsa filozofia dhe feja nuk mund të japin një përgjigje të saktë për problemin e jetës ose vdekjes, në vdekjen, e vërteta e shpresës që ka një i krishterë, bëhet e dukshme, si dhe ngushëllimi i tij i fortë.
GJONI 11:32-33
32 Sapo Maria mbërriti atje ku ishte Jezusi dhe e pa, i ra ndër këmbë dhe i tha: "Zot, po të kishe qenë këtu, im vëlla nuk do të kishte vdekur". 33 Kur Jezusi pa atë dhe Judenjtë që erdhën me të duke qarë, psherëtiu thellë në frymë dhe u trondit.
Maria pa Jezusin dhe në një gjest emocionues ra në këmbët e tij, një shpirt i thyer. Ajo e rrëfeu besimin e saj në përulje të thellë, duke besuar se ai ishte në gjendje të bënte mrekulli hyjnore. Nëse ai do të kishte qenë i pranishëm më herët, vëllai i saj nuk do të kishte vdekur. Kjo tregon për besimin e patundur që ishte i dukshëm në familje, se Perëndia ishte i pranishëm në Jezusin. Por vdekja e kishte tronditur atë besim dhe i la motrat të hutuara.
Kur Jezusi pa këtë besim të shqetësuar në ndjekësit e tij besnikë së bashku me injorancën e turmës, u trondit në Frymë. Ai vuri në dukje se si të gjithë i ishin nënshtruar ndikimit të vdekjes. Ai u trishtua kur i pa duke qarë dhe e kuptoi se bota ishte ngërthyer nga fuqia e së keqes. Përsëri ai ndjeu peshën e mëkatit të botës që rëndonte mbi supet e tij; në Frymë ai e pa domosdoshmërinë për kryqin dhe varrin e hapur si të vetmen mënyrë për të kapërcyer një pikëllim të tillë. Ai ishte i bindur për ringjalljen që do të ndodhte. Ky është gjykimi vendimtar për vdekjen, mosbesimin dhe mjerimin.