Previous Lesson -- Next Lesson
1. Ο πιστός θεωρεί τον εαυτό του νεκρό ως προς την αμαρτία (Ρωμαίους 6:1-14)
ΡΩΜΑΙΟΥΣ 6:5-11
5 Όπως δηλαδή ενταχθήκαμε οργανικά στο σώμα του Χριστού με μια πράξη που συμβολίζει συμμετοχή στο θάνατό του, έτσι θα συμμετάσχουμε πραγματικά και στην ανάστασή του. 6 Ξέρουμε άλλωστε με βεβαιότητα τούτο: Ο παλιός αμαρτωλός εαυτός μας πέθανε στο σταυρό μαζί με το Χριστό. Έτσι, έπαψε να ζει ο αμαρτωλός άνθρωπος και δεν είμαστε πια υπόδουλοι στο ζυγό της αμαρτίας. 7 Γιατί σ’ έναν που πέθανε, η αμαρτία δεν έχει πια καμιά εξουσία. 8 Αν, λοιπόν, πεθάναμε μαζί με το Χριστό, είμαστε βέβαιοι πως θα ζήσουμε κιόλας μαζί του. 9 Ξέρουμε άλλωστε καλά πως ο αναστημένος Χριστός δεν είναι πια υπόδουλος στο θάνατο, γιατί ο θάνατος δεν τον εξουσιάζει πια. 10 Πέθανε αυτός για να νεκρώσει μια για πάντα την αμαρτία με το σταυρικό του θάνατο, κι η τωρινή του ζωή είναι ζωή κοντά στο Θεό. 11 Έτσι να σκέφτεστε κι εσείς για τον εαυτό σας: Έχετε πεθάνει για την αμαρτία, κι η ζωή σας βρίσκεται πια κοντά στο Θεό χάρη στην ένωσή σας με τον Ιησού Χριστό τον Κύριό μας.
Γνώριζες ότι ο Ιησούς υπέφερε πάνω στο σταυρό υπέφερε εξαιτίας των ακάθαρτων αμαρτιών σου και αληθινά πέθανε; Βάσταξε την κρίση του Θεού για το δικό σου αδίκημα και δέχτηκε να σταυρωθεί στη θέση σου πάνω στο καταραμένο δέντρο. Εξαιτίας των αμαρτιών σου και της διαφθοράς άξιζε να βασανιστείς μέχρι θανάτου και να υποστείς τα απαίσια βάσανα της αιώνιας κόλασης.
Αν έχεις δεχτεί την αγάπη που σώζει και το έργο του Ιησού, θα ντρέπεσαι για τις αμαρτίες σου και δε θα ξαναέκανες ή θα σκεφτόσουν πονηρά έργα πια. Ως εκ τούτου, θα περιφρονούσες και θα αρνιόσουν τον εαυτό σου. Δε θα παραδεχόσουν τον εαυτό σου αλλά θα τον καταδίκαζες και θα συμφωνούσες να καταδικαστεί. Θα θεωρούσες τον εαυτό σου νεκρό και αφανισμένο. Δεν υπάρχει άλλη σωτηρία για το διεφθαρμένο εγώ μέσα σου από το να φέρεις πνευματικό θάνατο μέσα σου ώστε ο Χριστός να μπορεί να ζει μέσα σου.
Δε μπορείς να ακολουθείς τον Χριστό χωρίς να αρνηθείς τον εαυτό σου. Ο Παύλος έχει μια αρχική ομολογία την οποία επαναλαμβάνει στις επιστολές του: Σταυρωθήκαμε και αναστηθήκαμε με τον Χριστό ώστε να μπορούμε να ζούμε σε αρμονία με αυτόν: γνωρίζοντας ότι αυτός που είναι σταυρωμένος δε μπορεί να μετακινηθεί όπως επιθυμεί αλλά δοξάζεται και πεθαίνει μέσα σε πλήθος πόνων.
Ο Παύλος δίνει μαρτυρία ότι ο θάνατος μας έλαβε χώρα όταν αρχίσαμε να πιστεύουμε στον Εσταυρωμένο. Εκείνη τη στιγμή ενωθήκαμε με το θάνατο του και ομολογήσαμε ότι ο θάνατος του ήταν δικός μας. Πεθάναμε δικαιωματικά και δεν έχουμε πια άλλα δικαιώματα ή επιθυμίες σ’ αυτή τη ζωή, επειδή η οργή του Θεού μας κατέστρεψε ολοσχερώς μέσω του Χριστού.
Όπως ο νόμος της πολιτείας δε προσφέρει στους νεκρούς κανένα δικαίωμα, έτσι και ο Νόμος του Θεού δεν έχει καμία ισχύ επάνω στο νεκρό πια. Επίσης ο πειρασμός δε βρίσκει κάποιο σημείο αφετηρίας στα πονηρά μας σώματα επειδή εμείς τα θεωρούμε νεκρά.
Ωστόσο, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που πέθαναν κατά την ομοίωση του θανάτου ή σχεδόν πέθαναν και εξακολουθούν να έχουν λίγη ανάσα ζωής. Τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να περπατούν. Αλλά φαντάσου ένα νεκρό άνδρα να σηκώνεται και να περπατάει με το σώμα του σε αποσύνθεση στους δρόμους της πόλης σας! Τότε ο καθένας θα τρέξει να φύγει μακριά του εξαιτίας της άσχημης μυρωδιάς του. Δεν υπάρχει τίποτα πιο απαίσιο από ένα Χριστιανό που γυρίζει πίσω στις παλιές του αμαρτίες, φοράει για άλλη μια φορά το διεστραμμένο του σώμα και γίνεται δέσμιος των εξαχρειωμένων του πόθων. Η συνέχεια στην αυταπάρνηση είναι μια προϋπόθεση της πίστης μας. Πρέπει να θεωρούμε τον εαυτό μας νεκρό εν Χριστώ κάθε στιγμή.
Ωστόσο, η πίστη μας δεν δικαιολογεί μόνο αρνητικά πράγματα, σαν να έπρεπε να απεκδυθούμε τον παλιό άνθρωπο και να θεωρήσουμε τον εαυτό μας σταυρωμένο και εξευτελισμένο. Όχι επειδή η θρησκεία μας είναι μια θετική θρησκεία. Πρόκειται για τη θρησκεία της ζωής επειδή η ένωση μας με τον Χριστό με αγάπη μας κάνει συμμέτοχους στην ανάσταση του, το θρίαμβο και τη δύναμη του. Καθώς ο Ιησούς άφησε τον τάφο του σιωπηλά και πέρασε με το πνευματικό του σώμα μέσα από βράχους και τοίχους έτσι ώστε αυτός που πιστεύει στον Ιησού να ντύνεται, γνωρίζοντας ότι η αιώνια ζωή του Κυρίου μας ρέει μέσα σ’ αυτόν που τον κρατάει γερά.
Ο Χριστός ποτέ δε πεθαίνει. Υπερνίκησε τον θάνατο γιατί αυτός ο αρχικός εχθρός δεν είχε καμία δύναμη πάνω στον Άγιο Θεό. Ο Ιησούς πέθανε όπως ο Αμνός του Θεού για τις αμαρτίες μας και βρήκε αιώνια απολύτρωση. Πέθανε για να υπηρετήσει τον Θεό και τους ανθρώπους. Πόσο περισσότερο θα δώσει τη ζωή του σήμερα για τον Θεό και τους ανθρώπους, επειδή ζει και δοξάζει τον Πατέρα του συνεχώς ώστε πολλοί υιοί και θυγατέρες να μπορούν να γεννηθούν σ’ αυτόν που θα αγιάζουν το αιώνιο όνομα του μέσω της καλής τους συμπεριφοράς.
Γνωρίζεις το έμβλημα της πίστης μας; Αρνηθήκαμε τον εαυτό μας πλήρως όταν ομολογήσαμε τις αμαρτίες μας και ενωθήκαμε με το σταυρό. Γι’ αυτό ο Ιησούς φύτεψε μέσα μας τη δύναμη της ζωής του για να μπορέσουμε να αναστηθούμε πνευματικά και να ζούμε για τον Θεό με ένα αθώο τρόπο και με χαρά στην αιώνια δικαιοσύνη, καθώς αναστήθηκε από τους νεκρούς και ζει και βασιλεύει για πάντα.
Ωστόσο, υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα στο Χριστό και στον εαυτό μας. Ήταν άγιος από μόνος του αιώνες πριν ενώ εμείς αποκτήσαμε αληθινή αγιότητα μέσω της ένωσης μαζί του με πίστη. Ο Απόστολος δε σου ζητάει να υπηρετήσεις τον Θεό αλλά μας οδηγεί να τον υπηρετήσουμε μέσω του Χριστού. Δεν είμαστε άξιοι να έρθουμε στον Άγιο Πατέρα από μόνοι μας αλλά όπου βυθιζόμαστε μέσα στον Σωτήρα και ο εγωισμός μας πεθαίνει μπροστά στην αγάπη του και συνεχίζουμε μέσα από αυτόν, εκεί η δύναμη του, η καλοσύνη και η χαρά εργάζονται μέσα μας ώστε να μπορούμε να νικήσουμε συντριπτικά τις αδυναμίες μας μέσω αυτού που μας αγάπησε. Μόνο συμμετέχουμε σ’ αυτό το προνόμιο μέσω της πίστης και της συντριμμένης θέλησης. Πιστεύεις ότι πραγματικά ήσουν σταυρωμένος και θαμμένος με τον Χριστό και αναστήθηκες αληθινά μέσω της ανάστασης του;
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω άγιε Κύριε Ιησού, είσαι ο αντικαταστάτης μου πάνω στον σταυρό. Βάσταξες τις αμαρτίες μου και την καταδίκη μου. Σε ευχαριστώ για αυτή την μεγάλη, γεμάτη αγάπη σωτηρία. Ολοκλήρωσε μέσα μου την αυταπάρνησή μου και εδραίωσε με στη γνώση ότι είμαι καταδικασμένος σε θάνατο ώστε να μπορούμε να θεωρήσουμε τον εαυτό μας νεκρό μέσω του θανάτου σου. Σε ευχαριστώ για τα πάθη σου και τα κίνητρα σου. Σε δοξάζω γιατί φύτεψες τη ζωή σου μέσα μου ώστε να μπορώ να ζω για σένα, να δοξάζω τον Πατέρα και να ενωθώ μαζί σου μέσω της πίστης. Ω άγιε Κύριε κάνεις τους εγκληματίες αγίους και από τους ορφανούς παιδιά του Θεού οι οποίοι ζουν για σένα. Πόσο μεγάλη είναι η χάρη! Σε παρακαλώ δέξου τη λατρεία μας και τη ζωή μας.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Πώς σταυρωθήκαμε με τον Χριστό και αναστηθήκαμε μέσα από τη ζωή του;