Previous Lesson -- Next Lesson

9. Το αποχαιρετιστήριο κήρυγμα του Παύλου στους Επισκόπους και τους Πρεσβύτερους (Πράξεις 20:17-38)

ΠΡΑΞΕΙΣ 20:17-24
17 Από τη Μίλητο ο Παύλος έστειλε στην Έφεσο και κάλεσε τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας. 18 Όταν ήρθαν και τον συνάντησαν τους είπε: «Εσείς οι ίδιοι ξέρετε πώς συμπεριφέρθηκα απέναντί σας όλον τον καιρό, από την πρώτη μέρα που πάτησα το πόδι μου στην επαρχία της Ασίας. 19 Εργάστηκα για τον Κύριο με πολλή ταπείνωση, με πολλά δάκρυα και με δοκιμασίες που με βρήκαν εξαιτίας των επιβουλών των Ιουδαίων. 20 Ξέρετε πως κανένα απ’ αυτά που έπρεπε να μάθετε δε σας το ’κρυψα από φόβο αλλά σας το είπα, και σας δίδαξα δημόσια και σε συνάξεις στα σπίτια. 21 Κήρυττα και στους Ιουδαίους και στους Έλληνες και τους πρότρεπα να επιστρέψουν στο Θεό και να πιστέψουν στον Κύριό μας τον Ιησού Χριστό. 22 Τώρα, αιχμαλωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα, πηγαίνω στην Ιερουσαλήμ, μη γνωρίζοντας τι θα συναντήσω εκεί. 23 Το μόνο που ξέρω είναι ότι, σ’ όποια πόλη πηγαίνω, το Άγιο Πνεύμα μού γνωστοποιεί ότι με περιμένουν δεσμά και διωγμοί. 24 Εγώ όμως τίποτε απ’ αυτά δε λογαριάζω, ούτε θεωρώ τη ζωή μου πολύτιμη. Το μόνο που θέλω είναι να ολοκληρώσω την αποστολή μου με χαρά, και το έργο που μου ανέθεσε ο Κύριος Ιησούς, δηλαδή να κηρύξω το χαρμόσυνο μήνυμα της δωρεάς του Θεού.

Το πλοίο του Παύλου σταμάτησε στο λιμάνι της Μιλήτου και ο απόστολος ζήτησε από τους πρεσβύτερους και υπεύθυνους της εκκλησίας στην Έφεσο και στην επαρχία της Ασίας να έρθουν αυτοί σε εκείνον παρόλο που ήταν 60 χιλιόμετρα μακριά από το λιμάνι της Μιλήτου γιατί θεώρησε τις επισκέψεις του στην Έφεσο ακατάλληλες αφού οι άνθρωποι εκεί εξεγέρθηκαν εναντίον του. Οι πιστοί αδελφοί έτρεξαν σ’ αυτόν για να δουν τον πνευματικό τους πατέρα εν Χριστώ, για να τον ακούσουν και να λάβουν την θεία ευλογία και δύναμη από αυτόν για την διακονία τους εν Αγίω Πνεύματι.

Σ’ αυτή την περίπτωση ο Λουκάς μας είπε στις Πράξεις των Αποστόλων για το μοναδικό κήρυγμα που ο Παύλος έκανε στους σύνδουλους του και τους ποιμένες των εκκλησιών. Είναι καλό για κάθε πιστό και κάθε διάκονο του Χριστού να εμβαθύνει σε κάθε λέξη του λόγου του Παύλου γιατί περιέχει οδηγία στο πώς να φτάσεις σε μια καρποφόρα υπηρεσία στο κήρυγμα και στην εκκλησία. Ο Παύλος παρουσίασε τρία σημεία:

Ο Παύλος ήταν πρεσβευτής του Χριστού σε όλα τα έθνη. Ωστόσο, ήρθε ως ένας απλός, ταπεινός υπηρέτης, όπως ήταν και ο Χριστός, ευγενικός και ταπεινός στην καρδιά. Εκείνος που δεν έρχεται στην εκκλησία με αυτή την αρχή και δεν αντιπροσωπεύει αυτές τις αρετές στην διακονία του και στο αξίωμα του, καταστρέφει και δεν εποικοδομεί.

Πρέπει να σημειωθεί ότι ο προορισμός της διακονίας των υπηρετών του Κυρίου δεν είναι η εκκλησία κατά κύριο λόγο, αλλά ο ίδιος ο Χριστός μπροστά στον οποίο δίνουν λόγο. Τον αγαπάνε πολύ και επιθυμούν να παρουσιάσουν την εκκλησία τους ως μια άγια νύφη. Αυτή η υπηρεσία δεν είναι τόσο γλυκιά όπως όταν τρως μέλι, αλλά σημαίνει απελευθέρωση των σκλάβων από τα δεσμά της αμαρτίας, καθαρισμό εκείνων που πέφτουν στην λάσπη της αμαρτίας, υπομένοντας τους εξεγερμένους αλαζόνες, καθοδηγώντας τα πνευματικά νήπια με υπέρμετρη υπομονή και ευλογώντας τους εχθρούς που τους διώκουν. Ο Διάβολος καταρχήν βάζει στο στόχο του τους ποιμένες του Κυρίου ώστε να τους αφήσει να πέσουν από την λαμπρότητα της αγάπης στην λάσπη της μοιχείας, του μίσους και της δυσαρέσκειας μέσω πειρασμών, τεχνασμάτων και βίας. Γι’ αυτό τον λόγο, ο Παύλος ομολογεί σ’ αυτούς ότι το έμβλημα της διακονίας του Θεού είναι πολλά δάκρυα, προβλήματα και θλίψεις και όχι καρποί, χαρά, ευχαρίστηση και ξεκούραση. Αυτός που επιθυμεί να ακολουθήσει τον Κύριο πρέπει να προετοιμάσει τον εαυτό του για προβλήματα, απόρριψη και διαμάχες και όχι για μια αύξηση στο μισθό ή μια προαγωγή σε ένα ανώτερο αξίωμα ή πνευματικές ψευδαισθήσεις.

Ο Παύλος αντιπροσώπευσε με τον χαρακτήρα του το Χριστιανικό πιστεύω πριν ιδρυθεί η εκκλησία. Ζούσε ότι έλεγε και συμπεριφέρονταν σύμφωνα με όσα δίδασκε. Το καλό του παράδειγμα ήταν η περίληψη του ευαγγελίου του και οι πράξεις του ήταν τόσο σημαντικές όσο και τα λόγια του. Αυτό δείχνει ότι η συμπεριφορά μας στο περιβάλλον μας είναι μια προφανής ομολογία της απολύτρωσης, αγάπης και δύναμης του Θεού. Οτιδήποτε δεν είναι ενσωματωμένο μέσα σου δε μπορεί να γίνει αντιληπτό από τους ακροατές γιατί η συμπεριφορά σου είναι το θεμέλιο του κηρύγματος σου.

Φέρνοντας στην επιφάνεια τις έννοιες του ευαγγελίου του, ο Παύλος ακολούθησε τρεις ενέργειες: το κήρυγμα, τη διδασκαλία και τη προσωπική μαρτυρία. Βρήκε τα κατάλληλα λόγια για τον κάθε ένα, σύμφωνα πάντα με τη δική του αντίληψη των καταστάσεων. Έτσι δεν έδωσε στα πνευματικά βρέφη εντατική τροφή αλλά γάλα και γιαούρτι ώστε να μπορέσουν να κατανοήσουν και να χωνέψουν το ευαγγέλιο του. Ωστόσο, ο σκοπός της μαρτυρίας του ήταν η αύξηση των πιστών του Χριστού ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν με το πέρασμα του χρόνου όλες τις έννοιες του λόγου του Θεού και έτσι δε θα στερούνταν κανένα πολύτιμο στοιχείο για την εδραίωση της πνευματικής ζωής μέσα τους. Ο Παύλος δεν υπέκρυψε τίποτα από την πληρότητα του Χριστού αλλά αποκάλυψε στην εκκλησία το παγκόσμιο λυτρωτικό σχέδιο του Θεού, ξεκινώντας από τις υποσχέσεις, τα χαρίσματα και την πνευματική δύναμη. Κατηύθυνε τους πιστούς στις ευλογίες, τη δύναμη και την παρηγοριά και τους παρότρυνε να ελπίζουν, να προετοιμάζονται για τον ερχομό του Χριστού και την δόξα που θα έρθει στους συντριμμένους στην καρδιά.

Ο Παύλος δεν ήταν ικανοποιημένος με τα κηρύγματα του κατά την διάρκεια των συνάξεων της εκκλησίας και γι’ αυτό επισκέπτονταν τις οικογένειες στα σπίτια τους, μιλούσε στους πιστούς ξεχωριστά στον καθένα τους στην εργασία τους ή στο δρόμο και τους έπειθε ότι πρέπει να σωθούν από την οργή του Θεού και να συνεχίσουν στη χάρη του Χριστού.

Το πρώτο αντικείμενο των κηρυγμάτων του Παύλου ήταν η μετάνοια, η επιστροφή στον Θεό και η μεταστροφή ώστε οι εκζητητές του Θεού να μην αγαπούν πια τα χρήματα τους και τον εαυτό τους αλλά να εμβαθύνουν στον Άγιο Θεό, να μελετούν το θέλημά του, να αναγνωρίσουν τις αμαρτίες τους, να εξομολογηθούν τα λάθη τους και να ντραπούν εξαιτίας των σκανδάλων τους. Επομένως, δεν υπάρχει αληθινή πίστη χωρίς πραγματική μετάνοια και δεν υπάρχει καμία συγχώρεση χωρίς την επίγνωση των αμαρτιών σου. Έτρεμες το παρελθόν σου και αισθανόσουν απέχθεια γι’ αυτό; Φοβάσαι τον Θεό; Απαρνείσαι τον εαυτό σου, εξομολογείσαι τις αμαρτίες σου μπροστά στον Άγιο Θεό κα ζεις συνεχώς με μετάνοια και συντριβή;

Ο πρώτος στόχος της γνώσης που έχουμε για τον Θεό είναι η συντριβή του ξιπασμένου μας εγωισμού. Και ο δεύτερος στόχος είναι η καταφυγή μας στον Χριστό γιατί δεν υπάρχει καμία ελπίδα για τον κόσμο, ούτε στο παρόν ούτε στο μέλλον παρά μόνο εν Χριστώ Ιησού. Αυτή η ενότητα με τον Χριστό είναι η πίστη μας η οποία αρχίζει με το να ακούμε για το πρόσωπο του, με το ενδιαφέρον μας για εκείνον, την προσέγγιση μας σ’ αυτόν, την εμπιστοσύνη μας στο πρόσωπο του και την προσμονή του ερχομού του. Τότε αναγνωρίζουμε ότι πριν τον αναζητήσουμε, εκείνος μας σκέφτηκε, μας συμφιλίωσε με τον Θεό, περίμενε την μεταστροφή μας, μας έλκυσε στο πρόσωπο του μέσω της αγάπης του, μας δέχτηκε ενώ είχαμε πάρει τον κακό δρόμο, μας εξάγνισε, μας εξαγίασε, μας γέμισε με το Άγιο του Πνεύμα, μας δέχτηκε στην κοινωνία των αγίων και μας κάλεσε να υπηρετήσουμε τον Θεό. Βλέπουμε στην πίστη μας στον Χριστό μια διπλή κίνηση: την προσέλευση μας σ’ αυτόν και τον δικό του ερχομό σε εμάς. Συνάντησες τον Χριστό προσωπικά και εμμένεις στην Καινή Διαθήκη; Είναι έτοιμος να σε σώσει. Πιστεύεις σ’ αυτόν;

Ο Παύλος είπε ότι είναι αιχμαλωτισμένος από το Πνεύμα επειδή είχε παραιτηθεί από την ελευθερία της εγκόσμιας ζωής του και έζησε μέσα στον Χριστό και για αυτόν. Δεν έκανε το δικό του αλλά άκουγε πάντα την οδηγία του Αγίου Πνεύματος. Αυτός ο θείος οδηγός που έστειλε τον Παύλο στην Ιερουσαλήμ του είπε από πριν για τις οδυνηρές δοκιμασίες που τον περίμεναν εκεί στο τέλος της αποστολικής του ζωής, όπως ο Κύριος του υπέφερε στο τέλος της ζωής του στην Ιερουσαλήμ. Το αποτέλεσμα του κόπου και των καρπών του δεν ήταν η ανταμοιβή και ο σεβασμός στο πρόσωπο του αλλά τα παθήματα, η φυλάκιση και η περιφρόνηση.

Ο Παύλος δεν απέφυγε την καταστροφή που ερχόταν κατά πάνω του αλλά την προσέγγισε προσεκτικά. Δεν θεώρησε τον εαυτό του ένα σημαντικό ή αξιόλογο πρόσωπο, ούτε έγραψε την βιογραφία του ή σύλλεξε τις εμπειρίες του και δεν θεώρησε τον εαυτό του πολύτιμο αλλά εμπιστεύτηκε το έργο του ζωντανού Κυρίου πλήρως. Μακάρι ο Κύριος να μας χαρίσει αυτή τη θέση στη ζωή μας! Μακάρι να θεωρήσουμε τον εαυτό μας πολύτιμο σκεύος ώστε εκείνος να γίνει μέσα μας τα πάντα.

Εκτός από την αυταπάρνηση, ο Παύλος ήθελε να πει δύο ακόμη πράγματα: Πρώτον, να μείνει πιστός στον Κύριο του μέσα στους πειρασμούς που θα έρχονταν πάνω του και να μην πέσει σε αδικήματα και μίσος αλλά να αγαπάει τους εχθρούς του, να τους συγχωρεί την επιθετικότητα εναντίον του και να συνεχίζει να συμπεριφέρεται με αγιότητα και χάρη. Δεν ήταν ικανοποιημένος με το πώς συνέχιζε να συμπεριφέρεται αλλά επιθυμούσε επίσης να τελειώσει την ιερή του διακονία επειδή δεν ζούσε για τον εαυτό του αλλά για τον Κύριο του και την εκκλησία του. Ο Παύλος δεν επεδίωξε αυτή την διακονία για τον εαυτό του ούτε μπορούσε να την φέρει σε πέρας αλλά ο Χριστός ήταν εκείνος που τον διάλεξε και του έδωσε την δύναμη να κάνει τα καθήκοντα του. Πώς συνόψισε τη ζωή του στην υπηρεσία του Χριστού; Ήταν μόνο μια μαρτυρία για τη χάρη του Θεού. Ο άγιος Θεός δεν θύμωσε με εμάς από τη στιγμή που ο Χριστός μας δικαίωσε, αλλά εμφανίστηκε ως ο Πατέρας μας, προσφέροντας το Άγιο Πνεύμα σε όλους εκείνους που αγαπούσαν τον Ιησού, κάνοντας τους διεφθαρμένους αμαρτωλούς παιδιά του και καθαγιάζοντας τα. Δεν είναι αυτό χάρη, μια αληθινή χάρη;

ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω ουράνιε Πατέρα, σε λατρεύουμε με χαρά, ευγνωμοσύνη και αίνο, επειδή εσύ δεν μας κατέστρεψες εξαιτίας των πολλών αμαρτιών μας αλλά έδειξες έλεος σε μας εν Χριστώ Ιησού, και μας έκανες παιδιά δικά σου μέσω της χάρης. Βοήθησε μας να περπατάμε επάξια της χάρης σου και να διακηρύττουμε τις αρετές σου σε όλους εκείνους που είναι χωρίς ελπίδα.

ΕΡΩΤΗΣΗ:

100. Ποιος ήταν ο τρόπος, το περιεχόμενο και η περίληψη του κηρύγματος του αποστόλου Παύλου;