Previous Lesson -- Next Lesson
1. Ο πιστός θεωρεί τον εαυτό του νεκρό ως προς την αμαρτία (Ρωμαίους 6:1-14)
ΡΩΜΑΙΟΥΣ 6:1-4
1 Ποιο είναι το πρακτικό συμπέρασμα; Θα εξακολουθήσουμε να αμαρτάνουμε, για να περισσέψει η χάρη; 2 Ποτέ τέτοιο πράγμα! Εμείς είμαστε πεθαμένοι για την αμαρτία. Πώς λοιπόν θα εξακολουθήσουμε να ζούμε κάτω από την εξουσία της; 3 Ή μήπως λησμονείτε πως το βάπτισμα στο όνομα του Χριστού σημαίνει συμμετοχή στο θάνατό του; 4 Πραγματικά, το βάπτισμά μας σημαίνει τη συμμετοχή μας στο θάνατο και στην ταφή του Χριστού. Κι όπως ο Πατέρας Θεός με τη δύναμή του ανέστησε το Χριστό από τους νεκρούς, το ίδιο κι εμείς μπορούμε να ζήσουμε μια νέα ζωή.
Στα κεφάλαια 1-5 ο απόστολος Παύλος μας δείχνει ότι αυτός που πιστεύει στον Χριστό είναι νόμιμα δικαιωμένος και απελευθερωμένος από την οργή και την καταδίκη του Θεού. Εξηγεί στους Ρωμαίους ότι αυτή η δικαίωση μας παρέδωσε σε μια κατάσταση ειρήνης με τον Θεό και αγάπης για τον κόσμο.
Μετά από αυτή την αρχική παρουσίαση, ο απόστολος απαντάει την σημαντική ερώτηση που γίνεται βλάσφημα από τους εχθρούς της ελεύθερης δικαιοσύνης: Θα συνεχίσουμε στην αμαρτία ώστε να περισσέψει η χάρη και να εμφανιστεί η πιστότητα του Θεού;
Στην απάντηση του σ’ αυτή την κακόβουλη ερώτηση, ο Παύλος σχεδιάζει για μας το δρόμο που οδηγεί στην τελική νίκη επί της αμαρτίας στη ζωή μας, ώστε κανένας πιστός να μη μπορεί να θεραπεύεται αν δεν διαβάσει την παρακάτω παράγραφο και την εφαρμόζει σε όλη του τη ζωή. Η συζήτηση μας δεν είναι ένα θεωρητικό μάθημα αλλά ένας οδηγός της ζωής με αγιότητα.
Ο Απόστολος δεν είπε, «αγωνιστείτε εναντίον των γνωστών σας αμαρτιών και υπερνικήσετε τις» επειδή γνώριζε ότι κανείς δε μπορούσε να υπερνικήσει την δική του αμαρτία με τη δική του δύναμη. Δε σε καλεί να αγωνιστείς εναντίον του εαυτού σου αλλά να δώσεις μαρτυρία ότι δεν υπάρχει άλλη λύση για τον παλιό σου άνθρωπο και τη διεφθαρμένη σου συμπεριφορά παρά μόνο να πεθάνεις ηθικά.
Πώς θα πεθάνουμε ως προς τη δύναμη της αμαρτίας μέσα μας; Ο Παύλος απαντάει με τον εξής απλό τρόπο: «Πεθάναμε» σαν να ήταν εύκολο να καταστρέψεις τον πονηρό. Εκφράζει αυτό τον θάνατο σε παρελθοντικό χρόνο σαν να είχε ήδη γίνει η πράξη του θανάτου. Δεν εξαρτάται από τη δική μας επιμέλεια, ούτε πρέπει να αγωνιζόμαστε πια για αυτόν. Ως εκ τούτου, μας δείχνει ότι η βάπτιση μας σηματοδοτεί την ταφή του πονηρού ανθρώπου και τον θάνατο του εγωισμού. Η χριστιανική βάπτιση δεν πρόκειται για μια απλή εξωτερική ιεροτελεστία, μια απλή εξωτερική πλύση ή μια απλή εφαρμογή του νερού στο σώμα. Πρόκειται για μια κρίση, ένα θάνατο και μια ταφή. Με το βάπτισμα , δίνεις μαρτυρία ότι ο Κύριος σου σε έχει καταδικάσει σε θάνατο, τον οποίο εκτελείς με την βύθισή σου στο νερό. Η νέκρωση, η απέκδυση του παλιού ανθρώπου δεν πραγματοποιείται κυριολεκτικά στη σάρκα αλλά στο πνεύμα, εφόσον έχεις δεχθεί τον θριαμβευτικό θάνατο του Χριστού. Το βάπτισμα μας σηματοδοτεί την τελική μας ένωση με τον Χριστό στη διαθήκη της αγάπης, το άνοιγμα της αγάπης μας προς αυτόν και τη συνέχιση της ακολουθώντας το πιστό του παράδειγμα.
Όταν ο Χριστός αφαίρεσε τις αμαρτίες μας, πεθάναμε μαζί του δολοφονημένοι από την αλαζονεία μας. Έτσι ο σταυρός στην ουσία είναι μια μαχαιριά στον διεφθαρμένο άνθρωπο. Αυτός που πιστεύει, αρνείται τον εαυτό του και σηκώνει το σταυρό του, μαρτυρώντας ότι όλοι οι άνθρωποι αξίζουν την καταστροφή καθημερινά. Ο θάνατος μας δε συμβαίνει μέσω ενός ψυχολογικού πολέμου. Συνέβη στο παρελθόν όταν ο Χριστός φώναξε πάνω στο καταραμένο δέντρο, «Τετέλεσται». Αν πιστεύεις θα σωθείς, και θα ελευθερωθείς από τη δύναμη της αμαρτίας.
Ο Χριστός πέθανε και θάφτηκε όχι μόνο για να μας ενώσει μέσω του θανάτου του και της ταφής του αλλά αναστήθηκε από τους νεκρούς, ελκύοντας μας προς την ανάσταση του και δίνοντας μας αιώνια ζωή. Πέρα από την αυταπάρνηση μας, ενωθήκαμε επίσης με τον Χριστό με τη δύναμη της δικής του ζωής. Γι’ αυτό το λόγο, η πίστη μας δε σημαίνει μόνο γνώση και δογματική θεωρία αλλά είναι μια αυξανόμενη δύναμη μέσα μας, σαν να είχε ο Χριστός γεννηθεί μέσα μας και ανθήζει, εργάζεται, θριαμβεύει και υπερνικά τον πονηρό μέσα στο σώμα μας. Δε κερδίζουμε κάποια νίκη, αλλά είναι εκείνος που θριαμβεύει μέσα μας. Η ανάασταση από τους νεκρούς ήταν ένας μεγάλος και ένδοξος θρίαμβος του Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, επειδή διακήρυξε την αιώνια του δόξα και την αμετακίνητη δικαιοσύνη με το να αποδεχθεί τη συμφιλίωση του Υιού του, τον θρίαμβο του πάνω στον θάνατο και την αποκάλυψη της άγιας ζωής του. Η δύναμη του Θεού εργάστηκε φανερά στην ανάσταση του Χριστού και η καινοτομία αυτής της θείας ζωής εργάζεται μέσα στους πιστούς οι οποίοι είναι δεμένοι με τον Χριστό μέσω της πίστης. Η Χριστιανοσύνη δεν είναι μια θρησκεία φόβου ή θανάτου. Είναι η θρησκεία της ελπίδας, της αγάπης και της ισχύος.
Μέσω της λατρείας μας στον Χριστό, μαρτυρούμε ότι δεν ζει αυτός μακριά από εμάς πάνω από τα αστέρια ή ότι σπάνια μας σκέφτεται αλλά ότι είναι δεμένος μαζί μας με έναν άρρηκτο δεσμό και ζει μέσα μας με την πληρότητα της δύναμης του, μένει μαζί μας όλες τις μέρες και μας οδηγεί σε άγια συμπεριφορά. Επομένως, η βάπτιση σου είναι μια ένωση με τον Χριστό, τον θάνατο και τη ζωή και η πίστη σου είναι μια νέα διαθήκη. Αυτός που ενώνει τον εαυτό του με τον Χριστό, μαρτυράει ότι πέθανε ναζί του στον σταυρό και αναστήθηκε μέσα σ’ αυτόν σε νέα ζωή.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω Κύριε Ιησού, έβαλες τέλος στον θάνατο ου πάνω στο σταυρό και διακήρυξες τη ζωή μου μέσα από την ανάσταση του. Σε λατρεύω μαζί με όλους εκείνους που πέθαναν μαζί σου με πίστη και αναστήθηκαν μαζί σου εν Πνεύματι. Σε λατρεύω Πατέρα της δόξας, ευχαριστώντας σε για την αποκάλυψη της δόξας σου μέσα από την ανάσταση του Υιού σου και για τη ζωή που μας έδωσες μέσω από σένα. Βοήθησε μας να συνεχίσουμε με την χάρη του και να περπατήσουμε σύμφωνα με την διαταγή του στην αγνότητα, στην εγκράτεια, την αλήθεια, ρην αγάπη και την υπομονή ώστε η ζωή σου να μπορεί να φαίνεται μέσα σε όλους τους πιστούς.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Ποια είναι η σημασία του βαπτίσματος;
Να μετανοήσετε,
να βαφτιστεί ο καθένας
στο όνομα του Ιησού Χριστού
για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες σας
κι έτσι θα λάβετε τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος.
(Πράξεις 2:38)