Previous Lesson -- Next Lesson
b) Pavlus’un Sürüncemede Kalan Roma’yı Ziyaret Etme İsteği (Romalılar 1:8-15)
ROMALILAR 1:8-12
8 İlkönce hepiniz için İsa Mesih aracılığıyla Tanrıma şükrediyorum ki, imanınız bütün dünyada duyuruluyor. 9-10 Oğlunun müjdesini yaymakta tüm varlığımla kulluk ettiğim Tanrı, sizi durmadan, her zaman dualarımda andığıma tanıktır. Tanrı'nın isteğiyle sonunda size gelebilmek için bana bir yol açılmasını diliyorum. 11 Çünkü ruhça pekişmeniz için size ruhsal bir armağanı ulaştırmak üzere sizi görmeyi çok istiyorum. 12 Yani, ben aranızdayken ben sizin, siz de benim, birbirimizin imanıyla cesaret buluruz demek istiyorum.
Pavlus, hizmet yolculuğu sırasında birçoklarıyla karşılaştığı ve imanlarının, yaşayışlarının ve olgunluklarının doğru olduğunu gördüğü Roma kilisesi hakkında birçok şey duymuştu. Yaşayan her bir Hıristiyan Mesih’te barışmanın bir mucizesi olduğundan ve onun özü de şükürlerimizi istediğinden, bu mucize için tüm yüreğiyle Tanrı’ya şükretti. Her nerede birileri Tanrı’ya ve Oğluna hizmet ediyorsa, bizler de orada gece ve gündüz Baba’ya tapınmalı, övmeli ve onda coşmalıyız.
Pavlus Tanrı’yı, sanki sadece kendisininmiş gibi, “benim Tanrım” diye çağırdı. Ruhunun yeni bir antlaşmayla ona bağlandığını biliyordu ve onu samimi ve içten bir şekilde sevdi. Fakat sıcak ilişkisine rağmen, tüm yakarmalarımızın ve hatta şükürlerimizin Tanrı’nın yüceliğine armağan olarak sunulmayı hak etmediğini de bilerek, övgüye layık olan Tanrı’ya kendi adıyla değil, sadece Mesih’in adıyla dua etti. Yüreklerimizden dökülen her şey Mesih’in kanının aklama gücüne ihtiyaç duyar. Sadece bu aklanma aracılığıyla onun babacan adıyla kutsanalım ve ona coşkuyla tapınalım diye bizlere Ruhunu veren Tanrı’ya dua edebiliriz. Tüm hizmetkârları onun için kutsaldır ve onlar da onun sevgisinin birer kölesi olarak ona aittir.
Hizmetlerinin içeriği Müjdedir. Pavlus’un, mektubunun ilk ayetinde, müjdeyi “Tanrı’nın müjdesi” olarak belirttiğini görüyoruz. Hâlbuki 9. ayette “Oğlu’nun müjdesi” olarak okuyoruz. Pavlus bu ifadeyle kurtuluşun kutsal iyi haberinin, Tanrı’nın Oğlu’nun özüne dayandığını anlatmaktadır. Pavlus’un tüm tutkusu Mesih’in oğulluğu ve Tanrı’nın babalığı çevresinde dönüyor. Her kim bu müjdeyi etkin bir şekilde inkâr eder ve bilinçli olarak reddederse, o kişi lanetlenmiştir.
Pavlus Baba, Oğul ve Kutsal Ruhla yakın bir ilişki içindeydi. Her zaman Roma kilisesini düşündüğünün ve onun için dua ettiğinin tanıklığı için, Kutsal Üçlüğün tekliğini çağırdı. Ulusların elçisi bir kaç değişik yükümlülüğüne rağmen, kiliseleri unutmadı ve sadık bir şekilde özel olarak dualar etti. Azimli bir şekilde dua edenler haricinde, hiç bir sadık çoban ya da vaiz yoktur ki Kutsal Ruh’un gücünü almamış olsunlar. Nerede birilerinden kopup gelen bir güç varsa, nedeni mutlaka; sevgi, dua ve Tanrı ve insan için duyulan özlem olmalıdır.
Pavlus Roma’ya yapacağı ziyareti yıllarca yüreğinde yaşattı, örneğin, özellikle Anadolu, Makedonya ve Yunanistan’daki hizmetleri zamanında “şimdi” olarak adlandırdığı dönemde. Artık İtalyan çizmesini giyme zamanının geldiğini anladı.
Yine de, yolculuğunu kendi dilek ve planları uyarınca yapmaya karar vermedi. Birinin onay almaksızın, kendi planı doğrultusunda hareket etmesinin kendisini hataya, acıya ve sorunlara götüreceğini de göz önüne alarak, Tanrı’nın isteğini alma konusunda çok büyük özen gösterdi. Pavlus kendi istek ve arzuları nedeniyle hapiste değildi. Ama her şeyi tam olarak göklerdeki Baba’sının yönlendirmesine göre ayarladı.
Yine de bu itaat, daha önce hiç orada bulunmadığı Roma kilisesini ziyaret etmek için duyduğu içten isteği durdurmadı. Kutsal Ruhla dolduğunun farkındaydı. Sanki Tanrı’nın gücünü her yöne püskürten bir volkan gibiydi. Ve bunun için, Roma kilisesini Mesih tarafından kendisine verilen yetkinin bir ortağı yapmayı diledi. Böylece kilise canlanacak, hizmet için hazır hale getirilecek ve sevgide, imanda ve doğru umutta yerleşmiş olacaktı. Bu Elçilerin İşleri Kitabının ana amacı ve hizmetin tek tasarımıdır. Böylece inananlar sabitlenmiş ve güçlendirilmiş olabilecekler.
Pavlus Roma’ya büyük bir bağış yapmış gibi girmeyi istemedi. Kendisini büyük bir şekilde alçalttı ve sadece vermek için gelmediğini ama ayrıca duyarak ve görerek almak için de geldiğini yazdı. Bunu; kendisi olmadan, tüm elçilerle birlikte Roma’daki kutsallarda, kutsal Teselli Edici’nin tanıklığı aracılığıyla teselli edebilmek için, Tanrı’nın başkentteki inananlara direkt olarak yapmış olduğu şeyleri tecrübe etmek adına yaptı.
Pavlus, ayrıca, daha önceden, kendisinin yeni bir imanla gelmediğini ama hepsi de Mesih’in ruhsal bedeninin üyeleri olan, gerçek Hıristiyanların hepsinde aynı güç, bilgi ve inancın çalıştığının tanıklığını da verdi. Birden fazla kilise olduğunu söyleyenler yalancıdır. Çünkü Kutsal Ruh tektir, Mesih tektir ve Baba tektir. İnananlar nerede karşılaşırlarsa karşılaşsınlar, birbirlerini tanımasalar bile, bir Baba’nın çocukları olarak bir araya gelmiş olurlar. Büyük bir coşku duyarlar ve aynı Ruh’tan doğmuş olarak, aynı ailenin üyeleri olarak ve aynı ilkeler ve ilgi alanlarıyla bir uyum içerisinde bir araya gelirler.
DUA: Babamız, kiliselerini tüm dünyada topladığın ve pekiştirdiğin ve senin karakter özelliklerinle doldurduğun için sana tapınırız. Bizlere her yerde bulunan kardeşlerimiz için dua etmeyi öğret. Her biri birer mucize olan Kutsal Ruh’tan doğan sadık çocukların için sana şükrederiz. Gözlerimizi aç ki birbirimizi sevip anlayabilelim ve senin varlığınla coşabilelim. Bizlere bilgelik ve bağışlama ver ki böylece bizim dostluğumuz senin gerçeğinde kalabilsin. Böylece bizler de seninle, Oğul ve Kutsal Ruhla birlikte olan dostluğumuzdan uzaklaşmayalım. Amin.
SORU:
- Pavlus neden devamlı Tanrı’ya şükretti?