Previous Lesson -- Next Lesson
2. Η Ενίσχυση των Εκκλησιών της Συρίας και της Ανατολίας και η επιλογή του Τιμόθεου για την Διακονία (Πράξεις 16:1-5)
ΠΡΆΞΕΙΣ 16:1-5
1 Ο Παύλος έφτασε στη Δέρβη και ύστερα στα Λύστρα. Εκεί ζούσε ένας χριστιανός που λεγόταν Τιμόθεος. Η μητέρα του ήταν χριστιανή ιουδαϊκής καταγωγής κι ο πατέρας του Έλληνας. 2 Στους χριστιανούς των Λύστρων και του Ικονίου είχε καλή φήμη. 3 Ο Παύλος θέλησε να τον πάρει μαζί του για συνοδό. Για να διευκολύνει τη δράση του μεταξύ των Ιουδαίων εκείνης της περιοχής, τού έκανε περιτομή, γιατί όλοι ήξεραν πως ο πατέρας του ήταν Έλληνας. 4 Στις πόλεις απ’ όπου περνούσαν, γνωστοποιούσαν στους πιστούς τις αποφάσεις που είχαν λάβει οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι στην Ιερουσαλήμ, και τους πρότρεπαν να τις τηρούν. 5 Έτσι, οι εκκλησίες στερεώνονταν στην πίστη και μεγάλωναν κάθε μέρα και πιο πολύ.
Ο Παύλος ανέβηκε από την Ταρσό, την εκθαμβωτική πόλη με τα στάδια της και τα πανεπιστήμιά της μέχρι τα ψηλά, άγρια βουνά του Ταύρου. Διέσχισε μεγάλες αποστάσεις με τα πόδια στις υψηλές ξηρές πεδιάδες της Ανατολίας μέχρι που έφτασε, μετά από μεγάλο κόπο, στην Δέρβη. Βλέπουμε τι ανεξέλεγκτη λαχτάρα είχε αυτός ο κήρυκας για τις εκκλησίες του ώστε δεν προστάτευε τον εαυτό του για να έχει ασφάλεια ενάντια στους κινδύνους καθώς το σχέδιο του ήταν να δει τους αγαπημένους του αδελφούς. Πόσο μάλλον ο Χριστός με εμάς τους πιστούς με την έλευσή του σίγουρα θα είναι ενωμένος μαζί μας για πάντα αφού μας λύτρωσε στο σταυρό; Ο Κύριος μας λαχταρά και έρχεται σε μας σύντομα.
Στη Δέρβη ο Παύλος και ο Σίλας ενδυνάμωσαν τα μέλη της εκκλησίας και τους είπαν για την προσευχόμενη εκκλησία στην Αντιόχεια. Τους επιβεβαίωσαν για την ελευθερία τους από τον νόμο με την οποία η μητέρα εκκλησία στην Ιερουσαλήμ είχε συμφωνήσει. Ο Σίλας ήταν ένα εξουσιοδοτημένο μέλος εκείνης της εκκλησίας και γι’ αυτό το λόγο η δήλωση τους έγινε επίσημη. Ο Σίλας επίσης ως προφήτης του Αγίου Πνεύματος διακήρυξε ευθέως ότι οι Εθνικοί αναγεννιούνται χωρίς να τηρούν τον νόμο και λαμβάνουν την κατοίκηση του Αγίου Πνεύματος ελεύθερα χωρίς τα έργα του ανθρώπου αλλά μέσω της πίστης στον Χριστό. Αυτή η διακήρυξη ήταν τόσο μεγάλη, επαναστατική και ουσιώδης ώστε όλοι οι ακροατές άνοιξαν τις καρδιές τους στο πνεύμα της χάρης που έρεε μέσα από την Καινή Διαθήκη.
Όταν οι δύο κήρυκες έφτασαν στα Λύστρα, είδαν εκεί ένα νεαρό άνδρα που ονομάζονταν Τιμόθεος, ο οποίος είχε πιστέψει κατά τη διάρκεια του προηγούμενου ταξιδιού του Παύλου, όταν ο τελευταίος λιθοβολήθηκε σε εκείνη την πόλη. Ο νεαρός άνδρας είχε Έλληνα πατέρα και Ιουδαία μητέρα και ξεχώριζε για την θερμή αγάπη του και την καλοσυνάτη σοφία του. Είχε ενδυναμώσει, ενθαρρύνει, ενώσει και οικοδομήσει τις εκκλησίες χωρίς προηγούμενη εξουσιοδότηση από τους αποστόλους. Επίσης, ταξίδεψε στο Ικόνιο και επισκέφτηκε τους αδελφούς εκεί. Έτσι ήταν γνωστός σε όλους τους Χριστιανούς και αναγνωρίζονταν ως ένας πιστός υπηρέτης του Χριστού.
Ο Παύλος ένιωσε τη διορατικότητα του Αγίου Πνεύματος ότι αυτός ο νεαρός άνδρας μπορούσε να τον βοηθήσει και τον αποκάλεσε σύντροφο του στα μεγάλα και επικίνδυνα ταξίδια του. Στην πραγματικότητα, κανείς από εκείνους που συνόδευσαν τον πάσχοντα απόστολο δεν ήταν τόσο πιστός όσο ο Τιμόθεος ώστε ο Παύλος τον αποκάλεσε πιστό του γιο εν Κυρίω, ο οποίος οικοδόμησε τις ψυχές στις νέες εκκλησίες στους Φιλίππους, στην Κόρινθο και σε άλλα μέρη. Και όπου ο απόστολος δεν μπορούσε να μείνει πολύ, ο Τιμόθεος ολοκλήρωνε το έργο του Παύλου (Φιλιππησίους 2:20. Α’ Κορινθίους 4:17). Το πιο πιθανό είναι μετά το θάνατο του Παύλου ο Τιμόθεος να έγινε ο διάδοχος του απόστολου στην μεγάλη εκκλησία στην Έφεσο. Εκεί εφάρμοσε ότι είχε γράψει σ’ αυτόν ο απόστολος στις επιστολές του και αυτές οι επιστολές έγιναν ο βασικός οδηγός για οικοδόμηση εκκλησιών ακόμη και σήμερα.
Ένα θεωρητικό πρόβλημα ήρθε στο προσκήνιο προσκαλώντας αυτόν τον δραστήριο νεαρό άνδρα, τον Τιμόθεο να είναι ο συνταξιδιώτης του Παύλου, επειδή η μητέρα του ήταν Ιουδαία και ο Πατέρας του Έλληνας. Ένας τέτοιος γάμος θεωρούνταν παράνομος σύμφωνα με τον Ιουδαϊκό νόμο εκείνη την εποχή και συνεπώς ο νεαρός άνδρας θεωρούνταν επίσης παράνομος. Ο Παύλος έκανε περιτομή στον Τιμόθεο όχι για την δικαίωση του ή το αγιασμό του αλλά ως μια πράξη σκοπιμότητας ώστε οι Ιουδαίοι να μην ολισθαίνουν επικρίνοντάς τον. Έτσι ο νεαρός άνδρας έγινε Ιουδαίος και πήρε την υπηκοότητα της μητέρας του. Μπορούσε έτσι να συμμετάσχει με τους Ιουδαίους στην κοινωνική τους ζωή και την ίδια στιγμή ήταν Έλληνας, υπηρετώντας τους Έλληνες μέσω του κηρύγματος του. Ο Παύλος έκανε περιτομή στον Τιμόθεο όχι ως υποχώρηση στη δουλεία του νόμου αλλά ως πρόοδο στον δρόμο της αγάπης. Δεν έκανε την περιτομή στον μαθητή του για να κερδίσει τους Εθνικούς αλλά τους Ιουδαίους. Το κήρυγμα δεν δεσμεύεται σε ένα συμπαγές καλούπι αλλά συμβαδίζει με την ελευθερία της αγάπης που θυσιάζεται, η οποία αφιερώνεται ψυχή τε και σώματι στην υπηρεσία.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω Κύριε Ιησού Χριστέ, σε ευχαριστούμε γιατί έδωσες στον Τιμόθεο μια δεύτερη γέννηση, τον έκανες πνευματικό γιο σου και τον γέμισες με δώρα του Αγίου Πνεύματος ώστε να μπορεί να οικοδομήσει τις εκκλησίες σου και να ετοιμαστεί για το δύσκολο ιεραποστολικό ταξίδι. Βοήθησε μας επίσης να σε ακολουθούμε, να συμμετέχουμε στην ανοικοδόμηση της εκκλησίας σου με πίστη και να κερδίσουμε ψυχές στο όνομα σου.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Η περιτομή του Τιμόθεου ήταν απαραίτητη ή όχι; Γιατί;