Previous Lesson -- Next Lesson
b) Zgjedhja midis Jezusit dhe Barabës (Gjoni 18:39-40)
GJONI 18:39-40
39 Por ndër ju është zakon që unë të liroj një njeri për ju në Pashkë. A doni pra që t’ju liroj mbretin e Judenjve? 40 Ata bërtitën përsëri:Jo këtë, por Barabën!''. Baraba ishte një kusar.
Pilati ndihej i bindur se Jezusi ishte i sinqertë dhe nuk përbënte asnjë rrezik. Ai doli jashtë te hebrenjtë që prisnin në gjykatë dhe dëshmoi publikisht për pafajësinë e të akuzuarit. Të katër ungjijtë konfirmojnë se Jezusi ishte i pamëkat sipas ligjit fetar si dhe statutit civil. Ai, si guvernator, nuk mund t'i ngarkonte ndonjë faj Jezusit. Pra, kryerësi i autoritetit civil pranoi pafajësinë e Jezusit.
Pilati dëshironte të shpëtonte nga ky person i çuditshëm, por gjithashtu ishte në ankth për t'i kënaqur judenjtë. Ai sugjeroi lirimin e të burgosurit në bazë të një zakoni që lejonte që një nga të dënuarit të falej në ditën e festës. Ai u përpoq të qetësonte kryepriftin duke e quajtur Jezusin mbret të judenjve me tallje. Nëse Pilati do ta lironte atë, Jezusi do të humbiste apelin e tij popullor (kështu argumentoi Pilati), pasi nuk mund ta çlironte popullin e tij nga zgjedha e Romës.
Megjithatë, priftërinjtë dhe njerëzit u çmendën me titullin "Mbreti i Judenjve". Ata kishin pritur një hero ushtarak, një njeri dominues dhe të ashpër. Kështu ata zgjodhën Barabën kriminelin; duke preferuar një njeri mëkatar ndaj të Shenjtit të Perëndisë. Jo vetëm që Këshilli ishte antagonist ndaj Jezusit, por ishte edhe populli që e përçmoi atë. A qëndroni atëherë përkrah së vërtetës, zemërbutë dhe të paarmatosur, apo jeni si legalisti që mbështet dhunën dhe mashtrimin, duke lënë mënjanë mëshirën dhe të vërtetën?
c) Fshikullimi i Jezusit para akuzuesve të tij (Gjoni 19:1-5)
GJONI 19:1-3
1 Atëherë Pilati mori Jezusin dhe dha urdhër ta fshikullonin. 2 Ushtarët thurën një kurorë me gjemba, ia vunë mbi kokë dhe e veshën me një mantel të purpurt, 3 iu afruan dhe i thanë: "Tungjatjeta, o mbret i Judenjve!"; dhe e goditën me shuplaka.
Pilatit i takonte të lironte Jezusin dhe të arrestonte akuzuesit e tij. Kjo nuk do të ndodhte, përkundrazi ai shtrembëroi faktet dhe kërkoi një kompromis. Kështu ai urdhëroi që Jezusi të fshikullohej. Një dënim i tillë ishte i tmerrshëm dhe rraskapitës. Kamzhikët ishin bërë me copa kockash dhe bënin që të çahej lëkura. Ushtarët e trajtuan me vrazhdësi Jezusin, e lidhën atë në një shtyllë me kurriz të zhveshur dhe e goditën pa mëshirë në trup. Lëkura dhe mishi i tij u shqyen, me dhimbje të pashpjegueshme. Shumë të torturuar në këtë mënyrë vdisnin gjatë procesit. Zoti ynë i pafajshëm vuajti shumë në trup dhe në shpirt.
Pastaj ushtarët, për të vazhduar talljen, morën trupin e çjerrë të Jezusit. Këta ushtarë jetonin me frikë nga terroristët hebrenj, duke mos guxuar të dilnin natën. Ky ishte atëherë shansi i tyre për t'u hakmarrë për veten e tyre duke torturuar dikë të quajtur mbreti i hebrenjve. Mbi të u derdh gjithë keqdashja që ndjenin ndaj këtij populli të pakënaqur. Njëri prej tyre vrapoi dhe këputi një degë nga një kaçubë gjembash, duke bërë një kurorë për ta vendosur mbi ballin e Krishtit. Presioni i kësaj kurore me gjemba bëri që gjaku të shpërthente. Të tjerë erdhën me rroba të konsumuara që i përkisnin oficerit dhe e mbështollën. Gjaku u përzie me ngjyrën vjollcë, ndërsa Jezusi ishte i mbuluar me gjak të mpiksur. Përveç kësaj, ai u godit brutalisht me shkelma dhe grushta . Disa u përkulën para tij, sikur e përgatitnin për kurorëzimin. Ka të ngjarë që këto trupa perandorake përfaqësonin kombe të ndryshme evropiane do të thotë që shumë prej fiseve të botës kishin pjesë në këtë tallje dhe blasfemi drejtuar Qengjit të Perëndisë.
GJONI 19:4-5
4 Pilati doli përsëri dhe u tha atyre: Ja, po jua nxjerr jashtë, që të dini se nuk gjej asnjë faj në të. 5 Atëherë Jezusi doli, i veshur me kurorën prej gjembash dhe mantelin e purpurt. Pilati u tha atyre: Ja ku është njeriu!.
Pilati kërkoi dosjen e Jezusit dhe zbuloi se ai ishte i pafajshëm. Për të tretën herë ai doli te krerët hebrenj dhe përsëri dëshmoi: "Nuk gjej asnjë faj në të". Përfundimisht, ai u përpoq t'i ballafaqonte sy për sy, për të zbuluar mashtrimin dhe për të treguar të vërtetën.
Ai e nxori Jezusin me të gjitha shenjat e goditjeve dhe lotëve mbi të, me gjakun që i rridhte me bollëk dhe me kurorën me gjemba mbi ballë. Mbi shpatullat e tij ishte një mantel i purpurt, i lagur me gjak.
A mund ta konceptoni figurën e Qengjit të Perëndisë duke mbajtur mëkatin e botës? Poshtërimi i tij ishte lartësim, sepse dashuria e tij e pashoqe shfaqet në durimin e tij. Ai qëndroi përpara atyre që përfaqësonin Lindjen dhe Perëndimin, duke e tallur, të keqtrajtuar dhe të kurorëzuar me gjemba. Të gjitha kurorat e botës me xhevahiret e tyre vezulluese nuk kanë asnjë vlerë në krahasim me kurorën e tij me gjemba me gjakun që shlyen çdo mëkat.
Ndonëse Pilati ishte njeriu më i vrazhdë që ishte njohur, ai u prek nga kjo pamje. Nuk kishte asnjë gjurmë urrejtjeje në fytyrën e Jezusit, apo një mallkim në buzët e tij. Ai iu lut në heshtje Atit të tij, bekoi armiqtë e tij dhe mbajti mëkatet e atyre që e shanin. Guvernatori shqiptoi fjalët goditëse: "Ja, njeriu!" Ai ndjeu madhështinë dhe dinjitetin e këtij njeriu. Sikur të kishte dashur të thoshte për Krishtin: “Ky është njeriu unik që mban shëmbëlltyrën e Perëndisë”. Mëshira e tij rrezatonte, edhe në orën e rrezikut vdekjeprurës; shenjtëria e tij shkëlqeu në dobësi dhe në trupin e tij të torturuar. Ai nuk po vuante për fajet e tij, por për mëkatin tim dhe tuajin dhe për fajet e njerëzimit.
d) Pilati i mahnitur nga natyra hyjnore e Krishtit (Gjoni 19:6-11)
GJONI 19:6-7
6 Kur e panë krerët e priftërinjve dhe oficerët, rifilluan të bërtasin: "Kryqëzoje, kryqëzoje!". Pilati u tha atyre: Merreni ju vetë dhe kryqëzojeni, sepse nuk gjej asnjë faj në të. 7 Judenjtë iu përgjigjën: Ne kemi një ligj dhe sipas këtij ligji ai duhet të vdesë, sepse e bëri veten Bir të Perëndisë.
Ishin të gjata orët e torturave dhe shumë nga turma zbritën te porta e guvernatorit. Udhëheqësit judaik nuk ishin të gatshëm të zbusnin qëndrimin e tyre ose të pendoheshin, por kishin rënë dakord të kërkonin vdekjen e Jezusit menjëherë, me britma dhe trazira të fuqishme. Ata që ishin të prirur të ishin të butë, u zhytën në dëshpërim dhe supozuan se Perëndia e kishte braktisur Jezusin. Ai nuk u dha atyre një mrekulli shpëtimi, kështu që kërkesat për ekzekutim u bënë më të forta dhe Pilati pritej të jepte dënimin më të ashpër nga të gjithë. Kështu, e mallkuan dhe e dorëzuan turpit më të thellë.
Në atë kohë, Pilati ishte veçanërisht i kujdesshëm për çdo shenjë trazire, por nuk dëshironte të vriste dikë në mënyrë të paligjshme. Kështu ai u tha judenjve: "Merreni dhe kryqëzojeni, edhe pse jam i bindur për pafajësinë e tij" - një rast i tretë i pranimit të tij se Jezusi ishte i pafajshëm. Me këtë, Pilati e gjykoi veten e tij si fajtor, duke mos pasur të drejtën të fshikullonte një rob të pafajshëm.
Judenjtë ishin të vetëdijshëm se ligji romak e ndalonte vrasjen e dikujt prej tyre dhe Pilati mund t'i kundërvihej nëse do ta bënin këtë, pavarësisht fjalëve të tij qetësuese. Ligji hebre nuk kishte dispozitë për kryqëzimin, por vetëm për vrasjen me gurë. Jezusi kishte "blasfemuar" dhe kështu e meritonte të vritej me gurë.
Pleqtë hebrenj e dinin se nëse pretendimet për Birërinë hyjnore të Krishtit ishin të drejta, ata duhet t'i ishin përkulur atij. Kryqëzimi do të "provonte" se ai nuk ishte hyjnor me gjithë torturat që kishte vuajtur. Kështu ata do të shfajësoheshin me vdekjen e tij, jo me gjakun e shlyerjes, por me kryqëzimin e thjeshtë që pati miratimin e Perëndisë.
LUTJE: Zoti Jezus, ne të falënderojmë që në dhimbjet dhe torturat e tua, ti mbarte turpet tona. Ne të lavdërojmë për durimin, dashurinë dhe madhështinë tënde. Ti je Mbreti ynë. Na ndihmo të të bindemi; na mëso të bekojmë armiqtë tanë dhe të tregojmë mëshirë ndaj atyre që na urrejnë. Ne të lavdërojmë që gjaku yt pastron fajin tonë. O Biri i Perëndisë, ne jemi të tutë. Na themelo në shenjtërinë tënde, që të ecim në mëshirë, falënderues për dhimbjet e tua.
PYETJA:
- Çfarë mësojmë nga imazhi i Jezusit i rrahur, i veshur me ngjyrë vjollce dhe një kurorë me gjemba?