Previous Lesson -- Next Lesson
11. Ο Διωγμός του Βασιλιά Αγρίππα εναντίον των εκκλησιών στην Ιερουσαλήμ (Πράξεις 12:1-6)
ΠΡΆΞΕΙΣ 12:1-6
1 Εκείνη την εποχή, ο βασιλιάς Ηρώδης άρχισε το διωγμό εναντίον μερικών μελών της εκκλησίας. 2 Πρώτα αποκεφάλισε τον Ιάκωβο, τον αδερφό του Ιωάννη. 3 Όταν είδε ότι αυτό άρεσε στους Ιουδαίους, αποφάσισε στη συνέχεια να συλλάβει και τον Πέτρο. Αυτό έγινε τις μέρες του Πάσχα. 4 Τον συνέλαβε, λοιπόν, και τον έριξε στη φυλακή, κι έβαλε να τον φυλάνε διαδοχικά τέσσερις ομάδες από τέσσερις στρατιώτες στην κάθε μια, σκοπεύοντας να τον φέρει σε δημόσια δίκη μετά το Πάσχα. 5 Ενώ ο Πέτρος ήταν στη φυλακή, η εκκλησία προσευχόταν αδιάκοπα στο Θεό γι’ αυτόν. 6 Τη νύχτα που ο Ηρώδης επρόκειτο να φέρει τον Πέτρο, εκείνος κοιμόταν ανάμεσα σε δυο στρατιώτες, δεμένος με δυο αλυσίδες, και δυο φύλακες μπροστά στην πόρτα φύλαγαν σκοπιά.
Η κατάσταση είχε αλλάξει δραματικά στην Ιερουσαλήμ και στην Παλαιστίνη το 41μ.Χ. Όταν ο Κλαύδιος ήρθε για να γίνει Καίσαρας στη Ρώμη, ο Αγρίππας, ο εγγονός του Ηρώδη του Μέγα, μεσολάβησε ανάμεσα σ’ αυτόν και το ανώτατο Ρωμαϊκό συμβούλιο ώστε να μπορούν παραδώσουν τα ηνία της κυβέρνησης στον Κλαύδιο, τον αρχηγό του στρατού. Ως ανταμοιβή για αυτήν την υπηρεσία ο Καίσαρας έδωσε στον Αγρίππα, τον φίλο του, τη διακυβέρνηση όλης της Παλαιστίνης. Σε αυτή την περίπτωση, η εξουσία του Ρωμαίου αυτοκράτορα πάνω στους Ιουδαίους τελείωσε και η κυριαρχία ενός ανατολικού δικτάτορα άρχισε. Έτσι, η Ρωμαϊκή τάξη και το δίκαιο είχαν αντικατασταθεί από την αταξία, τη βία και τον δεσποτισμό του Αγρίππα, του τυράννου.
Αυτός ο νέος βασιλιάς επιχείρησε πρώτα να κερδίσει την εμπιστοσύνη του ανώτατου Ιουδαϊκού συμβουλίου με τους εβδομήντα αντιπροσώπους. Δέχτηκε τη συμβουλή μερικών από αυτούς, και συνέλαβε κάποιους από τους Χριστιανούς πρεσβύτερους και αποστόλους. Τους φυλάκισε για να κερδίσει με την υποκρισία του και την ομολογία θρησκευτικής πίστης το κοινό του Ιουδαϊκού λαού. Όταν παρατήρησε ότι τα πλήθη δεν αντιτίθενται στη συμπεριφορά του αλλά μάλιστα κάποιοι από αυτούς την επικροτούσαν, θανάτωσε τον Ιάκωβο, τον γιο του Ζεβεδαίου με αποκεφαλισμό με σπαθί, μιμούμενος τους Ρωμαίους στις κρίσεις τους. Δεν έδωσε οποιαδήποτε δημόσια ακρόαση στον Ιάκωβο αλλά συμπεριφέρθηκε όπως ήθελε, σύμφωνα με τις δικές του επιθυμίες.
Ο Ιάκωβος ήταν ακόλουθος του Βαπτιστή. Άφησε αυτόν που ήταν ντυμένος με τρίχωμα καμήλας και καλούσε σε μετάνοια και ακολούθησε τον Ιησού στην χαρά του γάμου στην Κανά. Μετά από αυτό, είδε τα θαύματα του Κυρίου του και πίστεψε στη βασιλεία που θα έρθει σύντομα σε σημείο που η μητέρα του ζήτησε από τον Ιησού να ικανοποιήσει το αίτημα της ώστε οι δύο γιοι της, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, να καθίσουν ο ένας στο δεξί χέρι και ο άλλος στο αριστερό στη βασιλεία του. Τότε ο Ιησούς ρώτησε εκείνους τους δύο νεαρούς άνδρες αν μπορούν να πιούν το ποτήρι της οργής του Θεού που επρόκειτο εκείνος να πιει και όταν μέσα στην άγνοια τους είπαν «ναι», τους επιβεβαίωσε ότι θα το έπιναν εκείνο το πικρό ποτήρι. Αλλά το να καθίσουν στα δεξιά του και στα αριστερά του δεν ήταν δικό του δικαίωμα να τους το δώσει γιατί είναι για εκείνους για τους οποίους είναι ετοιμασμένο από τον Πατέρα του.
Ο Ιάκωβος πέθανε βασανισμένος και έγινε μάρτυρας του Ιησού γιατί δεν πέθανε για τον εαυτό του αλλά επειδή ήταν απόστολος του, εξαιτίας της αγανάκτησης των Ιουδαίων ενάντια στο δραστήριο του πνεύμα. Το δεύτερο κύμα διωγμού ενάντια στους Χριστιανούς άρχισε χύνοντας αυτό το αθώο αίμα του Ιάκωβου. Αυτός ο διωγμός δεν προκλήθηκε από ένα πρόσωπο γεμάτο με ζήλο για τον νόμο, όπως ήταν ο Σαύλος αλλά από τον αδιάφορο βασιλιά που κολάκευε το λαό.
Η καθοδήγηση του Κυρίου στη βασιλεία του είναι διαφορετική. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι υπήρχε μια πνευματική αναζωπύρωση και αγάπη της εκκλησίας από τον λαό στην Ιερουσαλήμ ώστε το ανώτατο συμβούλιο δεν μπορούσε να σκοτώσει τους αποστόλους. Επίσης βλέπουμε ότι το μίσος αυξήθηκε την εποχή του Στέφανου επειδή εκεί φάνηκε η απομάκρυνση των χριστιανών από την ιουδαϊκή σκέψη και την αποχώρηση τους από την Παλαιά Διαθήκη. Υπήρχαν πιθανώς αναφορές στην Ιερουσαλήμ ως φήμες ότι οι Χριστιανοί δέχονταν Εθνικούς σε διαθήκη με τον Θεό χωρίς περιτομή, το οποίο θεωρήθηκε αποτρόπαια βλασφημία για τους Ιουδαίους.
Ο κόσμος χάρηκε με την αιματοχυσία που έγινε με τη βοήθεια του βασιλιά και συνεπώς ο τύραννος πήρε θάρρος μετά από αυτή τη λαϊκή ανταπόκριση και σκόπευε να κόψει το κεφάλι αυτού του Χριστιανικού κινήματος. Φυλάκισε τον Πέτρο, τον πιο θαρραλέο ανάμεσα στους αποστόλους. Ήταν πρόθυμος να ξεκινήσει τη δίκη του κατά τη διάρκεια της Γιορτής των Αζύμων ώστε να μπορεί να τον καταδικάσει ενώπιον ολόκληρου του λαού και να τον σκοτώσει και επομένως να τους δώσει το δικαίωμα να καταστρέψουν όλους τους Χριστιανούς. Ο βασιλιάς έδωσε εντολές ότι ο Πέτρος θα έπρεπε να φρουρείται εντατικά από τέσσερις ομάδες τεσσάρων στρατιωτών, μια διμοιρία για κάθε τρεις ώρες νυχτερινής βάρδιας, επειδή το ανώτατο συμβούλιο του υπενθύμισε πώς ένας άγγελος του Θεού είχε ελευθερώσει τους δώδεκα αποστόλους. Ο Βασιλιάς είχε την πρόθεση να υπερνικήσει όλους τους αγγέλους και τα πνεύματα με την πονηριά του και την σκληρότητα. Έτσι, είχε δέσει τον Πέτρο με δύο στρατιώτες. Το αριστερό του χέρι ήταν αλυσοδεμένο στο δεξί χέρι ενός από τους στρατιώτες, και το δεξί του χέρι στο αριστερό χέρι του άλλου στρατιώτη ώστε να μην είναι μόνος ούτε δευτερόλεπτο κατά τη διάρκεια της μέρας.
Η εκκλησία ήξερε ότι η σύλληψη του Πέτρου σηματοδοτούσε το κρίσιμο σημείο μεταξύ της ύπαρξης και της μη ύπαρξης της Χριστιανικής εκκλησίας στην Παλαιστίνη. Οι Χριστιανοί συναντιόντουσαν για συνεχείς προσευχές μέρα και νύχτα. Η πανοπλία του Χριστιανού δεν είναι ούτε το σπαθί, ούτε η δωροδοκία, ούτε τα μαγικά αλλά μόνο η προσευχή. Ο βραχίονας του Κυρίου είναι η προστασία τους, η δύναμη και η νίκη. Η επίμονη προσευχή δεν είναι μια ενθουσιώδης, αντιδραστική πίστη αλλά μια φοβερή πίστη που ανταποκρίνεται σε κάθε λέξη της προσευχής. Δεν υπάρχει καμιά δύναμη πάνω στη γη πιο ισχυρή από την συμπροσευχή των Χριστιανών. Αν και ο Πέτρος ήξερε ότι ο θάνατος τον περίμενε, κοιμήθηκε ήσυχα, γιατί ζούσε μέσα στον Χριστό, και ήξερε ότι η ζωή του ήταν κρυμμένη με τον Χριστό μέσα στον Θεό. Ανάσταινε ανθρώπους από τους νεκρούς αφού έλαβε το Άγιο Πνεύμα από τον Θεό, και έζησε πιστά, μένοντας μέσα στον Χριστό. Η αγάπη του Κυρίου του του έδωσε ειρήνη ακόμα και τη στιγμή του θανάτου.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Σε ευχαριστούμε ζωντανέ μας Κύριε, επειδή μας έδωσες την αιώνια ζωή σου και καθάρισες τις συνειδήσεις μας ώστε να μπορούμε να είμαστε ασφαλείς ακόμη και την ώρα του θανάτου. Προστάτευσε μας από κάθε κακό, οδήγησε μας σύμφωνα με το θέλημα σου και ευλόγησε τους εχθρούς μας ώστε να αλλάξουν, να αναγεννηθούν, να μετανοήσουν και να λάβουν την αιώνια ζωή..
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Γιατί ο Βασιλιάς Αγρίππας καταδίωκε τους Χριστιανούς; Πώς σχεδίασε αυτόν τον διωγμό;