Previous Lesson -- Next Lesson
4. Përfundimi i ungjillit të Gjonit (Gjoni 20:30-31)
GJONI 20:30-31
30 Tani Jezusi bëri shumë shenja të tjera në prani të dishepujve, të cilat nuk janë shkruar në këtë libër; 31 por këto janë shkruar që ju të besoni se Jezusi është Krishti, Biri i Perëndisë dhe që, duke besuar, të keni jetën në emrin e tij.
Në fund të këtij kapitulli, arrijmë në finalen e asaj që vetë Gjoni shkroi në të vërtetë. Shkrimtari dhe ungjilltari mistik njoftoi ngritjen e dritës së Perëndisë në errësirën që nuk e perceptoi atë. Por të gjithë atyre që e pranuan, ai u dha të drejtën të bëhen bij të Perëndisë, atyre që besojnë në të. Ungjilltari i madh na tërhoqi në thellësitë e miqësisë hyjnore në personin e Jezusit. Ai përshkroi për ne vdekjen dhe ringjalljen e Krishtit, që ne të besojmë në të dhe ta shohim atë të jetojë me ne.
Si përmbledhje, apostulli parashtron katër parime, për të na bërë të qartë thelbin e ungjillit të tij dhe qëllimin e shkrimit të tij. Gjoni nuk shkroi vëllime të pafundme për të mbuluar të gjitha thëniet dhe veprat e Jezusit. Përndryshe, atij do t'i duhej të shkruante vëllime të tëra. Ai zgjodhi ato shenja dhe fjalime që do të nxirrnin në pah personalitetin e pakrahasueshëm të Jezusit. Shkrimi i tij nuk ishte sipas diktimit të Frymës së Zotit, sikur ky të ishte një frymëzim hyjnor i dëgjuar pa vetëdije. Përkundrazi, ai ishte përgjegjës, i frymëzuar nga Fryma e Shenjtë, për të zgjedhur ngjarje të rëndësishme dhe ai portretizon me dashuri Qengjin e Perëndisë që heq mëkatin e botës, një viktimë e sakrifikuar.
Gjoni e shkroi këtë ungjill për ne që të dallojmë se njeriu Jezus nga Nazareti i thjeshtë dhe i përbuzur është Krishti i Premtuar dhe Biri i Perëndisë në të njëjtën kohë. Me këto dy tituj, ai përmbushi dëshirat e hebrenjve gjatë epokave të Dhjatës së Vjetër. Kështu, ai gjykoi kombin e tij që kryqëzoi birin e premtuar të Davidit. Njeriu Jezus konfirmoi Krishtin e vërtetë si Birin e Perëndisë. Dashuria e madhe dhe shenjtëria e paqortueshme e Perëndisë janë përtej qortimit ose neglizhencës për këdo që ka vullnet të mirë. Gjoni e lavdëron Jezusin në mënyrë të shkëlqyer. Portreti i tij i Jezusit për ne është i pakrahasueshëm, që të kuptojmë dashurinë e Birit të Perëndisë, i cili u bë njeri që ne të bëhemi bij të Perëndisë.
Gjoni nuk ka dëshirë të krijojë tek ne vetëm një pranim kredoje, por një lidhje me Birin e Perëndisë. Meqë Jezusi është Biri, Perëndia bëhet Ati ynë. Meqë i Larti është Ati ynë, ai mund të lindë shumë fëmijë, të mbushur me jetën e tij të përjetshme. Lindja e re nëpërmjet gjakut të Krishtit dhe Shpirtit në ne, ky është qëllimi i ungjillit të Gjonit. Pra, a keni lindur shpirtërisht, apo jeni ende të vdekur në mëkate? A banon jeta e Perëndisë në ju, apo je pa Frymën e tij e Shenjtë?
Lindja e dytë përfundon me besimin në Birin e Perëndisë. Ai që beson tek ai merr jetën hyjnore. Ne e kemi këtë jetë në një lidhje të përhershme me të me anë të besimit. Ai që qëndron në Jezusin, do të zbulojë se Jezusi qëndron në të. Një besimtar i tillë do të rritet në Frymë dhe në të vërtetë dhe frytet e jetës hyjnore do të lulëzojnë tek ai. Jeta e përjetshme është dashuria e Perëndisë që na shtyn të çojmë shumë të tjerë drejt besimit te Jezusi, që ata ta duan dhe të qëndrojnë në Të dhe ai në ta përgjithmonë.
LUTJE: Zoti Jezus, ne të falënderojmë për ungjillin siç e ka regjistruar ungjilltari yt Gjoni. Me anë të këtij libri unik ne perceptojmë madhështinë dhe të vërtetën tëndë. Të përulemi me gëzim, sepse na ke çuar në besimin te ti dhe na ke dhënë një lindje të re me anë të hirit. Na ndreq në miqësinë tënde, të të duam në zbatimin e urdhërimeve të tua. Le të dëshmojmë publikisht emrin tënd, që miqtë tanë të kenë besim te ti dhe të kenë jetë të bollshme me anë të besimit.
PYETJA:
- Çfarë shtjellon Gjoni në përfundim të ungjillit të tij?