Previous Lesson -- Next Lesson
b) Pikëpamjet e ndryshme për Jezusin midis njerëzve dhe këshillit të lartë (Gjoni 7:14-53)
GJONI 7:21-24
21 Jezusi u përgjigj atyre: ''Unë bëra një vepër dhe ju të gjithë mrekulloheni për këtë. 22 Moisiu ju dha rrethprerjen (jo se është nga Moisiu, por nga etërit), dhe ju rrethpritni një njeri të shtunën. 23 Nëse të shtunën njeriu rrethpritet, që të mos shkelet ligji i Moisiut, ju zemëroheni me mua, sepse të shtunën shërova tërësisht trupin e njeriut? 24 Mos gjykoni nga pamja e jashtme, por gjykoni me drejtësi".
Jezusi nuk iu përgjigj drejtpërdrejt akuzës së judenjve se kishte një frymë të ligë, por i tregoi turmës së mbledhur se dënimi i dhënë për të me vdekje ishte i parëndësishëm dhe i padrejtë. Ai u kujtoi atyre se gjykatësi i udhëheqësve kundër tij ishte për shkak të shërimit të tij të sakatit në Betesda të shtunën. Atë ditë Jezusi e urdhëroi të merrte shtratin dhe të shkonte i shëruar në shtëpi. Kjo ishte një çudi e madhe dhe ajo mrekulli meritonte heqjen e akuzës kundër tij.
Pastaj Jezusi pohoi se ekspertët ligjorë nuk e kishin mbajtur ligjin në mënyrë të përsosur. Ky ligj ka kontradiktat e veta: rrethprerja është shenja e besëlidhjes me Perëndinë, ndërsa e shtuna flet për bashkësi në prehjen e të Shenjtit. Njerëzit duhej t'i rrethprisnin fëmijët në ditën e tetë pas lindjes, por kjo mund të binte të shtunën. A nuk është punë edhe rrethprerja?
Meqenëse sëmundja konsiderohet si pasojë e mëkatit, shërimi nënkuptonte shpëtimin, e trupit, frymës dhe shpirtit. Kështu Jezusi i nxiti njerëzit të përdorin mendjen e tyre, për të dalluar shërbimin e mëshirës nga rrethprerja në Shabat, e cila ishte më e rëndësishme? Kështu ai përdori logjikën si një mjet për t'i zgjuar ata për të kuptuar masën e dashurisë, fuqisë dhe shpëtimit të tij. Përpjekja ishte e kotë; veshët e tyre ishin të shurdhër dhe shpirti i tyre i ngurtësuar - një vendim i drejtë dhe një gjykim i mirë ishte i pamundur për ta.
GJONI 7:25-27
25 Atëherë disa nga banorët e Jeruzalemit thanë: "A nuk është ky njeriu që kërkojnë të vrasin? 26 Dhe ja ku po flet hapur dhe nuk i thonë asgjë; mos kanë njohur krerët se ky është Krishti ? 27 Por ne e dimë se nga vjen ky njeri; dhe kur të shfaqet Krishti, askush nuk do ta dijë se nga vjen."
Njerëzit e Jeruzalemit mbërritën në tempull për të gjetur një turmë të madhe. Kur vunë re Jezusin në qendër të vëmendjes, u tërbuan, pasi ai ende lëvizte i lirë, pavarësisht urdhrit për arrestimin e tij. Ky lajm ishte i njohur prej të gjithëve.
Qytetarët e kryeqytetit u tallën me Këshillin për trajtimin e dobët të çështjes. Romakët e kishin hequr të drejtën e shqiptimit të dënimit me vdekje nga sundimtarët hebrenj. Njerëzit talleshin duke thënë: "I kërkuari lëviz lirshëm në qytet, duke predikuar në oborrin e tempullit pa frikë. Sunduesit nuk kanë fuqi ta ndalojnë. Priftërinjtë nuk ishin në gjendje ta rrëzonin me argumente apo debate."
Të tjerët u përgjigjën duke thënë: "Ju nuk e kuptoni, disa nga sundimtarët mund ta besojnë atë si Mesia". Kjo ishte pika e përmendur për të shpjeguar hezitimin e tyre për të arrestuar Jezusin. Opinioni publik ishte i ndarë në të gjitha grupet.
Një mendim i tretë: Nëse supozohet ardhja e Mesisë, ai do të rrezatonte një formë mistike të lavdishme, jo të një personi të zakonshëm. Ky i ri ishte një marangoz nga fshati malor. Mesia i vërtetë do të zbresë drejt e nga qielli, duke mos u endur mes njerëzve të thjeshtë.
GJONI 7:28-30
28 Kështu Jezusi, ndërsa mësonte në tempull, shpalli: "Ju më njihni dhe e dini nga vij? Por unë nuk kam ardhur nga vetja ime; ai që më dërgoi është i vërtetë dhe ju nuk e njihni. 29 Unë e njoh Atë, sepse unë vij prej Tij dhe Ai më dërgoi". 30 Kështu ata kërkuan ta kapnin; por askush nuk vuri dorë mbi të, sepse ora e tij nuk kishte ardhur ende.
Jezusi i dëgjoi këto argumente për origjinën e tij tokësore. Ai thirri duke thënë: "A më njeh Mua me të vërtetë? Apo nga vij unë? Ti je sipërfaqësor në gjykimet e tua dhe nuk përpiqesh të më njohësh në vetvete. Më dëgjo, heto thellë në Shpirtin tim. Atëherë do ta kuptosh kush jam unë , dhe nga kam ardhur."
Jezusi nuk e dërgoi veten, por Perëndia ishte pas tij, prej të cilit ai doli; Ati i tij ishte Ai që e dërgoi. Jezusi ishte nga natyra e Atit të tij dhe gjithnjë i bashkuar me Të. Ai shtoi: "Askush nga ju nuk e njeh Perëndinë, megjithëse mendoni se ai është këtu në tempull. Priftërinjtë tuaj janë të verbër; ata nuk e shohin Perëndinë dhe nuk e dëgjojnë zërin e tij me të vërtetë. Kështu që ju mashtroni veten."
Pastaj tha: "Unë e njoh Atë". Thelbi i Ungjillit është se Jezusi e njeh Perëndinë dhe na shpall emrin e Atit dhe dashurinë e Tij. Nazarenasi ishte pa mëkat, duke jetuar në miqësi të vazhdueshme me Atin e tij. Ndërsa të gjithë të tjerët u ndanë nga i Shenjti për shkak të mëkateve të tyre.
Kur disa dëgjues e kuptuan rëndësinë e fjalëve të tij, se Jezusi i kishte gjykuar me vendosmëri, ata thirrën: "Ai ka blasfemuar kundër tempullit dhe na ka kthyer në të pafe". Ata u tërbuan dhe ulërinin duke u përpjekur ta kapnin. Por asnjëri prej tyre nuk ishte në gjendje t'i afrohej Birit të Perëndisë, pasi engjëjt e rrethonin. Koha e caktuar për dëshminë e tij të fundit në tokë nuk kishte ardhur ende. Ati i tij kishte vendosur momentin vendimtar në të cilin Krishti do të shpengonte njerëzimin. Asnjë njeri në tokë nuk mund ta shtynte për më vonë ose ta çonte përpara atë moment.
LUTJE: Zoti Jezus, ne të adhurojmë, sepse ti e njeh Perëndinë dhe na ke zbuluar Atin. Ne të shërbejmë dhe të duam me gëzim. Zbulesa jote na ka bërë fëmijë të Perëndisë. Ne gëzohemi me ty dhe madhërojmë emrin tënd me të gjithë ata që kanë lindur përsëri. Të lutemi t'ia zbulosh Atin të devotshmëve përreth nesh, që ata të kthehen nga fanatizmi dhe neglizhenca e tyre.
PYETJA:
- Pse Jezusi është personi i vetëm që e njeh vërtet Perëndinë?