Previous Lesson -- Next Lesson
5. Ο Άνθρωπος χωρίς τον Χριστό πάντα αποτυχαίνει μπροστά στην αμαρτία (Ρωμαίους 7:14-25)
ΡΩΜΑΙΟΥΣ 7:14-25
14 Ξέρουμε, λοιπόν, καλά πως ο νόμος είναι θεϊκός, ενώ εγώ είμαι αδύναμος άνθρωπος, πουλημένος στην αμαρτία. 15 Έτσι, δεν ξέρω ουσιαστικά τι κάνω· δεν κάνω αυτό που θα ’θελα να κάνω αλλά, αντίθετα, ό,τι θα ’θελα να αποφύγω. 16 Κάνοντας όμως αυτό που κατά βάθος δε θέλω, αναγνωρίζω έμπρακτα πως οι εντολές του νόμου είναι σωστές. 17 Έτσι φτάνω πια στο σημείο να μη διαπράττω εγώ ο ίδιος το κακό αλλά η αμαρτία, που έχει εγκατασταθεί μέσα μου. 18 Η ίδια η συνείδησή μου μαρτυρεί γι’ αυτό: Δεν κατοικεί μέσα μου, δηλαδή στο είναι μου, το καλό. Απόδειξη είναι πως εγώ θέλω να κάνω το καλό, δεν βρίσκω όμως τη δύναμη να το μετατρέψω σε πράξη. 19 Κι έτσι, δεν κάνω το καλό που θα ’θελα, αλλά υπηρετώ το κακό, που δεν το θέλω. 20 Αν όμως κάνω αυτό που δε θέλω, τότε την πράξη μου δεν την καθορίζω πια εγώ αλλά η αμαρτία, που έχει θρονιαστεί μέσα μου. 21 Συνεπώς, η πείρα δείχνει ότι, ενώ εγώ θέλω να κάνω το καλό, οι πράξεις μου δείχνουν πως κάνω το κακό. 22 Εσωτερικά συμφωνώ και χαίρομαι με όσα λέει ο νόμος του Θεού. 23 Διαπιστώνω όμως πως η πράξη μου ακολουθεί έναν άλλο νόμο, που αντιστρατεύεται το νόμο με τον οποίο συμφωνεί η συνείδησή μου: Είναι ο νόμος της αμαρτίας που κυριαρχεί στην ύπαρξή μου και με κάνει αιχμάλωτό της. 24 Τι δυστυχισμένος, αληθινά, που είμαι! Ποιος μπορεί να με λυτρώσει από την ύπαρξη αυτή, που έχει υποταχθεί στο θάνατο; 25 Ας ευχαριστήσουμε το Θεό που το έκανε αυτό, με το σωτήριο έργο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Άρα, λοιπόν, εγώ ο ίδιος, ενώ συμφωνώ θεωρητικά με το νόμο του Θεού, στην πράξη είμαι υποταγμένος στο νόμο της αμαρτίας.
Ο Παύλος πώς ο φυσικός άνθρωπος ζει χωρίς τον Χριστό κάτω από τον φοβερό εφιάλτη του Νόμου. Δεν διευκρινίζει αυτό το ανάγνωσμα, το οποίο αποτελεί την κορυφή στην αυτοπραγμάτωση μέσω φιλοσοφικών φαντασιών ή ιδεολογιών, αλλά ξεσκεπάζει τον φυσικό άνθρωπο μέσω μιας συναρπαστικής προσωπικής μαρτυρίας. Το Άγιο Πνεύμα είχε μαλακώσει την αποστολική του συνείδηση ώστε ένιωθε την ελάχιστη απόσταση από το θέλημα του Θεού ως μια κρίσιμη κατάσταση.
Ο Παύλος λέει, « Είμαι σαρκικός όσο κοιτάω τις δικές μου ικανότητες. Κάθε άνθρωπος είναι σαρκικός επειδή έχει χάσει την εικόνα της δόξας του Θεού που έχει δοθεί ήδη σ’ αυτόν. Όλοι έχουν αμαρτήσει και στερούνται της δόξας του Θεού. Όλοι μαζί έγιναν διεφθαρμένοι και το πνεύμα του Νόμου τους τιμωρεί στις συνειδήσεις τους για τον εγωισμό τους που υπερηφανεύονται. Οι άγιοι ειδικά χάνουν την ελπίδα του λόγου του Θεού επειδή ακούν τη δήλωση: «Θα είστε άγιοι γιατί εγώ είμαι άγιος», ή συντρίβονται από την εντολή του Ιησού «θα είσαστε τέλειοι όπως ακριβώς ο Πατέρας σας στον ουρανό είναι τέλειος.» Ο Παύλος ομολογεί με ψυχικό πόνο ότι ο φυσικός άνθρωπος δε μπορεί να πραγματοποιήσει το θέλημα του Θεού με τη δική του δύναμη. Πόσο άσχημο είναι να ομολογείς την αδυναμία της ανθρώπινης δύναμης!
Παραταύτα, υπάρχει μια μεγάλη λαχτάρα σε κάθε άνθρωπο να κάνει το καλό και να ζει αγνά και άγια. Οι πιο ταπεινοί των ανθρώπων έχουν αυτή τη λαχτάρα. Γι’ αυτό το λόγο, δεν πρέπει να μιλάμε μόνο για την αμαρτία και τη δύναμη της ή να είμαστε αλαζονικοί με τα πλήθη, αλλά είναι απαραίτητο να αναγνωρίζουμε τα απομεινάρια του νόμου του Θεού στο μυαλό όλων, εφόσον κανένας άνθρωπος δεν είναι τόσο κακός ώστε να μη θέλει να είναι καλός. Είναι λυπηρό το γεγονός ότι αυτός που επιδιώκει να ανταποκριθεί σ’ αυτή την επιθυμία αποτυγχάνει συνεχώς και ενεργεί ενάντια στην καλή του θέληση. Αυτό είναι το παράξενο με τον άνθρωπο. Είναι ένας εχθρός στον ίδιο του τον εαυτό. Προδίδει την καλή του θέληση και προσπερνά τη φωνή της συνείδησης του. Η αμαρτία μέσα μας είναι πιο δυνατή από το μυαλό μας και ο νόμος του Θεού κυριαρχεί πάνω σε κάθε άνθρωπο παρά τις καλές του προθέσεις.
Γιατί δε μπορούμε να ζούμε αγνά και να συνεχίσουμε να είμαστε μέσα στην αγάπη του Θεού; Επειδή ο άνθρωπος χωρίς τον Θεό κατέχεται από την αμαρτία. Η πιθανότητα να κάνει κάποιος κακό ανάμεσα στους πιστούς αν δεν προστατεύονταν από τον ίδιο τον Χριστό. Μέσα στο σώμα μας δεν έχουμε τη δύναμη να εκτελούμε το θέλημα του Θεού. Μια τέτοια απόφαση συνεπάγεται τη μεγαλύτερη εξομολόγηση της χρεωκοπίας του ανθρώπου. Ο ίδιος ο Παύλος το ομολόγησε όταν είπε, «Γνωρίζω ότι μέσα μου (δηλαδή στη σάρκα μου) τίποτα καλό δεν κατοικεί. Ενώ εγώ θέλω να κάνω το καλό, οι πράξεις μου δείχνουν πως κάνω το κακό.» Ομολογείς αυτό το γεγονός και εσύ μαζί με τον Παύλο και παραδέχεσαι ότι είσαι ένας παραβάτης; Θα αφιερώσεις τον μολυσμένο σου εαυτό στην χάρη του αιώνιου Κριτή;
Ο απόστολος αποκαλεί τον κάθε άνθρωπο δούλο της αμαρτίας επειδή η δύναμη της εξελίχθηκε σε ένα είδος νόμου τον οποίο αποκαλεί νόμο της αμαρτίας. Η υποδούλωση μας στο κακό έγινε ένας νόμος και αυτά τα δεσμά έγιναν οδυνηρά σε μας επειδή στο μυαλό μας γνωρίζουμε τα καθήκοντα μας και θέλουμε να τα κάνουμε αλλά δε μπορούμε. Αυτό σημαίνει απελπισία επειδή ο εαυτός σου ταρακουνάει τα σίδερα της φυλακής σου και δε μπορεί να την εγκαταλείψει. Είμαστε όλοι δούλοι του εγωισμού μας. Ωστόσο, ο Χριστός σε καλεί, την ίδια στιγμή σε κάτι όχι λιγότερο από την τελειότητα του Θεού. Έτσι αναγνώρισες την σχιζοφρένεια σε κάθε άνθρωπο; Θέλει το καλό αλλά δε μπορεί να το κάνει από μόνος του.
Δεν υπάρχει λοιπόν βοήθεια; Ο Παύλος μας οδηγεί στο τελευταίο βάθος της γνώσης του μολυσμένου εαυτού μας, ότι δηλαδή δεν επιθυμούμε σωτηρία για τον εαυτό μας μέσα από την αυτοδικαίωση μας, την ακεραιότητα, τι ικανότητες μας ή τον ίδιο τον νόμο. Αυτή η μαρτυρία του απόστολου σε απελεύθερωσε από την επιφανειακή σου πίστη και σε οδήγησε στην απαισιοδοξία όσον αφορά όλους τους ανθρώπους; Οι παιδαγωγοί είναι τότε ψεύτες και οι φιλόσοφοι ανόητοι αν στερούνταν τη σοφία του Αγίου Πνεύματος. Δεν αναγνωρίζουν τα όρια τους. Ευλογημένος είναι ο πιστός που γνώρισε μπροστά στην αγιότητα του Θεού ότι ο ίδιος από μόνος του είναι ψεύτης, αμαρτωλός και φθαρτός. Ευλογημένος είναι ο άνθρωπος που συνειδητοποίησε την αυστηρή κρίση του νόμου για τον υποδουλωμένο εαυτό του και απελευθερώθηκε από κάθε τάση για ανθρώπινη δικαιοσύνη που δεν πιστεύει στην υπεράσπιση του αλλά εμπιστεύεται μόνο τον Χριστό.
Δόξα στον Θεό! Γιατί ο Ιησούς Χριστός είναι ο Νικητής χωρίς τον οποίο είμαστε χαμένοι και με αυταπάτες όπως όλοι οι άλλοι. Μας έχει δώσει την αλήθεια και μια νέα δύναμη. Το Άγιο του Πνεύμα μας δίνει ζωή, και μας παρηγορεί δίνοντας μας συγκεκριμένη ελπίδα στον μόνο Σωτήρα.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω άγιε Πατέρα, σε λατρεύουμε και σε δοξάζουμε με όλη την καρδιά μας, επειδή δε μας εγκατάλειψες στην απελπισία αλλά έστειλες σε μας τον Υιό σου τον Χριστό, τον Σωτήρα και Λυτρωτή όλων, και μέσω της δικαιοσύνης του το Πνεύμα σου ήρθε σε μας. Ανοίγουμε το στόμα μας σε εκείνον ώστε να ανοίξει εκείνος τη φυλακή των αμαρτιών μας και να μας αφιερώσεις σε μια ιερή συμπεριφορά, μαζί με όλους τους πιστούς στο έθνος μας και σε όλο τον κόσμο.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Τι εξομολογήθηκε ο Παύλος για τον εαυτό του και τι σημαίνει αυτή η ομολογία για μας;
Δεν κατοικεί μέσα μου, δηλαδή στο είναι μου, το καλό
Απόδειξη είναι πως εγώ θέλω να κάνω το καλό
δεν βρίσκω όμως τη δύναμη να το μετατρέψω σε πράξη.
Κι έτσι, δεν κάνω το καλό που θα ’θελα
αλλά υπηρετώ το κακό, που δεν το θέλω.
(Ρωμαίους 7:18-19)