Previous Lesson -- Next Lesson
3. Jezusi u shfaqet dishepujve me Thomain (Gjoni 20:24-29)
GJONI 20:24-25
24 Tani Thomai, një nga të dymbëdhjetët, i quajtur Binjaku, nuk ishte me ta kur erdhi Jezusi. 25 Atëherë dishepujt e tjerë i thanë: Kemi parë Zotin. Por ai u tha atyre: Po të mos shoh në duart e tij gjurmët e gozhdëve dhe të mos e vendos gishtin tim në shenjën e gozhdëve dhe të mos e vendos dorën time në brinjën e tij, nuk do të besoj.
Mos mendoni se çdo kritikë është kundër Frymës së Shenjtë; dhe jo kushdo që e refuzon dëshminë tënde është i pabindur ose i humbur. Këtu Gjoni tregon se midis shumë ngjarjeve që ndodhën në dyzet ditët para ngjitjes së Krishtit në qiell, ishte një ngjarje e veçantë. Kjo tregon sesi hiri krijon besim në gjoksin e njeriut, jo me vepra, intelekt apo logjikë, por vetëm me hirin dhe mëshirën.
Thomai ishte pesimist, shikonte vetëm anën e zymtë të ngjarjeve. Ai duhej të hetonte deri në thellësi të çështjes në mënyrë që të arrinte të vërtetën e qartë (Gjoni 11:16; 14:5). Ishte i zhytur në mendime, duke zgjidhur problemet mendërisht. Ai kishte parë në vdekjen e Krishtit humbjen e kuptimit të jetës. U nda nga rrethi i dishepujve dhe nuk e pa Jezusin të dielën e parë, kur Jezusi u shfaq në mes të ndjekësve të tij.
Thomai mund të ketë argumentuar se shfaqja e Krishtit ishte thjesht një mashtrim satanik - se një frymë e ligë kishte marrë formën e Krishtit për t'i çuar ata në rrugë të gabuar. Nuk është për t'u habitur atëherë, që ai këmbënguli në prova të pagabueshme për atë që kishte ndodhur, se Jezusi kishte ardhur personalisht. Ai nuk do të bindej nëse nuk ndjente shenjat e gjurmëve të gozhdëve. Në këtë mënyrë, ai bëri marrëveshje me Zotin për të besuar, duke dashur të shihte para se të besonte.
Kështu ai u kthye në shoqërinë e dishepujve, të cilët ishin plot gëzim për shkak të shfaqjes së Krishtit në mes tyre. Ai, megjithatë, ishte i trishtuar, duke thënë se donte të ishte i sigurtë se Jezusi ishte ringjallur.
GJONI 20:26-28
26 Tetë ditë më vonë, dishepujt e tij ishin përsëri në shtëpi dhe Thomai ishte me ta. Dyert ishin të mbyllura, por Jezusi erdhi, u prezantua në mes tyre dhe tha: "Paqja me ju!". 27 Pastaj i tha Thomait: "Vëre gishtin tënd këtu dhe shiko duart e mia, shtrije dorën dhe vendose në brinjën time; mos ji mosbesues, por besues". 28 Thomai iu përgjigj: "Zoti im dhe Perëndia im!".
Një javë më vonë, Jezusi iu shfaq përsëri dishepujve të tij. Ata ende kishin frikë dhe dyert ishin të mbyllura. Trupi i Krishtit, i ringjallur nga të vdekurit, depërtoi pa zhurmë brenda. Ai i bekoi me paqen e tij, duke ofruar faljen dishepujve të tij të dobët.
Thomai e pa Zotin e tij me sy të shqyer nga habia, teksa dëgjonte zërin e tij. Jezusi i pa të gjithë, me sytë e tij duke i mposhtur dyshimet e Thomait me një vështrim hyjnor. Ai i kërkoi Thomait të mpakur që ta prekte, ndryshe nga urdhri i tij drejtuar Maria Magdalenës: "Preke dhe ndjeje, unë jam një person i vërtetë, i pranishëm mes jush". Jezusi e urdhëroi atë jo vetëm të shihte shenjat e gozhdëve, por "të afrohej dhe të vinte gishtin në plagët dhe të besonte".
Ai e nxiti dishepullin e tij hezitues që të kapërcente të gjitha dyshimet e tij. Jezusi pret besim të plotë nga ne, sepse ai shpalli kryqin e tij, ringjalljen, pajtimin me Perëndinë dhe ardhjen e tij të dytë, të gjitha për të mirën tonë. Ai që i mohon këto të vërteta e quan atë gënjeshtar.
Qëndrimi i dashur i Zotit e theu Thomain dhe ai pëshpëriti (si përmbledhje e lutjeve dhe meditimeve të tij) rrëfimin më të madh që ndonjë njeri i ka bërë Jezusit: "ZOTI IM DHE PERËNDIA IM!". Ai e kuptoi, duke dëshiruar me zjarr të vërtetën, se Jezusi nuk ishte Biri i Perëndisë i pavarur nga Ati i tij, ai është Zoti vet, duke pasur plotësinë e hyjnisë në një trup. Perëndia është një, jo i dyfishtë. Thomai e quajti Jezusin Perëndi dhe e dinte se ky i Shenjtë nuk do ta gjykonte për mosbesimin e tij, por do t'i jepte hirin e të parit Zotin vetë. Thomai gjithashtu e quajti atë Zot dhe e dorëzoi të kaluarën dhe të ardhmen e tij tërësisht në duart e Shpëtimtarit të tij, duke besuar me vendosmëri atë që Jezusi tha në fjalimin e tij të lamtumirës. Vëlla, po ti çfarë thua? A merr pjesë në rrëfimin e Thomait? A ka ardhur i Ngjalluri drejt teje, kështu që të ndihesh i mahnitur nga madhështia e tij dhe të kesh mposhtur dyshimet dhe kokëfortësinë? Hidhe veten në mëshirën e tij dhe rrëfe para tij: "Zoti im dhe Perëndia im".
LUTJE: Ne të falënderojmë, Zoti Jezu Krisht, sepse nuk e refuzove dyshimin e Thomait, por ia zbulove veten atij. Prano që jetët tona të jenë tuajat dhe pastro gjuhët tona nga çdo mashtrim.
PYETJA:
- Çfarë nënkupton rrëfimi i Thomait?