Previous Lesson -- Next Lesson
d) Είναι ο λαός Ισραήλ υπεύθυνος για την δυσπιστία του; (Ρωμαίους 10:16-21)
ΡΩΜΑΙΟΥΣ 10:16-21
16 Μα το χαρμόσυνο αυτό μήνυμα δεν το δέχτηκαν όλοι. Όπως το έχει πει κιόλας ο Ησαΐας, Κύριε, ποιος πίστεψε στο κήρυγμά μας; 17 Επομένως, για να πιστέψει κανείς χρειάζεται ν’ ακούσει το κήρυγμα και το κήρυγμα γίνεται με το λόγο του Θεού. 18 Αναρωτιέμαι όμως, μήπως οι Ιουδαίοι δεν άκουσαν το κήρυγμα; Και βέβαια το άκουσαν! Γιατί, λέει η Γραφή: Σ’ όλη τη γη αντήχησε η φωνή τους, στα πέρατα της οικουμένης τα λόγια τους. 19 Και πάλι αναρωτιέμαι: μήπως ο Ισραήλ δεν τα κατάλαβε; Την απάντηση τη δίνει πρώτος ο Μωυσής: Θα σας κάνω να ζηλέψετε ένα έθνος που δεν είναι έθνος· θα σας κάνω να εξοργιστείτε μ’ ένα λαό που δεν έχει σύνεση. 20 Κι ο Ησαΐας φτάνει στο σημείο να λέει: Με βρήκαν αυτοί που δε μ’ αναζητούσαν. Φανερώθηκα σ’ εκείνους που δε ρωτούσαν καν για μένα. 21 Για τον Ισραήλ όμως λέει: Όλη τη μέρα άπλωνα τα χέρια μου σ’ ένα λαό ανυπάκουο, που όλο μου αντιμιλά.
Ο Παύλος έδωσε μαρτυρία στην εκκλησία της Ρώμης με την αποφασιστική του δήλωση ότι η πλειοψηφία των Ιουδαίων, οι οποίοι περίμεναν για τον Μεσσία, ούτε αναγνώρισαν εκείνον ούτε τα καλά νέα της νίκης μέσα του αλλά αντιστέκονταν στο λόγο του Θεού διαρκώς. Αυτό ήταν προφανές την εποχή του Ησαΐα ο οποίος λυπόταν και υπέφερε στις προσευχές του για τον λαό του 2700 χρόνια πριν λέγοντας: Ποιος θα το πίστευε αυτό που τώρα ακούσαμε; (Ησαΐας 53:1) Πολλοί από τους Ιουδαίους άκουσαν το ευαγγέλιο. Αλλά ούτε το κατάλαβαν, ούτε το πίστεψαν. Μερικοί από αυτούς ένιωσαν την χάρη που τους προσφέρονταν αλλά δεν ήταν πρόθυμοι να υπακούσουν σ’ αυτό. Αγάπησαν το δύσπιστο περιβάλλον τους και το σκληρόκαρδο έθνος τους περισσότερο απ’ όσο αγάπησαν τον Κύριο που σώζει και φοβόντουσαν τους ανθρώπους περισσότερο απ’ όσο φοβόντουσαν τον ελεήμονα Δημιουργό.
Ο Παύλος απαντάει σ’ αυτή την αμφιταλάντευση και η περίληψη του προηγούμενου του λόγου είναι ότι η πίστη έρχεται μέσω του κηρύγματος. Το σημαντικό εδώ δεν είναι πώς το ευαγγέλιο έφτασε σε σένα, είτε μέσω ενός ύμνου ή ενός συγκεκριμένου εδαφίου αλλά το ότι όταν ο Θεός χτυπήσει την πόρτα της καρδιάς σου, πρέπει να την ανοίξεις σ’ αυτόν, διαφορετικά διατρέχεις τον κίνδυνο να σε προσπεράσει. Όλοι εκείνοι που φέρνουν το ευαγγέλιο στους άλλους ανθρώπους δεν πρέπει να το διαδίδουν με πολύ γλαφυρό τρόπο αλλά με απλά λόγια τα οποία οι ακροατές τα καταλαβαίνουν. Ο ομιλητής πρέπει να μεταφέρει το λόγο του Θεού στην γλώσσα των ακροατών του. Πρέπει να αποδίδει το περιεχόμενο του πλήρως και όχι τμηματικά. Όλοι όσοι κηρύττουν, πρέπει να εκπαιδευτούν ώστε να δίνουν το παράδειγμα στο λόγο τους πρακτικά και να μιλούν φιλικά, με ένα προσωπικό τρόπο. Η προσευχή πρέπει να συνοδεύει τη διάδοση του λόγου και του θελήματος του Θεού και ο ομιλητής πρέπει να πιστεύει ότι λέει, στέφοντας την μαρτυρία του με δόξα και ευχαριστία στον Θεό.
Το κήρυγμα δεν είναι μια θεωρητική διδασκαλία αλλά ένα κάλεσμα από τον Κύριο, στηριγμένο πάνω στην εντολή του και την αποστολή του σε εκείνους που ενδυναμώνει. Γι’ αυτό το λόγο, η πίστη μας στον Κύριο είναι πιο σημαντική από το πιστεύω μας στο ευαγγέλιο, επειδή ο Κύριος μας έδωσε το λόγο του για να τον φέρουμε στους ακροατές και να τους προειδοποιήσουμε με αυτόν , να τους δώσουμε εντολές, να τους καλέσουμε, να τους ενθαρρύνουμε και να τους ταρακουνήσουμε. Ο ομιλητής δε πρέπει να μιλάει στη θέση του Χριστού αλλά πρέπει να είναι ένας πιστός πρεσβευτής του, όπως είπε ο απόστολος: «Εμείς ενεργούμε ως πρεσβευτές του Χριστού. Μέσα από τα δικά μας λόγια είναι σαν να σας παρακαλεί ο Θεός. Στο όνομα του Χριστού, λοιπόν, σας παρακαλούμε: Συμφιλιωθείτε με το Θεό!» (Β΄ Κορινθίους 5:20).
Ο Παύλος αναρωτιέται: Ίσως πολλοί από τους Ιουδαίους δεν άκουσαν κανένα λόγο για τη σωτηρία του Χριστού. Ίσως κανείς δεν τους είπε ξεκάθαρα για τον μοναδικό Σωτήρα. Βρίσκουμε την απάντηση στην ερώτηση του απόστολου (Ψαλμός 19:5) ότι δηλαδή ο λόγος του Θεού είναι όπως ο ήλιος της δικαιοσύνης. Η ανατολή του είναι από τη μια άκρη του ουρανού και η τροχιά του μέχρι το άλλο άκρο. Και δεν υπάρχει τίποτα κρυμμένο από την ζέστη του. Όπως ο ήλιος φέγγει τον κόσμο, έτσι και το ευαγγέλιο φωτίζει τον κόσμο. Την εποχή του Ιησού, πλήθη έτρεχαν να δουν τα θαύματα και να ακούσουν τα λόγια του. Σήμερα λέμε ότι αυτός που θέλει να ακούσει, μπορεί να ακούσει. Και αυτός που ψάχνει, βρίσκει. Το ραδιόφωνο και τα τηλεοπτικά προγράμματα βοηθούν όποιον θέλει να ακούσει το ευαγγέλιο.
Σήμερα ο άνθρωπος αναρωτιέται: Τι διαλέγω: τα χρήματα ή το Πνεύμα; Τα χρήματα ή τον Θεό; Αναζητώ δύναμη, πρεστίζ, σεξ και διασκέδαση; Ή θέλω να ακούσω και να υπακούσω το λόγο του Θεού; Οι άνθρωποι υποτάσσονται στην αυτοϊκανοποίηση τους σε όλες τις περιοχές της ζωής. Τότε ποιος θέλει να ακούσει και να υπηρετήσει τον Δημιουργό του; Ο Παύλος συνεχίζει να αναρωτιέται: Ίσως τα παιδιά του Ιακώβ δεν κατάλαβαν τι ειπώθηκε σ’ αυτούς! Ίσως το ευαγγέλιο δεν τους δόθηκε πλήρως! Αλλά ο Θεός είχε ήδη απαντήσει μέσω του Μωυσή, όταν ο τελευταίος είπε : Αλλά κι εγώ θα προκαλέσω τη ζηλοτυπία τους μ’ εκείνους που δεν είναι αληθινός λαός, με ένα έθνος ανόητο θα διεγείρω την οργή τους (Δευτερονόμιο 32:21).
Στο λόγο του προς τον Μωυσή, ο Κύριος ήθελε να πει στους ανθρώπους: «Εφόσον δεν είσαστε έτοιμοι να ακούσετε το Λόγο μου, θα αποκαλυφθώ και θα δώσω την αγάπη μου σε ένα μη εκλεκτό κι αμόρφωτο λαό. Θα σας κάνω γεμάτους φθόνο και οργή βλέποντας πώς ένας μη εκλεκτός λαός βρίσκει χάρη μαζί μου αντί για εσάς, φαντασμένοι και αλαζόνες άνθρωποι. Θα τους κάνω να με αγαπήσουν και να με τιμούν».
Ο Θεός έχει αποκαλύψει στον προφήτη Ησαΐα 600 χρόνια πριν τον Χριστό: Οι άλλοι λαοί, οι ειδωλολάτρες, που δε ζητούσαν να βρουν δικαίωση στο Θεό, βρήκαν τη δικαίωση» (Ησαΐας 65:1, Ρωμαίους 9:30).
Στις μέρες μας βλέπουμε ότι ο Θεός αντιτάσσεται στους δύσπιστους στο δρόμο που διάλεξαν, ώστε να μπορούν να συνειδητοποιήσουν την ύπαρξη του και μιλάει σε εκείνους που νοιάζονται για Εκείνον, μέσα από όνειρα, γεγονότα και ασθένειες. Στο επιστημονικό σώμα, βλέπουμε πολλούς επιστήμονες να μην βρίσκουν απαντήσεις για την δημιουργία του σύμπαντος εκτός από την παραδοχή της ύπαρξης του Δημιουργού, ενώ ο δικός του λαός αγνοεί τον Κύριο τους και απομακρύνεται από αυτόν. Ο Κύριος έχει χιλιάδες τρόπους για να κάνει τους άλλους άγνωστους λαούς δικό του λαό. Αυτό ήταν το μυστικό που ο Παύλος βίωσε με λύπη αλλά και με χαρά κατά τη διάρκεια των ιεραποστολικών του ταξιδιών (Πράξεις 28:24-31).
Ο Θεός είχε αποκαλύψει στον Ησαΐα: «Τα χέρια μου όλη τη μέρα άπλωνα σ’ ένα λαό αποστάτη, που κακό δρόμο ακολουθεί και που τον σέρνουν οι επιθυμίες του· σ’ ένα λαό που συνεχώς αδιάντροπα με προκαλεί» (Ησαΐας 65:2-3). Με αυτή την αποκάλυψη του, ο Κύριος θέλει να μας πει ότι έκτεινε τα χέρια του στον ανυπάκουο λαό του, όπως η μητέρα απλώνει τα χέρια της στο παιδί της ώστε να μην πέσει και χτυπήσει. Ως εκ τούτου, ο Κύριος επιθυμούσε να σώσει το λαό του αλλά βίωσε το γεγονός ότι δεν ήταν έτοιμοι να τον ακούσουν. Με τη θέληση τους παράκουσαν το λόγο του και με πείσμα επαναστάτησαν εναντίον του.
Πόσο μεγάλη είναι η αγάπη του Θεού, ο οποίος δεν εγκαταλείπει εκείνους που απομακρύνονται από αυτόν και ζουν αδιάφορα, επιμένοντας στην επανάσταση τους, τη στιγμή που εκείνος τους δίνει την αγάπη του διαρκώς. Αλλά στο τέλος ο Κριτής θα αποδώσει την κρίση του ενάντια στην πλειοψηφία του εκλεκτού του λαού. Με τη θέληση τους τον παρακούν και δε θέλουν να τους σώσει. Είναι όπως ένας τυφλός άνθρωπος που, παρά τις προειδοποιήσεις των γύρω του περί του λάκκου μπροστά του, με τη θέληση του σκοντάφτει σ’ αυτόν και πέφτει κάτω. Έτσι και ο Κύριος αποκάλυψε στον Ισραήλ ότι αυτοί και μόνο αυτοί είναι υπεύθυνοι για την κακή τους κατάσταση, παρά την αγάπη του για αυτούς.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω Πατέρα Ιησού Χριστό, είσαι ο Πατέρας μας που εκτείνει τα χέρια του σε μας, όπως απλώνει η μητέρα τα χέρια της στο παιδί της για να μην πέσει κάτω. Σε λατρεύουμε για την αγάπη σου και σου ζητούμε να ανοίξεις τα αυτιά των παιδιών του Ιακώβ ώστε να ακούσουν τον λόγο του Ιησού και να τον ακολουθήσουν με χαρά και ευχαριστία.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
- Πώς μπορεί σήμερα ένας άνθρωπος, αν το επιθυμήσει, να ακούσει να καταλάβει και να δεχτεί το ευαγγέλιο;
- Πώς ο Θεός έκανε τα ανακαινισμένα άτομα από όλα τα έθνη εκλεκτό λαό του;