Previous Lesson -- Next Lesson
2. Jezusi u shfaqet dishepujve në dhomën e sipërme (Gjoni 20:19-23)
GJONI 20:21
21 Jezusi u tha atyre përsëri: Paqja me ju, sikurse më ka dërguar mua Ati, ashtu edhe unë ju dërgoj juve.
Kur Jezusi përsëriti "Paqja me ju", ai kishte në mendje shlyerjen e mëkateve dhe pajtimin, por dëshironte që ata të bëheshin paqebërës për t'i ofruar shpëtimin e plotë një njerëzimi të keqdashës. Në kryq, Zoti ua fali të gjithë njerëzve mëkatet e tyre. Ky realitet i ri siguron falje për kriminelët dhe premtimin e shfuqizimit të gjykimit për besimtarët dhe shpresën e lirisë nga humbja. Jezusi dërgoi ndjekësit e tij në botë për t'u predikuar paqen e Perëndisë mëkatarëve.
Të gjithë ata që janë të shpëtuar nga hiri i Perëndisë ndryshojnë në zemër dhe do t'i falin armiqtë e tyre, ashtu siç i fali Perëndia. Do të zgjedhin të durojnë padrejtësinë, në vend që të veprojnë padrejtësisht vetë. Kështu ata do të përhapin aromën e qiellit në rrethinat e tij, siç e shprehu Jezusi: "Lum paqebërësit; ata do të quhen bij të Perëndisë". Synimi ynë në ungjillizim nuk është të ndryshojmë rrethanat ose të sjellim paqe sipërfaqësore midis kombeve; përkundrazi, ne lutemi që mendjet të transformohen dhe zemrat e gurta të ndryshojnë në butësi. Me një transformim të tillë do të ndodhin ndryshime politike.
Jezusi e ngriti rolin e shërbesës për dishepujt e tij në standardin e tij: "Ashtu si Ati më ka dërguar mua, po ashtu ju dërgoj juve." Pra, si e dërgoi Perëndia Birin e tij? Së pari, si Bir, së dyti, për të shpallur atësinë e Perëndisë dhe shenjtërinë e tij me fjalë e vepër dhe në lutje. Së treti, Jezusi ishte zotëruesi i fjalës së Perëndisë, i mbushur me dashuri të përjetshme. Në këto parime gjejmë kuptimin dhe qëllimet e ungjillizimit. Me vdekjen e tij, Jezusi na ka bërë fëmijë të Perëndisë, që të jetojmë jetë të shenjtë, të paqortueshëm përpara tij në dashuri.
Të krishterët janë ambasadorë të Krishtit, të justifikuar, të shenjtëruar për të përfaqësuar thelbin dhe dashurinë e Atit të tyre qiellor. Ky është thelbi i mesazhit të tyre, se Ati, me vdekjen e Krishtit, i ka bërë fëmijët e tij. Kryqi është kushti i statusit të tyre të ri dhe besimi është rruga drejt birësimit.
Ashtu si Jezusi lindi për të vdekur si flijim, po ashtu edhe dishepujt e tij e kuptojnë kuptimin e sakrificës. Ata nuk mburren, por e konsiderojnë veten shërbëtorë të Shumë të Lartit dhe të të gjithë njerëzve. Zoti i tyre i ka liruar nga gjendja e tyre e poshtëruar, që të duan ashtu siç deshi Ai.
LUTJE: Zoti Jezus, të falënderojmë, sepse na thirre, ne të padenjët, për të lavdëruar Atin dhe emrin tënd me mendimet, fjalët dhe veprat tona. Faleminderit që na fal mëkatet. Ti na shenjtëron për të transmetuar paqen tënde në zemrat e personave, që ata të ndriçohen dhe të jetojnë me të vërtetë. Faleminderit, o Krisht, sepse na bëre bij të dashurisë sate, që të duam dhe të falim, siç bëre ti në mëshirë.
PYETJA:
- Çfarë është e çuditshme për dërgimin e dishepujve?