Previous Lesson -- Next Lesson
3. Το Άγιο Πνεύμα Αποτρέπει τους Αποστόλους να Πάνε σε Συγκεκριμένα Μέρη (Πράξεις 16:6-10)
ΠΡΆΞΕΙΣ 16:6-10
6 Ύστερα διέσχισαν τη Φρυγία και τη Γαλατία, επειδή το Άγιο Πνεύμα δεν τους άφησε να κηρύξουν το ευαγγέλιο στην επαρχία της Ασίας. 7 Όταν ήρθαν στα σύνορα της Μυσίας, ήθελαν να συνεχίσουν το δρόμο για τη Βιθυνία, το Άγιο Πνεύμα όμως δεν τους άφησε. 8 Έτσι παρέκαμψαν τη Μυσία και κατέβηκαν στην Τρωάδα. 9 Εκεί ο Παύλος είδε τη νύχτα ένα όραμα: ένας Μακεδόνας στεκόταν μπροστά του και τον παρακαλούσε μ’ αυτά τα λόγια: «Πέρασε στη Μακεδονία και βοήθησέ μας». 10 Όταν είδε το όραμα, αμέσως ψάξαμε για πλοίο να πάμε στη Μακεδονία, γιατί ήμασταν βέβαιοι ότι μας είχε προσκαλέσει ο Κύριος να τους φέρουμε το μήνυμα του ευαγγελίου.
Μερικές φορές ο Χριστός δοκιμάζει τους αποστόλους του μέσα από δύσκολα τεστ. Ένα από αυτά είναι η σιωπή του στις προσευχές τους, ή η απόρριψη των σχεδίων τους παρά τις πιεστικές απαιτήσεις τους.
Ο Παύλος και ο Σίλας διέσχισαν μαζί τις εκκλησίες στην Δέρβη, τα Λύστρα, το Ικόνιο και την Αντιόχεια της Ανατολίας, όπου και κήρυξαν και τελικά έφτασαν στα σύνορα της προηγούμενης διακονίας. Όμως το αρχικό σχέδιο να επισκεφτούν και να ενδυναμώσουν τις εκκλησίες σε βρεφική ηλικία έφτασε στο τέλος του. (15:36) Τώρα τι θα έπρεπε να κάνουν; Θα έπρεπε να πάνε προς τα πίσω ή προς τα μπροστά;
Εκείνοι οι κήρυκες προσευχήθηκαν ο Κύριος να τους οδηγήσει αν ήθελε να μπουν στην Έφεσο, τη σημαντική πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής επαρχίας της Ασίας. Το Άγιο Πνεύμα αρνήθηκε και είπε «όχι». Θα έπρεπε να γυρίσουν πίσω; Και πάλι είπε «Όχι». Θα έπρεπε να μείνουν στο Ικόνιο; Όχι, Όχι. Οι άνθρωποι του Θεού δεν είχαν ιδιαίτερα σχέδια. Είναι πιθανόν ο Παύλος να ήθελε να πάει στην Έφεσο, το κέντρο της Ρωμαϊκής επαρχίας αλλά δεν τόλμησε να ταξιδέψει για να μην εναντιωθεί στο θέλημα του Κυρίου του. Έτσι ζητούσε την οδηγία του συνεχώς, γνωρίζοντας ότι κάθε πρόοδος στη βασιλεία του Θεού χωρίς την εντολή του Κυρίου είναι αμαρτία, η οποία υπόκειται σε γρήγορη αποτυχία.
Ο Σίλας ήταν προφήτης (15:32) μέσω του οποίου το Άγιο Πνεύμα μιλούσε απευθείας. Αυτό το Πνεύμα είχε ήδη επιβεβαιώσει τους Εθνικούς πιστούς για την ελευθερία τους από την υποταγή στο νόμο. Αλλά ο Σίλας δεν άκουσε μια απάντηση από τον Θεό για το πού έπρεπε να πάνε και τι έπρεπε να κάνουν. Το Πνεύμα του Θεού είχε απορρίψει όλα τα σχέδια τους. Επιτέλους πήγαν προς τα βόρεια με εμπιστοσύνη στον Θεό και μετά προς τα ανατολικά προς τη Γαλατία και μετά δυτικά. Από εκεί πήγαν για ακόμη μια φορά βόρεια μέχρι που έφτασαν, μετά το εξουθενωτικό ταξίδι και κάτω από τη μυστική καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος στην Τρωάδα, στην ακτή της Μεσογείου, όπου η θάλασσα ήταν μπροστά στα μάτια τους και δεν μπορούσαν να κινηθούν πιο μακριά.
Ο Θεός δεν τους μιλούσε. Για ποιο λόγο; Πιθανότατα θυμήθηκαν τη δυσάρεστη διαμάχη με τον Βαρνάβα και το χωρισμό τους από αυτόν εξαιτίας του Μάρκου. Διέπραξαν κάποιο λάθος και έτσι με αυτό τον τρόπο είχαν λυπήσει το Άγιο Πνεύμα και τον έκαναν να απομακρυνθεί από αυτούς; Επίσης σκέφτηκαν την περιτομή του Τιμόθεου. Ήταν αυτή η τελετή αντίθετη με την ελευθερία από τον νόμο και εξαιτίας αυτού περιορίστηκε η πνευματική τους δύναμη; Είναι πιθανόν ο σχηματισμός της ομάδας τους να μην ικανοποίησε τον Κύριο; Μήπως διέπραξε κανείς τους κάποια συγκεκριμένη αμαρτία; Έκαναν κάποιο λάθος στις αρχές του κηρύγματος τους; Αυτές οι ερωτήσεις τους οδήγησαν προς τη μετάνοια, την συντριβή, τις ένθερμες προσευχές και στο να κρατιούνται γερά από την πίστη τους μέσω της χάρης μόνο. Πρόσφατα συνειδητοποίησαν ότι ούτε η υπακοή τους στον Χριστό, ούτε το αλάθητο τους ήταν ο λόγος για την ευλογία, για τους καρπούς τους και τη ροή της δύναμης του Θεού μέσα τους, αλλά μόνο η χάρη του Χριστού ήταν που είχε επιλέξει, καλέσει, διορίσει, αγιάσει και διατηρήσει όλα αυτά. Οι ιεροκήρυκες δεν είχαν καμία αξία. Η συμπεριφορά τους δεν ήταν σε καμία περίπτωση εγγύηση για το έργο. Είναι μόνο η πίστη στην ελεύθερη χάρη εκείνου που σταυρώθηκε η οποία παράγει τους καρπούς, την ευχαριστία και την ειρήνη. Το αίμα του Χριστού μας εξαγνίζει από όλες μας τις αμαρτίες και μας διατηρεί σε κοινωνία με τον Θεό. Η συμφιλίωση πάνω στο σταυρό είναι ο μόνος λόγος για την εξουσία των ποιμένων του Κυρίου.
Μετά από μακροχρόνιους αγώνες για την πίστη, τις νύχτες της αυτοκριτικής και μετά από τη συντριβή σε πλήρη μετάνοια ο Θεός ξαφνικά μίλησε στον Παύλο σε ένα όραμα. Ο Παύλος είδε ένα άνδρα ντυμένο σαν Μακεδόνα να στέκεται στη διπλανή ακτή, φωνάζοντας: «Έλα στην Μακεδονία και βοήθησε μας!». Δεν ήταν ο Χριστός που είχε εμφανιστεί στον Απόστολο των Εθνικών αλλά ένας απλός χωρικός που αναζητούσε τη σωτηρία και εξέφραζε την ανάγκη του. Αυτό το κάλεσμα για σωτηρία αντιπροσωπεύει την ανάγκη ολόκληρης της Ευρώπης για το φως της Ανατολής και το αντίστροφο.
Μετά οι τρεις άνδρες συζήτησαν για την ερμηνεία του οράματος και αναγνώρισαν με τη βεβαιότητα του Αγίου Πνεύματος ότι ο Ιησούς δεν ήθελε αυτοί να είναι στην Ασία αλλά τους έστελνε δυτικά προς τη Ρώμη. Αυτοί κατάλαβαν το όνειρο εξ ολοκλήρου ως θεία κλήση και ως απαίτηση να κηρύξουν το ευαγγέλιο στο έθνος του Μεγάλου Αλέξανδρου.
Αμέσως εκείνοι οι κήρυκες υπάκουσαν στο κάλεσμα και έψαχναν για πλοίο. Δεν μελέτησαν την Μακεδονική γλώσσα ούτε ζήτησαν γνωριμίες και μεσάζοντες εκεί αλλά ξεκίνησαν μόλις το Άγιο Πνεύμα τους μίλησε μετά τη μακρά σιωπή, και ανακάλυψαν τη χάρη του που τους έδινε το φως και καθοδήγηση για ένα νέο ορίζοντα. Τώρα που είχε φύγει το βάρος που τους πίεζε και μεγάλη χαρά τους πλημμύρισε, απέπλευσαν τραγουδώντας πνευματικά τραγούδια και ύμνους, επειδή η καταιγίδα της αγάπης του Θεού είχε ξεσπάσει για άλλη μια φορά στο ταξίδι τους.
Από το εδάφιο 10 ο Λουκάς, ο συγγραφέας του βιβλίου, αλλάζει τη διήγηση του από το τρίτο πρόσωπο στο πρώτο πληθυντικό πρόσωπο, ξεκινώντας τον λόγο του με το «Εμείς». Ο λόγος για αυτό το λογοτεχνικό φαινόμενο είναι ότι ο γιατρός εντάχθηκε στην συντροφιά του Παύλου στην Τρωάδα την κατάλληλη στιγμή που είχε ορίσει ο Θεός πριν ξεκινήσουν για το θερισμό στις νέες χώρες κατά τη διάρκεια του δεύτερου ταξιδιού. Από τώρα και μπρος θα ακούμε τα νέα από ένα αυτόπτη μάρτυρα για τα θαύματα του ζωντανού Χριστού που εκτελούνταν μέσω των υπηρετών του στην θριαμβευτική πορεία του στην Ευρώπη.
Ο Λουκάς ήταν σίγουρος ότι ο Κύριος τον είχε ενώσει με τους τρεις άνδρες ώστε να μπορεί να δοξαστεί τον όνομα του Κυρίου συνολικά. Είναι πιθανό ότι αυτός γνώριζε τον Παύλο από πριν όταν ήταν στην Αντιόχεια της Συρίας και τώρα συνεργάστηκαν για να ανοίξουν την Ευρώπη για τον Χριστό.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω Κύριε Ιησού Χριστέ, σε ευχαριστούμε μαζί με τους τρεις άνδρες επειδή εσύ κάλεσες εμάς που είμαστε άκαρποι και ανάξιοι για να δοξάσουμε το όνομα σου στο περιβάλλον μας. Φύλαξε μας από ασύνετα βήματα και εξάγνισε τα σχέδια μας ώστε να κάνουμε το θέλημα σου, και να αναγνωρίσουμε την ώρα και το μέρος στο οποίο μπορούμε να σε δοξάσουμε.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Ποιο είναι το νόημα της απαγόρευσης του Αγίου Πνεύματος στους πιστούς στο να κάνουν την διακονία τους και ποιο είναι το νόημα της κλήσης τους σε μια νέα διακονία;