Previous Lesson -- Next Lesson
f) Djalli, vrasës dhe gënjeshtar (Gjoni 8:37-47)
GJONI 8:37-39
37 "Unë e di që jeni pasardhësit e Abrahamit; megjithatë ju kërkoni të më vrisni, sepse fjalët e mia nuk gjejnë vend tek ju. 38 Unë flas për atë që kam parë tek Ati im dhe ju bëni atë që keni parë tek ati juaj.” 39 Ata iu përgjigjën: “Abrahami është ati ynë.” Jezusi u tha atyre: “Po të ishit bijtë e Abrahamit, do të bënit atë që bëri Abrahami."
Judenjtë e konsideronin veten si fara e Abrahamit dhe hamendësonin se për këtë arsye, të lidhjes me Atin e besimit, do të trashëgonin premtimet që Perëndia i kishte dhënë shërbëtorit të Tij të bindur.
Jezusi nuk i hodhi poshtë privilegjet e kësaj marrëdhënieje, por u pikëllua që bijtë e Abrahamit nuk kishin frymën e paraardhësve. Kjo i kishte dhënë atij aftësinë për të dëgjuar zërin e Perëndisë dhe për të mbajtur fjalën e Tij. Si rezultat, ata mbyllën zemrat e tyre ndaj fjalëve të Jezusit. Këto fjalë nuk arritën të hynin në zemrat e tyre apo t'i ndriçonin ato. Ata mbetën injorantë dhe mosbesimtarë.
Fjalët e Krishtit nuk dhanë asnjë fryt në atë turmë përveç refuzimit dhe urrejtjes. Ka të ngjarë, që shumica e tyre nuk kishin për qëllim ta vrisnin Jezusin. Jezusi, megjithatë, zbuloi qëllimet e zemrave të tyre dhe e dinte se urrejtja është një prelud i vrasjes. Së shpejti ata do të thërrisnin "Kryqëzoje, kryqëzoje" (Mateu 27:21–23; Gjoni 19:15).
Abrahami dëgjoi zërin e Perëndisë dhe iu bind Atij menjëherë. Më e mrekullueshmja, Jezusi jo vetëm që e dëgjonte vazhdimisht zërin e Atit të tij, por shihte veprat dhe madhështinë e Perëndisë. Zbulesa e tij ishte e plotë, që buronte nga miqësia e fortë me Perëndinë. Jezusi është Frymë nga Fryma e Tij dhe dashuri nga dashuria e Tij.
Por judenjtë e urrenin Atë që ishte lindur nga Ati. Kjo vërtetoi se ata nuk vinin nga Perëndia i vërtetë. Burimi i të menduarit të tyre nuk ishte qiellor. Në këtë fazë të diskutimit, Jezusi u përpoq t'i afronte të mendonin për identitetin e "etërve" të tyre. Nuk ishte Abrahami.
GJONI 8:40-41
40 "Por tani ju kërkoni të më vrisni mua, që ju thashë të vërtetën që kam dëgjuar nga Perëndia; kjo nuk është ajo që bëri Abrahami. 41 Ju bëni atë që bën ati juaj". Ata i thanë: "Ne nuk kemi lindur nga kurvëria; ne kemi një Atë të vetëm, Perëndinë."
Judenjtë u zemëruan me fjalët e Krishtit, sepse ai i kishte akuzuar se nuk ishin në përputhje me frymën e Abrahamit. Besimi në prejardhjen e tyre nga Abrahami formonte bazën e besimit, shpresës dhe mburrjes së tyre. Pra, si guxoi Jezusi të gjente gabime në lidhjen e tyre abrahamike dhe ta shfuqizonte atë?
Jezusi u tregoi atyre gjithashtu se veprat e Abrahamit ishin në bindje të besimit ndaj Perëndisë, kur ai u largua si emigrant. Besimi i tij në besnikërinë e Perëndisë u tregua kur ai ofroi në flijim djalin e tij Isakun, siç ishte përulësia që tregoi ndaj nipit të tij Lotit. Por hebrenjtë shfaqën kokëfortësinë, rebelimin dhe mosbesimin e tyre. Fryma e tyre ishte në kundërshtim me atë të Krishtit. Kështu e kundërshtuan të vërtetën e mishëruar që qëndronte në mesin e tyre; as nuk e dëgjuan zërin e Perëndisë nëpërmjet tij. Jezusi nuk erdhi si Biri i Perëndisë i rrethuar nga engjëj në lavdi. Por si një njeri i thjeshtë, duke pasur vetëm ndikimin e fjalëve të Tij. Ai nuk i detyroi njerëzit të pranonin Ungjillin e tij. U zbuloi atyre dashurinë, hirin dhe emrin e Perëndisë. Ata e refuzuan këtë lajm të mirë me përbuzje. Ata luajtën madje me mendimin për ta vrarë. Kjo është në kontrast me cilësitë dhe veprat e Abrahamit. Ai dëgjoi, u bind, jetoi dhe veproi në përputhje me zbulesën e Perëndisë.
GJONI 8:42-43
42 Jezusi u tha atyre: ''Po të ishte Perëndia Ati juaj, ju do të më donit, sepse kam dalë dhe kam ardhur nga Perëndia; nuk erdha nga vetja ime, por ai më dërgoi. 43 Pse nuk kuptoni çfarë them? Sepse ju nuk mund të duroni të dëgjoni fjalën time."
Jezusi u vërtetoi judenjve se Abrahami nuk ishte ati i tyre dhe i drejtoi të dallonin emrin e atit të vërtetë që po ndiqnin. Siç ishte ai, ashtu ishin edhe ata.
Judenjtë mendonin se Jezusi e kishte bërë të qartë dallimin mes tij dhe atyre. Ata u përgjigjën se nuk ishin fëmijët e kurvërisë, ndryshe nga moabitët dhe amonitët që lindën nga inçesti (Zanafilla 19:36–38). Ata nuk ishin as një racë e përzier si samaritanët, pasi pretendonin se Perëndia ishte Ati i tyre, duke u mbështetur në fragmentin e Eksodit 4:22 dhe Ligjit të Përtërirë 32:6 si dhe Isaias 63:16. Kur Jezusi vuri në dukje se Perëndia ishte Ati i tij, ata iu përgjigjën se ai ishte Ati i tyre gjithashtu sipas Shkrimit. Kjo ishte një doktrinë e besimit të tyre, për të cilën ata kishin luftuar dhe vuajtur. Por dëshmia e tyre ishte e rreme.
Jezusi tregoi shkurtimisht se ata po mashtronin veten. Ai tha: "Po të ishte Perëndia Ati juaj, ju do të më kishit dashur mua, sepse Perëndia është dashuri dhe jo urrejtje. Ai e do Birin e Tij që buron prej tij dhe Biri mbart thelbin e Tij." Jezusi nuk ishte i pavarur nga Ati as për një çast, por iu bind Atij si një apostull i bindur.
Atëherë Jezusi e pyeti turmën: "Pse nuk e kuptoni gjuhën time? Unë nuk flas në gjuhë të pakuptueshme për ju, por ofrova Frymën time me fjalë të thjeshta, që edhe të vegjlit do t'i kuptonin". Jezusi iu përgjigj pyetjes së tij, duke u thënë armiqve të tij: "Ju nuk mund të dëgjoni; ju nuk jeni të lirë, por skllevër; jeta juaj shpirtërore është e humbur. Ju u ngjasoni të shurdhërve që nuk e dëgjojnë thirrjen."
I dashur vëlla, si është dëgjimi yt shpirtëror, a e dëgjon fjalën e Zotit në zemrën tënde? A e dëgjon zërin e Tij të etur për të pastruar dhe rregulluar qenien tënde të brendshme? Apo je krenar dhe i shurdhër, sepse një shpirt i çuditshëm të ka kapur? A punon për Perëndinë me fuqinë e Ungjillit, apo në ty banon një frymë e ligë dhe ti ndjek udhëzimet e tij?
PYETJA:
- Si ua vërtetoi Jezusi judenjve se ata nuk ishin bijtë e Abrahamit?