Previous Lesson -- Next Lesson
b) Pikëpamjet e ndryshme për Jezusin midis njerëzve dhe këshillit të lartë (Gjoni 7:14-53)
GJONI 7:14-18
14 Rreth mesit të festës, Jezusi u ngjit në tempull dhe mësoi. 15 Judenjtë mrekulloheshin për këtë dhe thoshnin: Si ka mundësi që ky njeri të dijë shkronjat, kur nuk ka studiuar kurrë?. 16 Atëherë Jezusi u përgjigj atyre: ''Doktrina ime nuk është imja, por e atij që më ka dërguar; 17 Nëse dikush do të bëjë vullnetin e tij, do ta njohë nëse kjo doktrinë vjen nga Perëndia apo që unë flas nga vetja. 18 Ai që flet me autoritetin e tij kërkon lavdinë e tij, por ai që kërkon lavdinë e atij që e dërgoi është i vërtetë dhe në të nuk ka gënjeshtër.
Jezusi nuk i frikësohej vdekjes ose së keqes nga armiqtë e tij. Ai eci përpara në harmoni me vullnetin e Atit të tij në Jeruzalem, në fshehtësi gjatë festës. Atje ai nuk u fsheh, por shkoi në oborrin e tempullit, duke mësuar Ungjillin e tij me guxim, si mësues i akredituar. Njerëzit mendonin se Perëndia po u drejtohej atyre drejtpërdrejt. Kështu ata pyesnin njëri-tjetrin: Nga i ka ky djalosh mendime kaq të thella teologjike? Ai nuk u stërvit mbas një studiuesi të famshëm të Shkrimeve. Si mundet një marangoz pa formim akademik të na njohë me të vërtetën e plotë të Perëndisë?
Jezusi u përgjigj si për të thënë: "Vërtet, unë kam mësim dhe jam mësues i së vërtetës. Për më tepër, unë jam me të vërtetë Fjala e Perëndisë. Çdo mendim dhe dëshirë e Perëndisë është e pranishme në mua. Mësimi im nuk është nga vetja ime, unë jam zëri i Perëndisë, Ai banon në mua, Ati im është Ai që më mëson. Unë e di plotësinë e mendimeve, planeve, qëllimeve dhe fuqive të tij. Unë nuk kam ardhur me mendimet e mia private, sepse vetëm mendimet e Zotit janë të vërteta. Unë e plotësoj zbulesën ku nuk është e qartë."
Kështu, ai përlëvdoi Atin e tij dhe iu nënshtrua Atij; duke e quajtur veten Apostull të Perëndisë. Ai nuk e dërgoi veten me dëshirën e tij, por erdhi në emër të Atit të tij plot autoritet hyjnor. Pra, Jezusi bëhet Biri dhe Apostulli i Perëndisë në të njëjtën kohë, duke merituar vëmendjen tonë, besimin dhe adhurimin tonë si ndaj Atit.
Për të lehtësuar besimin në vetvete nga ana e judenjve, ai u tregoi atyre një mënyrë praktike për t'i siguruar se mësimet e tij përputhen me vullnetin e Perëndisë. Pra, cila është prova vendimtare për vërtetësinë e mësimeve dhe të personalitetit të Jezusit? Ai tha: "Përpiquni të veproni sipas Ungjillit tim dhe do të zbuloni madhështinë e tij. Zbatoni fjalët e Krishtit varg pas vargu dhe do të shihni se fjalët e tij nuk janë thjesht njerëzore, por hyjnore."
Përpjekja për të zbatuar mësimet e Krishtit kërkon para së gjithash vendosmërinë tuaj. A dëshironi atë që ai dëshironte? Pa këtë harmoni të vullnetit tuaj me atë të Perëndisë, ju nuk do të kuptoni njohurinë e vërtetë të Zotit. Aty ku vullneti juaj i nënshtrohet vullnetit të tij, që është i Krishtit, ju do të filloni të ngriheni në një nivel më të lartë dhe më të ri të realizimit - do ta njihni Perëndinë ashtu siç është.
Kushdo që e stërvit veten për të bërë vullnetin e Atit, siç na mësoi Jezusi, do të përjetojë hendekun e gjerë midis Ungjillit dhe Ligjit. Zoti ynë nuk vuri thjesht një barrë të rëndë mbi supet tona, por në të njëjtën kohë na jep fuqinë e nevojshme për ta mbajtur atë. Ju do të jeni në gjendje ta zbatoni vullnetin e tij me gëzim. Kushdo që i nënshtrohet urdhërimit të Krishtit, merr forcë për të jetuar dashurinë e tij. Mësimi i tij nuk çon në dështim, siç ishte rasti i ligjit të Moisiut, por të jetojë në plotësinë e hirit të Perëndisë. Kushdo që dëshiron të zbatojë vullnetin e Perëndisë të zbuluar në mësimet e Krishtit, lidhet personalisht me Perëndinë dhe kupton se Krishti nuk është një nga mësuesit njerëzorë, por është Fjala e Perëndisë e mishëruar. Ai nuk vjen me filozofi boshe, por me falje për mëkatin dhe na jep fuqinë e jetës së Perëndisë.
GJONI 7:19-20
19 "A nuk e dha Moisiu ligjin? Megjithatë askush nga ju nuk e zbaton ligjin. Pse kërkoni të më vrisni?” 20 Populli u përgjigj: “Ti ke një demon! Kush po kërkon të të vrasë?"
Sjellja e Krishtit në shenjtëri i dha të drejtën t'u thoshte judenjve: "Ju e morët ligjin, por askush nuk e ka zbatuar siç duhet!" Kjo deklaratë shpoi zemrën e kombit hebre, duke theksuar se asnjë nga anëtarët e Dhjatës së Vjetër nuk i ka përmbushur ndonjëherë kërkesat e Ligjit. Kushdo që ka shkelur një urdhër të vetëm është fajtor për të gjitha. Zemërimi i Perëndisë qëndron mbi të. Me këtë deklaratë Jezusi anulloi pretendimet hebreje për drejtësi dhe tregoi se zelli dhe përpjekjet e legalistëve ishin thjesht vetëmashtrim.
Ai u njoftoi atyre se e njihte dëshirën e udhëheqësve të tyre për ta shkatërruar. Asgjë nuk është e fshehur para Jezusit. Ai i paralajmëroi dëgjuesit e tij kundër çdo zelli sipërfaqësor dhe theksoi çmimin e ndjekjes së tij.
Në të njëjtën kohë ai i pyeti: "Pse doni të më vrisni?"
Turma u befasua nga fjalët e Krishtit, e alarmuar sepse ai tha se asnjë prej tyre nuk ishte i drejtë. Përgjigja e tyre ishte një maskë për komplotin e tyre, "Jo, jo, kush dëshiron të të vrasë? Zoti na ruajt!" Disa madje menduan se një frymë e keqe e kishte pushtuar. Ata ishin verbuar në urrejtjen e tyre dhe të paaftë për të dalluar Frymën e Shenjtë nga shpirti i ligë. Ata kishin humbur çdo ndjenjë për njohjen e dashurisë së Perëndisë.
PYETJA:
- Çfarë prove ka që ungjilli vjen nga Perëndia?