Previous Lesson -- Next Lesson
1. Ο Χωρισμός του Παύλου Από τον Βαρνάβα (Πράξεις 15:36-41)
ΠΡΆΞΕΙΣ 15:36-41
36 Ύστερα από λίγες μέρες ο Παύλος είπε στο Βαρνάβα: «Ας επιστρέψουμε να επισκεφθούμε τους αδελφούς μας σ’ όλες τις πόλεις όπου έχουμε κηρύξει το λόγο του Κυρίου, να δούμε πώς είναι». 37 Ο Βαρνάβας σκέφτηκε να πάρει μαζί και τον Ιωάννη, που λεγόταν και Μάρκος. 38 Ο Παύλος όμως επέμενε να μην πάρουν μαζί τους αυτόν που τους είχε εγκαταλείψει στην Παμφυλία και είχε διακόψει τη συνεργασία μαζί τους. 39 Προκλήθηκε τότε ζωηρή διαφωνία, ως το σημείο να χωρίσουν ο ένας από τον άλλο. Ο Βαρνάβας πήρε το Μάρκο και πήγε με πλοίο στην Κύπρο. 40 Ο Παύλος διάλεξε το Σίλα για συνοδό του και ξεκίνησε, αφού πρώτα οι αδελφοί τον εμπιστεύτηκαν στη χάρη του Θεού. 41 Περιόδευε, λοιπόν, τη Συρία και την Κιλικία, στηρίζοντας τις εκκλησίες στις χώρες αυτές.
Όπου υπάρχει ένα κάλεσμα του Θεού η δύναμή του γίνεται πραγματικότητα μέσα στους αποστόλους. Και όπου ένας ποιμένας δεν καλείται από τον Κύριο, η διακονία του παραμένει νεκρή και το αξίωμα του είναι μια θανατηφόρα, χωρίς δύναμη Θεού καταστροφή. Ο Παύλος δε μπορούσε συνεχώς να κοιμηθεί με ειρήνη όσο βρισκόταν στην ακμάζουσα εκκλησία της Αντιόχειας, γιατί έβλεπε πώς τα πνευματικά παιδιά της Ανατολίας, στα οποία είχε δώσει το Άγιο Πνεύμα μια δεύτερη γέννηση μέσω του κηρύγματος του, ζούσαν σαν πνευματικά βρέφη σε ένα εχθρικό περιβάλλον. Έτσι ο Παύλος προσέγγισε όλους τους αδελφούς στις διαφορετικές εκκλησίες της Συρίας και της Μικράς Ασίας για να ποτίσουν τις οάσεις του ουρανού στις ερήμους του κόσμου.
Ο Παύλος δεν είπε: «Θα πάω μόνος», αλλά «Ας πάμε μαζί» γνωρίζοντας ότι το Άγιο Πνεύμα διάλεξε αυτόν και τον Βαρνάβα για μια κοινή διακονία και Αυτό ευλόγησε εξαιρετικά αυτή τη διακονία των δύο με δύναμη, εξουσία και καρπούς. Ο Βαρνάβας, ο μεγαλύτερος σε ηλικία σ’ αυτήν την ομάδα ήταν προετοιμασμένος να συνοδέψει τον Παύλο για άλλη μια φορά σε αυτό το επίπονο δεύτερο ιεραποστολικό ταξίδι με τους μακριούς δρόμους του, τους βίαιους κινδύνους, με προβλήματα και διώξεις. Δεν υπήρχε καμία αποκάλυψη αυτόν τον καιρό από το Άγιο Πνεύμα όσον αφορά το ταξίδι των αποστόλων για την διακονία τους, αλλά ήταν μια πρόταση από τον ίδιο τον Παύλο που λαχταρούσε, με την ραγισμένη του καρδιά για την κατάσταση στις εκκλησίες, να δει τους αδελφούς άλλη μια φορά.
Είναι πιθανόν ο Βαρνάβας, όπως και πριν, να επιθυμούσε να ταξιδέψει πρώτα στην Κύπρο, την πατρίδα του, όπου δεν διαβάζουμε ότι κάποια εκκλησία ιδρύθηκε εκεί. Αλλά ο Παύλος δεν ήθελε να χτυπήσει όσο το σίδερο ήταν κρύο αλλά να προχωρήσει αμέσως στους γόνιμους αγρούς. Το οδυνηρό γεγονός το οποίο αναφέρεται στους Γαλάτας 2:18, μπορεί να είχε συμβεί μόνο λίγες μέρες πριν, όταν οι απόστολοι Βαρνάβας και Πέτρος ήρθαν σε σύγκρουση με τις συνειδήσεις τους με σκοπό να ευχαριστήσουν τους Ιουδαίους Χριστιανούς και απείχαν από το να δειπνούν με τους Εθνικούς, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα μεγάλο κενό, γιατί αυτοί οι απόστολοι είχαν δείξει ανυπακοή στην ελευθερία του ευαγγελίου για χάρη της αγάπης για τον νόμο, φοβούμενοι τις γλώσσες των φανατικών στην Ιερουσαλήμ.
Τελικά όταν ο Βαρνάβας ήθελε να πάρει τον Ιωάννη Μάρκο, τον ανεψιό του, για μια φορά ακόμη μαζί τους στο δεύτερο ιεραποστολικό ταξίδι τους για να τον εκπαιδεύσει για την διακονία του, ο Παύλος εξερράγη και μια δυσάρεστη διαμάχη ξέσπασε μεταξύ των δύο έμπειρων αδελφών γιατί ο απόστολος των Εθνών είδε στον νεαρό Μάρκο έναν δειλό, αδύναμο άνδρα που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τη διακονία και να αποτρέψει την ευλογία. Ο Παύλος αντιτάχθηκε τόσο πολύ που δεν μπορούσε να ακούσει τα λόγια του Βαρνάβα, του πατρικού μεσολαβητή, σε τέτοιο σημείο που ο Βαρνάβας δεν είχε άλλη εναλλακτική παρά να πάρει τον ανιψιό του και να πλεύσει μαζί του στην Κύπρο. Με αυτό τον τρόπο ο Βαρνάβας απέδειξε, για ακόμη μια φορά, ότι ήταν ένας ευλογημένος συνδετικός κρίκος ανάμεσα σε ένα σημαντικό υπηρέτη της βασιλείας του Θεού και της εκκλησίας, εφόσον είχε ήδη εισάγει τον Σαύλο, ως νέο πιστό, στην οικογένεια των αποστόλων οι οποίοι τον φοβόντουσαν. Ο Κύριος ευλόγησε τη συνοδεία του Βαρνάβα με τον Μάρκο, ώστε ο τελευταίος έγινε ένας διάσημος ευαγγελιστής. Δεν διαβάζουμε τίποτα για τον Μάρκο στις Πράξεις των Αποστόλων μετά από αυτό το περιστατικό. Αλλά ο Παύλος γράφει στις επιστολές του ότι είχε δεχτεί τον Μάρκο, τον σοφό, στην συνοδεία του. Αυτό προφανώς έγινε μετά τον θάνατο του Βαρνάβα. Έτσι ο Μάρκος έγινε συνεργάτης του Παύλου και επίσης συνεργάτης του Πέτρου και ο ίδιος έγραψε το αποτελεσματικό ευαγγέλιο που φέρει το όνομα του.
Αμέσως μετά την διαφωνία, δύο ιεραποστολικές ομάδες προέκυψαν και οι δύο είχαν δίκιο αλλά η αγάπη του Θεού έγινε μεγαλύτερη καθώς υπήρξε αμοιβαία συγχώρηση και ευλογία. Ο Παύλος διάλεξε τον Σίλα, έναν Ιουδαίο αναγεννημένο από την Ιερουσαλήμ, ως σύντροφο στο έργο του, γιατί το αποστολικό συμβούλιο τον είχε διορίσει ως μάρτυρα στη σωστή άποψη του Παύλου και τον έστειλαν στην Αντιόχεια μαζί του για να επιβεβαιώσει το μήνυμα της χάρης στους Εθνικούς πιστούς που ήταν χαμένοι όσον αφορά τον νόμο. Ο Σίλας είχε επίσης Ρωμαϊκή υπηκοότητα, κάτι που τον βοήθησε πολύ στα ταξίδια του ανάμεσα στις περιοχές της Μεσογείου. Ήταν συνεργάτης του Παύλου όταν έγραψε την επιστολή προς Θεσσαλονικείς. Πριν από αυτό, έμαθε με τον Παύλο πώς να αντέχει τα βάσανα στις φυλακές. Κατόπιν διαβάζουμε ότι ο Σίλας, πιθανότατα, κατά τη διάρκεια της φυλάκισης του Παύλου, συνόδεψε τον Πέτρο στο ταξίδι του για να επιθεωρήσει τις εγκαταλειμμένες εκκλησίες (Α Πέτρου 5:12). Εκεί διαβάζουμε επίσης ότι ο Μάρκος συναντήθηκε μαζί τους και τους ακολούθησε. Αυτό μας εξοικειώνει με τις σημαντικές παράξενες κινήσεις της καθοδήγησης του Αγίου Πνεύματος για την εξέλιξη της εκκλησίας στον κόσμο.
Οι αδελφοί από την Αντιόχεια υπέφεραν πολύ εξαιτίας της διαφωνίας μεταξύ του Παύλου και του Βαρνάβα και προσεύχονταν συνεχώς επειδή καταλάβαιναν το δίκιο με τον Παύλο και αναγνώριζαν την αγάπη στον πατρικό Βαρνάβα. Ζητούσαν από τον ζωντανό Χριστό να δώσει και στους δύο συγχώρεση, ενίσχυση και ενδυνάμωση για την διακονία ώστε η ευλογία του Κυρίου να μπορέσει να εμφανιστεί και στις δύο πλευρές. Δεν διαβάζουμε πουθενά ότι οι πρεσβύτεροι έκαναν επίθεση των χεριών πάνω στους ταξιδιώτες αλλά ότι ταξίδευαν ενστικτωδώς ολοκληρώνοντας τα πρώτα τους ταξίδια με τη δύναμη του Κυρίου.
Ο Παύλος άρχισε το μακρύ, δεύτερό του ιεραποστολικό ταξίδι. Δε γνώριζε τον σκοπό ή τον επίλογο και δεν έκανε σχέδια για αυτό, αλλά λαχταρούσε να επισκεφτεί τις εκκλησίες στα βόρεια της Συρίας και τις επαρχίες της Ταρσούς όπου αρκετές εκκλησίες ιδρύθηκαν μέσω των διακονιών του. Δε γνωρίζουμε τα κέντρα ή τα ονόματα αυτών των εκκλησιών αλλά χαιρόμαστε γιατί ο Κύριος βρήκε στις πόλεις ανάμεσα στην Αντιόχεια και στην Μικρά Ασία λυχνοστάτες του ευαγγελίου του στο μέσον της κατάμαυρης σκοτεινιάς.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω Κύριε, σε ευχαριστούμε επειδή συγχώρησες τα λάθη των αδελφών που διαφωνούσαν και τους αφιέρωσες στην νέα τους διακονία. Γέμισε μας με αποφασιστικότητα για να κηρύττουμε και ενδυνάμωσε μας ώστε να μην παραμένουμε χαλαροί μέσα στην εκκλησία αλλά να ξεκινήσουμε να διαδίδουμε το ευαγγέλιό της σωτηρίας σου.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Ποιο ήταν το βασικό σχέδιο και η ώθηση για το δεύτερο ιεραποστολικό ταξίδι του Παύλου;