Previous Lesson -- Next Lesson
12. Pali para Agripës II dhe shpurës të tij mbretërore (Veprat 25:13 - 26:32)
VEPRAT 25:23-27
23 Kështu të nesërmen, kur Agripa dhe Berenike erdhën me madhështi dhe kishin hyrë në sallë me komandantët dhe njerëzit e famshëm të qytetit, me urdhër të Festit e sollën Palin, 24 dhe Festi tha: "Mbreti Agripa dhe të gjithë burrat që janë këtu të pranishëm me ne, ju shihni këtë njeri për të cilin gjithë asambleja e judenjve më kërkoi, si në Jeruzalem ashtu edhe këtu, duke bërtitur se nuk ishte i denjë të jetojë më. 25 Por, kur kuptova se ai nuk kishte bërë asgjë që të meritonte vdekjen dhe se ai vetë i ishte drejtuar Augustit, vendosa ta dërgoja. 26 Nuk kam asgjë të sigurtë për t'i shkruar zotërisë tim lidhur me të. Prandaj e nxora para jush, e sidomos para teje, o mbret Agripa, që pas shqyrtimit të kem diçka për të shkruar. 27 Sepse më duket e paarsyeshme të dërgosh një të burgosur pa treguar akuzat kundër tij.
Agripa II kishte aspiruar për një kohë që ta shihte Palin burimin kryesor të krishtërimit dhe më pas Festi i hapi rrugën atij për të takuar Palin. Kështu mbreti i fundit i hebrenjve erdhi me motrën dhe shoqërinë e tij me tingujt e borive, muzikës dhe brohoritjeve në dhomën mbretërore të pritjes. Pas tij erdhi guvernatori Festi me lavdi, i ndjekur nga oficerët e tij të fuqishëm, pasi u kërkoi njerëzve të famshëm në Çezare të merrnin pjesë në këtë mbledhje zyrtare. Më në fund, ai i kërkoi Palit, të burgosurit të dobët, të paraqitej para kësaj skene verbuese, kur ai ishte burgosur padrejtësisht për dy vjet. Megjithatë, Krishti kishte përgatitur për Palin këtë grup të mbushur me njerëz fisnikë që asnjë apostull apo predikues tjetër nuk e kishte parë ndonjëherë.
Guvernatori e prezantoi këtë mbledhje duke përshkruar kërkesën e judenjve që ai ta dënonte menjëherë me vdekje Palin. Ai shtoi në raportet e tij të mëparshme se këshilli më i lartë në Jeruzalem e kishte mbështetur këtë kërkesë përmes një demonstrate të zhurmshme nga aleatët e Jeruzalemit. Por guvernatori romak, në gjyqin e tij të parë, nuk zbuloi se kishte bërë ndonjë gjë për të cilën e meritonte dënimin me vdekje. Dhe ndërsa përgatitej të dërgonte në Jeruzalem për gjyqin e dytë nga Judenjtë, sipas kërkesës së tyre, Pali shfrytëzoi rastin dhe tha se donte të dilte për gjyq para vetë Cezarit. Këtu problemi filloi me Festin, i cili nuk mund të justifikonte mbajtjen e Palit të burgosur për dy vjet. Ai nuk i kuptoi arsyet e shkeljes së ligjit judaik për të cilin akuzohej Pali. Por një njeri me emrin Jezus kishte vdekur dhe ishte ringjallur. Ai nuk donte t'i shkruante këtë Cezarit që ky i fundit të mos tallej me të ose të supozonte se ai besonte në rimishërimin dhe fantazmat.
Sa e habitshme! Festi në vargun 26, përpara këshillit të madh e quajti Cezarin jo vetëm mjeshtër, por zotëri, siç lexojmë në tekstin origjinal grek, i cili tregon se në atë kohë ata filluan ta hyjnizojnë Cezarin, fakti që kishte shkaktuar më pas persekutim, tortura, dhimbje dhe vdekje barbare për shumë të krishterë që nuk e adhuruan Cezarin, por ia dorëzuan veten Zotit të tyre Jezus. Ata që besuan në Cezarin e quanin zot me kuptimin e plotë të fjalës. E konsideruan më të madh se Cezarët dhe e quajtën vetë perëndia. Ky titull, të cilin guvernatori i dha Cezarit në përulje, iu afrua problemit më të rëndësishëm të të gjitha kohërave që askush nuk është i denjë të quhet Zot përveç Jezusit. Pra, kush është zoti yt? E kujt i përket? Kujt i shërben në çdo kohë?
LUTJE: O Zoti Jezus Krisht, ne të lavdërojmë, të madhërojmë dhe të adhurojmë, sepse nuk je i vdekur, por i gjallë. Ti je Zoti i lavdisë që ke mundur vdekjen, të ligun dhe mëkatin. Na vendos në mbretërinë tënde dhe lejo të hyjnë në jetën e përhershme shumë prej atyre që të kërkojnë.
VEPRAT 26:1-15
1 Atëherë Agripa i tha Palit: "Të lejohet të flasësh për të mbrojtur veten tënde". Kështu Pali shtriu dorën dhe u përgjigj: 2 “Mbreti Agripa, e quaj veten të lumtur, sepse sot do të përgjigjem për veten time para teje për të gjitha gjërat për të cilat më akuzojnë Judenjtë, 3 sidomos sepse je ekspert në të gjitha zakonet dhe pyetjet që kanë të bëjnë me hebrenjtë. Prandaj ju lutem të më dëgjoni me durim. 4 Të gjithë Judenjtë e dinë mënyrën time të jetesës që nga rinia ime, që e kalova që nga fillimi midis kombit tim në Jeruzalem. 5 Ata më njohën që në fillim, nëse do të donin të dëshmonin, se sipas sektit më të rreptë të fesë sonë, unë jetoja farise. 6 Dhe tani unë qëndroj dhe gjykohem për shpresën e premtimit të bërë nga Perëndia ndaj etërve tanë. 7 Këtë premtim dymbëdhjetë fiset tona, që i shërbejnë me zell Perëndisë natë e ditë, shpresojnë ta arrijnë. Për hir të kësaj shprese, mbreti Agripa, jam akuzuar nga judenjtë. 8 Pse duhet të duket e pabesueshme nga ju që Perëndia ringjall të vdekurit? 9 Në të vërtetë, unë vetë mendova se duhej të bëja shumë gjëra në kundërshtim me emrin e Jezusit të Nazaretit. 10 Këtë bëra edhe në Jeruzalem dhe shumë nga shenjtorët i mbylla në burg, pasi mora autoritet nga krerët e priftërinjve; dhe kur u vranë, unë hodha votën time kundër tyre. 11 Dhe i dënoja shpesh në çdo sinagogë dhe i detyroja të blasfemojnë; dhe, duke qenë tepër i zemëruar kundër tyre, i persekutova deri në qytetet e huaja. 12 Ndërsa isha i zënë me këtë, po udhëtoja për në Damask me autoritet dhe porosi nga krerët e priftërinjve, 13 në mesditë, o mbret, gjatë rrugës pashë një dritë nga qielli, më e ndritshme se dielli, që shkëlqente rreth meje dhe atyre që udhëtonin me mua. 14 Dhe kur të gjithë ramë përtokë, dëgjova një zë që më fliste dhe më thoshte në gjuhën hebraike: “Saul, Saul, pse më përndjek? Është e vështirë për ty të godasësh me shkelm kundër gjembave.' 15 Prandaj thashë: “Kush je ti, o Zot?” Dhe ai tha: “Unë jam Jezusi, të cilin ti po e përndjek”.
Pali qëndroi me besim përpara njerëzve të shquar të popullit të tij dhe oficerëve të forcave koloniale pa asnjë kompleks ose mungesë besimi në vetvete, por ai u mbush me mesazhin e tij dhe shtriu dorën sikur të priste vëmendjen e tyre ndërsa përgjigjej për veten. Ai mbrohej me kënaqësi, sepse mbreti Agripa II e dinte pak a shumë nivelin dhe thellësinë e gjërave fetare të judenjve, prandaj Pali shpresonte që mbreti do ta kuptonte problemin.
Pali nuk e prezantoi ligjëratën e tij mbrojtëse mbi parimet, pyetjet dhe nocionet, por ai përshkroi para dëgjuesve historinë e jetës së tij. Apostulli ishte shpirtërisht realist, duke shmangur mendimet boshe dhe duke qeshur me imagjinatat mashtruese. Ai e ndërtoi veten mbi ndërhyrjen e Zotit në historinë e njeriut.
Judenjve që donin të dinin diçka të saktë për të kaluarën e Palit u kishin thënë se ai ishte një farise i rreptë, i cili nuk filozofonte duke zbatuar ligjin për një kohë të gjatë, por e donte Perëndinë me gjithë fuqinë e vullnetit të tij, shpirtin, frymën dhe trupin e tij. I Shenjti i lavdishëm ishte qëllimi i mendimit të tij dhe zbatimi i ligjit fjalë për fjalë i ishte dukur e vetmja rrugë drejt Zotit. Përveç këtij fanatizmi fetar, Pali kishte pritur së bashku me të gjithë avokatët përmbushjen e premtimeve hyjnore drejtuar etërve të besimit se shpresa e madhe do të realizohej së shpejti dhe se Krishti do të vinte me urtësinë, fuqinë dhe paqen e tij në tokë. Për këtë pritje të Krishtit Pali qëndronte para gjykatës.
Ka të ngjarë që në atë moment mbreti tkurrte vetullat, sikur të donte t'i thoshte Palit: "Nuk po qëndron këtu për shkak të pritjes së ardhjes së Krishtit, por për shkak të pretendimit tënd se ai ka ardhur, se është kryqëzuar dhe varrosur dhe se është ringjallur. Ky është thelbi i këtij problemi serioz.
Pali lexoi mendimet e mbretit dhe para se të fliste, apostulli iu përgjigj duke thënë: «Atëherë pse nuk beson se Perëndia mund të ringjallë të vdekurit?» Pyetja për Krishtin përqendrohej gjithmonë te varri i zbrazët dhe triumfi i Zotit mbi vdekjen. Shenja e Jonas mbetet ose një gur pengese ose një themel për kishën. Pra, çfarë mendon ti personalisht? A mendon se trupi i Jezusit u dergj në varr? A beson se Njeriu Jezus po jeton në lavdi, po mbretëron me Atin e tij dhe do të vijë te ne së shpejti? Ky besim nuk është i lehtë. Ai vjen nëpërmjet ndriçimit të Frymës së Shenjtë dhe rritet në atë që lexon vazhdimisht fjalën e Perëndisë.
Pali e kishte urryer këtë mesazh në të kaluarën. Ai hodhi poshtë me zemërim mendimin se Jezusi i Nazaretit i kryqëzuar dhe i përbuzur ishte Krishti dhe vet Biri i Perëndisë dhe e konsideroi këtë besim si blasfemi. Ai filloi në emër të këshillit të hebrenjve një persekutim gjithëpërfshirës kundër të krishterëve, mbylli dyert e burgjeve kundër besimtarëve të burgosur dhe u ankua kundër shenjtorëve që ishin mbushur me Frymën e Shenjtë para gjykatave kombëtare saqë ato vranë shumë prej tyre. Dhe gjatë marrjes në pyetje në të gjitha këshillat e Jeruzalemit dhe Judesë, ai i detyroi besimtarët të hiqnin dorë nga besimi i tyre dhe të dëshmonin duke gënjyer se Jezusi nuk ishte Krishti dhe se ata mohonin hyjninë e tij. Pra, Sauli (Pali) u bë një arsye për blasfemi ndaj të padëmshmeve, sepse ky ekspert ligjor i detyroi ata kundër përvojave të ndërgjegjes së tyre të refuzonin shpëtimin nëpërmjet Jezusit. Sauli u autorizua gjithashtu nga këshilli më i lartë për të bërë bastisje edhe në qytete të huaja për këtë herezi të rrezikshme, në mënyrë që ta shkulte atë nga rrënjët. Ai e kishte stërvitur veten në ushtrimin e këtij agresioni me zell, urrejtje dhe marrëzi.
TPastaj, vjen Jezusi. Ai qëndron në rrugën e këtij të riu dhe e godet me dritën e tij të shndritshme dhe ai bie i verbuar nga kali. Lavdia e shfaqjes së Krishtit ishte përmbi shkëlqimin e diellit. Thellë në zemër Pali u dogj dhe u trondit dhe mendoi me tmerr se gjykimi i Perëndisë kishte ardhur mbi të dhe mbi gjithë botën krejt papritur.
Luka ungjilltari raportoi takimin midis Krishtit dhe Palit para Damaskut tri herë në librin e tij (kapitujt 9, 22 dhe 26) që të mund të kuptonim se kjo përvojë ishte qendra dhe misteri i Librit të Veprave të Apostujve dhe motivi i vërtetë në Ungjillin e tij.
Zoti i lavdishëm nuk e shkatërroi Saulin, vrasësin e shenjtorëve të tij, sipas drejtësisë dhe së vërtetës, por i deklaroi atij me dhembshuri se pavarësisht zellit për Perëndinë, ai ishte armiku i tij. Ai i persekutonte të krishterët më kot, pasi ata ishin një me Zotin e tyre përgjithmonë. Pali supozoi se do të ishte në harmoni me Perëndinë nëse do t'i torturonte dhe shkatërronte të krishterët. Tani Krishti i zbulon atij se ata që janë të përndjekur, dhe jo Pali, janë në harmoni me Perëndinë. Megjithatë, Sauli ishte shërbëtori i të ligut, që ishte tejmbushur me urrejtje, blasfemi, vrasje dhe neveri.
Në atë moment, e gjithë krenaria dhe format e krenarisë te Pali u thyen dhe besimi i tij në drejtësinë e ligjit u shkri. E urrente veten dhe i vinte turp nga vetja. Në të njëjtën kohë ai ndjeu në thellësi të zemrës së tij se Zoti i madh nuk e shkatërroi. Kështu guxoi me besnikëri ta pyeste për emrin dhe identitetin e tij, duke kërkuar hirin e dijes, duke pritur një përgjigje nga qielli dhe duke ditur se ai në vetvete ishte një vrasës dhe armik i Zotit.
Jezusi nuk e refuzoi kërkuesin, por i foli me një gjuhë të qartë, sikur t'i thoshte: “Unë jam Jezusi. Ti supozon se unë jam kryqëzuar, i vdekur, i kalbur dhe i tretur. Jo, unë jam i gjallë, i lavdishëm dhe një me Perëndinë. I gjori Saul, mendove se kryqi ishte ndëshkimi im. Jo! Jo! Unë kam vdekur për ty dhe kam vuajtur dënimin e gjithë njerëzimit. Unë i Drejti dhashë jetën time për ty pa të drejtë. Unë jam i pafajshëm, por ti je i paskrupull. Pra, pendohu shpejt dhe kthehu tek unë. Kthehu në besim, sepse unë jetoj dhe qenia ime është guri i themelit. Ose ndërto veten mbi mua, ose do të dërrmohesh prej meje.”
Vëlla i dashur, a e njohe vërtet Jezusin? E ke parë atë përpara teje të gjallë? A ia dhe jetën plotësisht atij? A jeton në harmoni me Frymën e Perëndisë? Mos harro se Krishti triumfues është i gjallë, ekziston dhe i pranishëm në çdo kohë dhe vend. Ai bashkon çdo besimtar në përparimin e tij triumfues.
LUTJE: O Zoti Jezus Krisht, ti jeton, i pranishëm dhe po vjen tek ne nëpërmjet Ungjillit tënd. Ti nuk na shkatërron për shkak të mëkateve tona, por na shpëton me dashurinë tënde të përjetshme. Zbulo mëkatet tona me dritën tënde dhe kryqëzo kokëfortësinë tonë që ne të mund të duam tërheqjen e Shpirtit tënd, të përkushtohemi plotësisht ndaj teje dhe të marrim hirin tënd dhe që ti të mund të banosh në zemrat tona. Eja o Zoti Jezus në zemrën time dhe në zemrat e të gjithë atyre që presin për ty. Faleminderit që jeton dhe që banon në mua. Amen.
PYETJA:
- Pse takimi i Krishtit me Palin pranë Damaskut bëhet qendra e Librit të Veprave të Apostujve?