Previous Lesson -- Next Lesson
20. Η Αποτελεσματική Μαρτυρία του Στέφανου (Πράξεις 6:8-15)
ΠΡΆΞΕΙΣ 6:8-15
8 Ο Στέφανος, εξάλλου, γεμάτος πίστη και δύναμη, έκανε μεγάλα και καταπληκτικά θαύματα ανάμεσα στο λαό. 9 Μερικοί από τη συναγωγή που λεγόταν «των Λιβερτίνων», καθώς και μερικοί Κυρηναίοι και Αλεξανδρινοί, κι άλλοι από την Κιλικία κι από την επαρχία της Ασίας, άρχισαν να λογομαχούν με το Στέφανο. 10 Δεν μπορούσαν όμως ν’ αντιμετωπίσουν τη σοφία και το Άγιο Πνεύμα που τον φώτιζε όταν αυτός μιλούσε. 11 Τότε έβαλαν ανθρώπους να πουν ότι τον άκουσαν να λέει λόγια βλάσφημα για το Μωυσή και για το Θεό. 12 Έτσι ξεσήκωσαν το λαό, τους πρεσβυτέρους και τους γραμματείς. Πήγαν, λοιπόν, και τον συνέλαβαν και τον έσυραν στο συνέδριο. 13 Εκεί παρουσίασαν ψευδομάρτυρες που έλεγαν: «Ο άνθρωπος αυτός συνεχώς λέει βλάσφημα λόγια εναντίον του αγίου ναού και εναντίον του νόμου. 14 Τον έχουμε ακούσει να λέει ότι αυτός ο Ιησούς ο Ναζωραίος θα γκρεμίσει το ναό και θ’ αλλάξει τους θεσμούς που μας παρέδωσε ο Μωυσής». 15 Όλα τα μέλη του συνεδρίου κοίταξαν το Στέφανο και είδαν ότι το πρόσωπό του έλαμπε σαν να ήταν πρόσωπο αγγέλου.
Γνωρίζεις ποιο πρόσωπο είναι το Άγιο Πνεύμα; Διάβασε την καταγραφή της ζωής του ιερομάρτυρα Στέφανου ώστε να γνωρίσεις πώς το Άγιο Πνεύμα εργάζεται μέσα σε εκείνον που αφιερώνεται ολοκληρωτικά στον Κύριο Ιησού.
Το ελληνικό όνομα «Στέφανος» σημαίνει ένα «στεφάνι» που χρησιμοποιούνταν για γιορτινές περιστάσεις και έκφραζε την δημόσια αναγνώριση της νίκης σε αγώνες, σε παιχνίδια και στον πόλεμο. Επίσης, μεταφορικά, ως ένα βραβείο για την αποτελεσματική Χριστιανική ζωή και υπηρεσία. Μέσω μιας σημαντικής σύμπτωσης, ο Στέφανος ήταν ο πρώτος που έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου στον αγώνα προς τον ουρανό και εισήλθε, μετά τον θάνατο του, στη δόξα του Κυρίου του.
Ο Στέφανος ο οποίος ήταν Έλληνας, άκουσε το ευαγγέλιο της σωτηρίας, άνοιξε τον εαυτό του στην δύναμη του Χριστού και έλαβε συγχώρεση των αμαρτιών του. Ήταν γεμάτος με το Άγιο Πνεύμα το οποίο έρεε προς τα έξω μέσω διάφορων χαρισμάτων. Ο Στέφανος δεν ήταν δίκαιος από μόνος του, αλλά το Πνεύμα του Χριστού τον ανανέωσε. Αυτός ο διάκονος δεν ήταν δικαιωμένος εξαιτίας της δικής του ευσέβειας, αλλά ο Χριστός τον καθάρισε δωρεάν με το πολύτιμο του αίμα. Όλα αυτά τα έργα του Θεού στη ζωή ενός αμαρτωλού συμπεριλαμβάνονται στην λέξη «χάρη». Κανείς δεν αξίζει τα δώρα του Θεού εκτός από εκείνον που πιστεύει στον Χριστό. Από την πληρότητα του Χριστού λαμβάνει χάρη από την χάρη του.
Η ουσία αυτών των ευλογιών είναι η δύναμη του Θεού, γιατί η δύναμη του Παντοδύναμου η οποία εμφανίζεται στην αγάπη, την ταπεινότητα και την αγνότητα κατοικεί μέσα στον πιστό μέσω του Αγίου Πνεύματος. Και εκεί που οι πιστοί συντρίβονται ως προς την φυσική τους υπερηφάνεια και ζουν υποτασσόμενοι στην κοινωνία των αγίων, η δύναμη του Χριστού εργάζεται μέσα από αυτούς θαύματα και σημεία στους κόλπους της εκκλησίας αλλά και χωρίς αυτήν, γιατί ο Χριστός είναι ζωντανός. Εργάζεται μέσα από τους μάρτυρες του, σαν να περπατάει ανάμεσα τους, σώζοντας, θεραπεύοντας και ευλογώντας όπως ακριβώς έκανε ο ίδιος ενώ περπατούσε πάνω στη γη.
Ο Στέφανος ήταν ένας εργατικός κήρυκας. Δεν έζησε για την δική του σωτηρία ούτε ικανοποιήθηκε με την εύκολη απόλαυση στην αγκαλιά της εκκλησίας αλλά σηκώθηκε και προχώρησε στο μέσον της φανατικής συναγωγής των Ιουδαίων, και ομολόγησε σ’ αυτούς ότι ο Ιησούς της Ναζαρέτ που σταυρώθηκε ήταν ο αληθινός Μεσσίας που αναστήθηκε από τους νεκρούς. Οι απόστολοι δεν ήταν οι μόνοι μάρτυρες του Χριστού αλλά και όλοι που ήταν πληρωμένοι με το Άγιο Πνεύμα δεν μπορούσαν παρά να διακηρύξουν δημόσια ότι ο Θεός είναι αγάπη και ότι έχει συμφιλιώσει τους ανθρώπους με τον εαυτό του όταν ο Υιός του πέθανε πάνω στο σταυρό. Ο ανόητος κόσμος μας είχε ήδη σωθεί αλλά δεν γνωρίζει ακόμη αυτή την μεγάλη αλήθεια.
Ο Στέφανος ήρθε στην συναγωγή των ελληνόφωνων Ιουδαίων, Ιουδαίων της διασποράς, που διάβαζαν την Παλαιά Διαθήκη στα Ελληνικά και συλλογιζόταν την σημασία της με τον δυτικό λογικό τρόπο. Δεν άκουσαν μόνο το μήνυμα του ευαγγελίου όπως οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους Ιουδαίους, αλλά εξασκούσαν το μυαλό τους θετικά με τις ιδέες του, και ρωτούσαν για τις αρνητικές του επιπτώσεις. Μάλωναν με τον Στέφανο για την θέση του ως προς τα τελετουργικά της Παλαιάς Διαθήκης. Εκείνοι οι εκπαιδευμένοι φιλοσοφικά Ιουδαίοι δεν μπόρεσαν να αντέξουν την σοφία του Αγίου Πνεύματος που έρεε μέσα από τον Στέφανο. Επειδή είχαν καταλάβει τις παραβάσεις που έκαναν ενάντια στις αρχές της πίστης τους, οι διανοούμενοι διδάσκαλοι θύμωσαν, καθοδηγούμενοι από τον λαό, υποκινώντας τους πρεσβύτερους και τους γραμματείς ενάντια στον νέο εξαπατητή. Τον κατασκόπευαν, δολοπλοκούσαν εναντίον του και τελικά τον συνέλαβαν την καθορισμένη ώρα και τον έφεραν μπροστά στο ανώτατο συμβούλιο όπου η εξεταστική επιτροπή, οι πρεσβύτεροι και μερικοί αναστατωμένοι άνθρωποι έκαναν την εμφάνιση τους.
Οι αρχιερείς και οι νομοδιδάσκαλοι κοιτούσαν θυμωμένα τον εκπρόσωπο της απαγορευμένης αίρεσης του Ιησού η οποία δεν καταδιώκονταν εξαιτίας της συμβουλής του Γαμαλιήλ (κεφάλαιο 5:34-40) (με τον όρο ότι αυτοί που την προπαγανδίζονταν θα ήταν πιστοί στον νόμο και στα έθιμα των πατέρων) και χαίρονταν με την σύλληψη του. Τα πρώτα μέλη της Εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ ήταν μέχρι εκείνη την χρονική στιγμή τυπικοί Ιουδαίοι και πιστοί Χριστιανοί την ίδια στιγμή. Αλλά οι θρησκευτικοί αρχηγοί κατάλαβαν ότι κάτι καινούριο ξεκινούσε μέσα από αυτά τα συμβάντα : μια πνευματική επανάσταση και ένας διαχωρισμός από τα Ιουδαϊκά έθιμα προερχόμενα από τους Ελληνιστές που πίστευαν στον Χριστό. Είχαμε ήδη δει από πριν ότι ο αρχιερέας δεν καταδίκασε τους δώδεκα αποστόλους σε θάνατο, επειδή τηρούσαν τον νόμο με συνέπεια και τιμούσαν τον ναό με τις συνεχείς προσευχές τους. Αλλά το παράπονο ενάντια στον Στέφανο ήταν διαφορετικό από τα προηγούμενα παράπονα ενάντια στους αποστόλους γιατί κατηγορούνταν για παραβάσεις εναντίον τόσο του ναού όσο και του νόμου. Διαβάζοντας το κείμενο, μπορούμε να προτείνουμε να δούμε έξι σημεία σ’ αυτό το παράπονο το οποίο έφεραν ενώπιον του ανώτατου συμβούλιου με ψευδομάρτυρες, των οποίων η μαρτυρία βασίζονταν στην παρανόηση τους σχετικά με το κήρυγμα του Στέφανου.
Ο Στέφανος είπε στην συναγωγή των Ιουδαίων ότι ο Ιησούς συγχώρησε στους ανθρώπους όλες τους τις αμαρτίες τους πάνω στο σταυρό. Οι Ελληνιστές αντέκρουσαν και είπαν, «Τότε δεν χρειάζεστε τον ναό και τις καθημερινές του θυσίες και πρέπει να αρνηθείτε όλες τις ιεροτελεστίες των εθνών σας όσον αφορά τον ναό και την εξιλέωση.»
Ο Στέφανος επίσης είπε στους Ιουδαίους ότι η σωτηρία του ανθρώπου εξαρτάται από την πίστη στον Ιησού μόνο. Οι λόγιοι σύντομα κινήθηκαν εναντίον του και του άσκησαν κριτική λέγοντας: Τότε δεν πιστεύεις ότι ο νόμος είναι ο νόμος του Θεού μέσω του οποίου ο άνθρωπος δικαιώνεται τηρώντας τις εντολές και με την έντιμη συμπεριφορά του. Ωστόσο, ο Στέφανος κατέστησε σαφές σ’ αυτούς ότι ο νόμος είναι καλός και άγιος αλλά η καρδιά του ανθρώπου είναι μοχθηρή και δεν μπορεί να τον τηρήσει πλήρως. Έτσι ο νόμος του Θεού μας καταδικάζει και μας καταστρέφει και ποτέ δε μας σώζει.
Τότε οι Ιουδαίοι θύμωσαν και τον ρώτησαν: « Ο Μωυσής δεν μας έδωσε την καλή διαθήκη με τον Θεό; Δεν είναι ο μόνος μεσίτης ανάμεσα στον Άγιο Θεό και σε μας; Ο Στέφανος τους απάντησε ότι ο Χριστός ήταν ο μόνος Άνθρωπος που αναστήθηκε από τους νεκρούς και ότι ζει με τον Θεό και μεσιτεύει για μας. Ο Ίδιος ο Χριστός και όχι ο Μωυσής μας συμφιλίωσε με τον Δημιουργό.
Οι Ιουδαίοι ρώτησαν τον Στέφανο για να τον παγιδέψουν: «Λες ότι ο περιφρονημένος σταυρωμένος Ιησούς είναι ο ζωντανός Κύριος που κάθεται στα δεξιά του Θεού και ότι είναι ο ίδιος ο Χριστός σύμφωνα με την προφητεία του Δαβίδ στον Ψαλμό 110;» Ο Στέφανος συμφώνησε εντελώς για την θεότητα του Ιησού και γι’ αυτό τον κατηγόρησαν για βλασφημία.
Οι Φαρισαίοι ζήτησαν από τους διδασκάλους να τηρήσουν αυστηρά πολλές από τις κρίσεις και τις εντολές για να ευχαριστήσουν τον Θεό. Αλλά ο Στέφανος τους επιβεβαίωσε ότι η περίληψη του νόμου δεν σημαίνει τίποτα άλλο εκτός από αγάπη και ότι αυτή η θεία αγάπη μας ελευθερώνει από όλες τις απαγορέψεις ώστε να μπορούμε να υπηρετήσουμε τον Θεό ως ελεύθεροι πια.
Οι Ιουδαίοι έγιναν σκληροί ακόμα περισσότερο και αντιτάχθηκαν στην ελκυστική φωνή του Αγίου Πνεύματος ώσπου ο Στέφανος τους είπε ότι ο Χριστός ερχόταν σύντομα αλλά πριν έρθει, ο θυμός του Θεού θα έπεφτε πάνω στην Ιερουσαλήμ και θα κατέστρεφε τον ναό, αν οι άνθρωποι της Παλαιάς Διαθήκης δεν είχαν μετανοήσει και δεν είχαν στραφεί με μεταμέλεια στον Σωτήρα του κόσμου.
Όταν οι ψευδομάρτυρες επιβεβαίωσαν αυτή την κατηγορία εναντίον του, οι αρχηγοί του έθνους κάρφωσαν τα μάτια τους πάνω του με έκπληξη και θυμωμένα, σ’ αυτόν τον μοναδικό άνθρωπο που στέκονταν ανάμεσα τους γεμάτος με το Άγιο Πνεύμα και με την λάμψη του ουρανού στο πρόσωπο του.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω Άγιε Θεέ, σε ευχαριστούμε επειδή έστειλες τον Γιο σου σε μας για να μας ελευθερώσεις από τα ανθρώπινα τελετουργικά και τις κρίσεις από τις οποίες μπορούμε να κρατηθούμε γερά μέσα στην αιώνια σωτηρία σου με αγάπη και αγνότητα. Βοήθησε μας, έτσι ώστε όλη μας η ζωή να μπορεί να ελευθερωθεί από τα κατάλοιπα της παλιάς πίστης, ώστε να μην μπορούμε να σε ακολουθούμε επιφανειακά αλλά να συνεχίσουμε προς την πληρότητα της πίστης και της ευλογίας.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Γιατί ήταν ο Στέφανος μόνος του κατηγορούμενος χωρίς να συμπεριλαμβάνονται οι δώδεκα μαθητές;
Χάρη ιδιαίτερα στον Λουκά τον γιατρό ο οποίος μας ενημέρωσε στο κεφάλαιο 7 του βιβλίου του με ένα επαρκώς λεπτομερή τρόπο πώς τα Πρώτα Μέλη της εκκλησίας κατανοούσαν την Παλαιά Διαθήκη. Δεν τερμάτισαν την σχέση τους με τους πατριάρχες αλλά κρατιόταν γερά από τον Νόμο, τους Ψαλμούς και τους Προφήτες και βρήκαν μέσω της καθοδήγησης του Αγίου Πνεύματος τα ξεκάθαρα σημάδια που αναφέρονταν στον Ιησού Χριστό και στην ανάπτυξη του σωτήριου σχεδίου του Θεού. Τα παρακάτω αναγνώσματα μας δίνουν μια βαθιά αντίληψη για να καταλάβουμε σημαντικά σημεία στον Νόμο την εποχή της πρώτης εκκλησίας. Μπορούμε να πούμε ότι ο Στέφανος μας έδωσε ένα μάθημα για τις βάσεις της πίστης μας στην Παλαιά Διαθήκη.