Previous Lesson -- Next Lesson
a) Το άγιο υπόλοιπο υπάρχει (Ρωμαίους 11:1-10)
ΡΩΜΑΙΟΥΣ 11:1-10
1 Έπειτα απ’ όλα αυτά αναρωτιέμαι: μήπως ο Θεός απέρριψε το λαό του; Αποκλείεται! Γιατί κι εγώ είμαι Ισραηλίτης, απόγονος του Αβραάμ, από τη φυλή Βενιαμίν. 2 Δεν απέρριψε, λοιπόν, ο Θεός το λαό του, που από παλιά τον έχει ξεχωρίσει και αγαπήσει. Θυμηθείτε τι λέει η Γραφή για τον Ηλία. Ο Ηλίας κατηγορεί το λαό Ισραήλ στο Θεό με αυτά τα λόγια: 3 «Κύριε, σκότωσαν τους προφήτες σου και γκρέμισαν τελείως τα θυσιαστήριά σου. Μόνο εγώ απόμεινα ολομόναχος, κι εμένα θέλουν να με σκοτώσουν». 4 Τι του απαντάει όμως ο Θεός; Έχω κρατήσει για τον εαυτό μου ένα υπόλοιπο από εφτά χιλιάδες άντρες, που δεν προσκύνησαν το είδωλο του Βάαλ. 5 Έτσι, λοιπόν, και στη σημερινή εποχή υπάρχει ένα υπόλοιπο που το διάλεξε η χάρη του Θεού από τον Ισραήλ. 6 Τους διάλεξε με τη χάρη του ο Θεός, κι όχι με κριτήρια τα έργα τους, γιατί αλλιώς δε θα μπορούσαμε να μιλάμε για χάρη. Εάν τους διάλεγε με κριτήριο τα έργα τους, η χάρη δεν θα ήταν πια χάρη· αλλά ούτε και τα έργα θα ήταν πια έργα, εφόσον στα έργα ακολουθεί ανταμοιβή και όχι χάρη. 7 Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε πως ο Ισραήλ ως σύνολο δεν κατόρθωσε αυτό που επιδίωκε, ενώ το πέτυχαν αυτοί που τους διάλεξε η χάρη του Θεού· οι υπόλοιποι έπαθαν πώρωση, 8 όπως το προείπε η Γραφή: Έκανε ο Θεός να ναρκωθεί το πνεύμα τους, τα μάτια τους να μη βλέπουν και τ’ αυτιά τους να μην ακούν, ως τα σήμερα. 9 Και ο Δαβίδ λέει: Την ώρα του φαγητού κάνε να πέσουν σε παγίδα και να πιαστούν, κάνε να σκοντάψουν και να τιμωρηθούν. 10 Σκότισε τα μάτια τους, για να μη δουν την παγίδα· κάνε τους για πάντα σκλάβους.
Ο απόστολος Παύλος προετοιμάζει το επιχείρημα του σχετικά με τη σωτηρία και την καταστροφή των παιδιών του Αβραάμ. Αρθρώνει μια τρομακτική ερώτηση: «Δεν αποδιώχνει ο Κύριος το λαό του, και δεν εγκαταλείπει τους δικούς του» (Ψαλμός 94:14).
Ο Παύλος απαντάει στην ερώτηση του λέγοντας: «Όχι. Αυτό είναι αδύνατο γιατί εγώ είμαι η απόδειξη της χάρης που σώζει. Με έσωσε και εγώ είμαι ένας αμαρτωλός εγκληματίας. Σύμφωνα με τη σάρκα, κατάγομαι από την φυλή του Βενιαμίν , και τους απόγονους του Αβραάμ. Ο Κύριος με κάλεσε, με συγχώρεσε και μου έδωσε ζωή. Εγώ είμαι παρών ως απόδειξη της χάρης του Κυρίου που σώζει για τα παιδιά του Ιακώβ. Καθώς ζούσα με τον Χριστό, ο Κύριος συχνά πυκνά καλούσε άτομα από όλες τις φυλές των παιδιών του Ιακώβ. Τους έσωσε, τους ευλόγησε και τους απέστειλε να διαδώσουν το ευαγγέλιο». Ο Θεός δημιούργησε από αυτούς τον γνήσιο Χριστιανισμό. Χωρίς τους Χριστιανούς Ιουδαίους, οι οποίοι αναγεννήθηκαν εν Χριστώ, δε θα μπορούσαμε να δούμε κανένα γραπτό για το ευαγγέλιο του Χριστού. Αυτοί ήταν ο πυρήνας της βασιλείας του Θεού. Από αυτούς οι απόγονοι του Θεού σπάρθηκαν ανάμεσα στα έθνη. Ο θερισμός πολλαπλασιάστηκε αυτόματα και η βασιλεία του Κυρίου έρχεται και αυξάνεται συνεχώς αθόρυβα.
Ο Θεός έχει ένα εκλεκτό λαό και επίσης ακολουθεί τη δική του μέθοδο για το πνευματικό του βασίλειο. Δεν απέρριψε τους αγαπημένους του αν και η πλειοψηφία των παιδιών του Ιακώβ απορρίπτουν και μισούν τον Χριστό και τους ακόλουθους του ακόμη και σήμερα επειδή ακολουθούν άλλους θεούς. Αλλά πώς ήταν η κατάσταση την εποχή του προφήτη Ηλία; Αυτός ο θαρραλέος προφήτης αναστέναζε λόγω του αιματηρού διωγμού των πιστών που ξεκίνησε στο βόρειο βασίλειο και της δήλωσης του θανάτου του εκ των προτέρων από τη βασίλισσα (Α’ Βασιλέων 19:10-14).
Τότε ο Κύριος του απάντησε με παρηγορητικά λόγια: «Αλλά θ’ αφήσω απ’ τους Ισραηλίτες ζωντανούς εφτά χιλιάδες, όλους εκείνους που δε γονάτισαν να προσκυνήσουνε το Βάαλ, και που το στόμα τους δεν ασπάστηκε το άγαλμά του» (Α΄ Βασιλέων 19:18). Κανείς δε γνωρίζει εκείνους τους σταθερούς στην πίστη ανθρώπους. Αποτελούσαν το ιερό υπόλοιπο. Πιθανώς απομακρύνθηκαν κατά τη διάρκεια της καταστροφής της Σαμάρειας και οδηγήθηκαν στην σκλαβιά και μετά διέδιδαν την πίστης τους σε όλο τον κόσμο. Ο Θεός προστατεύει τους πιστούς του και κανείς δε μπορεί να τους αρπάξει από το χέρι του. Δεν τους υπόσχεται μια ζωή πολυτέλειας αλλά δίνει στους μάρτυρες του μια αιώνια πνευματική βεβαιότητα (Ιωάννης 10:29-30).
Σε αυτή τη συζήτηση ο Παύλος έθεσε ένα ερώτημα: «Έτσι, λοιπόν, και στη σημερινή εποχή υπάρχει ένα υπόλοιπο που το διάλεξε η χάρη του Θεού από τον Ισραήλ» (Ρωμαίους 11:5).
Αυτή η δήλωση ισχύει από τη στιγμή της γέννησης του Χριστού. Το σύμβολο των πιστών Χριστιανών δεν είναι ούτε δύναμη, ούτε πλούτη, ούτε τιμή αλλά το να ακολουθούν τον Ιησού ακόμη και στα παθήματα. Έτσι, ο Ιησούς είπε στο μικρό αριθμό των ακόλουθων του: «Μη φοβάσαι, μικρό μου ποίμνιο. Σ’ εσάς ευαρεστήθηκε ο Πατέρας σας να δώσει τη βασιλεία του» (Λουκάς 12:32, 22:28-29).
Η εξουσία του Πατέρα, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος δημιουργεί πάντα μια ευλογημένη επιλογή των εκλεκτών αγίων. Κατά τη διάρκεια του ιεραποστολικού τους ταξιδιού ο Παύλος και ο Βαρνάβας έλεγαν σε εκείνους που είχαν κληθεί μέσα από όλους τους ανθρώπους «Για να μπούμε στη βασιλεία των ουρανών πρέπει να περάσουμε από πολλούς διωγμούς» (Πράξεις 14:22). Ο απόστολος Παύλος εμβαθύνει αυτή την γνώση και δίνει μαρτυρία στο ότι το υπόλοιπο των παιδιών του Ιακώβ είναι συνεχές και μόνο εξαιτίας της χάρης δε θα χαθούν (Ρωμαίους 11:6). Ο Κύριος το προστατεύει από Σατανικούς πειρασμούς τους τελευταίους καιρούς και το οδηγεί όπως ο Καλός Ποιμένας. Αυτό το υπόλοιπο δεν είναι δίκαιο, ευσεβές ή εκλεκτό εξαιτίας των δικών του έργων αλλά ότι καλό έχει, αποτελεί προϊόν της χάρης. Γι’ αυτό το λόγο, πρέπει να πιστέψουμε στην οικουμενική και αξιοσημείωτη δύναμη της χάρης του Χριστού η οποία προστατεύει το ιερό υπόλοιπο του λαού του Ισραήλ και να ευχαριστήσουμε τον Κύριο για αυτό επειδή η συνέχιση του αποτελεί το μυστήριο της Χριστιανικής μας ύπαρξης.
Στο κεφάλαιο 11 και εδάφιο 7 της προς Ρωμαίους επιστολής ο Παύλος ρωτάει: Ποια ήταν η πνευματική κατάσταση των παιδιών του Ιακώβ τότε και ποια είναι σήμερα; Ποια η σημασία της τήρησης του νόμου εκ μέρους τους; Και ποιος ήταν ο σκοπός της ευσέβειας τους τον οποίο δεν πέτυχαν; Έχασαν το στόχο τους, σταύρωσαν το βασιλιά τους, σκλήρυναν απέναντι στην κατοίκηση του Αγίου Πνεύματος , απομακρύνθηκαν από την ένωση της Αγίας Τριάδας, υπηρέτησαν βασιλείς και αρχηγούς άλλων κρατών οι οποίοι τους εκμεταλλεύτηκαν και περίμεναν τον αντίχριστο να βασιλεύσει μαζί τους πάνω στους άλλους λαούς. Αυτή η οδυνηρή αλήθεια δεν περιλαμβάνει όλα τα παιδιά του Ιακώβ γιατί μόνο ένα μικρό μέρος των παιδιών του Αβραάμ αναγεννήθηκαν από το Άγιο Πνεύμα. Γνώριζαν τις αμαρτίες τους και τις εξομολογούνταν δημόσια, πίστεψαν στο πράο Αρνί του Θεού, έλαβαν από εκείνον την απόλυτη συγχώρεση, και χρίστηκαν με το υποσχεμένο Πνεύμα. Ζούσαν τη ζωή του Χριστού και έγιναν ενεργά μέλη στο πνευματικό του σώμα.
Ωστόσο, η πλειοψηφία του έθνους τους σκλήρυνε την καρδιά της (Δευτερονόμιο 29:4, Ησαΐας 29:10). Έλαβε ένα πνεύμα το οποίο δεν ξεχώριζε το καλό και το κακό. ΓΙ’ αυτό το λόγο, δεν ένιωθε τις ανάγκες τους αλλά έκανε ότι το ευχαριστούσε, χωρίς να νοιάζεται για τον Θεό και την τελική κρίση γιατί ενώ έβλεπε, το πνεύμα δεν έβλεπε και ενώ άκουγε, δεν άκουγε, αν και ο Βασιλιάς Δαβίδ προσευχήθηκε στον Κύριο ζητώντας του να τιμωρήσει αυτή την πλειοψηφία και να μετατρέψει τα σχέδια της σε παγίδα για τους ίδιους (Ψαλμός 69:23-24).
Ωστόσο, ο Ιησούς άλλαξε τα σκληρά λόγια του Δαβίδ και έδωσε την εξής εντολή στους ακόλουθους του: «Ν’ αγαπάτε τους εχθρούς σας, να δίνετε ευχές σ’ αυτούς που σας δίνουν κατάρες, να ευεργετείτε αυτούς που σας μισούν, και να προσεύχεστε γι’ αυτούς που σας κακομεταχειρίζονται και σας καταδιώκουν. Έτσι θα γίνετε παιδιά του ουράνιου Πατέρα σας» (Ματθαίος 5:44-45). Το ιερό υπόλοιπο του εκλεκτού λαού και ο Χριστιανισμός σε όλο τον κόσμο αποδεικνύουν την σημασία της παρουσίας τους μέσω της τήρησης των εντολών του Χριστού εν μέσω διωγμών, πιέσεων και ψευδών κατηγοριών.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω ουράνιε Πατέρα, σε λατρεύουμε εξαιτίας του αυξανόμενου αριθμού των παιδιών του Αβραάμ που ανοίγουν την καρδιά τους στο Άγιο Πνεύμα, εξαγνίζονται με το αίμα του Ιησού και δέχονται την αιώνια ζωή. Σε παρακαλώ, ενδυνάμωσε τους καινούριους πιστούς και προστάτεψε τους ώστε να μπορέσουν να βιώσουν την παρουσία του εν μέσω βίαιου διωγμού και να βρουν βοήθεια από τους συντρόφους της πίστης και να μην αποτελέσουν λεία στις διαιρέσεις.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ:
- Ποια είναι η σημασία του λόγου του Θεού στον Ηλία που άφησε τους επτά χιλιάδες στον Ισραήλ, των οποίων τα γόνατα δεν προσκύνησαν τον Βάαλ;
- Ποια είναι η σημασία του λόγου του Παύλου ώστε αυτός και όλοι οι ακόλουθοι του Χριστού από τους Ιουδαίους να ανήκουν στο ιερό υπόλοιπο των εκλεκτών του Θεού;