Previous Lesson -- Next Lesson
4. Ο Νόμος ωθεί τον αμαρτωλό να αμαρτήσει; (Ρωμαίους 7:7-13)
ΡΩΜΑΙΟΥΣ 7:8
7 Πού καταλήγουμε; Πως ο νόμος είναι αμαρτία; Ποτέ τέτοιο πράγμα! Χωρίς το νόμο όμως δε θα γνώριζα τη δύναμη της αμαρτίας. Δε θα ήξερα τι είναι αμαρτωλή επιθυμία, αν ο νόμος δεν έλεγε: Μην έχεις αμαρτωλές επιθυμίες. 8 Η αμαρτία άδραξε την ευκαιρία που της προσφέρουν οι εντολές και με γέμισε με κάθε λογής επιθυμίες. Αλλιώς, χωρίς το νόμο, η αμαρτία είναι νεκρωμένη.
Ο Παύλος κατάλαβε με το πνεύμα του την αντίρρηση των εχθρών του: «Αν μας ελευθέρωσες από την άγια, μεγάλη αποκάλυψη, θεωρείς τον νόμο με ψεγάδια, αδύναμο ή λάθος;» Ο απόστολος συνόψισε όλα τα επιχειρήματα τους και ρώτησε με κάποια υπερβολή: Είναι ο νόμος αμαρτία; Και αμέσως απάντησε: «Ποτέ μην επιτρέψετε να εννοηθεί κάτι τέτοιο γιατί είναι αδύνατον οι εντολές του Θεού να είναι πονηρές, εφόσον μας δείχνουν τον δρόμο για τη ζωή.
Η λέξη «όμως» εκφράζεται πιο αναλυτικά: «Αρνούμαι ότι ο Νόμος είναι αμαρτία. Η θεωρία μου δεν οδηγεί σ’ αυτό, ούτε επιβεβαιώνω ότι ο Νόμος είναι αμαρτία. Αρνούμαι την κατηγορία εντόνως. Αλλά, κατά παρέκκλιση, εξακολουθώ να υποστηρίζω ότι είχε επίδραση στο να διεγείρει τις αμαρτίες. Χωρίς τον Νόμο ζούσα αδιάφορα ως προς την αμαρτία σαν ένα παιδί που ασυνείδητα έτρωγε απαγορευμένα φρούτα από τον κήπο του γείτονα του. Η αμαρτία φαίνεται ωραία και ευχάριστη στην αρχή και αυτή είναι η ύπουλη κατάσταση των αμαρτιών μας, ώστε θεωρούμε το απατηλό και πονηρό, συνηθισμένο και καλό ενώ το καλό μας φαίνεται περίεργο και βλαβερό.
ΡΩΜΑΙΟΥΣ 7:9-11
9 Υπήρξε εποχή που εγώ ζούσα χωρίς να έχω το νόμο. Μόλις όμως εμφανίστηκαν οι εντολές του νόμου, η αμαρτία ζωντάνεψε, 10 κι εγώ πέθανα. Έτσι, οι εντολές, που έπρεπε να με οδηγήσουν στη ζωή, με οδήγησαν στο θάνατο. 11 Κι αυτό, επειδή η αμαρτία εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία που της πρόσφεραν οι εντολές, με εξαπάτησε και με θανάτωσε μ’ αυτές.
Όπου δίνουμε εντολή, προκαλούμε ανυπακοή στην καρδιά του ανθρώπου και η επιθυμία για παράβαση αυξάνει πάντα. Ο Παύλος αναφέρεται στον εαυτό του από το εδάφιο 7 χρησιμοποιώντας το «Εγώ» επειδή βίωσε και ο ίδιος εκείνον τον άνθρωπο. Χωρίς τη γνώση του Νόμου ο άνθρωπος νομίζει ότι είναι σε μια πολύ κατάσταση, πολύ σίγουρος ότι όλα πάνε καλά, σαν να ήταν αναμάρτητος και ο πονηρός έχει πεθάνει στο σώμα του. Αλλά όταν η εντολή του Θεού ήρθε στη ζωή του, απέκτησε συνείδηση των αμαρτιών του και άκουσε μέσα του την εντολή να αρνηθεί την αμαρτία και να πεθάνει ως προς αυτήν γιατί ο Νόμος σημαίνει επίθεση του Θεού ενάντια στο ανθρώπινο εγώ, εφόσον ο εαυτός του δεν τίποτα άλλο εκτός από επιθυμία και περιέργεια. Κάθε συνάντηση με το Λόγο και την εντολή του Θεού σημαίνει θάνατος στο εγώ.
Άλλη μια φορά ο απόστολος μας εξηγεί ότι δεν υπάρχει άλλη λύση για την διαφθορά μας εκτός από το θάνατο του εαυτού μας. Αυτός ο πνευματικός θάνατος αποκαλύπτει την περίεργη αλήθεια ότι ο Νόμος μας δείχνει το δρόμο προς τη ζωή αλλά μας οδηγεί στο θάνατο. Μάλλον μας οδηγεί στην αυταπάρνηση και στην καταδίκη του Θεού εναντίον μας σε θάνατο και καταστροφή.
Η αμαρτία εμφανίστηκε στην αρχή γλυκιά όπως η ζάχαρη αλλά με οδήγησε στην ανυπακοή ενάντια στην αγιότητα του Θεού και των φυσικών νόμων. Με ωραίο ένδυμα μας εισήγαγε κατευθείαν στην κόλαση. Αυτό είναι τα ψέμα του Σατανά και η υπόσχεση του ο οποίος υπήρξε δολοφόνος από την αρχή. Με λόγια που έσταζαν μέλι και απατηλές ευκολίες μας προσκαλεί στον θάνατο.
ΡΩΜΑΙΟΥΣ 7:12-13
12 Συνεπώς ο νόμος είναι άγιος, και οι εντολές του επίσης άγιες και δίκαιες και καλές. 13 Να δεχτούμε, λοιπόν, πως το καλό με οδήγησε στο θάνατο; Και βέβαια όχι! Η αμαρτία με οδήγησε στο θάνατο μέσω του καλού, κι έτσι φάνηκε καθαρά τι είναι η αμαρτία: Εκδηλώθηκε σε όλη της την αμαρτωλότητα χρησιμοποιώντας τη θεϊκή εντολή.
Ο Παύλος, ο ειδήμων του Νόμου, ο οποίος υπήρξε πρωτύτερα Φαρισαίος, στεκόταν με φόβο μπροστά στην αλήθεια ότι η άγια αποκάλυψη του Θεού στην παλαιά διαθήκη δεν έκανε καλό στον άνθρωπο αλλά σκλήρυνε την καρδιά του και τον παρακινούσε να κάνει το κακό εφόσον η απαγόρευση δημιουργεί αντίδραση και εκείνο που είναι ευρέως αποδεκτό ως καλό και αγνό οδηγεί στον θάνατο. Ο Παύλος φώναξε: «Όχι! Αυτή η ανάλυση είναι λάθος. Το καλό αποκαλύπτει το κακό και προτρέπει τον αμαρτωλό να δεχτεί την θεραπεία και να αγωνιστεί για να σωθεί. Έτσι ο Θεός συχνά επιτρέπει στους ανθρώπους να βυθιστούν στην αμαρτία, να αναδείξουν την φύση τους ώστε να μπορούν να δουν τον εαυτό τους, και να ανησυχήσουν με τις συνέπειες των δικών σου αδικημάτων.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω Κύριε, μπροστά στην αγιότητά σου και την τελειότητα σου εμφανίζεται η δική μου διαφθορά και η ακαθαρσία μου. Συγχώρεσε μου την επιφανειακότητα στην ευσέβεια, και αφαίρεσε από το πρόσωπο μου με την δριμύτητα του Νόμου σου κάθε μάσκα που δημιουργείται με την υποκρισία μου ώστε να μπορώ να γνωρίσω και να ομολογήσω ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος από το να αποδεχτώ τον θάνατό σου πάνω στο σταυρό και να συνεχίσω να ζω μέσα σ΄ αυτό τον θάνατο για πάντα. Επειδή ο Νόμος σου μας καταδικάζει και παράγει μέσα μας μια άκαμπτη ασέβεια. Ω Κύριε, υποτάσσω τον εαυτό μου σε σένα ώστε να τον θεραπεύσεις, να τον σώσεις και να εμμένεις στο να θανατώνει το εγώ του και να ζει μαζί σου.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Πώς ο νόμος, ο οποίος είναι καλός για εμάς, μπορεί να γίνει λόγος για κακό και για θάνατο;
Θεέ μου, σπλαχνίσου με τον αμαρτωλό
(Λουκάς 18:13)