Previous Lesson -- Next Lesson
3. Krishti ngjall të vdekurit dhe gjykon botën (Gjoni 5:20-30)
GJONI 5:20-23
20 "Sepse Ati e do Birin dhe i dëfton të gjitha ato që ai vet bën; dhe do t'i tregojë vepra më të mëdha se këto , që të mrekulloheni. 21 Sepse ashtu si Ati i ringjall të vdekurit dhe u jep atyre jetë, ashtu edhe Biri i jep jetë kujtdo që do. 22 Ati nuk gjykon askënd, por gjithë gjykimin ia ka dhënë Birit, 23 që të gjithë ta nderojnë Birin, ashtu siç nderojnë Atin. Ai që nuk nderon Birin, nuk nderon Atin që e ka dërguar.
Sa të fuqishme janë këto vepra, të pamundura për njeriun, por Jezusi mund t'i kryejë ato. Ati ia dorëzon ato Birit për t'i kryer. Këtu vëmë re dy cilësi të profetizuara në Shkrimet në lidhje me Krishtin. Judenjtë prisnin Njeriun që i karakterizonte: Ngjalljen e të vdekurve dhe gjykimin e vërtetë. Të dyja bashkë Jezusi ia ngarkoi vetes. Jezusi paraprakisht parashikoi në prani të armiqve të tij se ai është Zoti i Jetës që do të gjykonte, edhe pse ata e konsideronin të çmendur ose blasfemues. Ata vendosën ta vrisnin. Me këtë pohim Jezusi donte t'i ndryshonte dhe t'i shtynte të mendonin drejt dhe të pendoheshin sinqerisht.
Perëndia ynë nuk është shkatërrues, por jetëdhënës, që nuk dëshiron vdekjen e një mëkatari, por kthimin nga kokëfortësia e tij në jetë. Ai që braktis Zotin humbet gradualisht, shpirti, fryma dhe trupi. Megjithatë, ai që i afrohet Krishtit ringjallet dhe përjeton jetën e përjetshme. Shpëtimtari dëshiron ringjalljen dhe zgjimin tuaj. A do t'ia vësh veshin zërit të tij? Apo do të vazhdosh në një jetë mëkati dhe faji?
Nga përjetësia universi është ndërtuar mbi të vërtetën. Edhe nëse njerëzit janë të pakujdesshëm ndaj Zotit të tyre, duke vrarë dhe mashtruar njëri-tjetrin, e vërteta është e pandryshueshme. Dita e Gjykimit është dita e madhe e llogarisë. Hakmarrja hyjnore do të bjerë mbi të gjitha fyerjet dhe veçanërisht mbi keqtrajtimet e të vejave dhe të dobtëve. Perëndia ia ka dhënë të gjithë gjykimin Krishtit. Ai do të gjykojë të gjithë popujt, gjuhët dhe fetë. Jezusi ishte një njeri pa mëkat, kështu që ai e kupton gjendjen tonë njerëzore dhe ndjen dobësitë tona. Gjykimi i tij është i drejtë. Kur të shfaqet në lavdinë e tij, të gjitha fiset e tokës do të vajtojnë, sepse ata e shpërfillën Gjyqtarin, duke e përbuzur dhe hedhur poshtë atë. A e kupton këtë?
Atëherë të gjithë do të gjunjëzohen para Birit. Ata që lanë pas dore adhurimin e Krishtit në tokë, do ta nderojnë atë me frikë dhe dridhje. Krishti është i denjë për çdo fuqi, pasuri, urtësi, nder dhe lavdi (Zbulesa 5:12). Ai e ka pajtuar botën me Perëndinë. Ai ishte Qengji i përulur i therur për ne. Perëndia dhe Biri janë njësoj në thelbin e dashurisë dhe fuqisë jo vetëm në vepra, por në meritën e nderimit dhe adhurimit që u ofrohet atyre. Kjo është arsyeja pse Jezusi nuk e hodhi poshtë adhurimin e askujt kur ishte në tokë. Ne duhet ta nderojmë Birin ashtu siç bëjmë me Atin. Ne mund t'i drejtohemi Birit në lutje drejtpërdrejt, ashtu siç bëjmë me Atin tonë qiellor.
Të gjithë ata që e refuzojnë Krishtin ose e nënçmojnë atë, e refuzojnë Vet Atin. I Përjetshmi është i lirë të zgjedhë një Bir. Arsyeja kryesore pse njerëzit mohojnë Birësinë e Krishtit dhe adhurimin e tij, është mentaliteti i tyre i lig. Ata nuk janë të gatshëm ta njohin atë, dhe kështu nuk mund ta njohin Perëndinë në realitetin e Tij.
GJONI 5:24
24 "Në të vërtetë, në të vërtetë po ju them se ai që e dëgjon fjalën time dhe beson në atë që më dërgoi, ka jetë të përjetshme; ai nuk vjen në gjyq, por ka kaluar nga vdekja në jetë".
Ai që e dëgjon me kënaqësi Ungjillin e Krishtit dhe beson në Birin dhe shpengimin e tij, merr jetën e përjetshme. Një jetë që nuk fillon me vdekjen, por këtu në tokë nëpërmjet Frymës së Shenjtë. Kjo Frymë zbret mbi ty, sepse ti beson në Atin dhe Birin. Jo të gjithë e kuptojnë domethënien e fjalëve të Krishtit, edhe nëse i kanë dëgjuar mijëra herë, dhe i kanë lexuar apo analizuar përmbajtjen e tyre. Ata nuk do të flasin për hirin e Birit, as nuk do të ecin në Frymë. Besimi i vërtetë është besimi në Krishtin dhe besnikëria ndaj tij. Duke hyrë në këtë lidhje me Krishtin, jemi të justifikuar, të liruar nga gjykimi, sepse është besimi që na shpëton dhe jo vepra. Dashuria e Krishtit mbulon ata që strehohen te kryqi, u fshin mëkatet e tyre dhe u pastron ndërgjegjen. Na inkurajon t'i afrohemi Perëndisë. Sepse i Përjetshmi është bërë Ati ynë me lindjen tonë të re. Rilindja jonë është rezultat i justifikimit tonë.
A e kupton premtimin e madh të Krishtit? Ti je çliruar nga vdekja dhe tmerret e saj. Ti je përjetësisht i gjallë në hirin e Krishtit. Zemërimi i Zotit nuk do të bjerë mbi ty.
Besimi juaj në Krishtin ju ka transformuar, një jetë e shenjtë e përjetshme është tani e juaja. Lidhja jonë me Jezusin nuk është thjesht intelektuale, por praktike, ekzistenciale dhe e vërtetë. Nuk ka shpëtim më të madh sesa të qëndrojmë në Krishtin. Mësoni përmendësh vargun 24 dhe rregulloni jetën tuaj në të dhe ne do të takohemi në përjetësi ballë për ballë.
LUTJE: Ne të adhurojmë ty At, Bir dhe Frymë të Shenjtë, sepse ti na ke falur mëkatet dhe na ke shfajësuar. Nuk do të kalojmë në gjyq, sepse zemërimi yt ka kaluar mbi ne. Ne të adhurojmë sepse jeta jote është derdhur në ne dhe vdekja për ne është anulluar. Ne jetojmë për ty përjetësisht. Na bëj të fortë në ty, për të madhëruar emrin tënd.
PYETJA:
- Cilat janë dy detyrat e rëndësishme që Ati i dha Krishtit për t'i kryer?