Home -- Albanian -- John - 047 (Sifting out of the disciples)
Previous Lesson -- Next Lesson
5. Shoshitja e dishepujve(Gjoni 6:59-71)
GJONI 6:66-67
66 Pas kësaj, shumë nga dishepujt e tij u tërhoqën dhe nuk shkuan më me të. 67 Jezusi u tha të dymbëdhjetëve: "A do të largoheni edhe ju?"
Mrekullia e të ushqyerit të pesë mijëve krijoi entuziazëm masiv. Megjithatë, Jezusi tregoi mashtrimin pas këtij entuziazmi, i cili do të largonte shumë veta prej tij. Ai nuk dëshiron zell ose devotshmëri sipërfaqësore, apo besim të thjeshtë për një qëllim të dyshimtë. Ai dëshiron një lindje të dytë, një besim të sinqertë që i jepet atij pa u përmbajtur. Në të njëjtën kohë, spiunët e Këshillit të Lartë në Jeruzalem depërtuan midis ndjekësve të tij. Ata i kërcënuan besnikët me dëbim nga Judaizmi, nëse do të vazhdonin të ndiqnin atë që e quanin mashtrues. Shumë në Kapernaum u larguan, kështu që masat e njerëzve të thjeshtë u kthyen kundër tij. Edhe besimtarët kishin frikë nga autoriteti i Këshillit. Ata mendonin se besimi i Jezusit ishte ekstrem. Vetëm një pakicë e vogël ndjekësish të sinqertë qëndruan me të. Zoti po shoshitte grurin nga byku.
Para kësaj, Krishti kishte zgjedhur dymbëdhjetë apostuj nga radhët e ndjekësve të tij, duke pasqyruar dymbëdhjetë fiset e popullit të tij. Ky numër përbëhet nga 3 x 4 që përfaqësojnë qiellin dhe tokën, ose më saktë, Trininë e Shenjtë dhe katër anët e tokës. Kështu, në rrethin e tij të dishepujve, qielli dhe toka janë të ndërthurura.
Pas ndarjes, Jezusi i vuri në provë më tej të zgjedhurit e tij, për të konfirmuar thirrjen e tyre dhe tha: "A doni edhe ju të më lini?" Me këtë pyetje ai i detyroi dishepujt e tij të vendosnin rrugën e tyre të ardhshme. Në këtë mënyrë ai ju pyet ju dhe miqtë tuaj në momente ankthi dhe në orët e përndjekjes, dëshironi ta lini atë apo të qëndroni pranë tij? Cila është më jetike, traditat, emocionet, logjika apo siguria materiale nga njëra anë, apo lidhja juaj me Jezusin?
GJONI 6:68-69
68 Simon Pjetri iu përgjigj: "Zot, te kush të shkojmë? Ti i ke fjalët e jetës së përjetshme, 69 dhe ne kemi besuar dhe kemi njohur se ti je i Shenjti i Perëndisë.
Pjetri tregoi vlefshmërinë e profecisë së Krishtit se ai ishte shkëmbi i fortë. Duke folur në emër të të tjerëve, ai u përgjigj: "Zot, te kush të shkojmë? Vetëm ti je burimi i jetës së përjetshme". Ai mund të mos i ketë kuptuar plotësisht qëllimet e Jezusit, por thellë e ndjeu se njeriu Jezus i Nazaretit ishte Zoti nga qielli, prej të cilit burojnë fjalët krijuese me fuqi ringjallëse, jo ato të një njeriu të thjeshtë. Pjetri besonte se Zoti ishte i pranishëm. Ai mori pjesë në shpërndarjen e bukës. Dora e Jezusit e mbajti lart kur ishte gati të fundosej. Zemra e Pjetrit ishte e lidhur me Jezusin, ai e donte Zotin e tij më shumë se çdo gjë tjetër dhe nuk do ta linte. Pjetri zgjodhi Jezusin, sepse Jezusi e kishte zgjedhur i pari.
Udhëheqësi i apostujve e mbylli dëshminë e tij me këto fjalë: "Ne kemi besuar dhe dimë". Vini re, ai nuk tha: "Ne e dinim dhe pastaj besuam." Sepse është besimi që hap vizionin e zemrave. Është besimi ynë që na ndriçon mendjet. Kështu Pjetri dhe shokët e tij dishepuj iu dorëzuan tërheqjes së Frymës së Perëndisë, i cili e kishte çuar në besimin te Jezusi, duke i ndriçuar ata që të njihnin të vërtetën. Ata u rritën në kuptimin e lavdisë së tij të fshehur. E gjithë njohuria e vërtetë nga Jezusi është drejtpërdrejt një dhuratë e hirshme e Perëndisë.
Cila ishte natyra e besimit të dishepujve te Jezusi? Cila ishte përmbajtja e këtij besimi? Ata ishin të lidhur me Mesian hyjnor, në të cilin banonte plotësia e Shpirtit. Ai bashkoi në Personin e tij të gjitha funksionet e priftërisë, mbretërimit dhe profecisë. Mbretërit, kryepriftërinjtë dhe profetët në Dhjatën e Vjetër u vajosën nga Fryma e Shenjtë. Në Krishtin kombinohen të gjitha energjitë dhe bekimet e qiellit. Ai është Mbreti hyjnor i gjithëfuqishëm; në të njëjtën kohë ai është Kryeprift që pajton njerëzimin me Krijuesin e tyre. Ai është në gjendje të ringjallë të vdekurit; ai do të gjykojë botën. Me anë të besimit Pjetri e kuptoi lavdinë e Krishtit.
Së bashku dishepujt besuan; dhe me Pjetrin si zëdhënës, ata dëshmuan duke ofruar atë dëshmi vendimtare: se ky Jezus është i Shenjti i Perëndisë, dhe jo një njeri i zakonshëm, por gjithashtu Perëndia i vërtetë. Të gjitha cilësitë e Perëndisë ishin mbi të si Biri i Perëndisë. Ai mbeti pa mëkat dhe e kreu detyrën e tij si Qengji i Perëndisë, siç kishte profetizuar Pagëzori. Dishepujt e donin dhe e nderonin, sepse e dinin se prania e tij nënkuptonte praninë e Perëndisë. Në Birin e panë Atin dhe mësuan se Perëndia është dashuri.
GJONI 6:70-71
70 Jezusi u përgjigj atyre: A nuk ju zgjodha unë ju të dymbëdhjetët dhe njëri prej jush është një djall?. 71 Ai foli për Judën, birin e Simon Iskariotit, sepse ai, një nga të dymbëdhjetët, do ta tradhtonte.
Jezusi e priti këtë dëshmi me gëzim pasi tregonte një besim në rritje. Megjithatë, ai e kuptoi se një prej tyre po e kundërshtonte në disa raste. Zemra e fortë e këtij njeriu u zhvillua deri në atë masë sa Jezusi e quajti atë "Satan". Të gjithë apostujt u zgjodhën, të tërhequr nga Ati te Biri, por ata nuk ishin robotë në duart e Perëndisë. Ata ishin të lirë t'i bindeshin zërit të Shpirtit ose ta shpërfillnin atë. Juda qëllimisht e mbylli mendjen ndaj zërit të Perëndisë dhe iu dorëzua Satanit, i cili krijoi një lidhje mendore midis tyre. Juda nuk e la Jezusin vetëm siç kishin bërë të tjerët që e braktisën Jezusin, por ai vazhdoi ta shoqëronte Jezusin, një hipokrit që pretendonte se besonte. Ai u bë djali i 'babait të gënjeshtrës' dhe përparoi në tradhti. Ndërsa Pjetri rrëfeu rolin mesianik të Jezusit, Juda kishte plane për ta tradhtuar Krishtin në Këshillin e Lartë. I nxitur nga urrejtja, ai hartoi fshehurazi planet e tij të pabesa.
Ungjilltari nuk e mbyll këtë kapitull të rëndësishëm me vepra goditëse mbi autoritetin që u është dhënë apostujve. Por i jep rëndësi faktit se edhe në rrethin e besimtarëve kishte një tradhtar. Jezusi nuk e përzuri dhe as nuk ua zbuloi emrin e tij të tjerëve. Por ai e duroi me durim, në rast se Juda do të pendohej për të keqen në zemrën e tij.
Vëlla i dashur, shqyrto veten me përulësi. A je një bir i Perëndisë apo fëmijë i Satanit? A e hap veten ndaj tërheqjes së Shpirtit, apo priresh drejt një kompaktësie me Satanin? Kujdes, që të mos humbasësh qëllimin e jetës tënde. Zoti yt të do dhe të ka shpëtuar. Megjithatë, nëse e refuzon shpëtimin e tij, do të zhytesh në shtigjet e së keqes dhe do të mbetesh nën robërinë e Satanit. Kthehu te Krishti, sepse ai po të pret.
LUTJE: Zoti Jezus Krisht, ti je Biri i Perëndisë, i shenjtë, i mëshirshëm, i fuqishëm dhe fitimtar. Më fal fajet e mia dhe më vendos në besëlidhjen tënde, që të jetoj në shenjtëri, të qëndroj në praninë tënde dhe të shndërrohem në shëmbëlltyrën tënde. Shenjtëroji ndjekësit e tu, për t'u rritur në besim dhe njohuri dhe për të dëshmuar para të gjithëve se vetëm ti je Krishti, Biri i Perëndisë së gjallë. Amen.
PYETJA:
- Cilat janë pasojat e dëshmisë së Pjetrit?