Previous Lesson -- Next Lesson
a) Η Μαρία Μαγδαληνή στον τάφο (Ιωάννης 20:1-2)
ΙΩΑΝΝΗΣ 20:1-2
1 Την πρώτη μέρα μετά το Σάββατο, το πρωί, κι ενώ ήταν ακόμη σκοτεινά, έρχεται η Μαρία η Μαγδαληνή στο μνήμα και βλέπει την πέτρα μετατοπισμένη από την είσοδο του μνήματος. 2 Τρέχει, λοιπόν, και πηγαίνει στο Σίμωνα Πέτρο και στον άλλο μαθητή που ο Ιησούς τον αγαπούσε, και τους λέει: «Πήραν τον Κύριο από το μνήμα και δεν ξέρουμε πού τον έβαλαν.»
Οι μαθητές και οι γυναίκες που ακολουθούσαν τον Ιησού ήταν συντριμμένοι με τα συμβάντα της Παρασκευής. Από μια απόσταση, οι γυναίκες παρακολουθούσαν πώς ο Ιησούς τοποθετήθηκε στον τάφο. Τόσο οι γυναίκες όσο και οι μαθητές έτρεξαν στο σπίτι τους για να μην κατηγορηθούν ότι παραβίαζαν το Σάββατο, ξεκινώντας την Παρασκευή το σούρουπο, γύρω στις 6 η ώρα.
Εκείνο το Μεγάλο Σάββατο που συνέπεσε με τη Γιορτή του Πάσχα, κανείς δεν τολμούσε να πάει στον τάφο. Ενώ τα πλήθη χαίρονταν στη σκέψη ότι ο Θεός συμφιλιώθηκε συμβολικά με το έθνος με τα σφαγμένα αρνιά, οι Χριστιανοί είχαν μαζευτεί όλοι μαζί γεμάτοι φόβο και με δάκρυα στα μάτια. Οι ελπίδες τους ήταν θαμμένες μαζί με την ταφή του Κυρίου τους.
Την Παραμονή του Σαββάτου, οι γυναίκες δεν βγήκαν έξω από τις πύλες της πόλης ή για να αγοράσουν αρώματα και άλλα πράγματα για να αλείψουν με μύρα το σώμα. Περίμεναν προσδοκώντας την αυγή της Κυριακής. Ο ευαγγελιστής επισήμανε την επίσκεψη της Μαγδαληνής στον τάφο, αλλά υπάρχει ένας υπαινιγμός για τη συνοδεία και άλλων γυναικών στη χρήση του πληθυντικού «εμείς» από τη Μαρία Μαγδαληνή. Η Σαλώμη, η μητέρα του Ιωάννη, και μερικές άλλες γυναίκες βγήκανε έξω μαζί νωρίς την Κυριακή κλαίγοντας για το άλειμμα του νεκρού με μύρο.
Ήταν πολύ νωρίς την αυγή όταν πλησίασαν, στενοχωρημένες και θλιμμένες, στον τάφο τον οποίο θεωρούσαν ότι ήταν σφραγισμένος. Οι ελπίδες τους είχαν γκρεμιστεί, συννεφιασμένες από απόγνωση. Το φως της ανάστασης δεν είχε λάμψει ακόμη επάνω τους, και η αιώνια ζωή δεν είχε ανατείλει στο μυαλό τους.
Κατά την άφιξη, τρόμαξαν βλέποντας την τεράστια πέτρα, απορώντας πώς θα την μετακινούσαν από την είσοδο του τάφου.
Ο ανοιχτός τάφος ήταν το πρώτο θαύμα εκείνη τη μέρα, μια μαρτυρία στις αγωνίες μας και την απιστία ότι ο Χριστός μπορεί να κυλίσει όλες τις πέτρες που βαρύνουν τις καρδιές μας. Αυτός που πιστεύει, βρίσκει βοήθεια στον Θεό. Η πίστη βλέπει ένα λαμπρό μέλλον.
Ο Ιωάννης δε μας λέει τίποτα για την εμφάνιση των αγγέλων. Το πιο πιθανό ήταν η Μαρία Μαγδαληνή να πρόλαβε τις φίλες της και να κοίταξε μέσα στον τάφο. Δεν βρήκε κανένα σώμα εκεί. Τρομοκρατημένη, έτρεξε στους μαθητές. Ήταν σίγουρη ότι ο επικεφαλής της αποστολικής ομάδας έπρεπε να ξέρει μαζί με τους υπόλοιπους μαθητές για αυτό το θαύμα. Όταν η Μαρία η Μαγδαληνή έφτασε στον Πέτρο και τον άλλο μαθητή, ξέσπασε λέγοντας, «Το σώμα του Ιησού χάθηκε.» Αυτό είναι ένα επιπλέον έγκλημα. Αυτό δείχνει ότι οι μαθητές και αυτή ήταν πνευματικά τυφλοί επειδή νόμιζαν ότι κάποιος είχε κλέψει το σώμα. Δεν σκέφτηκαν ότι ο Κύριος είχε αναστηθεί από τους νεκρούς επειδή αυτός ήταν Κύριος.
b) Ο Πέτρος και ο Ιωάννης πηγαίνουν τρέχοντας στον τάφο (Ιωάννης 20:3-10)
ΙΩΑΝΝΗΣ 20:3-5
3 Βγήκαν τότε έξω ο Πέτρος κι ο άλλος μαθητής κι έρχονταν στο μνήμα. 4 Έτρεχαν κι οι δυο μαζί. Ο άλλος μαθητής όμως έτρεξε γρηγορότερα από τον Πέτρο κι έφτασε πρώτος στο μνήμα. 5 Σκύβει μέσα για να δει και βλέπει τις πάνινες λουρίδες στο έδαφος, δεν μπήκε όμως μέσα.
Αυτός ήταν ένας αγώνας τρεξίματος για αγάπη. Ο καθένας από αυτούς ήθελε να είναι πρώτος δίπλα στον Ιησού. Ο Πέτρος, ο μεγαλύτερος σε ηλικία, έτρεχε με κομμένη την ανάσα πίσω από τον νεαρό Ιωάννη μη μπορώντας να τον προφτάσει. Και οι δύο ξέχασαν το φόβο τους για κατασκόπους και φρουρούς και πέρασαν μέσα από τις πύλες της πόλης. Όταν ο Ιωάννης έφτασε στον τάφο, δεν μπήκε μέσα. Με βαθιά ευλάβεια συγκρατήθηκε. Κοιτάζοντας το λαξευτό βράχο του τάφου είδε μέσα στο σκοτάδι τα λευκά ταφικά ρούχα τυλιγμένα και εγκαταλειμμένα σαν τη χρυσαλίδα που αδειάζει ο μεταξοσκώληκας. Τα ταφικά ρούχα δεν είχαν πέσει κάτω αλλά παρέμειναν όπου βρίσκονταν το σώμα. Αυτό είναι το τρίτο από τα θαύματα που συνδέονται με την ανάσταση. Ο Χριστός δεν έσκισε τα ρούχα αλλά βγήκε μέσα από αυτά. Οι άγγελοι δεν κίνησαν την πέτρα για να βοηθήσουν να βγει έξω ο Ιησούς αλλά για να αφήσουν τις γυναίκες και τους μαθητές να μπουν μέσα. Ο Κύριος πέρασε μέσα από τον βράχο καθώς έβγαινε έξω.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Κύριε Ιησού Χριστέ, σε ευχαριστούμε που αναστήθηκες από τους νεκρούς. Νίκησες όλα τα κακά και άνοιξες το δρόμο προς τον Θεό. Είσαι μαζί μας στην κοιλάδα του θανάτου και δε μας εγκαταλείπεις. Η ζωή σου είναι δική μας: η δύναμη σου φανερώνεται στην πληρότητά της μέσα στην αδυναμία μας. Σε προσκυνούμε και σε αγαπάμε επειδή έδωσες σε όλους τους πιστούς μια θριαμβική ελπίδα.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Ποια είναι τα τρία είδη αποδείξεων για την ανάσταση του Χριστού;