Previous Lesson -- Next Lesson
12. Ο Παύλος Μπροστά στον Αγρίππα τον Δεύτερο και την Βασιλική Του Ακολουθία (Πράξεις 25:13 - 26:32)
ΠΡΑΞΕΙΣ 25:23-27
23 Την άλλη μέρα ήρθε ο Αγρίππας και η Βερενίκη με φανταχτερή πομπή και εισήλθαν στην αίθουσα του δικαστηρίου, μαζί με ανώτατους αξιωματικούς και με προύχοντες της πόλης. Ο Φήστος διέταξε να προσαχθεί ο Παύλος, 24 και είπε: «Βασιλιά Αγρίππα, και όλοι εσείς που είστε εδώ μαζί μας! Μπροστά σας έχετε αυτόν, για τον οποίο όλοι οι Ιουδαίοι ήρθαν και μου μίλησαν, και στα Ιεροσόλυμα και εδώ, και φώναζαν ότι δεν πρέπει πια να ζει. 25 Εγώ όμως κατάλαβα ότι δεν έκανε τίποτε που να επισύρει την ποινή του θανάτου. Κι όταν αυτός ζήτησε να δικαστεί από τον αυτοκράτορα, αποφάσισα να τον στείλω εκεί. 26 Δεν έχω όμως να γράψω κάτι το συγκεκριμένο γι’ αυτόν στον κύριό μου τον αυτοκράτορα. Γι’ αυτό τον έφερα μπροστά σ’ εσάς και μάλιστα μπροστά σ’ εσένα, βασιλιά Αγρίππα, για να γίνει η ανάκριση, και να έχω έτσι στοιχεία για το γράμμα μου. 27 Γιατί μου φαίνεται παράλογο να στέλνω έναν φυλακισμένο και να μην εκθέτω τις εναντίον του κατηγορίες».
Ο Αγρίππας ΙΙ επιθυμούσε για αρκετό καιρό να δει τον Παύλο, τον κινητήριο μοχλό του Χριστιανισμού, και μετά ο Φήστος άνοιξε τον δρόμο να συναντήσει τον Παύλο. Έτσι ο τελευταίος βασιλιάς των Ιουδαίων ήρθε με την αδερφή του και την ακολουθία του με τους ήχους των τρομπετών, της μουσικής και επευφημιών μέσα στην βασιλική αίθουσα υποδοχής. Μετά από αυτόν ήρθε ο Φήστος με δόξα, ακολουθούμενος από τους ισχυρούς αξιωματικούς του, έχοντας ζητήσει και από τους επιφανείς άνδρες στην Καισάρεια να παρακολουθήσουν αυτή την επίσημη συνάντηση. Στο τέλος ζήτησε από τον Παύλο, τον αδύναμο φυλακισμένο να παρουσιασθεί μπροστά σ’ αυτή την εκθαμβωτική σκηνή τη στιγμή που είχε φυλακιστεί για δύο χρόνια άδικα. Ωστόσο, ο Χριστός είχε προετοιμάσει τον Παύλο για αυτή την πολυπληθή ομάδα ευγενών ανθρώπων την οποία κανένας άλλος απόστολος ή κήρυκας δεν είχε δει ποτέ.
Ο κυβερνήτης άνοιξε αυτή την συνάντηση περιγράφοντας το αίτημα των Ιουδαίων ώστε να καταδικάσει τον Παύλο σε θάνατο αμέσως. Πρόσθεσε στις προηγούμενες αναφορές του ότι το ανώτατο συμβούλιο στην Ιερουσαλήμ είχε υποστηρίξει αυτό το αίτημα μέσω μιας θορυβώδους διαδήλωσης στους συμμάχους της Ιερουσαλήμ. Αλλά ο Ρωμαίος κυβερνήτης, στην πρώτη του δίκη, δεν βρήκε ότι είχε κάνει κάτι για το οποίο άξιζε τη θανατική ποινή. Και καθώς ετοιμάζονταν να τον στείλει για μια δεύτερη δίκη στην Ιερουσαλήμ από τους Ιουδαίους, σύμφωνα με το αίτημα τους, ο Παύλος άδραξε την ευκαιρία και είπε ότι ήθελε να εμφανιστεί σε δίκη μπροστά στον ίδιο τον Καίσαρα.
Εδώ το πρόβλημα ξεκίνησε με τον Φήστο ο οποίος δεν μπορούσε να δικαιολογήσει γιατί κρατούσε φυλακισμένο τον Παύλο για δύο χρόνια. Δεν καταλάβαινε τους λόγους για την παραβίαση του Ιουδαϊκού νόμου με την οποία κατηγορούνταν ο Παύλος. Αλλά ένας συγκεκριμένος άνδρας που ονομάζονταν Ιησούς είχε πεθάνει και αναστηθεί. Δεν ήθελε να το γράψει αυτό στον Καίσαρα γιατί ο τελευταίος μπορεί να τον χλεύαζε ή να υπέθετε ότι αυτός πίστευε στην μετενσάρκωση και στα φαντάσματα.
Πόσο τρομερό! Ο Φήστος στο εδάφιο 26 μπροστά στο μεγάλο συμβούλιο αποκάλεσε τον Καίσαρα όχι μόνο αφέντη του αλλά και κύριο του, όπως διαβάζουμε στο πρωτότυπο Ελληνικό κείμενο, το οποίο δείχνει ότι εκείνη την εποχή άρχισαν να θεοποιούν τον Καίσαρα, πράγμα που κατόπιν προκάλεσε διωγμό, βασανιστήρια, πόνο και βάρβαρο θάνατο σε πολλούς Χριστιανούς που δεν λάτρευαν τον Καίσαρα αλλά παρέδιδαν τον εαυτό τους στον Κύριο τους Ιησού. Εκείνοι που πίστευαν στον Καίσαρα τον αποκαλούσαν κύριο με όλη τη σημασία της λέξης. Τον θεωρούσαν μεγαλύτερο από Καίσαρα και τον αποκαλούσαν θεό. Αυτός ο τίτλος τον οποίο ο κυβερνήτης έδωσε στον Καίσαρα κολακεύοντας τον, πλησίασε το σημαντικό πρόβλημα όλων των εποχών ότι κανείς δεν είναι άξιος να ονομάζεται Κύριος εκτός από τον Ιησού. Έτσι, ποιος είναι ο κύριος σου; Σε ποιον ανήκεις; Ποιον υπηρετείς διαρκώς;
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω Κύριε Ιησού Χριστέ, σε δοξάζουμε, σε μεγαλύνουμε και σε λατρεύουμε γιατί δεν είσαι νεκρός αλλά ζεις. Είσαι ο Κύριος της δόξας ο οποίος νίκησε τον θάνατο και τον πονηρό και την αμαρτία. Εδραίωσε μας στη βασιλεία σου και εισήγαγε πολλούς από εκείνους που σε εκζητούν στην αιώνια ζωή.
ΠΡΑΞΕΙΣ 26:1-15
1 Ο Αγρίππας τότε είπε στον Παύλο: «Σου επιτρέπεται να απολογηθείς». Τότε ο Παύλος σήκωσε το χέρι του και άρχισε την απολογία του: 2 «Θεωρώ ευτυχή τον εαυτό μου, βασιλιά Αγρίππα, γιατί σήμερα θα απολογηθώ ενώπιόν σου για όλα όσα με κατηγορούν οι Ιουδαίοι. 3 Κι αυτό, προπάντων γιατί εσύ είσαι γνώστης όλων των εθίμων και των θρησκευτικών προβλημάτων που απασχολούν τους Ιουδαίους. Παρακαλώ, λοιπόν, να με ακούσεις με υπομονή. 4 »Όλοι οι Ιουδαίοι ξέρουν το βίο μου από τη νεαρή μου ηλικία, αφού από τα νιάτα μου έζησα ανάμεσα στο λαό μου στα Ιεροσόλυμα. 5 Αυτοί με γνωρίζουν από παλιά, και μπορούν να μαρτυρήσουν ότι έζησα σύμφωνα με τις αρχές της πιο αυστηρής παράταξης της θρησκείας μας, των Φαρισαίων. 6 Και τώρα στέκομαι εδώ και δικάζομαι, γι’ αυτή την ελπίδα μου πως ο Θεός θα εκπληρώσει την υπόσχεση που έδωσε στους προγόνους μας. 7 Οι δώδεκα φυλές μας συνεχώς, νύχτα και μέρα, λατρεύουν το Θεό, με την ελπίδα να φτάσουν τελικά να δουν την εκπλήρωση αυτής της υπόσχεσης. Γι’ αυτή την ελπίδα κατηγορούμαι από τους Ιουδαίους, βασιλιά Αγρίππα. 8 Γιατί σας φαίνεται απίστευτο ότι ο Θεός ανασταίνει νεκρούς; 9 Κι εγώ ο ίδιος, βέβαια, είχα πιστέψει ότι έπρεπε να κάνω ό,τι μπορούσα εναντίον του ονόματος του Ιησού του Ναζωραίου. 10 Αυτό και έκανα στα Ιεροσόλυμα: πολλούς από τους χριστιανούς εγώ τους έκλεισα στις φυλακές, έχοντας τη σχετική εξουσιοδότηση των αρχιερέων· κι όταν τους καταδίκαζαν σε θάνατο έδινα κι εγώ καταδικαστική ψήφο. 11 Σε όλες τις συναγωγές πολλές φορές προσπαθούσα, χρησιμοποιώντας βία, να τους αναγκάσω να αρνηθούν την πίστη τους. Η μανία μου ήταν τόσο μεγάλη, ώστε τους καταδίωκα ακόμη και στις πόλεις που είναι έξω από τα όρια της χώρας. 12 »Πηγαίνοντας γι’ αυτόν το σκοπό στη Δαμασκό με εξουσιοδότηση και άδεια από τους αρχιερείς, 13 είδα στο δρόμο, βασιλιά μου, μέρα μεσημέρι, ένα φως από τον ουρανό, πιο λαμπρό κι από τον ήλιο, να με περιβάλλει με τη λάμψη του κι εμένα κι αυτούς που πήγαιναν μαζί μου. 14 Όλοι μας πέσαμε στη γη, κι εγώ άκουσα μια φωνή που μου έλεγε στην εβραϊκή γλώσσα: “Σαούλ, Σαούλ, γιατί με καταδιώκεις; Είναι οδυνηρό να κλοτσάς στα καρφιά”. 15 Εγώ ρώτησα: “ποιος είσαι, Κύριε;” Κι εκείνος απάντησε: “εγώ είμαι ο Ιησούς, που εσύ τον καταδιώκεις.
Ο Παύλος στάθηκε με δυνατή πίστη ενώπιον των επιφανών ανδρών του λαού του και των αξιωματικών των αποικιακών δυνάμεων χωρίς κανένα κόμπλεξ ή έλλειψη αυτοπεποίθησης, αλλά πληρώθηκε με το μήνυμά του και άπλωσε το χέρι του σαν να περίμενε την προσοχή τους ενώ απαντούσε για τον εαυτό του. Υπεραμύνθηκε του εαυτού του με χαρά, γιατί ο Βασιλιάς Αγρίππας ΙΙ ήξερε λίγο πολύ το επίπεδο και το βάθος των θρησκευτικών πραγμάτων των Ιουδαίων και γι’ αυτό ο Παύλος έλπισε ότι ο βασιλιάς θα καταλάβαινε το πρόβλημα.
Ο Παύλος δεν εγκαινίασε την υπεράσπισή του αναφέροντας αρχές, ερωτήματα και έννοιες αλλά σκιαγράφησε μπροστά στους ακροατές του την ιστορία της ζωής του. Ο απόστολος ήταν πνευματικά ρεαλιστής, αποφεύγοντας κενές απόψεις και γελούσε με απατηλές φαντασίες. Έχτισε τον εαυτό του πάνω στην παρέμβαση του Θεού στην ιστορία των ανθρώπων.
Οι Ιουδαίοι που ήθελαν να ξέρουν ακριβείς πληροφορίες για το παρελθόν του Παύλου έμαθαν ότι ήταν ένας αυστηρός Φαρισαίος ο οποίος δεν φιλοσοφούσε, τηρώντας τον νόμο για ένα μεγάλο διάστημα αλλά αγάπησε τον Θεό με όλη τη δύναμη της θέλησής του, του πνεύματός του, της ψυχής του και του σώματός του. Ο ένδοξος Άγιος Θεός ήταν ο σκοπός της σκέψης του και η τήρηση του νόμου κυριολεκτικά φάνηκε σε εκείνον η μόνη οδός προς τον Θεό. Εκτός από αυτόν τον θρησκευτικό φανατισμό, ο Παύλος προσδοκούσε μαζί με όλους τους νομικούς την εκπλήρωση των θείων υποσχέσεων προς τους πατέρες της πίστης, ότι η μεγάλη ελπίδα σύντομα θα πραγματοποιηθεί και ότι ο Χριστός θα έρχονταν με τη σοφία του, τη δύναμη και την ειρήνη του στη γη. Για αυτή τη προσδοκία του Χριστού ο Παύλος στάθηκε ενώπιον του δικαστηρίου. Πιθανολογείται ότι ο βασιλιάς συνοφρυώθηκε εκείνη τη στιγμή, σαν να ήθελε να πει στον Παύλο: «Δεν στέκεσαι εδώ λόγω της προσδοκίας του ερχομού του Χριστού αλλά επειδή ισχυρίζεσαι ότι αυτός είχε έρθει, είχε σταυρωθεί και ταφεί και ότι είχε αναστηθεί. Αυτή είναι η ουσία αυτού του σοβαρού προβλήματος.»
Ο Παύλος διάβασε τις σκέψεις του βασιλιά και πριν αυτός μιλήσει, ο απόστολος του απάντησε λέγοντας: «Τότε γιατί δεν πιστεύεις ότι ο Θεός μπορεί να αναστήσει τους νεκρούς;» Η ερώτηση για τον Χριστό πάντα επικεντρώνονταν στον άδειο τάφο και στον θρίαμβο του Κυρίου πάνω στον θάνατο. Το σημάδι του Ιωνά παραμένει είτε εμπόδιο είτε θεμέλιο για την εκκλησία. Τι πιστεύεις προσωπικά; Πιστεύεις ότι το σώμα του Ιησού αποσυντέθηκε μέσα στον τάφο; Πιστεύεις ότι ο άνθρωπος Ιησούς ζει στη δόξα, βασιλεύοντας με τον Πατέρα του και ότι έρχεται σε μας σύντομα; Αυτή η πίστη δεν είναι εύκολη. Έρχεται μέσω της φώτισης του Αγίου Πνεύματος και μεγαλώνει μέσα σε εκείνον που διαβάζει τον λόγο του Θεού συνεχώς.
Ο Παύλος μισούσε αυτό το μήνυμα στο παρελθόν. Απέρριπτε με θυμό τη σκέψη ότι ο σταυρωμένος και περιφρονημένος Ιησούς από τη Ναζαρέτ ήταν ο Χριστός και ο ίδιος ο Υιός του Θεού και θεωρούσε αυτή την πίστη ως βλασφημία. Άρχισε στο όνομα του συμβουλίου μια μαζική δίωξη κατά των Χριστιανών, έκλεισε τις πόρτες των φυλακών εναντίον των φυλακισμένων πιστών και παραπονέθηκε κατά των αγίων που ήταν γεμάτοι με Άγιο Πνεύμα ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων ώστε σκότωσαν πολλούς από αυτούς. Και κατά τη διάρκεια της ανάκρισης σε όλα τα συμβούλια στην Ιερουσαλήμ και την Ιουδαία ανάγκαζε τους πιστούς να αποκηρύξουν την πίστη τους, και να ομολογήσουν ψευδώς ότι ο Ιησούς δεν ήταν ο Χριστός, ότι αρνούνταν την θειότητα του. Έτσι ο Σαύλος (Παύλος) έγινε ο λόγος για βλασφημία στους άκακους, γιατί αυτός ο νομικός ειδικός τους ανάγκαζε να πάνε ενάντια στις εμπειρίες της συνείδησης τους, να απορρίψουν τη σωτηρία μέσω του Ιησού. Ο Σαύλος είχε την εξουσιοδότηση από το ανώτατο συμβούλιο να πραγματοποιεί επιδρομές ακόμη και σε ξένες πόλεις για αυτή την επικίνδυνη αίρεση ώστε να την ξεριζώσει από τις ρίζες της. Είχε εκπαιδεύσει τον εαυτό του στην άσκηση αυτής της επιθετικότητας με ζήλο, μίσος και ανοησία.
Μετά έρχεται ο Ιησούς. Στέκεται στον δρόμο αυτού του νεαρού άνδρα και τον χτυπάει με το λαμπερό φως και πέφτει από το άλογο έκθαμβος. Η δόξα της εμφάνισης του Χριστού ήταν πέρα και πάνω από την λαμπρότητα του ήλιου. Η εσώτατη καρδιά του Παύλου κάηκε και ταρακουνήθηκε και σκέφτηκε με τρόμο ότι η κρίση του Θεού είχε έρθει πάνω του και σε όλο τον κόσμο ξαφνικά.
Ο Λουκάς ο ευαγγελιστής ανέφερε τη συνάντηση ανάμεσα στον Χριστό και τον Παύλο πριν τη Δαμασκό τρεις φορές στο βιβλίο του (κεφάλαια 9, 22 και 26) ώστε να μπορούμε να κατανοήσουμε ότι αυτή η εμπειρία ήταν το επίκεντρο, το μυστήριο των Πράξεων των Αποστόλων και το πραγματικό κίνητρο στο Ευαγγέλιο του.
Ο ένδοξος Κύριος δεν κατέστρεψε τον Σαύλο, τον δολοφόνο των πιστών, σύμφωνα με την δικαιοσύνη και την αλήθεια, αλλά ανήγγειλε σ΄ αυτόν με έλεος ότι παρά τον ζήλο του για τον Θεό, ήταν εχθρός του. Καταδίωκε Χριστιανούς μάταια, γιατί ήταν ένα με τον Κύριο τους για πάντα. Ο Παύλος υπέθεσε ότι θα είναι σε αρμονία με τον Θεό αν βασάνιζε και κατέστρεφε τους Χριστιανούς. Τώρα ο Χριστός αποκαλύπτει σ’ αυτόν ότι εκείνοι που είναι διωκόμενοι, και όχι ο Παύλος, βρίσκονται σε αρμονία με τον Θεό. Ωστόσο, ο Σαύλος ήταν ο υπηρέτης του πονηρού, εκπέμποντας μίσος, βλασφημία, φόνο και εχθρικότητα. Εκείνη τη στιγμή, όλη η υπερηφάνεια και οι μορφές της μέσα στον Παύλο συντρίφτηκαν και η πίστη του στη δικαιοσύνη του νόμου έσβησε. Μίσησε τον εαυτό του και ένιωσε ντροπή για αυτόν. Την ίδια στιγμή ένιωσε βαθιά μέσα στην καρδιά του ότι ο μεγάλος Κύριος δεν τον κατέστρεψε. Έτσι τόλμησε με πίστη να ρωτήσει το όνομα του και την ταυτότητα του, εκζητώντας την χάρη της γνώσης, περιμένοντας μια απάντηση από τον ουρανό και γνωρίζοντας μέσα του ότι ο ίδιος ήταν ένας δολοφόνος και εχθρός του Θεού.
Ο Ιησούς δεν απέρριψε τον αναζητητή αλλά μίλησε σ’ αυτόν με μια καθαρή γλώσσα, σαν να του είπε: «Εγώ είμαι ο Ιησούς. Υποθέτεις ότι σταυρώθηκα, πέθανα, ότι είμαι σαπισμένος και αποσυντεθημένος. Όχι, είμαι ζωντανός, ένδοξος και ενωμένος με τον Θεό. Φτωχέ Σαύλο, νόμισες ότι ο σταυρός ήταν η τιμωρία μου. Όχι! Όχι! Εγώ πέθανα για σένα και φορτώθηκα την τιμωρία όλης της ανθρωπότητας. Εγώ ο δίκαιος έδωσα τη ζωή μου για σένα τον άδικο. Είμαι αθώος αλλά εσύ είσαι αμαρτωλός. Γι’ αυτό. μετανόησε γρήγορα και στρέψου σε μένα. Μεταστρέψου γιατί είμαι ζωντανός και η ύπαρξη μου αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο. Είτε χτίζεσαι πάνω μου είτε συντρίβεσαι από εμένα.
Αγαπητέ αδερφέ, κατανόησες τον Ιησού πραγματικά; Τον είδες μπροστά σου ζωντανό; Παρέδωσες τη ζωή σου σ’ αυτόν πλήρως; Ζεις σε αρμονία με το Πνεύμα του Θεού; Μη ξεχνάς ότι ο θριαμβευτής Χριστός είναι ζωντανός, υπάρχει και είναι παρών διαρκώς και παντού. Συστρατεύεται με κάθε πιστό στην θριαμβευτική του πορεία.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω Κύριε Ιησού Χριστέ, είσαι ζωντανός, παρών και έρχεσαι σε μας μέσω του Ευαγγελίου σου. Δε μας καταστρέφεις εξαιτίας των αμαρτιών μας αλλά μας σώζεις με την αιώνια σου αγάπη. Ξεσκέπασε τις αμαρτίες μας με το φως σου και σταύρωσε την ισχυρογνωμοσύνη μας ώστε να μπορούμε να αγαπούμε την απεικόνιση του Πνεύματός σου, να αφιερωθούμε σε σένα εντελώς, και να δεχτούμε την χάρη σου ώστε να κατοικείς μέσα στις καρδιές μας. Έλα ω Κύριε Ιησού στην καρδιά μου και στις καρδιές όλων εκείνων που σε περιμένουν. Σε ευχαριστώ γιατί ζεις και κατοικείς μέσα μου. Αμήν.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Γιατί βρίσκουμε στη συνάντηση του Χριστού με τον Παύλο κοντά στην Δαμασκό το κέντρο του Βιβλίου των Πράξεων των Αποστόλων;