Previous Lesson -- Next Lesson
a) သခင္ေယ႐ွဳနဲ႔ ညီေတာ္မ်ား။ (ေယာဟန္ ၇း ၁- ၁၃)
ေယာဟန္ ၇း ၁ - ၅
၁ ထိုေနာက္မွ ေယ႐ွဳသည္ ဂါလိလဲျပည္၌ လွည့္လည္ေတာ္မူ၏။ ယုဒလူတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကို သတ္အံ့ေသာငွါ ႐ွာႀကံေသာေၾကာင့္ ယုဒျပည္၌လွည့္လည္ျခင္းငွါ အလိုေတာ္မ႐ွိ။ ၂ ယုဒလူတို႔၏သကေနပဲြခံခါနီးတြင္ ၃ ညီေတာ္တို႔က သင္ျပဳေသာအမွဳတို႔ကို တပည့္မ်ားတို႔သည္ ျမင္ေစျခင္းငွါ ဤအရပ္မွထြက္၍ ယုဒျပည္သို႔ၾကြပါ။ ၄ ေက်ာ္ေစာကိတၱိကို အလို႐ွိေသာသူမည္သည္ကား မထင္႐ွားေသာအားျဖင့္ အဘယ္အမွဳကိုမွ် မျပဳတတ္။ ဤအမွဳတို႔ကို သင္သည္ျပဳလွ်င္၊ ဤေလာက၌ ကိုယ္ကိုထင္႐ွားစြာျပပါဟု ၅ မယံုၾကည္ေသာေၾကာင့္ ေယ႐ွဳအားဆိုၾက၏။”
သခင္ေယ႐ွဳရဲ႕သက္ေသစကားကို လူေတြအံ့ဩၾကတယ္။ ေယ႐ု႐ွလင္ၿမိဳ႕မွာ မိတ္ေဆြတခ်ဳိ႕ စြန္႔သြားသလို ဂါလိလဲျပည္မွာလည္း ေနာက္လိုက္အမ်ားအျပား စြန္႔သြားၾကတယ္။ ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ႐ွိတဲ့ အျမင္က်ဥ္းေျမာင္းသူေတြက ဒီလူငယ္ အသက္ျပန္႐ွင္ေစႏိုင္တဲ့တန္ခိုးနဲ႔ ေလာကႀကီးကို တရားစီရင္မယ္ ဆိုတဲ့ စကားကို မယံုႏိုင္ၾကဘူး။ ဘုရားတရားကိုင္း႐ွဳိင္းတဲ့ ဂါလိလဲနယ္သားေတြကလည္း အသားကိုစား၊ အေသြးကို ေသာက္ဆိုတဲ့ စကားကို လက္မခံႏိုင္ဘူး။ ညစာစားပြဲရဲ႕ ပံုေဆာင္ခ်က္ေတြကို နားမလည္ႏိုင္ဘူး။
ေယ႐ု႐ွလင္မွာ႐ွိတဲ့ လႊတ္ေတာ္အႀကီးအကဲတခ်ဳိ႕က သခင္ေယ႐ွဳကို သတ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၾကတယ္။ ဖမ္းမိန္႔ထုတ္ၿပီး တရားဇရပ္ေတြမွာ မပါဝင္ဖို႔ ၿခိမ္းေျခာက္တယ္။ သခင္ေယ႐ွဳရဲ႕ေနာက္ကိုမလိုက္ေအာင္ တားျမစ္ ပိတ္ပင္ၾကတယ္။ လႊတ္ေတာ္ထဲကသူလွ်ိဳေတြေရာက္လာၿပီး ဂါလိလဲနယ္မွာ သခင္ေယ႐ွဳအေၾကာင္းကို စံုစမ္း ေမးျမန္းၾကတယ္။ လူအမ်ားအျပားစြန္႔သြားၾကတာလည္း အံ့ဩစရာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ႏိုင္ငံအႀကီးအကဲေတြ ဖိႏွိပ္မွာ စိုးၾကတယ္။ သခင္ေယ႐ွဳေပးတဲ့ ကယ္တင္ျခင္းကို မယံုရဲဘူး။ ဘုရားေပးတဲ့လက္ေဆာင္ထက္ ကိုယ့္အသက္ေဘးကို ပိုလံုၿခံဳခ်င္ၾကတယ္။
ညီေတာ္ေတြက လူ႔အသိုင္းဝိုင္းက ပယ္မွာကို ေၾကာက္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ထင္ထင္႐ွား႐ွား စြန္႔ခြါသြားၿပီး၊ တရားဇရပ္ေတြမွာ မပါဝင္ေတာ့ဘူး။ (မာကု ၆း၃) သခင္ေယ႐ွဳကိုလည္း ဂါလိလဲကိုစြန္႔သြားဖို႔၊ သူတို႔နဲ႔မပတ္သက္ဖို႔ ေယ႐ု႐ွလင္အသိုင္းအဝိုင္းဘက္သြားဖို႔ ေျပာလာတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအတူေနခဲ့ၾကေပမယ့္ ဘုရားကိုမယံု၊ ေမတၱာေတာ္နဲ႔ အၾကင္နာကို မသိဘူး။ ယံုၾကည္သူအမ်ားစုဟာလည္း သခင္ေယ႐ွဳရဲ႕ေမတၱာကို ေလးစားေပမယ့္ သမၼာတရားကိုမဆုပ္ကိုင္ခ်င္ၾကဘူး။
ညီေတာ္ေတြက နိမိတ္လကၡဏာကိုျမင္ဖူးတယ္။ အသိအမွတ္မျပဳဘဲ ေမ႐ွိယအျဖစ္ ဒူးေထာက္ဝန္ခံဖို႔ ပ်က္ကြက္ခဲ့တယ္။ သခင္ေယ႐ွဳကို လူေတြစြန္႔ခြါသြားတဲ့အခါ သူတို႔စိတ္ပ်က္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေတာအရပ္မွာ စံုစမ္းသလို သခင္ေယ႐ွုကို လူေတြေ႔႐ွမွာ ဘုန္းထင္႐ွားျပဖို႔ ေတာင္းဆိုလာတယ္။ သခင္ေယ႐ွုအတြက္ နာမည္ႀကီးဖို႔ မလိုဘူး။ ႏွိမ့္ခ်ျခင္းနဲ႔ လူ႔သဘာဝကိုခံယူတယ္။ နိမိတ္လကၡဏာအႀကီးႀကီးျပၿပီး လူေတြေျပာင္းလဲဖို႔ မလိုဘူး။
ေယာဟန္ ၇း ၆-၉
၆ ေယ႐ွဳကလည္း၊ ငါ႔အခ်ိန္မေရာက္ေသး။ ၇ သင္တို႔ဖို႔ ခပ္သိမ္းေသာအခ်ိန္သင့္လ်က္႐ွိ၏။ ေလာကီသားတို႔သည္ သင္တို႔ကိုမမုန္းႏိုင္။ ငါ႔ကိုမုန္းၾက၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ ငါသည္ သူတို႔၏အက်င့္ဆိုးညစ္ေၾကာင္းကို သက္ေသခံ၏။ ၈ ထိုပြဲသို႔ သင္တို႔သြားၾကေလာ့။ ၉ ငါမသြားေသး။ ငါ႔အခ်ိန္မျပည့္စံုေသးဟု မိန္႔ေတာ္မူၿပီးလွ်င္၊ ဂါလိလဲျပည္မွာ ေနေတာ္မူ၏။
လူက မာန႐ွိတယ္။ မာရ္နတ္က ေႏွာက္ယွက္ထားလို႔ ျဖစ္တယ္။ မာန႐ွိတာဟာ စိတ္ဝိညာဥ္ မက်န္းမာတဲ့ လကၡဏာ စိတ္ေရာဂါရဲ႕သေကၤတျဖစ္တယ္။ ဘုရားနဲ႔ကြာရင္ လူဟာေသးေသးေလးပါ။ အားနဲတယ္။ ေသတတ္တယ္။ အားနဲခ်က္ကို စြဲေဆာင္မွဳေတြနဲ႔ဖံုးကြယ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတတ္တယ္။ မာနတက္ေနတဲ့သူဟာ သူ႔ကိုယ္သူ ဘာမဆို တတ္ႏိုင္သူ ဘုရားအေသးစားလို႔ ပံုေဖၚခ်င္တယ္။ ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ဖန္တီးၿပီး ဘုရားကိုလ်စ္လ်ဴ႐ွဳတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဖန္ဆင္း႐ွင္ဘုရားကို ပုန္ကန္ေနတာျဖစ္တယ္။ လူက သူ႔ကိုယ္သူပဲ ခ်စ္တယ္။ ဘုရားကိုမခ်စ္ဘူး။ သူ႔အသေရပဲ႐ွာတယ္။ ဘုရားဘုန္းေတာ္ထင္႐ွားဖို႔မလုပ္ဘူး။
လူရဲ႕အေတြးေတြနဲ႔စိတ္ကူးေတြဟာ ဆိုးညစ္႐ံုသာမကဘူး၊ သူ႔လုပ္ရပ္ကလည္းဆိုးညစ္တယ္။ ဘုရားမပါပဲ အသက္႐ွင္ရင္ ဘုရားကိုဆန္႔က်င္ေနတာျဖစ္တယ္။ လူတီထြင္သမွ်၊ ေတြ႔႐ွိသမွ် သိပၸံအရာေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအယူအဆ သေဘာတရားေတြဟာ အျပစ္ထဲမွာပဲ တဝဲလည္လည္႐ွိေနတယ္။
ေသျခင္းရဲ႕မ်ိဳးေစ့ေတြျဖစ္တယ္။ ေလာကီသားေတြ ခရစ္ေတာ္ကို မုန္းေၾကာင္း လက္ေတြ႔ျမင္ရတယ္။ သူ႔အလိုအတိုင္း အသက္႐ွင္ဖို႔မဟုတ္ဘဲ၊ ခရစ္ေတာ္ရဲ႕အလိုအတိုင္း မိတ္သဟာယဖြဲ႔လုပ္ေဆာင္သူသာျဖစ္တယ္။ ဘုရားတရား ကိုင္း႐ွိဳင္းသူပင္လွ်င္ ခရစ္ေတာ္ကို ထိမိလဲစရာျဖစ္လာေစႏိုင္တယ္။ ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ တရားသေဘာမွ်မဟုတ္ပဲ ဘုရားသဘာဝ ျဖစ္တယ္။ ခရစ္ေတာ္႐ွိေနျခင္းက သူတို႔ရဲ႕အတၱကိုျမင္သာေစလို႔ မုန္းလာၾကတယ္။ ညီေတာ္ေတြက သန္႔႐ွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ကိုပစ္ပယ္တယ္။ ေလာကီစိတ္သေဘာထားတယ္။ ဖါရိ႐ွဲေတြနဲ႔ သေဘာတူေနတယ္။ ယံုၾကည္ျခင္းမ႐ွိတဲ့အတြက္ ဘုရားဝိညာဥ္ရဲ႕ေမတၱာမခံစားရဘူး။ တျခား စိတ္သေဘာေတြနဲ႔ အသက္႐ွင္ေနတယ္။ ဒါက ဘုရားကို ပုန္ကန္တာပဲ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ လွည့္ျဖားၿပီး ကိုယ့္အလုပ္ကို သာယာေနတယ္။
ေယာဟန္ ၇း ၁၀- ၁၃
၁၀ ညီေတာ္တို႔သြားၿပီးမွ ကိုယ္ေတာ္သည္ ထိုပြဲသို႔မထင္မ႐ွားၾကြေတာ္မူ၏။ ၁၁ ထိုပြဲ၌ယုဒလူတို႔က၊ ေယ႐ွဳသည္ အဘယ္မွာ႐ွိသနည္းဟု ေမးျမန္း႐ွာေဖြၾက၏။ ၁၂ လူအစုအေဝးတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ အုတ္အုတ္သဲသဲျဖစ္ၾက၏။ အခ်ဳိ႕တို႔က သူသည္ သူေတာ္ေကာင္း ျဖစ္ဟူ၍၎၊ အခ်ဳိ႕တို႔က သူေတာ္ေကာင္းမဟုတ္ လူမ်ားကိုလွည့္ျဖားသည္ဟူ၍၎ ဆိုၾက၏။ ၁၃ သို႔ေသာ္လည္း ယုဒလူတို႔ကိုေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ အဘယ္သူမွ် အတည့္အလင္းမေျပာဝံ့ၾက။
ယုဒလူေတြက တဲတာ္ပြဲကို ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ေပ်ာ္႐ႊင္စြာက်င္းပၾကတယ္။ သစ္ကိုင္းသစ္ခက္ေတြ ယူလာၿပီး အိမ္ေတြ လမ္းေဘးေတြမွာ တန္ဆာဆင္ၾကတယ္။ တေယာက္ဆီကို တေယာက္လည္ပတ္ၿပီး၊ အစားအေသာက္ေကာင္းေတြ စားေသာက္ ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကတယ္။ ဘုရားက လူကို ၾကြယ္ဝတဲ့အသီးအႏွံနဲ႔ မစတဲ့အေၾကာင္း ေက်းဇူးေတာ္ခ်ီးမြမ္းရာပြဲ ျဖစ္တယ္။ ဒီလိုတဲေတြက ေတာထဲမွာက်င္လည္ခဲ့ရတဲ့ႏွစ္ေတြကို သတိရေစတယ္။ ေလာကမွာ အတည္တက်ေနစရာ ၿမိဳ႕မရွိခဲ့တာကို ျပတယ္။
သခင္ေယ႐ွဳဟာ တပည့္ေတာ္ေတြနဲ႔အတူ ေႏွာက္ယွက္ခံခဲ့ရတဲ့အတြက္ ပြဲေတာ္ေန႔လည္း မေပ်ာ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ညီအရင္းေတြက စြန္႔ခြါသြားၿပီ။ ေနာက္မွဂါလိလဲကိုႏွဳတ္ဆက္ၿပီး ေယ႐ု႐ွလင္ကိုထြက္လာတယ္။ အေရးႀကီး ဆံုးျဖတ္ရာကာလ ေရာက္လာတယ္။ သမိုင္းမွာ ဇာတ္႐ွိန္အျမင့္ဆံုးျဖစ္တယ္။ ဘုရားအမ်က္ေတာ္ေဘးကလြတ္ဖို႔ ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ ကိုယ္စားအေသခံေပးရေတာ့မယ္။
ယုဒလူေတြက သခင္ေယ႐ွဳအေၾကာင္းကို အမ်ဳိးမ်ဳိးေတြးေနတယ္။ တခ်ဳိ႕က ဘုရားသခင့္အထံေတာ္မွ ၾကြလာတဲ့သူ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးသမားလို႔ ထင္တယ္။ တခ်ဳိ႕က လူေတြကိုလမ္းလြဲေစလို႔ ေသျပစ္ထိုက္သူလို႔ ျမင္တယ္။ သူ႐ွိေနရင္ ဘုရားအမ်က္ေတာ္ခံရၿပီး၊ သူတို႔ပြဲေန႔ေတြ ပ်က္စီးမယ္လို႔ထင္တယ္။ ဆန္ဟီဒရင္ လႊတ္ေတာ္ကလည္း အမိန္႔ေတြထုတ္တယ္။ ဒီေနာက္ပိုင္းမွာ သခင္ေယ႐ွဳကို လူသိထင္႐ွား စကား မေျပာရဲၾကေတာ့ဘူး။
ဆုေတာင္း သခင္ေယ႐ွဳ ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ႏွိမ့္ခ်ျခင္းနဲ႔ နာခံျခင္းအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေလာကီသေဘာ ကင္းစင္ၿပီး ဝိညာဥ္ေတာ္နဲ႔ ျပည့္ေစပါ။ ဆိုးတဲ့လမ္းကို မလိုက္ပဲ အတြင္းလူကို မွန္ကန္ေစပါ။ အမွဳေတာ္ထမ္းေစပါ။
ေမးခြန္း ၅၂
- ေလာကီသားေတြ သခင္ေယ႐ွဳကို ဘာေၾကာင့္မုန္းသလဲ။