Previous Lesson -- Next Lesson
c) Ο λόγος του Χριστού στην μητέρα του (Ιωάννης 19:25-27)
ΙΩΑΝΝΗΣ 19:24b-27
25 Αυτά έκαναν οι στρατιώτες. Κοντά στο σταυρό του Ιησού στέκονταν η μητέρα του, η αδερφή της η Μαρία, γυναίκα του Κλωπά, και η Μαρία η Μαγδαληνή. 26 Ο Ιησούς, όταν είδε τη μητέρα του και το μαθητή που αγαπούσε, να στέκεται πλάι της, λέει στη μητέρα του: «Αυτός τώρα είναι ο γιος σου». 27 Ύστερα λέει στο μαθητή: «Αυτή τώρα είναι η μητέρα σου». Από κείνη την ώρα ο μαθητής την πήρε στο σπίτι του.
Ο Ιωάννης δεν καταγράφει τον πρώτο λόγο του Ιησού από τον σταυρό, συγχωρώντας όλο τον κόσμο. Ούτε αναφέρει το συνεχιζόμενο χλευασμό των Ιουδαίων, ή την συγχώρηση του ληστή στα δεξιά του. Αυτά τα συμβάντα ήταν ήδη γνωστά στην εκκλησία όταν ο Ιωάννης έγραφε το ευαγγέλιο του.
Όταν οι ιερείς έφυγαν από το χώρο του σταυρού χωρίς να ακούσουν την ικεσία και την παράκληση του για τη συγχώρεση του Πατέρα, τα πλήθη επίσης έφυγαν βιαστικά για την Ιερουσαλήμ για να θυσιάσουν τους αμνούς του Πάσχα. Ο χρόνος για προετοιμασία ήταν σύντομος. Οι θρησκευτικοί άρχοντες πήγαν κι αυτοί να πραγματοποιήσουν το τελετουργικό για τη μεγάλη εθνική γιορτή. Οι σάλπιγγες ακούγονταν από τα τείχη της πόλης, τα αρνιά σφάζονταν στον ναό και το αίμα έρεε άφθονο. Ο ναός αντήχησε με επαίνους. Έξω από την Ιερουσαλήμ κρέμονταν το άγιο Αρνίο του Θεού στο δέντρο του κατηγορούμενου, εγκαταλειμμένο και περιφρονημένο. Οι παγανιστές Ρωμαίοι φρουροί φύλαγαν τους τρεις πάνω στους σταυρούς.
Εκείνη την στιγμή, μερικές γυναίκες πλησίασαν τον σταυρό ήσυχα, και στέκονταν σιωπηλές. Τα γεγονότα που προηγήθηκαν σάστισαν το μυαλό τους. Ο Παντοδύναμος κρέμονταν πάνω από το κεφάλι τους με μεγάλο πόνο. Λόγια παρηγοριάς δεν έβγαιναν και οι καρδιές δύσκολα μπορούσαν να προσευχηθούν. Ίσως μερικές να ψιθύριζαν εδάφια από τους Ψαλμούς.
Ο Ιησούς άκουσε τις κραυγές εκ βάθους καρδίας της μητέρας του και αντιλήφθηκε τα δάκρυα του αγαπημένου του μαθητή του Ιωάννη. Δεν σκέφτονταν τόσο την κατάσταση του, παρόλο που πλησίαζε να πέσει σε κόμμα. Ξαφνικά άκουσαν την φωνή του, «Γυναίκα, αυτός τώρα είναι ο γιος σου.»
Η αγάπη του Χριστού ήταν στο έπακρο, φροντίζοντας για το καλό των αγαπημένων του στο μέσον της θλίψης του για να πληρώσει τα λύτρα για τον κόσμο. Αυτό που είχε πει ο Συμεών για την Παρθένο εκπληρώθηκε, ότι το ξίφος θα διατρυπούσε τη ψυχή της (Λουκάς 2:35)
Καθώς δε μπορούσε να παρέχει στην μητέρα του χρήματα ή ένα σπίτι, της πρόσφερε την αγάπη που είχε ξεχύσει στους μαθητές του. Ο Ιωάννης είχε έρθει με τη μητέρα του Χριστού (Ματθαίος 27:56), ωστόσο, δεν αναφέρει το δικό του όνομα ή της Παρθένου για να μην αφαιρέσει την τιμή που οφείλει στον Χριστό σε αυτήν την ώρα της δόξας του. Όταν αναφέρθηκε στον Ιωάννη και αφιέρωσε τη μητέρα στη φροντίδα του, τότε μόνο ο μαθητής εισήλθε στη ακτινοβολία του σταυρού. Αγκάλιασε την Μαρία και την δέχτηκε στο σπίτι του.
Οι υπόλοιπες γυναίκες έγιναν μάρτυρες αυτής της ανησυχίας. Ο Κύριος είχε σώσει μια από αυτές από επτά δαιμόνια. Αυτή ήταν η Μαρία Μαγδαληνή. Αυτή βίωσε την νικηφόρα δύναμη του Ιησού μέσα στην ψυχή της. Αγαπούσε τον Σωτήρα της και τον ακολούθησε.
d) Η εκπλήρωση (Ιωάννης 19:28-30)
ΙΩΑΝΝΗΣ 19:28-29
28 Μετά απ’ αυτό, ο Ιησούς γνωρίζοντας πως όλα είχαν φτάσει πια στο καθορισμένο τέλος, για να εκπληρωθεί η προφητεία της Γραφής, λέει: «Διψώ». 29 Εκεί κοντά, βρισκόταν ένα σκεύος γεμάτο ξίδι. Οι στρατιώτες βούτηξαν ένα σφουγγάρι στο ξίδι, το στήριξαν στην άκρη ενός κλαδιού από ύσσωπο και το ’φέραν στο στόμα του Ιησού.
Ο Ιωάννης ο ευαγγελιστής είχε το χάρισμα να λέει πολλά με λίγες λέξεις. Δεν μας λέει τίποτα για το σκοτάδι που κάλυψε τη χώρα ούτε ακούμε την κραυγή του Χριστού της εγκατάλειψης μέσα στην οργή του Θεού για τις αμαρτίες μας. Αλλά πληροφορούμαστε ότι στο τέλος της θνητής του μάχης που κράτησε τρεις ώρες, αισθάνθηκε να πλησιάζει ο θάνατος. Ο Ιωάννης δε θεώρησε ότι ο θάνατος είχε καταπιεί τον Ιησού αλλά ότι ο Ιησούς είχε με τη θέληση του ενδώσει σ’ αυτόν. Η ψυχή του ήταν εξουθενωμένη στο να ολοκληρώσει το παγκόσμιο έργο της απολύτρωσης. Ο Ιησούς είδε την τέλεια σωτηρία να είναι διαθέσιμη σε όλους, το πώς ο θάνατος του θα ελευθέρωνε εκατομμύρια αμαρτωλούς από την ενοχή τους και θα τους χάριζε το δικαίωμα να έρθουν κοντά στον Θεό. Είδε το θερισμό και τους καρπούς του θανάτου του πρωτύτερα.
Σ’ αυτό το σημείο, ένας αναστεναγμός ξέφυγε από τα χείλη του, «Διψώ.» Αυτός που δημιούργησε το σύμπαν και περπάτησε πάνω στο νερό που αποτελούνταν από οξυγόνο και υδρογόνο, δίψασε. Η ενσαρκωμένη αγάπη προσδοκούσε την αγάπη του Πατέρα ο οποίος έκρυψε το πρόσωπο Του από τον Υιό Του. Αυτή είναι μια εικόνα κόλασης, όπου το σώμα και η ψυχή του ανθρώπου διψά και δε μπορεί να βρει αναζωογόνηση. Νωρίτερα ο Χριστός είχε αναφέρει τον πλούσιο άνδρα στην κόλαση με μια δυνατή δίψα μέσα στις φλόγες της κολάσεως, που ικέτευε τον Αβραάμ να στείλει τον Λάζαρο να βουτήξει το δάκτυλο του στο κρύο νερό και καταπραΰνει τον πρησμένο του λαιμό. Ο Ιησούς ήταν ένας αληθινός άνθρωπος που υπέμενε την φυσική δίψα αλλά δεν παραδέχτηκε την δίψα του μέχρι το έργο της σωτηρίας να επιτευχθεί. Τότε, το Άγιο Πνεύμα αποκάλυψε σ’ Αυτόν ότι η λυτρωτική διακονία του ανακοινώθηκε χίλια χρόνια πρωτύτερα στον Ψαλμό 22:13-18. Το ότι θα έπινε ξίδι αναφέρονταν στον Ψαλμό 69:21. Δε ξέρουμε αν οι στρατιώτες του πρόσφεραν να πιει σκέτο ξύδι ή αναμειγμένο με νερό είτε ως περιφρόνηση είτε θρηνώντας. Γνωρίζουμε ότι δεν ήταν καθαρό νερό. Ο άνθρωπος Ιησούς που ήταν ο Υιός του Θεού, ήταν σ’ αυτό το κρίσιμο σημείο αβοήθητος.
ΙΩΑΝΝΗΣ 19:30
30 Εκείνος όταν γεύτηκε το ξίδι είπε: «Τετέλεσται». Έγειρε το κεφάλι και παρέδωσε το πνεύμα.
Αφού γεύτηκε το ξύδι της οργής, είπε τη λέξη της νίκης, «Τετέλεσται!» Μια μέρα πριν αυτή την κραυγή του θριάμβου, ο Υιός ζήτησε από τον Πατέρα του να τον δοξάσει πάνω στο σταυρό για τα δικά μας λύτρα ώστε να μπορεί να δοξαστεί ο ίδιος ο Πατέρας. Ο Υιός αναγνώρισε με πίστη ότι αυτή η προσευχή θα απαντηθεί και ότι είχε ολοκληρώσει το έργο που ο Πατέρας του είχε δώσει (Ιωάννης 17:1,4)
Πόσο αγνός είναι ο Ιησούς πάνω στο σταυρό! Κανένας λόγος μίσους δεν βγήκε από τα χείλη του, ούτε ένας αναστεναγμός για να προκαλέσει λύπη, ούτε μια κραυγή απελπισίας αλλά συγχώρεσε τους εχθρούς του ενώ στηρίζονταν στην αγάπη του Θεού που φαινόταν σαν εχθρός για χάρη μας. Ο Ιησούς γνώριζε ότι είχε τελειώσει το έργο της απολύτρωσης επειδή ο Θεός έκανε τέλειο τον πρωτοπόρο της σωτηρίας μας μέσα από τα βάσανα. Κανείς δεν μπορεί αντιληφθεί τα βάθη και τα ύψη της Τριαδικής αγάπης επειδή ο Υιός πρόσφερε τον εαυτό στον Θεό μέσω του αιώνιου Πνεύματος, χωρίς λεκέ, μια ζωντανή θυσία (Εβραίους 9:14)
Από τότε που βγήκε η τελευταία κραυγή του Χριστού πάνω στον σταυρό, η σωτηρία είναι ολοκληρωμένη, χωρίς να χρειάζεται να είναι πιο τέλεια. Δεν είναι οι συνεισφορές μας, τα καλά μας έργα, οι προσευχές μας, ο εξαγνισμός μας που φέρνουν τη δικαιοσύνη μας ή επιπλέον αγιότητα στη ζωή μας. Ο Υιός του Θεού το έκανε αυτό μια φορά για πάντα. Με τον θάνατο του μια νέα εποχή έχει ανατείλει και η ειρήνη βασιλεύει γιατί ο αμνός του Θεού που σφαγιάστηκε μας συμφιλίωσε με τον Πατέρα στους Ουρανούς. Όποιος πιστεύει, δικαιώνεται. Οι Επιστολές είναι ο σχολιασμός στα λόγια του Ιησού, τα τελευταία και τα θεία, «Τετέλεσται!»
Ο Ιησούς έσκυψε το κεφάλι του, τελικά, σε σεβασμό και μεγαλοσύνη. Αυτός παρέδωσε τη ψυχή του στα χέρια του Πατέρα του που τον αγάπησε ακατάπαυστα. Αυτή η αγάπη τον έλκυσε στον θρόνο της χάρης όπου κάθεται σήμερα στα δεξιά του Πατέρα, όντας ένα με Εκείνον.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω Άγιε Αμνέ, ο οποίος σήκωσες την αμαρτία του κόσμου, είσαι άξιος να λάβεις ισχύ, πλούτη, σοφία, δύναμη, τιμή, δόξα, ευλογία και τη ζωή μου ακόμα. Σήκωσε το κεφάλι μου να σε θαυμάζω, ω Εσταυρωμένε, αναζητώντας τη συγγνώμη από εσένα για όλη μου την ενοχή και εμπιστευόμενος ότι θα με κάνεις άγιο μέσω της χάρης σου και του αίματος σου.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Ποιες είναι οι τρεις λέξεις του Ιησού;