Previous Lesson -- Next Lesson
12. Ο Παύλος Μπροστά στον Αγρίππα τον Δεύτερο και την Βασιλική Του Ακολουθία (Πράξεις 25:13 - 26:32)
ΠΡΑΞΕΙΣ 25:13-22
13 Αφού πέρασαν μερικές μέρες, έφτασαν στην Καισάρεια ο βασιλιάς Αγρίππας και η Βερενίκη, για να χαιρετήσουν το Φήστο. 14 Ύστερα από αρκετές μέρες που έμεναν εκεί, ο Φήστος εξέθεσε στο βασιλιά την υπόθεση του Παύλου: «Ο Φήλιξ άφησε εδώ έναν φυλακισμένο», του είπε. 15 «Όταν πήγα στα Ιεροσόλυμα, οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι των Ιουδαίων παρουσίασαν κατηγορίες εναντίον του και ζητούσαν την καταδίκη του. 16 Εγώ τους είπα ότι δε συνηθίζουν οι Ρωμαίοι να καταδικάζουν κάποιον, πριν ο κατηγορούμενος έρθει σε αντιπαράσταση με τους κατηγόρους του και του δοθεί η ευκαιρία να απολογηθεί για το έγκλημα για το οποίο κατηγορείται. 17 Αυτοί, λοιπόν, ήρθαν μαζί μου εδώ, κι εγώ αμέσως χωρίς καμία αναβολή κάθισα στην έδρα και διέταξα να προσαχθεί ο άνθρωπος αυτός. 18 Οι κατήγοροι όμως, όταν παρουσιάστηκαν στο δικαστήριο, δε διατύπωσαν εναντίον του καμιά κατηγορία, για αδικήματα τέτοια που υποπτευόμουν εγώ. 19 Απεναντίας, είχαν μαζί του κάτι διαφορές για ζητήματα της θρησκείας τους, και για κάποιον Ιησού που έχει πεθάνει, αλλά ο Παύλος ισχυριζόταν ότι ζει. 20 Επειδή εγώ δεν έχω τις γνώσεις για ν’ ανακατευτώ σ’ ένα τέτοιο ζήτημα, του είπα, αν ήθελε, να πάει στα Ιεροσόλυμα και να δικαστεί εκεί γι’ αυτά. 21 Ο Παύλος όμως ζήτησε να μείνει φυλακισμένος και να παραπέμψουμε την υπόθεσή του στην κρίση του αυτοκράτορα. Γι’ αυτό κι εγώ διέταξα να συνεχιστεί η φυλάκισή του ώσπου να τον στείλω στον αυτοκράτορα». 22 Ο Αγρίππας είπε στο Φήστο: «Θα ήθελα να τον ακούσω κι εγώ ο ίδιος αυτόν τον άνθρωπο». «Αύριο», του είπε ο Φήστος, «θα τον ακούσεις».
Οι βασιλείς επισκέπτονται ο ένας τον άλλο και οι πρίγκιπες δίνουν ανεκτίμητα δώρα μεταξύ τους. Ο κάθε ένας τιμάει τον ίσο του ώστε να μπορούν να συνεργαστούν μεταξύ τους. Ένας απλός άνθρωπος ανάμεσα σε δυνατούς είναι ένας κόκκος σιταριού μεταξύ μυλοπετρών.
Ο Αγρίππας ΙΙ, ο γιος του Βασιλιά Ηρώδη Αγρίππα Ι (κεφάλαιο 12) ήταν ο αδερφός της Δρουσίλλας, της γυναίκας του Ρωμαίου κυβερνήτη Φήλικα ο οποίος έφυγε από την Παλαιστίνη. Ο Αγρίππας ΙΙ επισκέφτηκε τον Φήστο, τον νέο κυβερνήτη που συνοδεύονταν από την Βερενίκη, την δεύτερη αδερφή του. Αυτός ο βασιλιάς δεν τύγχανε πολλών δικαιωμάτων ή σημαντικών εξουσιών αλλά του είχαν εμπιστευτεί το διορισμό του αρχιερέα και την απομάκρυνση του από το αξίωμα του. Ένα τέτοιο προνόμιο περίειχε μεγάλη σπουδαιότητα όσον αφορά την υπόθεση του Παύλου.
Ο Φήστος, ο δραστήριος κυβερνήτης είπε στον βασιλιά Αγρίππα την παράξενη ιστορία του Παύλου που ήταν δύσκολο για οποιονδήποτε Ρωμαίο να την καταλάβει. Το ανώτατο συμβούλιο των Ιουδαίων ζητούσε επίμονα από τον κυβερνήτη να καταδικάσει τον Παύλο σε θάνατο, ως εγγύηση της προετοιμασίας του να συνεργαστεί με τους πολίτες αλλά η αίσθηση της δικαιοσύνης στον Ρωμαίο κυβερνήτη αντιτάχθηκε σ’ αυτήν την επιμονή και απαίτησε να γίνει μια επίσημη δίκη στην οποία τόσο ο ενάγων όσο και ο εναγόμενος θα εμφανιστούν. Οι Ιουδαίοι δε μπορούσαν να αποδώσουν καμία πολιτική κατηγορία στον Παύλο. Έτσι, ο τελευταίος εμφανίστηκε πραγματικά δικαιωμένος και αθώος.
Ωστόσο, ο νέος κυβερνήτης σύντομα αναγνώρισε, όπως και ο παλιός, ότι η διαφωνία ανάμεσα στα δύο μέρη ήταν θεολογική, πράγμα που δεν είχε να κάνει με κλοπές, ανταρσία ή φόνο. Αποσαφηνίστηκε στο μυαλό του κυβερνήτη ως συνέπεια της καταγγελίας κι της υπεράσπισης ότι όλες οι ερωτήσεις επικεντρώνονταν σε ένα άτομο που ονομαζόταν Ιησούς από την Ναζαρέτ, ο οποίος είχε πεθάνει αλλά ο Παύλος ισχυρίζονταν ότι ζούσε. Πόσο εκπληκτικό! Ο Φήστος, ένας κοσμικός άνδρας σύντομα κατάλαβε την καρδιά του Ευαγγελίου. Και αυτή είναι η ομολογία μας και η ουσία της πίστης μας: ότι ο Ιησούς σταυρώθηκε και αναστήθηκε από τους νεκρούς όντας ζωντανός για πάντα. Είναι αυτή η ιστορική αλήθεια η πίστη σου επίσης; Βρίσκεις στον θάνατο και στην ανάσταση εκείνου που σταυρώθηκε την σωτηρία σου, την ελπίδα και τη δύναμη σου; Ή είσαι ακόμη τυφλός όπως ο μορφωμένος κυβερνήτης ο οποίος αναγνώρισε την καρδιά του ζητήματος αλλά δεν αναγνώρισε την ουσία του Ιησού πραγματικά;
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Γιατί ο Φήστος, ο κυβερνήτης, δεν κατανόησε τη σημασία του θανάτου και της ανάστασης του Χριστού;