Previous Lesson -- Next Lesson
3. Οι πρώτοι έξι μαθητές (Ιωάννης 1:35-51)
ΙΩΑΝΝΗΣ 1:47–51
47 Ο Ιησούς είδε το Ναθαναήλ να πλησιάζει και λέει γι’ αυτόν: «Να ένας γνήσιος Ισραηλίτης, χωρίς δόλο μέσα του». 48 «Από πού με ξέρεις;» τον ρωτάει ο Ναθαναήλ. Κι ο Ιησούς του απάντησε: «Προτού σου πει ο Φίλιππος να ’ρθείς, σε είδα που ήσουν κάτω απ’ τη συκιά». 49 Τότε ο Ναθαναήλ του είπε: «Διδάσκαλε, εσύ είσαι ο Υιός του Θεού, εσύ είσαι ο βασιλιάς του Ισραήλ». 50 Κι ο Ιησούς του αποκρίθηκε: «Επειδή σου είπα πως σε είδα κάτω από τη συκιά, γι’ αυτό πιστεύεις; Θα δεις μεγαλύτερα πράγματα απ’ αυτά». 51 Και του λέει: «Σας βεβαιώνω ότι σύντομα θα δείτε να έχει ανοίξει ο ουρανός, και οι άγγελοι του Θεού να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν πάνω στον Υιό του Ανθρώπου».
Ο Ναθαναήλ κάπως ξαφνιάστηκε όταν κατάλαβε ότι ο Ιησούς είχε δει μέσα στον εσωτερικό του εαυτό. Ο Ναθαναήλ ήταν πιστός σύμφωνα με τα κριτήρια της Παλαιάς Διαθήκης, γιατί είχε ομολογήσει τις αμαρτίες του στον Βαπτιστή και επιθυμούσε την Βασιλεία του Θεού με όλη του την καρδιά. Αυτό δεν ήταν αλαζονεία αλλά η στάση εκείνων που ήταν θλιμμένοι εξαιτίας των αμαρτιών- καλώντας τον Θεό να στείλει τον Μεσσία τον Λυτρωτή.
Ο Ιησούς άκουσε αυτή την προσευχή, και είδε τον ικέτη από απόσταση καθώς έσκυψε κάτω από την σκιά ενός δέντρου. Αυτή η δύναμη να αποδείξει τα κρυμμένα γεγονότα μέσα σε ένα άνθρωπο είναι θεία αντίληψη.
Ο Ιησούς δε τον απόρριψε αλλά τον δικαίωσε περιγράφοντας τον σαν ένα πιστό πρότυπο, που βασίζεται στην Παλαιά Διαθήκη, προσβλέποντας στον ερχομό του Χριστού.
Ο έπαινος του Χριστού διέλυσε τις αμφιβολίες του Ναθαναήλ. Υποτάχθηκε στον Ιησού και τον τίμησε χρησιμοποιώντας τους βιβλικούς τίτλους που ανήκουν στον Μεσσία: Υιός του Θεού και Βασιλιάς του Ισραήλ. Τέτοιες εκφράσεις όταν λέχθηκαν θα μπορούσαν να εκθέσουν τον Ναθαναήλ σε θάνατο, γιατί οι Γραμματείς και τα μέλη του Εβραικού Συμβουλίου αρνήθηκαν ότι ο Θεός θα είχε έναν Υιό. Τέτοιες εκφράσεις θα θεωρούνταν βλάσφημες. Ενώ ο ισχυρισμός ενός άνδρα ότι είναι Βασιλιάς του Ισραήλ θα τον έκανε υπόλογο για δίωξη από τον Ηρώδη, όπως επίσης και για σύλληψη από τις Ρωμαικές Αρχές. Έτσι αυτός ο ειλικρινής πιστός έδειξε την κατανόηση την σημασίας των υποσχέσεων που αποκαλύπτονταν στους προφήτες. Φοβόταν τον Θεό περισσότερο από ότι τον άνθρωπο και Τον τίμησε δίνοντας Του τον τίτλο του Πατέρα, όποιο και να ήταν το κόστος.
Κανένας από τους προηγούμενους μαθητές δεν είχε δώσει στον Χριστό τέτοια ονόματα όπως αποδίδονται από τον Ναθαναήλ. Παραδόξως, ο Χριστός δεν απέρριψε κανένα από αυτούς τους τίτλους αλλά αύξησε την επίγνωση του δείχνοντας του ανοιγμένους τους ουρανούς. Καθ’ όλη την διάρκεια, ο Χριστός ήταν περικυκλωμένος από αόρατους αγγέλους που ανέβαιναν στον ουρανό, παρουσιάζοντας τα θαύματα Του στον Πατέρα και γυρνούσαν στον Υιό με τα χέρια να αναβλύζουν με ευλογίες. Έτσι το όραμα του Ιακώβ εκπληρώθηκε, γιατί στον Ιησού βρίσκεται η πληρότητα της ευλογίας. Όπως ο Παύλος έγραψε "Ευλογημένος ο Θεός Πατέρας του Κυρίου Ιησού Χριστού, ο οποίος μας ευλόγησε με κάθε πνευματική ευλογία στους ουρανούς». Από τη γέννηση του Χριστού κα τη βάπτιση Του ο ουρανός παρέμεινε ανοιχτός. Πριν από αυτό ο ουρανός ήταν κλειστός εξαιτίας της οργής του Θεού, με τους αγγέλους να στέκονται φρουροί μπροστά στις πύλες του έχοντας τραβήξει τα ξίφη τους. Η πύλη που οδηγεί στον Θεό έχει τώρα ανοίξει εν Χριστώ.
Εδώ για πρώτη φορά ο Ιωάννης χρησιμοποιεί μια φράση τυπική του Χριστού «Αληθώς, αληθώς σας λέω…». Η πραγματικότητα αυτής της εποχής της χάρης ήταν τόσο μεγαλόπνοη που ήταν πέρα από την ανθρώπινη αντίληψη, και ωστόσο ο άνθρωπος τη χρειάζεται ως την θεία βάση της νέας μας πίστης. Γιατί όποτε ο Ιησούς επαναλαμβάνει αυτή τη φράση, πρέπει να κάνουμε μια παύση και να σκεφτούμε την πρόθεση του, εφόσον ότι ακολουθεί τη φράση είναι μια πνευματική αποκάλυψη που ξεπερνά το δικό μας μυαλό.
Μετά αυτή τη διακήρυξη, ο Χριστός διόρθωσε την ομολογία του Ναθαναήλ, ως πρόνοια ενάντια στο διωγμό που απευθύνονταν σ’ αυτόν και την αναγεννημένη εκκλησία. Ο Ιησούς δεν είπε, «Είμαι ο υποσχεμένος Βασιλιάς, ο Υιός του Θεού αλλά αποκάλεσε τον εαυτό του «Υιό του Ανθρώπου».
Αυτός ο τίτλος ήταν που χρησιμοποιούσε γενικά για τον εαυτό του. Η ενσάρκωση του ήταν η ιδιαίτερή του πτώση: έγινε όπως εμείς – αυτό είναι ένα μεγάλο θαύμα, ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος για να πεθάνει ως ο Αμνός του Θεού για εμάς.
Την ίδια στιγμή αυτός ο τίτλος «Υιός του Ανθρώπου» αναφέρεται σε ένα μυστήριο που αναφέρεται στο Βιβλίο του Δανιήλ. Ο Θεός εμπιστεύτηκε την κρίση στον «Υιό του Ανθρώπου». Ο Ναθαναήλ συνειδητοποίησε ότι ο Ιησούς δεν απλά ένας Βασιλιάς και Υιός αλλά ο Κριτής των κόσμων επίσης – το Θείο σε ανθρώπινη μορφή. Έτσι ο Ιησούς οδήγησε τον κατηφή πιστό στα ανώτατα στάδια της πίστης. Τέτοια πίστη δεν ήταν επιπόλαια επειδή ο Ιησούς ήταν ένας νεαρός άνδρας από ένα χωριό. Αλλά με πίστη οι μαθητές είδαν την κρυμμένη δόξα μέσα του – με ανοιγμένα τα ουράνια ψηλά.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Σε λατρεύουμε, Υιέ του Θεού και παγκόσμιε Κριτή. Δεν αξίζουμε τίποτα άλλο παρά οργή αλλά παρακαλούμε για συγχώρεση με τη χάρη σου και έλεος για τους φίλους μας. Ξέχυσε τις ευλογίες σου πάνω σε όλους όσοι αναζητούν τον Θεό ώστε να μπορούν να σε δουν, να σε γνωρίσουν και να σε αγαπήσουν, για να σε εμπιστευτούν και να αυξηθούμε σε γνώση και ελπίδα.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Τι σχέση υπάρχει ανάμεσα στους τίτλους – «Υιός του Θεού» και «Υιός του Ανθρώπου»;